คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : My Little cat. Ep.7 Remember.
Ep.7 Remember.
Mark part
"อันยองครับฮยอง…ผมนยองงี่ หรือเรียกจินยองงี่ก็ได้นะครับ ยินดีที่ได้รู้จักฮยองทุกคนนะครับ" จินยองพูดพร้อมโค้งให้พวกเพื่อนๆผม
"โอวมายก๊อดดด นี่แมวหรอเนี้ย ห๊ะไอมาร์ค ถ้าก็เป็นมึงนี้กูคงไม่อยากไปเรียนเลย" แจ๊คสันบ่นพร้อมเข้ามาหาจินยอง
"อันยองนะจินยองพี่ยองแจนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ยองแจเข้ามาทักทายจินยอง
"โหยยไอแจ๊คมึงก็เวอร์ไป เอ่อว่าแต่กูก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นนี้แหละ ฮ๊าๆๆๆ" ผมพูดใส่แจ๊คสัน
"โหยยยมึงขนาดนี้ไม่ให้หลงได้ยังไงคร๊าบบบบบ" แจ๊คสันพูดพร้อมเข้ามาจับแขนจินยอง
"มึงหยุดเลยครับแจ๊คสัน นั่นแมวก็ครับ" ผมพูดพร้อมชี้ไปที่แจ๊คสัน
"อ่อครับหวงว่างั้น ฮ๊าๆๆๆ" แจ๊คสันหัวเราะอย่างชอบใจ
"ไม่หวงมั่งครับ" ผมพูดพร้อมทำค้อนใส่มัน
"อ่าวห่าเจบีเป็นเหี้ยไรครับ จ้องแมวกูอยู่ได้ " ผมมองไปที่เจบีที่ยังอึ้งอยู่
"เออนี้แมวน่ารักออกนะไม่ใช่ผี ทำหน้าอย่างกับเจอผีอ่ะครับ" แจ๊คสันบอกเจบี
"ปะ……เปล่า อันยองครับ จินยอง พี่เจบีนะครับ" เจบีพูดแล้วเดินเข้าไปทักจินยอง
"อะ……อันยองครับพี่เจบี" จินยองทักกลับอย่างนิ่งๆ
จินยองกับเจบีนี้เป็นอะไรกันสองคนนี้ ดูแปลกๆนะ หรือสองคนนี้มีอะไรกันแน่นะ ผมชักอยากจะรู้แล้วล่ะสิครับ
พวกเราเมื่อทักจินยองกันเสร็จแล้ว จินยองก็ไปจัดเตรียมอาหารออกมาเพื่อที่จะให้เราปาร์ตี้กันครับ จินยองทำหน้าที่แม่บ้านได้ดีมาก ผมภูมิใจในตัวแมวน้อยตัวนี้เอามากๆครับ แล้วดูเหมือนจินยองจะเข้าได้กับทุกคนเลยนะครับ เป็นอะไรที่น่ารักเอามากๆ พูดคุยกันถูกคอสะด้วยอิอิ
"น้องจินยองครับ หยิบเบีร์ยให้พี่แจ๊คหน่อยสิฮะ" แจ๊คสันบอกจินยอง
"มึงก็หยิบเองสิครับ มีมือไหม" ผมสวนแจ๊คสันกลับไป
"ฮยองก็ไม่เป็นไรครับ มันหน้าที่ ผมรอแปปนะครับพี่แจ๊คสัน" จินยองบอกผม
"เอ้อ…ให้มันได้อย่างนี้ดิครับ ต้วนละเซ็ง" ผมบ่นพึมพำกับตัวเอง
"อะไรของมึงว่ะ กูไม่แย่งแมวมึงหรอก แค่ไม่อยากให้น้องเค้าเบื่อ" แจ๊คสันพูดบอกผม
"อะ……เอ่อ จินยองนายนามสกุลปาร์คหรือเปล่าอ่ะ" อยู่เจบีที่เงียบมาตลอดก็พูดขึ้นมา
"เออปาร์ค ปาร์คจินยอง ถามทำไมว่ะเจบี หรือมึงรู้จักแมวกูครับ" ผมพูดถามเจบี
"ก็ไม่เชิงว่ะ กูคุ้นๆหน้าน้องเค้าอ่ะ" เจบีพูดมานิ่งๆ
"เอ๋……พี่เจบีรู้จักนยองด้วยหรอครับ " จินยองพูดอย่างงงๆ
"พี่ก็ไม่แน่ใจนะว่าใช่เราหรือเปล่า แต่พี่คุ้นๆหน้าเราจริงๆนะ " เจบีพูดกับจินยอง
"แจบอมอ่า อย่ามาเมาแล้วเพ้อครับ" ยองแจพูดใส่เจบี
"จะ……แจบอมฮยองหรอฮะ" อยู่ๆจินยองก็หน้าซี๊ดตกใจกับชื่อจริงของเจบี
"อ่าวว………สองคนนี้มีอะไรกันว่ะ บอกกุมาเดี๋ยวนะนี้มึงไอเจบี" ผมรีบถาม
"ปะ…เปล่าคือกูไม่แน่ใจจริงๆ กูไม่ได้เมานะ แต่แมวมึงเหมือนรุ่นน้องที่โรงเรียนกูเลยอ่ะ" เจบีบอกผม
"แจบองฮยอง……เปลี่ยนสีผมหรอฮะ" อยู่ๆจินยองก็ถามขึ้นมา
"ใช่แล้วพี่เปลี่ยนสีผมอะ มีอะไรหรอ" เจบีถามอย่างงงๆ
"อ้อออออออ……ผมจำพี่ได้แล้วฮะ พี่เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่โรงเรียนผมไง ตอนที่รับสมัครประธานนักเรียนอ่ะ ที่ผมไปขอสมัครด้วยไงครับ" จินยองพูดอย่างยาว
"เฮ้ยยย!! ไอแมวจริงๆด้วย โหยยย กูว่าแล้วกูไม่ได้แมว 5555" เจบีหัวเราะอย่างดัง
"โหยยยฮยองครับ เปลี่ยนสีผมนี้หล่อขึ้นผิดหูผิดตานะครับ" จินยองพูดกับเจบีอย่างสนิทสนม
"โอ้ยยย พี่ก็จำแกไม่ได้เหมือนกัน ทำไมแกหน้าหวานขึ้นขนาดนี้ล่ะ" เจบีพูดยาว
"ดะ…เดี๋ยวๆๆๆๆ พวกมึงอ่ะ เล่ามาเดี๋ยวนี้" แจ๊คสันที่นั่งฟังอยู่นานพูดเปิดประเด็น
"อ้อ…ก็ไม่มีอะไรหรอกมึง แค่เคยอทำงานร่วมกันน่ะ จินยองมันเด็กเลขา ตอนเราก่อตั้งกลุ่มสภานักเรียน แล้วกูได้เป็นประธาน555 จบไหมเรื่องมันนานมาแล้วล่ะมึง สมัยมัธยมโน้น ไอเด็กนี้ยังเด็กอยู่เลย" เจบีเล่าให้พวกเราฟัง
"อ้อ…ใช่ครับฮี่ๆ" จินยองพูดอย่างเขิลๆ
"ก็ว่ามันผ่านมาหลายปีแต่พี่ยังจำแกได้คุ้นๆ เอ้อแล้วไปไงมาไงมาอยู่กับไอเสือโหยนี้ล่ะ" เจบีถามจินยอง
"เสือเหี้ยอะไรครับ คนหล่อครับ" ผมพูดสวนเจบีออกไป
"อ่อผมมาทำงานกับมาร์คฮยองน่ะครับ" จินยองพูดตอบไป
"อ่อหรอ ทำงาน ทำงานเป็นแมวเนี้ยนะ" เจบีถามจินยอง
"ใช่แล้วมึงมีปัญหาอะไรไหมครับ" ผมพูดสวนไปอีกรอบ
"นี้มึงบ้าไปแล้วหรอมาร์ค มาทำงานเป็นแมว กูละเพลียกับมึงจุง" ยองแจพูดใส่ผม
"กูจ้างจินยองมาดูแลกูทำไมว่ะ แล้วกูก็รักจินยองเหมือนเป็นเมียกูครับ พวกมึงใครมีปัญหาอะไรไหมครับ" ผมพูดออกไป
"เออนี้ใช่ป่ะเหตุผลที่น้องกูโดนทิ้ง" ยองแจเปิดประเด็น
"เออกูว่าแล้วไง เอาน้องกูมาอ้างที่แท้ก็จินยองนี้เอง" แจ๊คสันเสริม
"เออแล้วไงวะ กูรักของกูอ่ะ พวกมึงรู้ไหมว่า กูอยู่กับไอเด็กนี้มานานแค่ไหนและ" ผมพูดสวนพวกมันไป
"กูว่าเพิ่งมาอยู่ มาร์คกูรู้นิสัยมึง เอาๆเบื่อและก็ทิ้ง" เจบีพูดตรง
"ผิดครับ" ผมพูดพร้อมยิ้มให้เจบี
"เฮ้ยกูไม่เชื่อหรอก มึงอย่ามาอำวะ" แจ๊คสันบอกผม
"กูว่ามันไม่ได้อำว่ะ กูชักอยากจะช็อคสะแล้ว มึงลองคิดกันดิมันติดแมวมาตั้งแต่เมื่อไหร่" ยองแจพูดแล้วกระดกเหล้า
"แบมไม่เกี่ยวนะเรื่องนี้ เพราะกูเจอจินยองก่อนแบมครับ เอาเวลาบวกเข้าได้เลย ฮ๊าๆๆๆๆ" ผมพูดพร้อมหัวเราะดังๆ
"เออแต่มึงติดแมวนานมาก เหี้ย!!!! นานชิบหาย ไอจินยองมึงใส่อะไรให้ไอมาร์คมันกินเนี้ย" เจบีหันไปถามจินยอง
"ตอนแรกกูก็ไม่ติดหรอกครับ แต่พอไปๆมาๆกูติดแบบไม่รู้ตัวครับฮ๊าๆ" ผมพูดออกไป
"ป่าวนะฮยองผมก็ปกติดี " จินยองพูดตอบเจบี
"หรือมึงมีดีว่ะ บอกฮยองมาสิ๊ ทำไมไอมาร์คมันถึงได้หลงมึงจัง" แจ๊คสันบอกถามจินยอง
"มันก็ธรรมดาที่มาร์คมันจะหลงหรอก มึงอ่ะรู้จักจินยองน้อยไปและมาร์ค" เจบีพวกพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์
"มีอะไรที่กูยังไม่รู้อีกหรอว่ะ โอ้ยแค่นี้กูก็จะคลั่งไอเด็กนี้ตายห่าและ" ผมบ่นออกไป
"มันมีอะไรว่ะเจบีบอกกูมาดิ๊" แจ๊คสันอยากรู้
"ก็ไอเด็กเนี้ย มึงไม่สงสัยหรอทำไมกูเรียกมันว่าแมว ฉายาที่โรงเรียนแม่มโหดมาก แมวๆๆๆๆๆ แบมมันขี้อ้อนมากๆ มันทำออกมาโดยไม่รู้ตัวด้วย มันเหมือนแมวใครอยู่กับมันนะ หลงชิบหายยย 5555" เจบีพูดพร้อมหัวเราะ
"อ้อออออ……อย่างงี้นี้เองมิน่าไอมาร์คแม่มหลงจนโงวหัวไม่ขึ้น เสือแม่มมาแพ้แมวน้อยกูล่ะขำ" ยองแจแซวผม
"พวกมึงเงียบไปเลย มึงไม่มาเป็นกูไม่รู้หรอกครับฮ๊าๆๆ" ผมพูดพร้อมหัวเราะ
"เอ้อกูไม่รู้……มาขอเป็นมึงสักวันสิ" แจ๊คสันบอกผม
"หยุดเลยครับหวัง มึงอย่ามากวนตีนกู" ผมพูดสวนกลับไป
"โหยยมึงอ่ะ " แจ๊คสันพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย
Jinyoung part
คงสงสัยกันใช่ไหมครับ ว่าทำไมผมถึงรู้จักกับพี่เจบี มันก็ถูกครับที่พี่เจบีเล่ามาแต่มันยังไม่หมดแค่นั่นน่ะสิครับ ตอนสมัยนั้นผมอ่ะ ก็เป็นเด็กธรรมดาคนนึงนี้แหละครับ แต่ด้วยนิสัยที่ติดตัวผมมา ทำให้มีแต่คนเข้ามาหาผม คือฐานะผมไม่ค่อยดี ผมเลยต้องตั้งใจเรียนเป็นพิเศษครับ ผมเป็นทั้งเด็กกิจกรรมแล้วก็เด็กเรียนครับ ผมทำได้ทุกอย่างเลย
แล้วผมก็เป็นที่หมายปองของคนในโรงเรียนเอามากๆ ทั้ง ผช ผญ เก้ง กวาง มาหมดครับ แต่ถึงผมจะฐานะไม่ดีผมก็ไม่ได้จะเอาไปสะทุกคนหรอกนะครับ ผมจะไม่ให้ความหวังใครครับ เวลาผมคบใครผมจะคบไปทีละคนครับ แล้วก็เว้นระยะห่างด้วยเมื่อเลิกกับใครไปสักคนนึง แล้วก็วันที่ผมได้เข้าไปเป็นเลขานั้นล่ะครับ มันเลยมีเรื่องเกิดขึ้น
คือตอนนั้นในกลุ่มของเราจะมีพี่ผู้หญิงคนนึงเป็นเพื่อนกับพี่เจบีครับ แล้วก็เป็นแฟนกับเพื่อนของพี่เจบีอีกทีครับ เมื่อผมเข้าไป เธอก็มาประมาณว่าชอบผม ตามปกติของผู้หญิงโรงเรียนนี้ แต่มันไม่ปกติก็เธอมีแฟนแล้วล่ะสิครับ ผมเกือบโดนเพื่อนของเจบีฮยองต่อยหลายรอบเลยล่ะครับ เพราะเธอคนนี้แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้านะครับ เพราะพี่เค้ามีแฟนแล้ว แต่ตอนนั้นผมน่ะโสดครับ
แล้วพี่แกก็เข้ามาหาผมเรื่อยๆ มาเทคแคร์ออกแนวมาจีบนั่นแหละครับ ผมพยายามพูดหลายครั้งแล้วว่า ผมไม่ชอบพี่พี่มีแฟนแล้ว ผมไม่ยุ่งครับ เธอก็ยังตื้อไม่เลิกครับ จนวันนั้นพวกเจบีฮยองเค้าไม่ว่างครับต้องไปแข่งกีฬาแต่ผมต้องอยู่ทำงานที่โรงเรียนก่อน แล้วพี่เค้าก็ไม่ยอมไปเชีร์ยแฟนเค้านะครับ แต่มาอยู่เฝ้าผมแทน ผมตกใจมาก ผมแทบจะขอร้องพี่เค้าให้ไป เพราะผมจะซวย แต่พี่เค้าก็ดื้อ
แถมยังมาแอบทำโน่นนี้กับผมอีก มาจุ๊บแก้มบ้างล่ะ มากอดบ้างล่ะ หนักเลย พี่แกมาจูบผม จับผมนอนลงกับพื้น ผมขัดขืนสุดพลัง แล้วพอผมขัดขืนพี่แกก็นั่งร้องไห้ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมนี้เพลียกลับพี่แกเอามากๆ ผมก็กลับไปทำงานเหมือนเดิม พี่แกก็ไม่หยุดครับ จนผมทนไม่ไหว ผมหนีกลับบ้านเลยครับเอางานไปทำที่บ้าน
วันต่อมาพอมารู้อีกที พี่แกนี้แผนสูงเอามากๆ ผมก็ตะงิดอยู่แล้วล่ะครับ แต่ผมไม่คิดว่าพี่แกจะทำแบบนี้ พี่แกแอบตั้งกล้องไว้นะสิครับ งานเข้าผมสิ ผมเกือบโดนเพื่อนเจบีฮยองซัดเอา แต่พี่แกเข้ามาห้าม แล้วบอกว่ารักผมมาก เลยทำแบบนี้ เจบีฮยองก็บอกให้เพื่อนแกใจเย็นๆ ฟังเหตุผลบ้าง ดูกล้องๆดีๆบ้างล่ะ วันนั้นถ้าไม่ได้เจบีฮยองผมต้องตายแน่ๆเลยครับ
แต่ผมก็ไม่รู้นะว่าเจบีฮยองคิดอะไรอยู่ ช่วยผมเพราะอะไรกันนะ ผมก็ยังคงสังสัยมาถึงทุกวันนี้ จนเจบีฮยองออกไปอยู่มหาลัยล่ะครับ ผมก็ไม่ได้เจอเจบีฮยองอีกเลย ชีวิตผมมันก็วุ่นวายไม่มีเวลาจะไปสนใจสักเท่าไหร่ แต่วันนี้ผมว่ามาร์คฮยองต้องสงสัยแน่ๆ แต่ผมเตรียมเล่าเรื่องแล้วล่ะครับ ผมก็รอบครอบนะครับฮี่ๆ
"จินยองอ่า เดี๋ยวพวกพี่ของเอาไอแจ๊คกลับก่อนละกันนะ" ดูแลไอมาร์คด้วยละกัน เจบีฮยองบอกผม
"ได้ครับ กลับดีๆนะครับ" ผมโค้งแล้วปิดประตู
ผมประคองมาร์คฮยองเข้าไปในห้องนอนแล้วจัดการเช็ค ตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย มาร์คฮยองก็หลับไป แล้วผมก็ออกมาจัดการของข้างนอกจนเสร็จเรียบร้อย วันนี้มาร์คฮยองเมามากครับ เพราะเรื่องแบมๆครับ เมื่อเรานั่งคุยกันสักพัก เราก็รู้ว่าแบมอาการแย่ขนาดไหนที่มาร์คฮยองบอกเลิก มาร์คฮยองเลยเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำลงไป ขอโทษยองแจฮยองกันยกใหญ่
แต่พวกฮยองเค้าโตๆกันแล้วครับ เค้ารู้นิสัยมาร์คฮยองดีครับ เค้าเลยได้แต่ปลอบมาร์คฮยองกันใหญ่ ผมก็ได้แต่ภาวนาให้แบมลืมมาร์คฮยองได้เร็วๆแหละครับ สิ่งที่ยูคยอมน้องของแจ๊คสันทำให้แบมๆ มันเป็นอะไรที่ดีมากๆครับ ผมอยากจะเอาใจช่วยพวกเค้าสองคน มันยากมาเลยนะครับที่จะปล่อยให้คนที่เรารักมากๆเสียใจ เพราะฝ่ายที่จะเป็นคนที่เสียใจมากกว่านั้นคือเรา
"จะ……จินยองงี่ ฮยองขอน้ำกินหน่อย" เสียงมาร์คฮยองเรียกผม
"ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จพอดี "เลยรีบไปหยิบน้ำให้มาร์ฮยอง
นี้ครับ ฮยองผมยื่นน้ำไปป้อนฮยองที่นอนอยู่
"ขอบใจมากๆนะแมวน้อยของฮยอง ดีนะที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียนไม่งั้น ฮยองต้องโดนแมวน้อยแถวนี้โกรธแน่ๆเลย" มาร์คฮยองพูดพร้อมอ้อนผม
"ก็แน่ล่ะครับ อิอิ" ผมพูดพร้อมยิ้มให้มาร์คฮยอง
"ไหนมากอดหน่อยสิ นี้เหนื่อยไหม ตัวฮยองคงหนักน่าดูนะ " มาร์คฮยองพูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด
"ง่าฮยองอ่าผมขอไปใส่เสื้อก่อนได้ไหมครับ" ผมพูดเพราะตอนนี้ผมอยู่ในชุดเพิ่งออกจากห้องน้ำครับ ผ้าขนหนูฝืนเดียว
"โหยยก็ดูสิมายั่วขนาดนี้ มันต้องโดนจัดสิครับฮี่ๆ" มาร์คฮยองพูดพร้อมดึงผมเข้าไปฟัด
"จะทำยังไงได้ล่ะครับ ผมจะขัดขืนคนที่ผมรักได้ยังไง จริงไหมละครับ อิอิ" ผมพูดพร้อมจุ๊บมาร์คฮยองแก้เขิล
ช่วงนี้ยังไม่ค่อยฟินกันเท่าไหร่นะคะ ไรท์ไม่สบายหนักเลยเสียงไม่มี เอ่อไม่เกี่ยวกับการเขียน555 เอาเป็นว่าไรท์คงอัพช้าหน่อยนะคะ เพราะเดี๋ยวพรุ่งนี้ไรท์ต้องไปต่างจังหวัด กลับอีกทีก็วันจันทร์ล่ะค่ะ ยังไงจะพยามยามอัพให้ได้นะคะ ไม่แน่วันนี้อาจจะอัพเผื่อไว้ให้ เม้นติชมกันได้นะคะ ไปถูกใจเพจไว้ก็ได้ค่ะ จะได้ไม่ต้องเข้ามาดูในนี้อย่างเดียว เดี๋ยวไรท์จะแปะลิ้งไว้นะคะ
https://www.facebook.com/pages/Fic-Got7xyou-NC/1549493195316466?ref=hl
ความคิดเห็น