คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : My Little cat. Ep.13 Fighting
My Little Cat.
Ep.13 Fighting.
Mark part
วันนี้เป็นวันติววันสุดท้ายของพวกเราล่ะครับ พรุ่งนี้พวกเรามีสอบประมาณบ่ายโมงกว่าๆ ผมกับนยองก็เตรียมตัวรอติวให้พวกเจบีเหมือนเดิม
วันนี้นยองใส่เสื้อปกปิดอย่างมิดชิด แต่มันก็ปิดไม่อยู่หรอกครับ รอยเต็มตัวขนาดนั้น ผมน่ะชำนาญมากๆครับเรื่องทำรอยเนี้ย ฮ๊าๆๆ แต่เรื่องเมื่อวานผมเลิกคิดมันไปนานและล่ะครับ ผมโมโหไปเอง ผมเป็นคนอารมณ์ร้อนนะครับ
แอร๊ดดดดดด
“วันนี้มาไวจังเลยนะครับเพื่อน” ผมพูดพร้อมมองไปที่สามคน
“ก็จะวันสุดท้ายแล้วอยากแม่นๆนะครับเพื่อน” แจ๊คสันบอกผม
“เออเมื่อวานกูไปลองอ่านดูงงหลายทีเลย มึงจัดการเลยวันนี้เอาดีๆ” เจบีบอกผม
“ได้เลยครับผม” ผมพูดพร้อมเดินไปที่นั่งติวหนังสือ
“ขะ…ขนมมาแล้วครับ พวกฮยอง” นยองยกขนมมาให้เหมือนเดิม
“โอโห้!!!....ที่กูบอกให้เบาๆนี้มึงไม่ฟังเลยใช่ไหม” แจ๊คสันบ่นเมื่อไปเห็นรอยที่ผมทำไว้บนตัวของนยอง
“มึงมันโรคจิตชิบหายเลย…นี้ขนาดใส่เสื้อปิดแล้วนะพวกกูยังเห็นเบาๆหน่อยดิวะ น้องมันตัวแค่นี้” ยองแจพูดด่าผม
“ทำไงได้ว่ะ…ก็เด็กมันน่ารัก น่าฟัดอ่ะ กูก็ไม่ค่อยมีความอดทนพวกมึงก็รู้” ผมตอบออกไปอย่างนิ่งๆ
“ขอให้เป็นอย่างที่มึงพูดนะครับ…ถ้ามึงทิ้งน้องกูมึงโดน” เจบีหันมาบอกผม
“กูไม่ทิ้งหรอก เดี๋ยวมึงเอาของกูไป ฮ๊าๆๆ กูล้เล่นนะ อย่าคิดมาก” ผมพูดหยอกเจบี
“เออกูรู้หมดและแหละ กูมองหน้ามึงก็ก็รู้แล้ว” เจบีตอบออกมา
“นยองไหนฮยองดูหน่อยสิ อย่าดิ้น เจ็บตรงไหนไหม ” เสียงยองแจพูดกับนยอง
“มึงหยุดเลย แมวก็ไม่เป็นไรมาก อย่ามาแต๊ะอั๋ง” ผมรีบพูด
“โอโห…มึงจะบ้าหรอไม่เป็นไรได้ไง มึงดูดิ” แจ๊คสันพูดพร้อมชี้ไปที่รอยที่ผมทำไว้
“คือขอให้มันมีที่ว่างหน่อยได้ไหม ” ยองแจด่าผม
“พวกมึงหยุดเลย ปล่อยแฟนกู แล้วอ่านหนังสือไป” ผมพูดใส่พวกมัน
“ฮยองครับ…นยองไม่เป็นไรฮะ ฮี่ๆ” นยองพูดพร้อมมานอนตักผมเล่นเกมส์เหมือนเดิม
“จริงๆนะ ” ยองแจพูดถามนยอง
“ครับผม พวกฮยองอ่านหนังสือสอบเถอะครับ” นยองพูดพร้อมหันไปเล่นคุกกี้รันต่อ
“มึงไม่ต้องมายุลูกแมวลูกเลย ก้มหน้าอ่านหนังสือไป” ผมพูดบอกยองแจ
เมื่อเรานั่งติวหนังสือกันได้สักพัก…………
ครืนๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของยองแจก็ดังขึ้น
“ฮัลโหลว่าไงแบม” แบมโทรมาหายองแจ
“อ่อๆ โอเคๆ” ยองแจคุยกับแบม
“เฮ้ยพวกมึงจะเอาอะไรไหม แบมกับยูคจะเข้ามา พวกมันเพิ่งกลับมาจากเที่ยวกันอ่ะ” ยองแจถามพวกเรา
“กูไม่อ่ะ…มึงอ่ะมาร์คเอาไหม” แจ๊คสันถามผม
“อยากกินเบีร์ยอ่ะครับ เพื่อนสนไหม ” ผมถามเจบีออกไป
“เออก็ดีว่ะ เกือบจะติวกันเสร็จพอดีเลย” เจบีเสริม
“แบมๆอ่า เอาเบีร์ยมาให้ มาร์คฮยองหน่อย เรากับยูคจะกินไหม ถ้ากินก็เอามาเยอะเลย สักสองถาด” ยองแจบอกแบมๆ
“ใครเอาอะไรอีกไหม ” ยองแจถามอีกที
“ไม่เอาและ แค่นี้ของก็เต็มตู้มันและ” แจ๊คสันบอกยองแจ
“ครับ ไอหวัง กูขอโทษ” ยองแจพูดอย่างกวนๆ
แล้วเราก็นั่งติวหนังสือกันต่อ ไปเรื่อยๆเพื่อรอเวลาที่แบมๆจะ อ่ะ ไม่ต้องกลัวเรื่องที่แบมๆจะมาคิดแค้นอะไรจินยองหรอกนะครับ ผมส่งยองแจไปจัดการเรียบร้อยแล้ว เพราะผมคิดว่ายูคยอมคงดูแลแบมๆได้ดีกว่าผม คนอย่างผมไม่คู่ควรกับแบมหรอ แต่คู่ควรกับนยองแมวน้อยของผมเอง อิอิ ผมคิดว่าแบมคงคิดได้แล้วเรื่องผม แต่ถ้าวันนี้มีอะไรเกิดขึ้น ก็ให้มันเกิดไปเถอะครับ
30นาทีผ่านไป….
ตอนนี้เราติวหนังสือกันเสร็จแล้วครับ ยองแจกับแจ๊คสันลงไปรับ แบมๆกับยูคยอมข้างล่าง ผมกับจินยองและเจบี ก็เตรียมโต๊ะเพื่อที่เราจะสังสรรค์กันก่อนสอบสะหน่อย
แอร๊ดด………
“ว่าไงไอหนู” ผมเข้าไปทักแบมๆกับยูคยอม
“โหยมาร์คฮยอง ผมไม่เด็กแล้วนะครับ” แบมๆพูดอย่างเขินๆ
“เฮียหยุดเลย นั้นแฟนผม” ยูคยอมเริ่มหวงก้าง
“โอ้ยยย กูไม่เอาหรอ มึงดูนี้ครับ อิอิ” ผมพูดพร้อมชี้ไปที่นยอง
“โหยยย ฮยองไปหามาจากไหนนิ” ยูคยอมตาโตเมื่อเห็นนยองของผม
“นี้หรอครับแมวของฮยอง น่ารักดีนิครับ” แบมๆพูดพร้อม เดินเข้ามาหานยอง
“อันยอง แบมๆยูคยอม พี่นยองนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” นยองทักแบมๆกับยูคยอม
“ครับ พี่ชายหน้าหวาน ” ยูคยอมพูดพร้อมจ้องตาเป็นมัน
“ครับผม ยินดีนะครับ” แบมตอบอย่างนิ่งๆ
“นี้แบมไม่ต้องเลยนะ ” ยองแจพูดเสียงแข็ง
“ผมไม่ทำอะไรหรอกครับ ฮยองวางใจได้เลย ผมรักยูคยอมแล้ว เรารักกันมากมายยย” แบมพูดพร้อมหันมาทางผม
“หรอครับ ไหนดูสิหอมโชว์หน่อยสิครับ ” ผมบอกแบมกับยูค
“จุ๊บบบบ ” เสียงยูคหอมแก้มแบมๆ
“กูรู้แล้วว่ารักกัน แต่กรุณาเอาเบีร์ยมาด้วยครับ กูหิว” เจบีบอกพวกเรา
“ครับเฮีย ” ยูคยอมบอกเจบี
เรานั่งกินกันไปเรื่อยๆคุยกันไปเรื่อยๆหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง โดยเฉพาะแจ๊คสันกับยองแจ ตัวดีเลยเมาและเป็นงี้ตลอด แต่ก็ดีครับ สนุกสนานก่อนจะสอบสมองโล่งดจะได้ทำข้อสอบได้
“มึงรู้ป๊าวว ว๊า นี้เมียกูนะโว้ยยย” แจ๊คสันพูดพร้อมเข้าไปกอดคอยองแจ
“มรึงงง อะ บ้า ไป แล้วววว” ยองแจพูดตอบกับไป
“ก็มึงสองคนอ่ะ ผัวเมียกันครับ ” ผมพูดสวนไป
“เออมึงเอาผัวมึงกับห้องไปได้และ รำคาญว่ะ เมาและเป็นอย่างงี้ทุกที” เจบีช่วยเสริม
“บะ…แบม จะไปไหนอ่ะ ” เสียงยูคบอกแบม
“เปล่าแบมจะไปเข้าห้องน้ำ แบมปวดฉี่” แบมบอกยูค
“อ่อให้ยูคพาไปไหม” ยูคอาสาไป
“ไม่เป็นไรพี่จินยองก็อยู่ แบมสบายดียูค” แบมๆบอกยูคแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
“อ่อเคร รีบกลับมานะ เดี๋ยวจะพากลับห้องและ” ยูคบอกแบมอย่างเป็นห่วง
Jinyoung part
ตอนนี้ผมเข้ามาล้างหน้าล้างตาครับ ถ้าผมเริ่มเมาแล้วจะแอบง่วงนิดหน่อย ตอนนี้กึ่มๆนิดนึง ยังไม่เมามากมาย แต่ก็จะหลับเอาให้ได้เลยเข้ามา
ตึก ๆ ๆ เสียงคนเดิน
“พี่จินยองเสร็จหรอยังครับ แบมปวดฉี่” เสียงแบมๆนี้เอง
“อ่อครับรอแปปนึงนะแบม” ผมตอบออกไป
แอร๊ดดดดด
ตุบ!!!
เมื่อผมเปิดประตูออกมาแบมก็ เข้ามาหาผมอย่างไว จับผมติดกับกำแพงห้องน้ำ แล้วจับมือผมพาดไว้ที่หัวทั้งสองข้าง
“บะ…แบม เมาหรอเปล่าครับ” ผมถามแบมออกไป
“แบมไม่เมาครับ…ฮยองมาแยกมาร์คฮยองไปจากแบมทำไมครับ” แบมพูดพร้อมมีกลิ่นเบีร์ยนิดๆ
“ฮยอง…เปล่านะครับ แบม ปล่อยฮยองนะครับ” ผมพูดขอร้องแบมๆ
“ไม่…แบมไม่ปล่อย จนกว่าฮยองจะบอกแบมมาก่อน” แบมบขู่ผม
“ฮยองไม่ได้แย่งนะครับ แบมมีเหตุผลหน่อยสิ” ผมค่อยๆพูดกับแบม
“ไม่รู้แหละ ถ้าฮยองไม่บอก แบมจะเรียกคนข้างนอกมาให้เห็นมันให้หมดเลย ว่าฮยองทำอะไรกับแบมบ้าง” แบมพูดพร้อมถอเสื้อตัวเองแล้วเอามือผมมาคล้องคอตัวเองไว้
“บะ..แบม ทำแบบนี้ทำไหมครับ ปล่อยฮยองไปเถอะครับ” ผมพูดพร้อมขอร้องแบม
“ไม่!!! ฮยองต้องออกไปจากชีวิตของมาร์คฮยองก่อน สัญญากับแบมมาสิ ” แบมพูดพร้อมมองค้อนมาที่ผม
ตึกๆ ๆ ๆ เสียงคนเดินนิ
“บะ..แบม ทำอะไรฮยองน่ะ ” เสียงยูควิ่งเข้ามาแกะแบมออกจากผม
“แบมเปล่านะ ฮยองนั่นแหละทำแบม แบมมาฉี่” แบมพูดอย่างนิ่งๆ
“ฮยองเปล่านะ ยูค แบมเข้ามาทำฮยองจริงๆ ” ผมตอบยูคออกไป
“ผมเชื่อฮยองครับ แบมเป็นแบบนี้แหละ ชอบทำอะไรไม่คิด” ยูคยอมบอกผม
“ขอบใจมากนะยูค ที่เชื่อฮยอง” ผมบอกยูคพร้อมช่วยกันลากแบมออกไป
เราสองคนช่วยกันลากแบมที่หมดสติเพราะยูคเข้ามาดึงออกจากผมไปที่ห้องรับแขก
“อ้าวไปทำอะไรกันมา ทำไมแบมมันเสื้อผ้าเป็นงี้” มาร์คฮยองถามผม
“เปล่าครับ แบมมันไปล้มในห้องน้ำน้ำน่ะ” ยูครีบแก้ตัว
“อ่อไม่มีอะไรหรอกครับ แบมล้มในห้องน้ำครับ” ผมบอมาร์คฮยองออกไป
“แล้วเสื้อแบมนี้ยังไงห๊ะ นยอง บอกฮยองมาสิ!! ไหนเราจะไม่ปิดบังอะไรกันไง” มาร์คฮยองตะคอกใส่ผม
“มันไม่มีอะไรจริงๆนะฮยอง ผมเป็นพยานได้” ยูครีบแก้ตัวช่วยผม
“มึงงเงียบไปเลยไอยูค สองครั้งแล้วนะ ที่มีอะไรไม่บอกกัน นี้เรายังเป็นแฟนกันอยู่ไหมนยอง บอกฮยองที” มาร์คฮยองพูดพร้อมมองมาที่ผม
“ก็ได้ครับ ผมบอกก็ได้” ผมตอบออกไปแล้วก็อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฮยองและทุกคนฟัง
“แค่นี้ก็จบแล้ว ทำไมต้องให้ฮยองโมโหล่ะครับ แมวน้อยของฮยอง ” มาร์คฮยองพูดพร้อมลูบหัวผม
“ก็ผมไม่อยากให้แบมๆดูไม่ดีนิฮะ” ผมตอบฮยองออกไป
“แบมๆมันก็เกินไปนะ สงสัยมันเมาอ่ะ ” ยองแจฮยองบอกพวกเรา
“ช่างมันเถอะฮะ ไม่มีใครเป็นไรก็ดีแล้ว” ผมบอกพวกฮยอง
“ยังไงพี่ก็ขอโทษแทน แบมๆมันด้วยนะ มันยังเด็กอยู่” ยองแจฮยองขอโทษผม
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ เรื่องธรรมดา แบมก็อดทนนะฮะ เป็นผมคงอดทนมาเจอมาร์คฮยองไม่ได้แน่ๆ” ผมพูดพร้อมมองไปที่มาร์คฮยอง
“อะไรครับ จะเลิกกับฮยองหรอหื้มมม” มาร์คฮยองพูดพร้อมเข้ามาฟัดผม
“ทำไม!!! ทำไมต้องเป็นผม ผมรักมาร์คฮยองมากๆนะครับ” เสียงแบมละเมอออกมา
“แบมๆ ใจเย็นๆนะ แบมฟังยูคนะครับ ยูคอยู่นี้แล้ว” ยูคยอมรีบเข้าไปหาแบมๆ
“ไม่!!! แบมไม่ยอมให้พี่จินยองมาเอามาร์คฮยองไปหรอก” แบมพูดในขนาดที่หลับตาอยู่
“แบม….ฮะ…ฮืออ ยูคอยู่นี้ไง ฟังยูคหน่อยสิ” ยูคยอมพูดพร้อมน้ำตาก็ไหลออกมา
“กูว่ามึงาพมันกลับไปเหอะ สงสารมันว่ะ” เสียงเจบีบอกยูคยอม
“ยูคมึงพาแบมกลับเหอะ กูละสงสารมึงจริงๆ” มาร์คฮยองพูดพร้อมตบไหล่ยูคยอมเบาๆ
“เออ ยองแจมึงเอาน้องมึงกลับเลย มาเดี๋ยวก็ช่วยแบก” แจ๊คสันฮยองบอกยองแจฮยอง
“อืม ป่ะ เจบีป่ะ กลับกัน มาร์คกับนยองจะได้พัก ” ยองแจฮยองบอกเจบีฮยอง
“เออ ยังไงก็ต้องขอโทษมึงด้วยนะเรื่องแบม มีงต้องสู้นะโว้ย ดูแลมันแทนกูที กูรู้ว่ามึงทำได้” มาร์คฮยองบอกยูคยอมแล้วตบไหล่อีกที
“ผมไม่โกรธฮยองหรอกครับ ผมไม่เคยท้อเลยเรื่องแบม แต่ผมแค่น้อยใจแค่นั้นเอง” ยูคยอมพูดทั้งน้ำตา
“เออน่ะ มึงทำได้เชื่อพวกกูดิ” เจบีฮยองมาเสริมอีกแรง
“เชื่อฮยองนะ สู้ๆ ไฟท์ติ้ง ” ผมเสริมเข้าไปอีกแรง
แล้วทุกคนก็ทยอยกลับหอกันไป ผมกับมาร์คฮยองก็จัดการเก็บข้าวของให้เรียบร้อยแล้วเราก็ไปอาบน้ำนอนกัน…
“มาคิดไปคิดมาแล้ว ก็สงสารไอยูคมันเนอะ ฮยองผิดเองแหละ เฮ้ออ” มาร์คฮยองพูดในขณะที่กอดผมอยู่
“ฮยองทำดีที่สุดแล้วครับ อย่าคิดมานะ พรุ่งนี้มีสอบ” ผมพูดปลอบมาร์คฮยอง
“ครับแมวน้อยของฮยอง ฮยองไม่เคยสัญญากับใครนะ แต่ฮยองจะสัญญากับนยองว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฮยองจะไม่ทิ้งนยองนะครับ ” มาร์คฮยองพูดพร้อมลูบหัวผมเบาๆ
“ขอบคุณมากๆนะครับฮยอง ที่ดูแลผมเป็นอย่างดีให้ผมทุกอย่าง ผมก็จะรักฮยองให้มากๆครับ จุ๊บ” ผมพูดพร้อมจุ๊บปากมาร์คฮยอง
ครืนๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ผมสั่น ใครโทรมานะดึกป่านนี้
“ฮัลโหลออมม่าหรอฮะ มีอะไรฮะโทรมาสะดึก” ผมกรอกเสียงลงไป
ตุ่บ!!!
“นยองเป็นอะไร บอกฮยองมาสิ ”
ตึกๆๆๆ ปัง…
ความคิดเห็น