คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : My Little cat. Ep.12 Sexlythsm
My Littlr Cat.
Ep.12 Sexlythsm
JB part
ตอนนี้ผม แจ๊คสัน กับยองแจ กำลังจะไปติวหนังสือที่หอของมาร์คกันล่ะครับ ก่อนจะไปผมได้ไลน์ไปหามันแล้ว เดี๋ยวจะหาว่ามาขัดจังหวะอีก ผมละเซ็งกับเพื่อนผมคนนี้จริงๆ ถ้าไม่ติดว่ามันเก่งที่สุดในกลุ่มนะ ผมล่ะไม่อยากจะไปกวนมันกับแมวมันเลย ว่าแต่จะว่าไปแล้วเรื่องของจินยองวันนั้น ที่เราได้เจอกัน ก็นานมากแล้วครับ
ตั้งแต่วันที่ผมได้เจอเด็กนั้น เด็กนั้นเป็นเด็กที่น่ารักมากๆครับ เชื่อฟังผม ทุกอย่าง วันนั้นที่ผมเข้าไปช่วยเด็กนั้น เค้าคงไม่เข้าใจหรอกครับว่าผมเข้าไปช่วยทำไม คือตั้งแต่วันที่เราได้เจอกัน มันก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเป็นห่วงเด็กนั้น รู้สึกอยากดูแล อยากจะคอยตามไปทุกๆที่ ผมเองก็ไม่แน่ใจตัวเองเลยว่าคิดกับเด็กนั้นยังไง
ทำให้วันนั้นผมตัดสินใจเข้าไปช่วยเด็กนั้นออกมา เพื่อไม่ให้เพื่อนผม ซัดเด็กนั้นเลอะไปสะก่อน แล้วจนมาถึงวันนี้ที่ผมมาเจอเด็กนี้อีกครั้ง ความรู้สึกนั้นมันก็กลับมาอีกครั้ง จากที่มันหายไปนานมากๆแล้ว แต่ว่าตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว เด็กนั้นเป็นของมาร์คเพื่อนที่ผมรักมากที่สุด ผมก็ได้แต่ คอยนั่งมองเด็กนั้น คอยดูแลห่างๆละครับ
“เข้ามาก่อนสิฮะ…มาร์คฮยองรอที่เดิมครับ” นยองออกมาเปิดประตูให้พวกเรา
“แหมมมม…วันนี้น่ารักเป็นพิเศษเลยนะครับ น้องนยอง” แจ๊คสันแซวนยอง
“น้องมันก็น่ารักทุกวันอยู่แล้ว…วันนี้มึงเป็นอะไรครับหื้มม” ยองแจด่าใส่แจ๊คสัน
“พวกมึงนี้ก็ทะเลาะกันอย่างกับผัวเมียเลยนะครับ” เสียงมาร์คแซว
“กะ…ก็…..มัน…โอ้ยยยย” แจ๊คสันพูดแล้วหยุดชะงัก เมื่อยองแจหยิกแขนแจ๊คสัน
“ก็นี้ไง…มันจะบอกว่ากูเอาเค้กมาฝากพวกมึงเนี้ย มีของนยองด้วยนะอ่ะ” ยองแจพูดพร้อมยื่นเค้กไปให้นยอง
“อ่อ…ขอบคุณมากๆเลยนะครับฮี่ๆ” นยองพูดพร้อมรับเค้กไป
“พวกมึงสองคนนี้แปลกๆนะครับ” มาร์คพูดอย่างสงสัย
“แปลกอะไร พวกกูเปล่านะ” แจ๊คสันพูดอย่างลุกลี้ลุกลน
“เออๆๆ…ไปติวหนังสือกันเหอะ” ผมพูดพร้อมเดินไปที่ติวหนังสือ
“เออ…มาไวๆเลยพวกมึง” มาร์คบอกพวกเรา
10นาทีผ่านไป…
“เดี๋ยวกูมานะเจ็บคอวะ…ไปหาน้ำอุ่นกินแปป” ผมบอกเพื่อนๆแล้วลุกออกไป
“เออๆ รีบๆมานะมึง” มาร์คบอกผม
“นยองไปหยิบขนมนี้มาให้ฮยองหน่อยสิครับ ฮยองอยากกินอิอิ” เสียงมาร์คพูดบอกนยอง
“ได้ครับฮยองของผม จุ๊บๆ” นยองพูดพร้อมจุ๊บแก้มมาร์ค
ณ ห้องครัว
“อ่าวนยองมาทำอะไรล่ะ…ไม่บอกเดี๋ยวฮยองหยิบไปให้” ผมพูดทักนยอง
“อ่อไม่เป็นไรฮะ…มันอยู่นี้ฮยองหาไม่เจอหรอกฮะ” นยองพูดบอกผมพร้อมกับเขย่งตัวขึ้นไปเปิดชั้น
“ถึงไหมนั้น…มาฮยองหยิบให้” ผมบอกนยองแล้วเดินไปข้างๆนยอง
ตุ่บ!!!
นยองเขย่งแล้วสะดุดล้มลงมาหาผมพอดี ผมรีบเข้าไปขว้าตัวนยองเอาไปไว้แต่ก็ไม่ทัน เลยทำให้เราทั้งสองคนล้มลงไป ตัวของนยองมาทับตัวของผมพอดี
เราสบตากันอยู่ประมาณ10วิได้ ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองไปที่นยองที่กำลังเบิกตากว้าง
“ฮยอง………” นยองได้แต่เอ่ยปากออกมา
“มะ…ไม่เป็นไรใช่ไหม บอกแล้วเดี๋ยวฮยองหยิบให้” ผมบอกนยองออกไป
“คะ…ครับ ผมไม่เป็นอะไร” นยองพูดพร้อมกำลังจะลุกขึ้น
“นะ…นยองเดี๋ยวสิ ” ผมพูดพร้อมขว้าตัวนยองเอาไว
นี้ผมเป็นอะไรไปนั่นมันแฟนเพื่อนนะ ผมทำแบบนี้ลงไปได้ยังไง แล้วปากผมมันก็ไม่รักดีพูดออกไปจนได้
“นายรู้ใช่ไหมว่าทำไมวันนั้นฮยองถึงช่วยนายไว้” ผมพูดออกไปแล้ว
“คะ…ครับ” นยองตอบแบบนิ่งๆ
“ละ…แล้วนายรู้ใช่ไหมว่าฮยองคิดยังไงกับนาย” ผมพูดออกไป
“ครับ…ผมรู้ทุกอย่าง ผมถึงได้หนีฮยองมาเรียนที่อื่นไงครับ” นยองพูดด้วยเสียงสั่นๆ
“………………………ทำไมล่ะนยอง” ผมอึ้งแล้วถามออกไป
“ปล่อยผมเถอะครับฮยอง…ตอนนี้ผมมีมาร์คฮยองแล้ว ผมมีความสุขแล้วครับ” นยองพูดพร้อมกับกำลังจะลุกขึ้น
“…………………………ก็ได้แต่ฮยองขอแค่เหตุผลได้ไหม” ผมถามออกไป
“ผมตัดใจจากฮยองมานานนะครับ มันยากมาก แต่ตอนนี้ผมทำได้แล้ว ปล่อยผมไปเถอะครับ” นยองพูดพร้อมน้ำตาเกือบไหลออกมา
“โอเค……ถ้านายไม่บอกก็ไม่เป็นไร” ผมตอบพร้อมปล่อยนยองไป
“ทำอะไรกันวะนานจัง……” เสียงมาร์คมาพอดี
“อ่อไม่มีอะไรแค่นยองมันหยิบขนมไม่ถึงน่ะ…กูเลยหยิบให้มัน” ผมพูดพร้อมเดินไปที่เค้าเตอร์ขนม
“ใช่ฮะ…ผมหยิบไม่ถึงเจบีฮยองเลยช่วยฮะ” นยองตอบออกไป
“อ่อเคๆ…ไปๆๆติวกันต่อเหอะเหลืออีกเยอะเลย” มาร์คฮยองพูดพร้อมเดินออกไป
ผมก็เดินออกมาพร้อมนยองเช่นกัน เราสองคนไม่มองหน้ากันเลย ผมไม่น่าพูดออกไปแบบนั้นเลย ผมเดาไม่ผิดนยองรู้ว่าผมคิดยังไงกับเขา ผมจะทำยังไงดี เด็กนั้นต้องปั่นป่วนแน่ๆเลย
Jinyoung part
ผมไม่เข้าใจว่าเจบีฮยองจะทำแบบนี้อีกเพื่ออะไร อ้อผมคงลืมเล่าอะไรที่มันลึกกว่านั้นน่ะสิครับ คืออย่างนี้ครับ ผมกับเจบีฮยองน่ะสนิทกันอยู่ก็จริงครับ แต่ตั้งแต่วันนั้นวันที่ผมจะโดนเพื่อนของเจบีฮยองต่อย อยู่ๆฮยองก็เข้ามาช่วยผม ผมเพิ่งมารู้ทีหลังว่าฮยองน่ะชอบผม เราก็เหมือนจะคบกันนะครับ แต่ผมก็ไม่รู้เพราะอะไรเราอยู่กันแบบลับๆ
แต่ว่าไม่ได้ถึงขั้นมีอะไรกันหรอกนะครับ มันเป็นแค่ความรักสมัย มัธยมแค่นั้นเอง เจบีฮยองจะคอยดูแลผมอยู่ห่างๆตลอดเวลา ตอนนั้นผมยังเด็กอยู่ก็ไม่ค่อยเข้าใจการกระทำแบบนี้ของฮยองสักเท่าไหร่หรอกครับ เวลาไปเที่ยวก็ไม่ค่อยไปจะต้องอยู่แต่ห้องของฮยองตลอด หลบๆซ้อนๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
จนวันนึงผมทนไม่ไหว อยากออกไปเที่ยวในฐานะที่เราเป็นอยู่กันบ้าง เจบีฮยองก็ยอมนะครับ จนมีคนเห็นเราสองคน ก็จะใครสะอีกเจ๊เจ้าเก่าขาประจำ เธอเข้ามาโวยวายเลยล่ะครับ ว่าที่ผมไม่รับรักเธอเพราะเจบีฮยองอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วเพื่อนเจบีฮยองก็มา ถามเพื่อเอาความจริงจากพวกเราสองคน แต่สิ่งที่ผมได้รับมาก็คือ
“มันเป็นอะไรกับมึงไอแจบอม มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้นะ” เสียงเพื่อนฮยองถาม
“ก็ไม่มีอะไรนิ ก็แค่น้องชาย กูพามันออกมาซื้อของ” เจบีฮยองพูดอย่างเย็นชา
“อ่อหรอ ค่อยโล่งอกหน่อยนะ นึกว่าจะเล่นฟันดาบกันสะอีก” เจ๊เจ้าเก่าด่าใส่พวกเรา
“………………………………” ผมไม่พูดอะไรแล้วก็วิ่งหนีกลับบ้านไป
น้องชายงั้นหรอ แล้วที่ผ่านมาที่ทำให้กันมันคืออะไร ผมคิดว่ามันจะเกินน้องชายไปหน่อยนะครับ เหตุผมมันฟังไม่ขึ้นเลย ผมไม่คิดอะไรแล้วตอนนั้น เพราะผมให้ใจคนที่ผมไว้ใจที่ไปมากครับ เจบีฮยองดีกับผมมาตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมา ผมไม่อยากจะทำอะไร ผมลาออกจากการเป็นสภานักเรียน
ตลอดเวลาก่อนที่ผมจะเรียนจบเพื่อไปขึ้นมหาลัย ผมหลบหน้าเจบีฮยองมาตลอด แต่ผมก็ได้ข่าวเจบีฮยองไม่สนใจอะไรผมเลย ไม่เลยสักนิดเดียว มันเป็นอะไรที่เจ็บเอามากๆเลยล่ะครับ จนผมได้มหาลัยอีกที่ๆไม่ใช่ที่เจบีฮยองไปเรียน ผมนี้มันโง่จริงๆนะครับ แต่ตอนนี้ผมมีมาร์คฮยองแล้ว ผมมีความสุขแล้ว เจบีฮยองจะมาทำแบบนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกครับ
“อ่าวๆๆๆ…เข้าใจกันก็กลับกันได้แล้วครับเพื่อนๆ ผมจะสวีทกับแฟนครับ” เสียงมาร์คฮยองทำให้ผมหลุดจากภวังค์
“เออ…ได้เวลาก็ไล่เลยนะครับ มึงนี้มันหื่นจริงๆ ไม่เอาสักวันมันจะตายไหม” ยองแจฮยองพูดใส่มาร์คฮยอง
“มึงก็ลองถามไอแจ๊คสันสิครับ…ว่าไม่ได้เอาสักวันมันจะตายไหม” มาร์คฮยองสวนกลับ
“ถามกูทำไมครับ…กูไม่เกี่ยวอิอิ” แจ๊คสันฮยองพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
“มึงหมายความว่ายังไงห๊ะ…” ยองแจฮยองขึ้นเสียง
“กูดูหน้ามึงสองคนกูก็รู้และ..ว่ามึงสองคนอ่ะชอบกัน เอาเลยนะกูสนับสนุนอิอิ ฮ๊าๆๆ” มาร์คฮยองพูดพร้อมหัวเราะดัง
“อ้าววว…นั้นไงก็ว่าแล้วววว พวกมึงนี้มันร้ายนะครับ ไปได้กัยอิท่าไหนล่ะ 555” เจบีฮยองเสริมอีกแรง
“ได้เมื่อเช้าเอง……..ฮ๊าๆๆๆๆ” แจ๊คสันฮยองหัวเราะชอบใจ
“ไอแจ๊คสันมึงอยากได้แฟนเก่าเพิ่มไหมครับ พูดหมาๆแบบนี้” ยองแจฮยองปรี๊ดแตกก
“โอ๋ๆๆๆ ไม่เอานะครับไอขี้เซา หวังยอมแล้ว หวังยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” แจ๊คสันฮยองอ้อนยองแจฮยอง
“เห็นมะ…คบๆกันไปเถอะ เพื่อนกันมันดี ฮ๊าๆๆ” มาร์คฮยองยังไม่หยุด
“มัวว่าแต่กู…มึงอ่ะ ร้ายกว่ากูอีก กูกลับและ อย่าทำอะไรนยองน้องกูรุนแรงนะไอเสือ” แจ๊คสันฮยองพูดพร้อมเดินออกไป
“ครับผม…กูออกจะนุ่มนวล ใช่ไหมแมวน้อยของฮยอง” มาร์คฮยองพูดพร้อมเข้ามากอดผม
“-w-” ผมได้แต่ทำหน้า
“เออกูกลับและ นยองฮยองไปและนะบายย” เจบีฮยองบายผม
“บายครับ แต๊คสันฮยอง ยองแจฮยองเจบีฮยอง” ผมโบกไม้โบกมือบายไป
เมื่อประตูปิดลงผมก็เข้าไปจัดการเก็บของเข้าที่ตามหน้าที่ของผมปกติส่วนมาร์คฮยองไปอาบน้ำครับ เมื่อผมทำความสะอาดเสร็จมาร์คฮยองก็นอนเล่นเกมส์รอบนเตียง ผมเดินไปอาบน้ำแล้วก็มาหามาร์คฮยองที่เตียง
“เหนื่อยไหมครับ ฮยองของผม ” ผมพูดพร้อมเข้าไปกอดมาร์คฮยอง
“คิดจะปิดฮยองไปถึงเมื่อไหร่…” มาร์คฮยองอย่างนิ่งๆ
“หืมมม…ปิดอะไรครับ” ผมถามฮยองอย่างงงๆ
“ก็เรื่องที่เคยคบกับเจบีไง!!!” มาร์คฮยองพูดพร้อมเข้ามาบีบคอผม
“อ่ะ…ฮยองผมเจ็บครับฟังผมอธิบายก่อนได้ไหมครับ” ผมพูดออกไปด้วยความเจ็บ
“คิดว่าฮยองโง่หรอไงห๊ะ…ในครัวอ่ะ ฮยองเห็นหมดแล้วนะ” มาร์คฮยองพูดพร้อมขบกรามแน่น
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดฮยองนะครับ แค่มันผ่านมานานมากแล้ว ผมไม่อยากจะไปรื้นฟื้นมันอีก” ผมพูดอธิบายให้ฮยองฟัง
“โอเค…ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฮยองมันคนอื่นคนไกลอยู่แล้ว สำหรับนยองอ่ะ ฮะ…” มาร์คฮยองพูดพร้อมกำลังจะร้องไห้
มาร์คฮยองระ…ร้องไห้ หรอ…
“ฮยอง…ร้องไห้ทำไมครับ ผมไม่คิดจะปิดฮยองจริงๆนะครับ แต่ตอนนี้ผมมีฮยองแล้ว ผมมีความสุขดีครับ” ผมพูดอธิบายอีก
“ทำไมหรอ…เจบีมันหล่อ มันเก่งกว่าฮยองยังไง หรือเรื่องบนเตียง บอกฮยองมาสินยอง บอกมา!!” มาร์คฮยองพูดพร้อมเข้ามาจูบผมอย่างดูดดื่ม
“อะ…อื้มมม ไม่ใช่อย่างนั้นนะฮยอง ฟังผมก่อนได้ไหมครับ” ผมพูดพร้อมผลักฮยองออกไป
“ไม่!!!ฮยองมองดูก็รู้ว่านยองยังไม่ลืมมัน ” มาร์คฮยองพูดพร้อมเข้ามาหาผมอีกครั้ง
“ผมลืมแล้วครับ ลืมได้เพราะฮยองนี้ไง ปล่อยผมก่อนนะครับ ” ผมพูดเรียกสติมาร์คฮยอง
“ไม่หรอกนยอง…ก็ได้ งั้นฮยองจะทำให้ในหัวของนยองไม่มีใครเลยนอกจาก…มาร์คฮยองคนนี้” มาร์คฮยองพูดพร้อมขึ้นคร่อมผมแล้วกดผมลงบนเตียง
NC CUT
เข้าไปอ่านตามลิ้งข้างล่างเลยนะคะ อย่าลืมกดถูกใจเพจไว้ละจะได้ไม่พลาดตอนใหม่ๆที่ไรท์เอาไปโพสอิอิ
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1558569307742188&id=1549493195316466
“ทีหลังมีอะไร นยองต้องบอกฮยองนะครับ ทุกๆเรื่อง เพราะตอนนี้ นยองเป็นของฮยองคนเดียว” ร่างสูงพูดพร้อมทำรอยกุหลาบไปทั่วร่างเล็ก
“ไหนฮยองบอก..ความรักไม่ใช่การครอบครองไงครับ” ร่างเล็กพูดพร้อมหันหน้าไปทางร่างสูง
“แต่ก่อนนะใช่…แต่ตอนนี้มาร์คต้วนอยากจะครอบครองปาร์คจินยองคนนี้ คนเดียวแล้วน่ะสิครับ” ร่างสูงพูดพร้อมมองไปที่ร่างเล็กอย่างเจ้าเล่ห์
“ผมจะเชื่อใจฮยองได้จริงๆใช่ไหมครับ ” ร่างเล็กถามร่างสูงออกไป
“มาถึงขนาดนี้แล้ว…ก็ตามใจนยองเลยครับ แต่ฮยองบอกได้เลยว่า ไม่มีใครจะรักนยองไปได้มากกว่ามาร์คฮยองคนนี้แล้ว” ร่างสูงพูดพร้อมจูบไปที่หน้าผากของร่างเล็กเบาๆ
“งั้นเรามาพิสูจน์กัน…ถ้าใครเหนื่อยก่อนถือว่าแพ้ ดีไหมครับอิอิ” ร่างเล็กพูดพร้อมขึ้นคร่องร่างสูงเอาไว้
“อ๊ะๆๆๆ…แล้วอย่าหาว่าฮยองไม่เตือนนะครับ มาเล่นกับเสือแบบนี้ ระวังนะครับลูกแมว” ร่างสูงพูดตอบพร้อมจับร่างเล็กมากดแทน
“แล้วลูกแมวตัวนี้..จะทำให้เสือกลายเป็นลูกเสือเองครับ อิอิ” ร่างเล็กพูดพร้อมมองจูบอันแสนดูดดื่มให้กับร่างสูง
บทเพลงรักของร่างสูงและร่างเล็กถูกบรรเลงมาแสนนาน จากเวลาเช้าๆลามไปจนเที่ยง ไม่มีใครยอมกันเลย ร่างสูงก็จัดให้ร่างเล็กทุกๆอย่างที่ตนเคยผ่านมา ร่างเล็กก็มองทุกๆอย่างที่ตนเคยได้เรียนรู้มาให้กับร่างสูงจนหมด จากบนเตียง ก็ลามไปที่ บนพื้น โซฟาบ้างล่ะ จนมาจบที่ห้องน้ำ ร่างสูงยังไม่ค่อยรู้สึกเหนื่อยเท่าไหร่กับบทเพลงรักนี้เพราะตนนั้นเสือโหยอยู่แล้ว ให้ทำต่ออีกยันเช้าอีกวันก็ยังได้
ส่วนร่างเล็กตอนนี้กลายเป็นลูกแมวเปียกน้ำ นอนอยู่ใต้อ้อมกอดของร่างสูงในอ่างน้ำเป็นที่เรียบร้อย ตาก็เม่อลอยกับบทเพลงรักที่ร่างสูงได้มอบให้ ทั้งหนักหน่วง นุ่มนวล ฮาร์ดคอ ละมุน หลากหลายอาราณ์เอามากๆ ลูกแมวน้อยตัวนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ร่างสูงมองดูลูกแมวในอ้อมกอดก็อดมีอารมณ์ไม่ได้ เพราะตนเองนั้นไม่รู้สึกเหนื่อยหรือเบื่อเลยกับการบรรเลงเพลงรักกับลูกแมวตัวน้อย
แต่จะทำต่อก็ไม่ได้ กลัวว่าลูกแมวน้อยของตนนั้นจะ สลบคามือสะก่อน ในใจอยากจะจับลูกแมวขึ้นฟัดสะให้เข็ดกับการท้าทายเมื่อเช้า…
Mark part
เมื่อผมกับนยองบรรเลงเพลงรักกันเสร็จ ผมก็อุ้มนยองออกมาจัดการเช็ดตัว เป่าหัวให้เอาเสื้อให้ใส่ แล้วอุ้มไปไว้บนเตียง ห่มผ้าให้ นยองของผมได้พักผ่อน นี้ล่ะนะ มาท้าคนอย่างมาร์คต้วน มันก็เป็นแบบนี้แหละแมวน้อย ฮ๊าๆๆ นยองหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการรับศึกหนัก ดึกยันบ่ายของผม ฮี่ๆ ก็คนมันไม่เหนื่อยนิครับ อิอิผมเสพติดการบทเพลงรักอันเร่าร้อนกับแมวน้อยนยองตัวนี้เข้าให้แล้วล่ะสิ
ผมเดินมาที่ห้องครัวเพื่อมาเตรียมอาหารให้นยองกับผม ตื่นมาก็บ่นหิวแน่ๆ อิอิ เมื่อทำอาหารเสร็จผมก็เดินไปปลุกนยองในห้อง
“นยองครับบ…ตื่นได้แล้วมากินข้าวกับฮยองมา ลุกไหวไหม” ผมพูดพร้อมเข้าไปประคองนยองออกมา
“วะ…ไหวฮะ ว่าแต่ฮยองนี้อึดเป็นบ้าเลยนะครับ ผมไม่เคยมีใครจะอึดสู้ผมได้เลยนะ” นยองบ่นเบาๆ
“หรอครับ…ฮยองก็ไม่เคยเห็นมีใครจะอึดเท่านยองเลยนะ 10 รอบนี้ไม่ธรรมดา ฮ๊าๆๆ” ผมพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง
“โอ้ยยย…อย่าพูดไปสิครับ อายจังเลยอ่ะ ทำไปได้TT” นยองพูดแล้วก้มหน้า
“เอาน่ะ…ทีนี้รู้แล้วใช่ไหม ว่าถ้าฮยองหึงมันเป็นยังไงห๊ะ!!” ผมพูดพร้อมอุ้มนยองออกมาที่โต๊ะกินข้าว
“ครับผม….จะไม่ทำให้หึงอีกแล้วครับ เข็ดแล้ว เพลียย” นยองพูดพร้อมกำลังจะตักข้าวเข้าปาก
“ทำอีกก็ดีนะ…ฮยองจะได้ออกกำลังกายบ้าง ฮ๊าๆๆ” ผมพูดพร้อมหัวเราะเสียง
เนื่องจากไรท์ต้องไป ตจว อย่างที่บอกที่เพจนะคะ เลยลงให้สองตอนเลย บวก NC ด้วยนะ ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ไรท์ไม่ค่อยเก่ง NC สักเท่าไหร่ ยังไงจะพยามยามขึ้นไปเรื่อยๆนะคะ เม้นติชมกันได้นะคะ ขอบคุณมากๆนะคะ
ความคิดเห็น