คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : My Little cat. Ep.11 Stay with me.
My Little Cat.
Ep.11 Stay with me.
Yugyeom part
นี่ก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้วล่ะครับ ที่ผมกับแบมๆคบกันแบบแฟน แบมก็ยังคงไม่ลืมมาร์คฮยองหรอก ผมอยู่กับแบมมานานผมมองออก แต่แบมกำลังพยายามอยู่ครับ ตอนนี้เราสองคนมาเที่ยวเกาะกัน ก่อนสอบ อยากจะพักสมอง แล้วค่อยกลับไปอ่านหนังสือกันต่อ ที่จริงผมกับแบมไม่ได้เครียดเรื่องสอบอะไรมากมายหรอกครับ
เพราะเราสองคนขยันเรียนกันอยู่แล้ว ไม่ผมก็แบม จะคอยติวให้กันตลอดไม่ว่าเวลาไหน ไม่ว่าจะเป็นเพื่อน หรือแบมจะคบมาร์คฮยองอยู่ เราก็จะมานั่งติวให้กันตลอด ตอนนี้แบมเริ่มจะเข้าผมมากขึ้น แต่เรายังไม่ถึงขั้นหวานกันเท่าไหร่ เหมือนแบมกำลังจะเปิดใจกับผม ผมก็อยากทำมันให้ดีที่สุด เพราะผมอยากเป็นคนที่ดูแลแบมต่อไปอิอิ
“ยูค…แบมอยากกินไอติมอ่ะ พาไปตรงโน้นหน่อยสิ” แบมพูดแล้วชี้ไปทางร้านไอติม
“ไปสิๆ…มาเดี๋ยวยูคเลี้ยงแบมเองนะ” ผมพูดพร้อมยิ้มบางๆไปให้แบม
“เอาไอติมรสช็อกโกแลตสองอันฮะ” แบมสั่งไอติมให้ผม
เราอยู่ด้วยกันมานานครับ แบมเลยจำได้ว่าเราชอบกินไอติมรสเดียวกัน
“นี้ครับเงิน…ขอบคุณมากๆนะครับ” ผมพูดพร้อมหยิบไอติมมา
“ยูคๆๆๆ…ไปดูตรงนั้นกันสวยจังเลย” แบมพูดพร้อมวิ่งนำผมไป
“แบมเดินดีๆสิ ระวังล้มแล้วอดกินไอติมนะ” ผมพูดพร้อมวิ่งตามแบมไป
ตึกๆๆๆๆ…ตุบ!!!
พูดไม่ทันจะขาดคำครับ แบมวิ่งไปไอติมหลุดมือ
“ไอกรู…ซุ่มซ่ามจริงๆเลยเรา” แบมบ่นออกมาเบาๆ
“บอกแล้วไงว่าค่อยๆ…เอาของยูคไปนะเดี๋ยวยูคไปซื้อให้ใหม่” ผมพูดพร้อมยื่นไอติมให้แบมไป
“ขอบใจมากๆนะยูค…ยูคน่ารักที่สุดเลย” แบมพูดพร้อมทำปากจู๋มาให้ผม
“น่ารัก…แล้วรักปะล่ะ” ผมพูดถามแบมออกไป
“ไม่รู้สิ…เดือนหน้าเดี๋ยวก็รู้เอง” แบมพูดพร้อมเขินหยิบไอติมไป
“น่ะ…งั้นยืนรอตรงนี้นะ อย่าไปไหน เดี๋ยวยูคไปซื้อมาอีกโคน” ผมบอกแบมพร้อมรีบวิ่งไปซื้อไอติม
“ครับผม” แบมตอบพร้อมยิ้มมาให้ผม
ไม่นานผมก็เดินมาหาแบม พร้อมไอติมโคนใหม่ แบมกินอันเก่าหมดเรียบร้อยแล้ว แปปเดียวจริงๆนะ กินเก่งจัง
“อิ่มเปล่า..ไม่อิ่มเอาของยูคไปก็ได้นะ” ผมบอกแบม
“ไม่เอายูคยังไม่ได้กินเลย…” แบมพูดพร้อมมองมาที่ผม
“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ…ยูคมีความสุขมากกว่าที่เห็นแบมอิ่ม” ผมพูดพร้อมลูบหัวแบมเบาๆ
“ง่อววว…งั้นเอามาเลยอิอิ แบมหิว” แบมพูดพร้อมหยิบไอติมไป
เมื่อเรากินไอติมกันเสร็จ ผมกับแบมเราก็เดินเที่ยวไปทั่วเกาะเลยล่ะครับ เกาะเชจูถึงผมจะเคยมาแล้ว แต่มันก็ยังสวยเหมือนเดิม แบมดูเม่อๆนิดหน่อย แต่ก็มีความสุขไปด้วย เราเดินมาถึงชายหาดที่สวยมากๆ มีร้านทะเลาย่างอยู่ด้วยล่ะครับ ผมนี้หิวเลยฮี่ๆ
“แบมหิวหรือยัง…” ผมถามแบมออกไป
“นิดหน่อยนะ…ยูคล่ะหิวแล้วหรอ ” แบมถามผม
“อื้มมมม…ก็แฟนเค้ามันแย่งกินไอติมนิ ” ผมตอบพร้อมกรอกตาไปมา
“โอ๋ๆๆๆ…แบมขอโทษ งั้นเราไปกินนั้นกันเนอะ” แบมพูดพร้อมจูงมือไปที่ร้านทะเลย่าง
“เดี๋ยวยูคไปซื้อให้…แบมรอที่นี้แหละ เอาอะไรบ้าง” ผมถามแบม
“เอาปลาหมึกกับกุ้งพอ….” แบมบอกผม
“โอเค…รอนี้นะห้ามไปไหน” ผมพูดพร้อมมองไปที่แบม
“อื้มมมมมม” แบมตอบพร้อมทำหน้ากวน
ผมเดินมาสั่งของทะเลให้แบมรวมถึงของผมด้วย ร้านขายอยู่ไม่ไกลจากที่เราจะนั่งทานกันสักเท่าไหร่ จึงทำให้ผมมองเห็นแบมได้จากตรงนี้ ผมไม่ชอบปล่อยให้แบมอยู่คนเดียวเท่าไหร่หรอกครับ แต่ก็ไม่อยากให้แบมเดินมา อิอิ ไม่รู้จะทำยังไงแปปเดียวเองนะแบม ผมสั่งของไปได้สักพักก็หันไปมองแบมอีกที
0.0 อ่าวแบมหายไปไหนแล้วอ่ะ
เฮ้ย!!แบมไปไหนอ่ะ ผมเริ่มมองหาแบม
“ปล่อยนะ…จะทำอะไรผม” เสียงแบมตะโกนมาทางทะเล
“ไปกับพี่นะ…หนูน่ารักขนาดนี้ มาเป็นแฟนพี่นะครับ” เสียงชายหน้าหล่อกำลังจะอุ้มแบม
“ปล่อยแบมนะ!!!....ยูคช่วยแบมด้วยยย” เสียงแบมตะโกนเรียกผม
ผมรีบวิ่งปหาแบมทันที
“ปล่อยแบมเดี๋ยวนี้นะ…” ผมพูดบอกไอหน้าหล่อไป
“ทำไมกูต้องฟังมึงได้เด็กเมื่อวานซืน” มันตอบกลับมา
“นั้นแฟนกู…ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว ปล่อยแบมเดี๋ยวนี้” ผมพูดขู่มัน
“อ้อ…หรอครับ เฮ้ยยพวกมึงมาช่วยกูหน่อยสิ๊” มันเรียกพวกมาก
“ปล่อยแบม…ไม่งั้นจะหาว่ากูไม่เตือน” ผมพูดไปอีกรอบ
“รุมมันเลย…พระเอกนักหรอมึง” ไอหน้าหล่อบอกเพื่อนมันมรุมผม
พลั่ก!!! ตุ่บ!!! พลั่กกก ผัวะ
“ปล่อยยูคเดี๋ยวนี้นะ…พวกมึงมันหมาหมู่นี้” เสียงแบมตะโกนด่ามัน
“เฮ้ยพอ…แค่นี้แหละ กูไม่เอามึงแล้วไอเด็กหน้าสวย” ไอหน้าหล่อพูดพร้อมจับหน้าแบมๆเชิดขึ้น
“บะ…แบม ยูคไม่เป็นระ…รายยย” ผมพูดในขณะที่เจ็บไปหมดทั้งตัว
“ไปเว้ย…ได้ซ้อมเด็กนี้มันสนุกจริงๆ” แล้วไอหน้าหล่อมันก็เดินจากไป
“ยูค….ฮะ…ฮือออ ยูคไม่เป็นไรนะ ยูคฟังแบมสิ มองหน้าแบม” เสียงแบมเลือนรางในหัวผม
………………………………
“ยะ…ยูค ตื่นสิ ยูคอย่าทิ้งแบมไปนะ ยูคคค ฮือออ” เสียงแบมร้องทำให้ผมตื่นขึ้น
“บะ…แบมม แบมมมม แบมไม่เป็นไรใช่ไหม!!” ผมพูดพร้อมรีบลุกขึ้นมากอดแบม
“แบมไม่เป็นไร..พวกมันไปแล้ว แบมนึกว่ายูคจะทิ้งแบมไปสะแล้ว” แบมพูดพร้อมร้องไห้ออกมา
“แบม…ยูคจะไม่ยอมทิ้งแบมไปไหนเด็ดขาดเลย ยูคขอโทษนะทีปกป้องแบมไม่ได้เลย” ผมพูดพร้อมกำมัดแน่น
“ทีหลัง…อย่าทำบ้าแบบนี้อีกนะ แบมขอร้อง ฮือออ” แบมพูดแล้วร้องไห้
“ก็ยูค…ระ…ยูครักแบมนิ จะปล่อยให้แบมเป็นอะไรไปได้ยังไงล่ะ” ผมพูดพร้อมล้มตัวนอนลงอีกครั้ง
“ยูค…แบมก็รักยูคนะ……………” แบมพูดพร้อมก้มลงมาจูบผมอย่างนุ่มนวล
…………………………………
จะให้เธอจนกว่าเธอจะรับ…
บอกรักเธอจนกว่าเธอนั้นจะยอม…
เธอคือความสุขของฉัน…
ถ้าเธอไม่รับมัน…
ให้ฉันเริ่มต้นอีกกี่ครับก็พร้อม…
หากสุดท้าย เธอไม่เปลี่ยนใจ…
ไม่เป็นไร ใจฉันก็ไม่ยอม…
ก็ต่อให้ฉันหยุดหัวใจ…
คงต้องรอให้โลกหยุดหมุนไปก่อน…
…………………………………
“อะ…อืม แบมมมม ใจเย็นๆก่อนนะครับ ยูคเจ็บแก้มฮี่ๆ” ผมบอกแบมเพราะตอนนี้หน้าผมเต็มไปด้วยรอยช้ำจากการโดนรุมซ้อม
“แฮ่ๆๆ แบมขอโทษนะ ลืมตัวไปหน่อย” แบมพูดอย่างเขินๆ
“บะ…แบมรักยูคจริงๆหรอ” ผมถามแบมอีกครั้ง
“อะ…อื้ม ตอนแรกแบมก็ยังคิดถึงมาร์คฮยองอยู่นะ…แต่พอแบมยืนดูยูคโดนซ้อมวันนี้แล้ว มันทำให้แบมอดคิดไม่ว่า มาร์คฮยองยังไม่เคยทำให้แบมขนาดนี้เลย…ตอนนี้แบมรู้ใจตัวเองแล้วล่ะ ว่าแบมควรจะรักใคร” แบมพูดพร้อมก้มหน้าหลบผม
“แบมไม่ต้องรีบตัดสินใจหรอก…ยังเหลือเวลาอีกตั้งเดือนนึงนะ…ยูคแค่อยากให้แบมแน่ใจว่าแบมน่ะรักยูคจริงๆ” ผมพูดพร้อมยิ้มบางๆให้แบมๆ
“โอเค…แล้วแบมจะทำให้ยูครู้ว่าแบมคิดยังไง” แบมพูดพร้อมยิ้มให้ผม
“มานี้มา…ขอกอดแฟนหน่อยสิครับ จะได้หายไวๆ” ผมพูดพร้อมดึงแบมเข้ามากอด
“ยูคต้องหายไวๆนะ…แบมอยากไปเที่ยวแล้วอิอิ” แบมพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย
“ครับผมมมม” ผมพูดพร้อมลูบผมแบมเบาๆ
Youngjae part
ผมตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงีย เมื่อคืนผมจำได้ว่าผมนั่งกินไก่กับไอหวัง เฮ้ย!!! เวนล่ะ แล้วผมมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงเนี้ย ผมรีบลุกออกจากห้องนอนแล้วเดินไปที่ๆเรากินกันเมื่อคืน ห้องผมสะอาดเอามากๆ ไม่น่าเชื่อนี้ฝีมือไอแจ๊คสันหวังหรอ ไม่นะหรือแบมๆจะกลับมาทำให้นะ ทำไมกลับมาไวจังล่ะ
ผมรีบหยิบโทรศัพท์เพื่อกดโทรหาแบมทันที
“ฮัลโหลว่าไงพี่ยองแจ” เสียงแบมๆพูด
“แบมกลับมาแล้วหรอ…เมื่อคืนได้มาหาพี่ไหม” ผมถามแบมๆไป
“เฮ้ย…แบมยังไม่ได้กลับครับ ทำไมหรอโดนผีหลอกหรอพี่อิอิ” แบมพูดกวนผม
“เฮ้ยเปล่า…ไม่มีอะไรแค่นี้นะ” ผมพูดแล้วตัดสายทันที
เมื่อวางสายเสร็จผมก็เดินมาเจอกับกระดาษน๊ตของแจ็คสันที่เขียนเอาไว้
“กินแล้วนอนแบบนี้มึงถึงได้อ้วนอย่างงี้ไง…อ้วนแต่ก็น่ากอดดีนะ>.,<”
-//////////- มันเล่นอะไรของมันว่ะ หรือมันจะรู้ว่าผมชอบมันจริงๆนะ
ชัดเจนครับ แจ๊คสันเป็นคนทำแน่ๆเลย วันนี้เรามีตัวหนังสือตอนดึก ตอนนี้ก็บ่ายๆอยู่เลย ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว แล้วไปที่ห้องครัวทันที วันนี้ผมทำคัฟเค้กจำนวนนึงครับ ผมน่ะชอบทำขนม เนื่องจากแจ๊คสันชอบกินด้วยแหละ อิอิ ผมจะทำไปขอบคุณมันสะหน่อย ที่เก็บห้องให้ผมเมื่อวาน แล้วก็เอาไปฝากพวกมาร์ค จินยอง แล้วก็เจบีด้วย
เมื่อผมทำเสร็จก็เตรียมตัวยกเอาไปให้ไอหวังก่อนห้องมันอยู่ถัดไปจากห้องผมสองห้องครับ ไม่รู้จะอยู่หรือเปล่า ผมเดินมาเคาะประตูห้องของมัน
ก๊อกๆๆๆ
“หวังครับ มึงอยู่ไหมกูเอาเค้กมาให้ครับ” ผมพูดเรียกมัน
“เออๆ..มาแล้วครับ ไอขี้เซา” เสียงแจ๊คสันเดินออกมา
แอร๊ดดดดดดด
“โทษทีให้รอนะครับ กูอาบน้ำเพิ่งเสร็จครับ” แจ๊คสันพูดพร้อมเอาผ้าเช็ดผมที่เปียก
0.0 แจ๊คสันมาเปิดประตูให้ผม ในสภาพผ้าขนหนูฝืนเดียว กับผ้าฝืนเล็กที่กำลังเช็ดผมที่เปียกของตัวเอง
“เอ่อ…กูเอาเค้กมากให้ครับ..อ่ะ งั้นกูกลับห้องแล้วนะ บาย” ผมรีบพูดพร้อมก้มหน้า เพราะผมเขินมัน
หุ่นล้ำๆ ซิคแพคแบบนั้น มันทำให้ผมหน้าแดงก่ำ หน้าร้อนผ่าว ทำอะไรไม่ถูก ผมที่ไม่ยาวมากและเปียกน้ำ มันทำให้ผมเขินมากๆเลยครับ
“จะรีบไหนอ่ะ…เข้ามาดิ มากินด้วยกันดิ” แจ๊คสันพูดพร้อมดึงมือผมไว้
“อ่ะ…เอ่อ กะ…ก็ได้งั้นกูไปรอที่โซฟานะ มึงรีบไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว ” ผมพูดในขณะที่ยังก้มหน้าอยู่
“นี้มึงเขินกูหรอ…ฮ๊าๆๆๆ มึงนี้มันหื่นจริงๆ” แจ๊คสันพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง
“กูเปล่า…แต่กูแค่ไม่เคยเห็นเฉยๆ” ผมพูดออกไป
“โอเค…งั้นเดี๋ยวกูมานะ ถ้ามึงหนีกลับห้องกูโกรธมึงจริงๆด้วย” แจ๊คสันพูดพร้อมเดินไปที่ห้องนอน
“เออ” ผมตอบออกไปแล้วเดินเอาเค้กไปวางที่โต๊ะแล้วไปนั่งดูทีวีรอแจ๊คสันแต่งตัว
5นาทีผ่านไป….
“ไหนวันนี้มึงทำอะไรมาให้กูกินครับ” แจ๊คสันพูดพร้อมมานั่งข้างผม
“ที่จริงไม่มีอะไรหรอก…กูแค่จะมาขอบคุณมึงอ่ะเมื่อวานที่กูหลับ” ผมพูดบอกแจ๊คสันออกไป
“อ้อ……ไม่เป็นไร กูทำไปเพราะกลัวมดกัดมึงตายอ่ะฮ๊าๆๆ” แจ๊คสันพูดพร้อมหยิบเค้กขึ้นมากิน
“อืม…อร่อยไหม กินเยอะๆเลยนะ จะได้หายกัน” ผมพูดพร้อมจ้องไปที่แจ๊คสัน
“แล้วมึงไม่กินหรอ มากินกับกูดิ อร่อยออกฝีมือตัวเองอ่ะ” แจ๊คสันพูดพร้อมยื่นเค้กมาให้ผม
“อืมก็ชิมแล้ว มึงกินเยอะๆเหอะ” ผมบอกมัน
“มึงไม่ต้องเอาเค้กมาล้อกูเลย…กูกับมึงยังไม่หายกันหรอกนะ อิอิ” แจ๊คสันพูดพร้อมหยิบเค้กมาอีกชิ้น
“อะไรวะ…กูก็ขอบคุณมึงแล้วไง จะเอาอะไรอีก” ผมพูดอย่างเซ็งๆ
“อะ…เอ่อ ถ้ากูจะถามอะไรมึง มึงสัญญาได้ป่ะ ว่ามึงจะไม่โกหกกูอ่ะ” แจ๊คสันวางเค้กแล้วมาต้องที่หน้าผมแทน
“อะ…อะไรวะ ถามมาดิได้อยู่แล้ว” ผมตอบออกไปพร้อมกับใจที่เต้นรัว หรือแจ๊คสันมันจะรู้แล้วจริงๆว่าผมชอบมัน
“คะ…คือ เมื่ววานนี้ ที่กูอุ้มมึงไปที่ห้องนอนอ่ะ มึงละเมอออกมาว่า ” แจ๊คสันพูดพร้อมก้มหน้า
“……………………………” ผมไม่ตอบอะไรไป
“ว่ามึง…มะ…มึงอ่ะ มึงชอบกู จริงหรือเปล่าวว่ะ” แจ๊คสันพูดออกมา
“…………………………… บ้าหรอ กูละเมออย่างงั้นจริงๆหรอ” ผมตอบกลบเกลื่อน
“อืม…มึงละเมออย่างงั้นจริงๆอ่ะ ถ้ามันไม่จริงก็ไม่เป็นไร แต่รู้ไว้นะว่ากูอ่ะ…” แจ๊คสันก้มหน้าพูดอีกครั้ง
“หื้มมมม” ผมมองไปที่แจ๊คสันอย่างงงๆ
“กู..อ่ะ กูชอบมึงมานานแล้วนะ ตั้งแต่ปีสอง กูแค่อยากให้มึงรู้ว่าแค่นี้แหละ ที่กูชอบแกล้งมึงอ่ะ เพราะกูชอบมึงนะ” แจ๊คสันพูดพร้อมยิ้มมาให้ผมบางๆ
“0.0 จะ…แจ๊คสัน มึงพูดจริงป่ะเนี้ย” ผมตาเบิกกว้างใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ก็กูบอกมึงแล้วไง ว่าไม่ว่ากุจะถามอะไรให้ตอบมาอย่าโกหก…” แจ๊คสันพูดแล้วมองมาที่ผม
“………………………… กูขอไปเข้าห้องน้ำนะ” ผมพูดพร้อมเดินที่ห้องน้ำ
ในขณะที่ผมกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ผมก็ฮัมเพลงออกมา คล้ายจะบอกว่า ผมน่ะก็ชอบแจ๊คสันเหมือนกัน แต่ผมนะขี้อายไม่กล้าบอกมันตรงๆนะสิครับ ฮี่ๆ
“หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆ เหมือนกัน”
“แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้น ที่จะต้องพูดมา”
“แค่ร้องว่าอ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ”
“และฉันจะขอเป็นคนนั้นที่ดูแลหัวใจ”
“ไม่เคยบอกรักใครคนไหนเพิ่งจะมีแค่เธอ”
“และฉันก็อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา เหมือนเธอ”
“แค่เพียงเท่านี้เป็นอันเข้าใจ”
“มึงนี้มันแสบจริงๆเลยนะ…มานี้เลย ทำมาแอ๊บเป็นเข้าห้องน้ำ” แจ๊คสันพูดพร้อมวิ่งเข้ามากอดผม
“กูเปล่านะกูร้องเพลงเฉยๆ ปล่อยกูนะ” ผมพูดพร้อมตบไปที่ไหล่ไอแจ๊คสัน
“ชอบกูมานานแล้วก็บอก มาทำเป็นร้องเพลง มึงนี้มันน้ำเน่า” แจ๊คสันว่าผมพร้อมอุ้มผมเข้าไปในห้อง
“ปล่อยยกูได้ไหม…กูเปล่าสะหน่อยยย” ผมพูดพร้อมมองไปที่แจ๊คสัน
“ไม่ปล่อย…มาให้กูเช็คบิลสะดีๆ เมื่อวานกูเก็บห้องเหนื่อยนะครับ ฮ๊าๆๆ” แจ๊คสันพูดพร้อมวางผมลงบนเตียงสีเข้ม
“เฮ้ยยย!!! ไม่เอาแจ๊คสัน กูยังไม่พร้อม ปล่อยกูเหอะ” ผมพูดอย่างเสียงสั่น
“กูไม่ได้จะทำอะไรมึง กูแค่จะ…” แจ๊คสันพูดพร้อมมอบจุมพิตแสนหวานให้ผม
“อะ…อืม มมม” ผมครางในลำคอ
“แค่นี้ก่อนนะ…กูแปะโป้งไว้ก่อน ฮ๊าๆๆ” แจ๊คสันพูดพร้อมหัวเราะออกมา
“มึงมันคนบ้า…ไอขี้เอาเปรียบ ” ผมพูดพร้อมทำหน้ามุ้ย
“ก็มึงน่ารักนิครับ ไอขี้เซา” แจ๊คสันพูดพร้อมยิ้มให้ผมบางๆ
“-////////////////-” ผมได้แต่นอนหน้าแดงใส่มัน
ณ คอนโดXXX
ร่างสูงกำลังนั่งอ่านหนังสือสอบบนโซฟาสีแดงสด ในขณะที่มีร่างเล็ก นอนหนุนตักร่างสูงอยู่ ร่างเล็กกำลังนอนเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อย่าเมามัน ในมืออีกมือก็ถือขนมเอาไว้ เหมือนเด็กจริงๆ ส่วนบนหัวก็มีหูแมวอันเดิมที่ช่างเข้ากับร่างเล็กยิ่งนัก ทำให้ร่างสูงอ่านหนังสือไปยิ้มไปกับการกระทำของร่างเล็กที่นอนหนุนตักเค้าอย่างมีความสุข
Mark part
เมื่อผมกับจินยองทำสีผมกันเสร็จ ผมก็ออกมานั่งอ่านหนังสือเพื่อที่จะเตรียมติวให้เพื่อนๆครับ วันนี้มันยากนิดหน่อยผมเลยต้องอ่านก่อนหน่อยจะได้อธิบายให้เพื่อนฟังไวๆ ตามคำแนะนำของจินยองแมวน้อยของผมที่นอนเล่นเกมส์อย่างสบายใจเฉิบ ในมือก็ถือขนม ใส่หูแมว มันน่ารักจริงๆ ยั่วฮยองตลอดเวลา รอสอบเสร็จก่อนเถอะครับแหม่
“นยองอ่า…อ่ากินนักขนมอ่ะ มันไม่ดีนะครับ กินข้างบ้างแมวน้อยของฮยอง” ผมบอกนยองออกไป
“ก็มันอร่อยนิฮะ ฮี่ๆ ” นยองที่มือกดเกมส์ปากเคี้ยวขนมตอบกลับมา
“ครับผม อย่าดื้อนะเดี๋ยวฮยองไม่รักนะครับ” ผมพูดออกไป
“ง่า…ฮยองไม่รักผมแล้วหรอครับ ฮืออ” นยองพร้อมลุกขึ้นมาคร่อมผมในท่านั่ง
“อ่าวๆๆๆ ก็นยองไม่เชื่อฟังฮยองนี่ครับ” ผมพูดพร้อมก้มหน้าลงไปสนใจหนังสือต่อ
“ฮยองง่า …นยองไม่ได้ดื้อสะหน่อย อิอิ” นยองพูดพร้อมเข้ามาจ้องหน้าผม
“นี้จะยั่วฮยองหรอครับ หื้มมมม” ผมถามนยองออกไป
“เปล่านิฮะ…แค่จะมาดูเฉยๆว่าฮยองอ่านไปถึงไหนแล้ว” นยองพูดพร้อมทำหน้ากวนๆ
“ก็ดีครับ…เพราะถ้ามายั่วแบบนี้ ฮยองจะไม่มีสมาธิอ่านะครับ ” ผมพูดพร้อมลูบผมนยองเบาๆ
“แล้วฮยองอ่านเข้าใจหรือยังล่ะครับ ” นยองถามผม
“เข้าใจแล้วครับ…แค่ทวนให้มันแม่นๆอีกรอบก็เท่านั้นเอง จะได้อธิบายได้เข้าใจหน่อย” ผมตอบนยองออกไป
“หรอฮะ ฮยองนี้เก่งจริงๆเลยนะฮะ มาให้รางวัลหน่อย จุ๊บบบบ” นยองพูดพร้อมมาจุ๊บที่แก้มผม
“นยองไม่ดื้อสิครับ…ฮยองอ่านหนังสืออยู่นะครับ” ผมพูดแล้วจ้องมองไปที่นยอง
“เปล่าสะหน่อย ก็นยองเบื่ออ่ะ เล่นเกมส์ก็น๊อคหมดแล้วอ่า” นยองพูดอย่างเซ็งๆ
“อ่าว…แล้วอยากเล่นอะไรไหม ฮยองพาไปซื้อPlay4มาให้ไหมครับเกมส์เยอะแยะเลย” ผมถามนยอง
“ไม่เอาล่ะฮะ..นยองว่าเกมส์นี้มันน่าสนุกมากกว่า เล่นเท่าไหร่ก็ไม่จบสะที” นยองพูดพร้อมเข้ามามอบจุมพิตอันแสนละมุนให้ผม
“อะ…อื้มมมม” ผมครางในลำคอ
วันนี้แมวน้อยของผมคึกอะไรน๊า หรือจะแค่อยากจะกวนผม ถ้าผมทำอะไรไปตอนนี้ สัญญาที่ให้ไว้ก็จะปิดทันที นยองไม่ชอบคนผิดสัญญาน่ะครับ แค่นี้ก็ทำให้ผม พอจะรู้แล้วล่ะว่า นยองทำแบบนี้ทำไหม
“อะ…อ่า หยุดเลย ฮยองไม่หลงกลหรอหครับแมวน้อย” ผมพูดพร้อมผละออกจากจูบของนยอง
“โหยยยฮยองเดี๋ยวนี้ไปอดทนมาจาไหนครับอิอิ”นยองพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
“ไม่ได้อดได้หรอกครับ…แต่ฮยองน่ะ อดเปรี้ยวไว้กินหวาน ฮ๊าๆๆ” ผมพูดพร้อมหัวเราะแล้วก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ
“ง้อววววว….เอาจริงแฮะ อิอิ” นยองพูดพร้อมล้มตัวลงไปหนุนตักผมต่อ แล้วเล่นเกมส์ต่อไป
“ระวังนะ…ยั่วฮยองมากๆ พอฮยองสอบเสร็จแล้วจะไม่ได้ยั่วอีก เวลานอนก็จะไม่มีเลยนะครับ อิอิ” ผมพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
ความคิดเห็น