คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [One Shot] A thousand years ตอนพิเศษ
ไม่เกี่ยวกับเรื่องมาเฟียนะจ๊ะท่านผู้อ่าน อ้างอิงจาก ทไวน์ไลท์
Heartbeats fast หัวใจของผมเต้นเร็วขึ้น
“เชื่อใจกันนะ... จะไม่ทิ้งไปไหน” น้ำที่เสียงที่พูดประโยคนี้ ผมยังจำได้ดี และจำได้ว่าทุกเช้าเป็นเวลาหลายปีที่ตื่นมาผมจะต้องเจอกับคนๆนึงที่เขาจะคอยให้ผมปลุกทุกเช้า
“อื้อ... ไม่เอาน่า อย่าซนสิพี่เท็ด” ร่างบางที่กำลังปลุกอีกคนให้ตื่นในตอนเช้า แต่กับโดนอ้อมแขนจากร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงเกี่ยวเอวแล้วรวบให้มานอนทับอยู่ที่แผงอก เหมือนกับคนที่นอนทับอยู่บนตัวเป็นลูกแมวเหมี๊ยวอย่างนั้นแหละ
“นา...นะ วันนี้เพิ่มพลังก่อนไปทำงานได้ไหมครับคนดี” เสียงทุ้มต่ำกระซิบที่ข้างหู
“อื้อ.. ร.. อืม...” ยังไม่ทันที่อีกคนจะพูดอะไรเลย แต่ก็โดนริมฝีปากร้อนของอีกฝ่ายขดขยี้อย่างแผ่วเบา แต่ยิ่งทำให้อารมณ์ในตอนเช้าที่ต่างก็รู้ว่าเพศชายทุกคนย่อมมีความรู้สึกนี้ พุ่งสูงกว่าทุกวัน
ร่างกายที่เกี่ยวพันกันใต้ผ้าห่มสีขาวนวล ช่องทางที่มีบางหวานหยดเยิ้มออกมาบ่งบอกว่าพร้อมแล้วที่จะรับสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่จะเป็นแบบนี้ตลอดไป
Colors and promises ข้ออ้าง และคำสัญญา
“พี่จะไปนานแค่ไหนหรอ...” เสียงอ้อนบางเอาแก้มถูกับหน้าอกแกร่งของอีกฝ่าย
“ไม่นานหรอก ทำธุระเสร็จเดี๋ยวพี่ก็จะกลับมานะคนดี” ปลายนิ้วเขี่ยปอยผมที่ตกลงมาปลกใบหน้าสวยๆของคนที่ซบอ้อนในตรงนี้
“ไปด้วยได้ไหม...” เป็นคำถามที่เขารู้อยู่แก่ใจว่ายังไงคำตอบก็คือ...
“ไม่ได้หรอก”
“ต้องกลับมานะ...”
“พี่สัญญา จะกลับมาหานาย” ขอพรจากพระเจ้าให้เราอยู่ด้วยกัน
How to be brave ทำเช่นไรถึงทำให้ฉันกล้ามากขึ้นกว่านี้
“จียง คบกับพี่ไหม...” เสียงทุ้มต่ำแต่ยังไงมันก็ยังแทนโทนเสียงของคน... ในอดีตไม่ได้อยู่ดี
“ได้สิ... แต่ต้องสัญญานะว่าจะดูแลผมอย่างดี”
“พี่สัญญา... ว่าจะไม่จากไปไหน...” รอยยิ้มนั้น ยังประทับตราตึงในใจ
Every breath ทุกลมหายใจ
“พี่รู้ไหมว่าผม... อยู่บนโลกนี้มานานเท่าไหร่...” น้ำเสียงเย็นชาแต่ทำไมกันมันแฝงไปด้วยความอ่อนไหว
“รู้ รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่านายไม่ใช่คน...” มือหนาลูบไปที่ใบหน้าสวย
“พี่รู้หรอ งั้นอย่ารักผมเลย อีกหน่อยพี่ก็ต้องจากผมไปเหมือนคนอื่นๆอายุขัยมนุษย์มันต่างจากแวมไพร์นะ”
“รู้สิ ทรมานไหม เหงามากสินะ จะตายก็ตายไม่ได้ จะรักใครก็มีแต่คนจากไป ไม่รู้จะอยู่ทำไม มองเห็นคนที่รักจากไปทีละคน” น้ำเสียงทุ้มนุ่มแต่บ่งบอกถึงความเข้าใจ
คำขอพรจากพระเจ้าจะทำให้เราสมหวัง
แต่สิ่งที่จะทำให้เรามีความสุขคือสิ่งที่ซาตานมอบให้...
One step closer ก้าวมาใกล้อีกนิด
พี่เท็ดกลับมาแล้ว กลับมาพร้อมกับร่างกายที่เย็นเฉียบเหมือนกับผม กลับมาพร้อมกับสิ่งที่ความตายจะพรากเราสองกันจากกันไม่ได้ ความอมตะ...
“ขอกอดหน่อย” คนตัวเล็กวิ่งไปหาอีกฝ่าย
“แต่ไม่อุ่นเหมือนไม่ก่อนแล้วนะ” เสียงทุ้มพูดแหย่อีกคน
ถึงจะไม่อุ่นกาย แต่อุ่นใจ....
Fin.
ปล.อ่านไม่เข้าใจแนะนำให้อ่านจากประโยคหัวข้อใหญ่จากล่างย้อนไปบนนะคะ มันคือความอินดี้ของผู้แต่งเอง แต่งแบบตามอารมณ์ อารมณ์ล้วนๆ บอกตรงๆคร๊าา เม้นด้วยจะดีใจอย่างยิ่งนะจ๊ะ
ความคิดเห็น