คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : BETTER MAN 4
Chapter 4
better man.
“ลู ลูอี...ตื่นเร็วนี่มันจะเที่ยงแล้วนะ ” ร่างสูงสะกิดคนที่นอนอยู่บนเตียง ร่างเล็กมีท่าทีอิดออดเหมือนไม่อยากขยับร่างกาย คนตัวโตได้แต่หมั่นเขี้ยวร่างที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
“อือๆๆๆ...ขอห้านาทีนะ” ว่าแล้วก็เอาหน้ามุดที่นอนนุ่ม
“ไม่ได้นะ ลุกขึ้นมาเลย” แฮร์รี่ดึงอีกคนขึ้นมา
“โถ่ แค่ห้านาทีไงเล่า” ว่าแล้วก็มุดกลับไปนอนต่อ
“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย ตื่นเดี๋ยวนี้เจ้าเหมียว”
“อะไรเล่า” ลูอีตอบเสียงอู้อี้
“ฉันจะทำให้นายเลิกยาให้ได้” ลูอีกระเด้งตัวขึ้นมานั่ง เขามองอีกคนด้วยแววตาที่ยากจะอ่านออก
“...ฉัน”
“ถ้านายจะลงแดง ฉันจะช่วยนายเอง”
“แต่...ฉันอาจจะทำร้ายนายก็ได้นะ”
“ไม่ต้องห่วงน่าลู ฉันมีวิธีรับมือ หึหึ”
“ยังไง”
ร่างใหญ่เลื่อนริมฝีปากประกบริมฝีปากเล็ก โดยอีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าร้อนฉ่า ทำไมเค้าไม่เคยชินกับรสจูบของหมอนี่สักที
“ไอ้ทะลึ่ง”
“ลูอี...ไปสวนสนุกกัน”
“อารมณ์ไหนเนี่ย”
“อารมณ์นี้แหละ”
ว่าแล้วก็ลากอีกคนไปห้องน้ำแปรงฟันจัดแจงร่างกายแล้วกระโดดขึ้นรถอย่างว่องไว แฮร์รี่แวะซื้อเบอร์เกอร์กับโค้กกินกันเป็นอาหารเช้า พอท้องอิ่มเจ้าเหมี่ยวก็เอนเบาะ ขดตัวนอนรอให้ถึงจุดมุ่งหมายอีกครั้ง ริมฝีปากหยักของร่างสูงเผลออมยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว แค่อยู่ใกล้ๆก็อยากปกป้อง อยากดูแลแบบนี้ไปตลอด
ทำไมถึงมี อิทธิพลได้ขนาดนี้
จะไม่ยอมเสียนาย
สวนสนุกวันนี้คนเยอะกว่าทุกวัน หรือมันจะเป็นช่วงวันที่ 14 กุมภาพอดี ลูอีลงจากรถแล้วบิดขี้เกียจ ไม่รู้ว่าตัวเองเคยมาหรือเปล่าเพราะจำอะไรไม่ได้เลย สถานที่ใสๆน่ารักๆแบบนี้มันให้ความรู้สึกตื่นเต้นพิลึก แถมยังมากับแฮร์รี่อีกยังกะเด็กวัยไฮสคูลเขาเดทกัน
เดท? เดทงั้นหรอ บ้าชิบ...คิดไปได้ยังไงกันนะ
คนรัก?
ความรัก…
“ไปกินไอศกรีมแล้วไปปั่นเป็ดกันดีกว่า”
“เห? ปั่นเป็ดเนี่ยนะแฮช นายขับรถมาเป็นชั่วโมงๆ”
“เถอะน่า”
แฮร์รี่ลากอีกคนไปยังร้านไอศกรีม ก่อนต่อแถวซื้อมาสองโคน ไอศกรีม
ชอกโกแลตใส่โคนตกแต่งสตอเบอรี่ลูกโตอยู่ถูกยื่นมาให้ลูอี
“นายต้องเพิ่มความหวานมั่งรู้มั้ย ไอศกรีมที่นี่อร่อยที่สุดในลอนดอน”
ลูอียิ้มขำ ลองทานดูว่าจะสมกับคำเคลมของไอ้หัวหยองตรงหน้าหรือเปล่า และมันก็อร่อยสมคำพูดของแฮร์รี่จริงๆ
“อร่อยจริงๆด้วยละ”
แฮร์รี่พาลูอีเดินเบี่ยงไปยังลานเล็กๆ เพื่อนั่งกินไอศกรีมต่อจนหมด ลูอีเหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ ทำไมเขารู้สึกเหมือนกับว่าเขาเหมือนเด็กผู้ชายคนนี้มาก เด็กคนนี้ดูโศกเศร้า
“เดี๋ยวฉันมานะ” ลูอีเดินไปหาเด็กชายคนนั้น เขายิ้มให้ลูอีแบบมี แฮร์รี่กำลังมองทั้งสองคนอยู่
“พี่ชอบดอกไม้อะไรฮะ” เด็กชายถาม
“ฉันหรอ...ไม่รู้สิ”
“ผมว่าพี่เหมือนดอกกุหลาบเลยฮะ...พี่น่ะในใจก็คงบอบบางแต่ต้องทำตัวเข้มแข็งสินะฮะ”
“ก็คงงั้นแหละมั้ง...”
“วันนี้วันวาเลนไทน์นะฮะ พี่ยิ้มกว้างๆสิ แล้วเอานี่ไปให้แฟน” เด็กชายยื่นดอกกุหลาบสีแดงให้ลูอี
“เขาไม่...”
“เถอะฮะ...รับไปผมให้”เด็กชายขยิบตา
“เธอ...” ลูอีมองดอกไม้สีแดงในมือ เด็กชายตัวเล็กหายไปเสียแล้ว บ้าจริงยังกะคิวปิดเลย
แต่คิวปิดจะมีจริงได้ยังไงละ...
ไร้สาระอีกแล้วน่า
“แฮชไปปั่นเป็ดกันเถอะ”
“ไปสิ”
ลมเอื่อยๆปลิวผ่านหน้าลูอีไป เวลาโพล้เพล้แบบนี้ อากาศดูเหมือนจะเป็นใจ ผู้คนไม่จอแจ เขามองน้ำใส ในเมืองแบบนี้ยังมีที่เหมือนต่างจังหวัดอยู๋อีกหรือ แฮร์รี่เหยียดตัวก่อนปั่นด้วยจังหวะเนิบนาบ ระหว่างที่เขาปั่นลูอีหยุดก่อนจะปักดอกกุกลาบสีแดงที่กระเป๋าเสื้อเชิ้ต
“ฉันให้” แฮร์รี่ไม่ตอบอะไร ได้แต่ปั่นเรือไวขึ้นอีกจังหวะ เลียบไปทางฝั่งที่ไม่มีผู้คนเลย
จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ...
สักนิดเดียวก็ไม่พูดงั้นหรอ...
เรือจอดที่ท่า ลูอีก้มหน้าก้มตาเดินตามคนตัวโตอย่างน้อยใจ ก็คิดอยู่แล้วละ เรามันแค่ sex friend เราจะไปหวังอะไรมาก
“เงยหน้าหน่อยสิ...”
“น้อยใจเก่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...”
“ดอกไม้นี่สวยมากเลยรู้มั้ย...”
ลูอีเงยตามเสียง เห็นแฮร์รี่ถือช่อกุหลาบช่อใหญ่ เขาไปเอามาตอนไหนกันนะ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย
“ช่อนี้ยังสวยไม่เท่าดอกนี้ของนายเลย...”
“แฮช...”
“สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะลู...ไม่ว่านายจะทำอะไรฉันก็โกรธนายไม่ลงสักครั้ง แต่ฉันขออย่างเดียวได้มั้ยลู อย่าไปไหนนะ”
“ฉัน... ฉันจะใม่ไปไหน ฉันจะไปถ้านายไล่ฉัน”
“และนั่นคือสิ่งที่ฉันไม่มีวันทำ”
“ให้จริ...”คนพูดถูกกลืนลงในคอ แทนทีด้วยความหวานที่เจ้าตัวไม่ค่อยจะได้สัมผัสเท่าไหร่นัก ทั้งสองค่อยๆซึมซับความหวานและความวาบหวามของหัวใจกันและกันจนกระทั่งท้องฟ้าถูกแทนที่ด้วยดวงดาว
วาเลนไทน์ปีนี้คงเป็นปีที่วิเศษสุดๆของ ลูอี ทอมลินสัน
หัวใจที่กำลังพองโต...
อยากหยุดทั้งเวลา...ทั้งหัวใจ ไว้ที่
‘แฮร์รี่ สไตล์’
.
.
.
จบไปแล้วอีก 1 ตอน
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ
ขอบคุณสำหรับเม้นท์
ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ><
ความคิดเห็น