คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : P O S E ❥ 7 | Be my boyfriend?
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
Be my boyfriend?
HUNBIN TALK:
“พี่ไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะครับ เดี๋ยวผมจะไปหาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน” ผมคว้าผ้าขนหนูส่งให้อีกคน จินฮวานรับก่อนจะพยักหน้าเบาๆ และเดินเข้าห้องน้ำไป ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเริ่มควานหาเสื้อผ้าของตัวเองให้คนตัวเล็กเปลี่ยน แต่เสื้อผมมีแต่ตัวใหญ่ๆ ทั้งนั้นเลยแฮะ ทำไงดีล่ะเนี่ย
อืม.. เชิ้ตตัวเดียวกับบ๊อกเซอร์ก็พอแล้วมั้ง
ผมหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงบ๊อกเซอร์สีดำสนิทของตัวเองออกมาก่อนจะเดินไปวางไว้บนเตียง
“ผมวางเสื้อผ้าไว้ให้บนเตียงแล้วนะครับ”
“ขอบใจนะ” เสียงใสตะโกนดังมาจากในห้องน้ำ ผมอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะตะโกนกลับไปอีกครั้ง
“ผมจะไปธุระข้างนอก ถ้าพี่อาบเสร็จแล้วก็นอนเลยก็ได้นะครับ”
ผมเดินออกจากห้องนอนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นโทรหา ‘พี่ชาย’ ของตัวเองโดยไม่ลืมที่จะคว้าเสื้อคลุมและกุญแจรถของตัวเองออกมาด้วย
“เฮียอยู่ไหน เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
@ Kang Club
♫~ 'Cause I knew you were trouble when you walked in. So shame on me now. Flew me to places I'd never been. 'Til you put me down, oh I knew you were trouble when you walked in .So shame on me now. Flew me to places I'd never been. Now I'm lying on the cold hard ground. Oh, oh, trouble, trouble, trouble Oh, oh, trouble, trouble, trouble♫~♬
(Song: Taylor Swift - I Knew You Were Trouble)
เสียงเพลงและกลิ่นแอลกอฮอล์ที่แสนคุ้นเคยทำให้ผมรู้สึกเหมือนไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว ผมกวาดตามองก่อนจะมุ่งตรงไปยังเก้าอี้บาร์ทันที เฮียซึงฮุนหันมามองหน้าผมก่อนจะยกแก้ววิสกี้ให้อย่างรู้ใจ
“มันบอกว่าให้ฮันบินรอที่นี่ครับ มันกำลังไปรับแฟนมัน” เฮียซึงฮุนเอ่ยบอกก่อนที่ผมจะได้อ้าปากถาม ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะยกแก้ววิสกี้ในมือขึ้นดื่ม
“แล้วจินฮวานเป็นยังไงบ้าง?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ผมยกแก้ววิสกี้ลงวางก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ
“ก็แย่เอาการแหละครับ เล่นรับรู้เรื่องแบบนั้นภายในวันเดียว”
“เรื่องของ ‘ฮันบิน’ ด้วยหรอ?!” เฮียซึงฮุนเอ่ยเสียงตื่นๆ ผมส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะตอบ
“ยังหรอกครับ เขายังไม่รู้เรื่องของผม จินฮวานแค่รู้ว่าเฮียยูนคบกับแทฮยอนกับเรื่องที่เฮียมินโฮปิดบังไม่ยอมบอกเขานั่นแหละครับ”
“พูดถึงฉันหรอ?” เสียงทุ้มใหญ่ที่ดังขึ้นข้างหลังทำเอาผมหันขวับไปมองทันที ร่างสูงทิ้งตัวนั่งลงที่เก้าอี้บาร์ข้างๆ ผมก่อนจะหันไปสั่งเฮียซึงฮุน
“วอดก้า”
“แรงไปมั้ย?” เฮียซึงฮุนขมวดคิ้วมุ่นทันทีที่ได้ยินคำสั่ง หากแต่คนตรงหน้ากลับเอาแต่มองมาที่ผมและสั่งเสียงเรียบ
“เอามา”
เมื่อขัดอะไรไม่ได้เฮียซึงฮุนก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะหันไปเตรียมเครื่องดื่ม ผมละสายตาจากเฮียซึงฮุนก่อนจะหันมามองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า เฮียมินโฮมองหน้าผมก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
“จินฮวานอยู่ไหน?”
“อยู่ห้องผม”
“แล้วทำไมเขาต้องไปอยู่ห้องนาย?” เฮียมินโฮแทบจะตวาดลั่นทันทีที่ได้ยินคำตอบของผม เขารุดเข้ามากระชากคอเสื้อของผมพลางกัดฟันกรอดๆ อย่างอารมณ์เสีย
“ให้เขาอยู่กับผมสักพักนั่นแหละ เฮียก็รู้ว่าเพราะอะไร” ผมมองอีกฝ่ายกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เฮียมินโฮพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาก่อนจะสะบัดมือออกจากคอเสื้อของผมและหันไปกระดกวอดก้าที่เฮียซึงฮุนวางทิ้งไว้ทีเดียวหมดแก้วก่อนจะเดินออกไป
“โอเคนะฮันบิน?”
“ไม่เป็นไรครับ” ผมยกมือขึ้นปัดคอเสื้อตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปมองผู้มาใหม่ เฮียซึงยูนเดินมากับแทฮยอนและพี่จินอู ผมเผลอถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันไปเห็นสายตาของเฮียซึงยูนที่ส่งสัญญาณว่าให้ผมเดินตามเขาไปที่ชั้นสองของคลับ
ความรู้สึกเดิมๆ นี่มัน.. ให้ตายสิ!
Second @ Kang Club
“จะเอายังไงเรื่องจินฮวาน” เฮียซึงยูนเปิดประเด็นทันทีที่ผมทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา ผมหันไปมองหน้าเขาก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปใกล้พลางเอ่ยตอบ
“ไม่เอาไง ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นแหละ”
“แล้วเรามีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีกวะฮันบิน?”
พลั่ก!
เร็วกว่าความคิด ผมปล่อยหมัดหนักๆ เข้าใส่ใบหน้าหล่อๆ ของพี่ชายตัวเองอย่างไม่คิดลังเลเลยสักนิด ซึงยูนสะบัดหน้าเบาๆ ก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าผม
พลั่ก!
อีกครั้งที่หมัดของผมไม่ฟังอะไร ผมซัดมันเข้าไปอีกครั้ง พี่จินอูกับแทฮยอนรีบเข้ามาห้ามแต่ก็โดนเฮียซึงยูนส่ายหน้าเบาๆ ขัดไว้ก่อน ทั้งคู่เลยได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆ เท่านั้น
“พอใจหรือยัง คิมฮันบิน”
เสียงทุ้มแหบเอ่ยเบาๆ พลางมองสบตาผมด้วยแววตาจริงจัง ผมกำหมัดแน่นก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ที่ผมอยากคุยกับเฮียมันไม่ใช่เรื่องจะเอาไงอะไรทั้งนั้น แต่มันเป็นเพราะเฮียทำให้เขาเสียใจต่างหาก! ทำไมพูดออกไปแบบนั้นวะ?! ไหนสัญญากันแล้วว่าเรื่อง ‘ทั้งหมด’ มันจะต้องออกจากปากผมเอง แล้วทำไมเฮียถึงทำแบบนี้!” ผมตวาดเสียงกร้าว เฮียซึงยูนมองผมด้วยใบหน้าจริงจังก่อนจะเอ่ยเสียงแผ่ว
“เออ เฮียขอโทษ แต่เฮียก็ไม่รู้ว่าจินฮวานจะ…”
“ชอบเฮีย?”
“รู้เรื่องนี้ได้ไงวะ?” เฮียซึงยูนขมวดคิ้วพลางมองหน้าผมอย่างแปลกใจ ผมไม่ตอบคำถามก่อนจะเดินไปคว้าเสื้อคลุมตัวเองที่วางทิ้งไว้ก่อนเดินไปที่ประตูเตรียมเปิดออกไปโดยไม่ลืมทิ้งท้ายไว้
“เรื่องพี่จินฮวาน ต่อไปนี้ผมจะจัดการเอง ส่วนเรื่องที่ถามว่าผมรู้ได้ยังไง”
“…...”
“ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับ ‘คิมจินฮวาน’ แล้ว ‘คิมฮันบิน’ จะไม่รู้”
@ Hunbin’s room
JINHWAN TALK:
ผมใส่เสื้อผ้าที่ฮันบินเตรียมไว้ให้ มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงบ๊อกเซอร์ อืม.. ชายเสื้อที่แทบถึงเข่าผมเลยครับ เฮ้อ…
ผมเดินไปแขวนผ้าเช็ดตัวก่อนจะหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กมานั่งเช็ดผมตัวเองบนเตียง ฮันบินบอกว่าจะไปธุระ เขาจะไปธุระที่ไหนกันนะ
‘พี่จินฮวาน… ผมรักพี่’
เสียงห้าวของฮันบินแวบเข้ามาในโสตประสาทผม ผมขมวดคิ้วขณะเช็ดผมไปด้วย ความคิดมากมายตีกันในหัวเต็มไปหมด ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงพูดว่าเขารักผมออกมาในเวลาที่ผมกำลังจะสารภาพเรื่องทั้งหมดกับเขา แล้วทีนี้ผมจะทำยังไงต่อไปดีล่ะ
ที่แน่ๆ ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าใครทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเฮียมินโฮ แทฮยอน ซึงยูน หรือแม้แต่พี่ชายแท้ๆ ของผมอย่างจินอูด้วย
กริ๊ก ~
“ไอ้ฮันบิน อ…อ้าว?” เสียงเปิดประตูกับเสียกเรียกมาพร้อมกับร่างสูงที่โผล่พรวดเข้ามา จีวอนยืนทำหน้างงๆ ที่เห็นผมนั่งอยู่บนเตียงของเพื่อนสนิทเขา จุนฮเวที่ยืนอยู่ข้างๆ หรี่ตามองผมอย่างจับผิด ส่วนยุนฮยองก็ยืนเกาหัวแกรกๆ อย่างทำอะไรไม่ถูก
“ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ล่ะ?” จีวอนเป็นคนเอ่ย ผมยักไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินตามพวกเขาออกไปนั่งที่ห้องนั่งเล่นข้างนอก
“พี่ก็แค่มาขออยู่กับฮันบินสักพัก”
“ขออยู่ด้วย? ทำไมล่ะ?” ยุนฮยองเอ่ยงงๆ
“พี่มีปัญหานิดหน่อยเลยไม่อยากกลับไปที่ห้องหรือที่บ้าน พอจะไปพักที่อื่นฮันบินก็ไม่ยอมแล้วก็บอกให้พี่มาอยู่ที่นี่แทน” ผมอธิบาย จุนฮเวที่นั่งขมวดคิ้วอยู่นานชี้นิ้วมาที่ผมก่อนจะเอ่ย
“มันบอกรักพี่แล้วใช่มั้ย?”
“หา?!” จีวอนกับยุนฮยองอ้าปากค้างไปกับคำถามของจุนฮเว ผมเองก็ตกใจเหมือนกันที่อยู่ดีๆ หมอนี่ก็ถามออกมาแบบนี้ เขารู้เรื่องนี้ได้ยังไงกัน
“ตกลงว่าไง?” จุนฮเวเซ้าซี้เมื่อเห็นว่าผมเอาแต่นั่งเงียบ จีวอนกับยุนฮยองก็หันมามองหน้าผมเป็นตาเดียวราวกับรอคอยคำตอบของผม
เออ กดดันกันเข้าไป…
“อืม ใช่”
“เยสสสส! ไอ้ฮันบินมันกล้าบอกสักที” จีวอนกระโดดโลดเต้นดีใจทันทีที่ได้ยินคำยืนยันจากปากของผม แต่มันหมายความว่าไงที่ฮันบินกล้าบอกผมสักที? แปลว่าเขารักผมตั้งนานแล้วงั้นหรอ?
“ผมนะ ยุให้มันบอกพี่ตั้งแต่กลับจากไปเที่ยวสวนสนุกแล้ว โดนอ่อยแบบนี้ ใครจะไปทนไหว”
“ฮันบินรักพี่จริงๆ หรอ?” ผมถาม จีวอนยกนิ้วขึ้นดีดดังเป๊าะก่อนจะหันมาตอบผมด้วยแววตาและน้ำเสียงขี้เล่นของเขา
“ผมไม่รู้หรอกว่ามันรักหรือเปล่า แต่มันชอบพี่แน่ๆ ล่ะ มันสนใจพี่จะตายไป”
“งั้นหรอ….” ผมครางรับเบาๆ ก็จริงอยู่ที่ว่าผมอ่อยเขา แล้วเขาก็ดูเหมือนจะสนใจผม แต่มันไม่เร็วไปหน่อยหรือไงที่เขาจะพูดคำว่า ‘รัก’ กับผมน่ะ
“คบกันหรือยังล่ะ?” จุนฮเวเอ่ยออกมาอีกครั้ง ผมหันไปมองใบหน้าหล่อเหลาของคนที่นั่งตรงข้าม นัยน์ตาเรียวเหมือนมาเฟียของจุนฮเวทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับกำลังโดนเขาจับผิดอะไรบางอย่างอยู่ยังไงยังงั้นเลย หมอนี่มันต้องการอะไร
“ยัง”
“อ้าวววววววววว?” จีวอนกับยุนฮยองร้องออกมาพร้อมกัน
“ทำไมยังไม่ได้คบกันล่ะ? ก็พี่ชอบไอ้ฮันบิน มันก็ชอบพี่ แล้วทำไมไม่เป็นแฟนกัน?” จีวอนเอ่ยงงๆ ผมเตรียมจะหันไปตอบแต่ติดที่ว่าได้ยินเสียงห้าวดังขึ้นซะก่อน
“ยุ่งอะไรด้วยวะคิมบับ”
…คิมฮันบิน!
HUNBIN TALK:
“ยุ่งอะไรด้วยวะคิมบับ”
“ไอ้ฮันบิน มาไงวะเนี่ย?!” จีวอนร้องออกมาทันทีที่หันมาเห็นผม ผมยักไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินไปตบหัวมันอย่างหมันไส้
“นี่ห้องกูครับ พวกคุณมึงนั่นแหละ มาทำไม?” ผมถามกลับก่อนจะมองหน้าเรียงคน พี่ยุนฮยองส่งยิ้มแหยๆ ให้ ส่วนไอ้จีวอนก็เอาแต่ลูบหัวตัวเองป้อยๆ ส่วนอีกคน…
มองหน้ากวนตีนมากไอ้ห่าจุนฮเว!
“มึงมาทำไม?” ผมถามจุนฮเว มันหยักยิ้มมุมปากก่อนจะตอบผม
“ปกติพวกกูก็มาหามึง ไม่เห็นต้องมีเรื่องอะไรเลยนี่หว่า”
“เออนั่นดิ! อ๋อ ซุกพี่จินฮวานแล้วก็ห้ามพวกกูมาหรือไงวะ กลัวกูเล่าความชั่วของมึงให้พี่เขาฟังหรือไงไอ้ห่า” จีวอนได้ทีพูดทับ ผมฟาดมือไปอีกเปรี้ยงกลางกระหม่อมของมัน คนปากตีได้แต่ร้องแงๆ พลางหันไปอ้อนพี่ยุนฮยองที่นั่งข้างๆ
ทำมาเป็นอ้อนเมีย ไอ้เหยินเอ้ย!
“พวกมึงออกไปจากห้องกูเลย กูจะอาบน้ำนอนแล้ว”
“อาบน้ำนอนห่าไร มึงอยากอยู่กับพี่จินฮวานสองต่อสองก็บอกมาเหอะ”
“อีกมั้ยมึง?” ผมยกมือเตรียมจะซัดอีกเปรี้ยง แต่จีวอนก็ยกมือขึ้นบังศีรษะตัวเองไว้ก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ผม
“กูรู้แล้วว่ามึงบอกรักพี่เขาอ่ะ โด่ว ไอ้กาก ไหนมึงบอกว่ามึงไม่ชอบไง”
“พอแล้วจีวอน ไป!”
“อะไรอ่ะยุนฮยอง ทำไมเข้าข้างไอ้บินอ่ะ”
“ไม่ต้องไปต่อล้อต่อเถียงเลย ไปได้แล้ว ไปกันเถอะจุนฮเว พวกพี่ไปล่ะนะฮันบิน ฝากดูแลจินฮวานด้วย ^^”
“ไม่ไปปปป โด่วไอ้กาก ไอ้ฮันบินนนนนน ไอ้เพื่อนเวรรรรรรรรรร มึงไล่เพื่อน มึงไล่กูวววววววววว” สุดท้ายพี่ยุนฮยองก็พาจีวอนกับจุนฮเวออกไปจนได้ ผมหันไปมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ที่โซฟาก่อนจะเอื้อมมือไปแตะไหล่เล็กเบาๆ
“พี่ไม่ง่วงหรอครับ?”
“ฮันบิน”
“ครับ?” ผมขานรับทันทีที่ได้ยินคนตัวเล็กร้องเรียก จินฮวานเงยหน้ามามองผมก่อนจะเอียงคอน้อยๆ “ฮันบินรักพี่จริงๆ หรอ?”
“เอ่อ …ครับ” ผมยกมือขึ้นลูบท้ายทอยตัวเองเขินๆ จินฮวานมองผมด้วยแววตาสงสัยก่อนจะเขยิบมานั่งใกล้ผมมากขึ้น อืม.. กลิ่นหอมมากครับ หอมจนผมอยากจะกลืนเข้าไปทั้งตัว
เดี๋ยวดิเฮ้ย สติฮันบินสติ!
“พ...พี่เขยิบมาใกล้ผมทำไมครับ?” ผมค่อยๆ ขยับออกห่างจากร่างเล็ก แต่จินฮวานก็ใช้มือเล็กๆ เอื้อมมือดึงแขนทั้งสองข้างของผมไว้ ผมสะดุ้งเบาๆ และเตรียมจะถอยหนีอีกครั้ง แต่พอเงยหน้ามองหน้าหวานๆ ของคนตัวเล็กที่อยู่ตรงหน้าแล้วก็เป็นอันต้องหยุดและสต๊าฟตัวเองไว้ทั้งอย่างนั้น
“พี่ถามอะไรหน่อยได้มั้ยครับ?” เสียงใสเอ่ยถาม ผมได้แต่กระพริบตาปริบๆ พลางพยักหน้าเบาๆ อย่างจำยอม จินฮวานจ้องลึกเข้ามาในตาของผมก่อนจะเอ่ยคำถาม
“ฮันบินเคยมีแฟนมาแล้วใช่มั้ยครับ” ผมพยักหน้าเบาๆ ให้กับคำถามนั้น
“แล้วทำไมเลิกกันล่ะครับ?”
“ตอนนั้นผมยังเด็ก ผมคิดว่าผมดูแลเขาได้ไม่ดีพอ” ผมตอบ จินฮวานขมวดคิ้วก่อนจะเอ่ยอีกคำถาม
“ฮันบินเป็นคนบอกเลิกแล้วก็ทิ้งเขาใช่มั้ย?”
“อืม….” ผมครางรับอย่างไร้สติ ใบหน้าหวานๆ และนัยน์ตาคู่สวยที่จ้องลึกเข้ามาในตาของผมสะกดให้ผมทำได้แค่เพียงตอบรับเขาไปเท่านั้น วูบนึงที่ผมเห็นนัยน์ตาคู่สวยของคนตรงหน้ามีแววความเจ็บปวดแต่แค่วูบเดียวมันก็กลายเป็นแววตาใสๆ ที่ดูน่าทะนุถนอมแทน จินฮวานใช้นิ้วลูบแก้มของผมเบาๆ ก่อนจะกระซิบคำที่ทำเอาผมแทบหยุดหายใจ
“เรามาคบกันนะครับ ฮันบิน”
To be continued.
งานยุ่งมากค่ะ เหนื่อยมาก ร่างพัง ทุกวันนี้เหมือนซอมบี้ดีๆ นี่เอง 5555555
บทนี้มาพร้อมกับความงงอีกแล้ว เพื่อ? 55555555555555
ความอ่อยของจินฮวานจะกลับมาแล้วในบทหน้า ยังไงก็ติมตามกันด้วยนะ
ขอบคุณสำหรับคนที่ยังรอและคิดถึงกันเสมอ
** ข่าวดี (?) ต่อไปนี้จะลงให้ทุกวันอาทิตย์ค่ะ จะพยายาม ไฟท์ติ้ง!
แท็กเริ่มเงียบแล้วนะตัวเองง แท็กฮันบินคนกากก็มีคนเริ่มแล้วนะ
มาสกรีมกัน มาสกรีมกัน >3<
ติดต่อกันได้ทั้งสองเพจเลยนะคะ
IDOL FIC THAILAND
INDY_LIQUEUR
ทวิตเตอร์ IndyLiqueur
สกรีมลงแท็กที่
#จินฮวานคนขี้อ่อย
เชิญชวนต่อแท็ก
#ฮันบินคนกาก
ความคิดเห็น