คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : P O S E ❥ 5 | Jealous Guy
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
Jealous Guy
HUNBIN TALK:
In the morning @ ห้องซ้อมใหญ่คิมอะคาเดมี
อีกหนึ่งอาทิตย์งานครบรอบเจ็ดสิบปีคิมอะคาเดมีจะเริ่มขึ้น…
ผมนั่งมองการซ้อมเต้นของทุกคน (ยกเว้นพี่แทฮยอนและมินโฮที่มาไม่ได้เพราะติดเรียน) พวกเรามาซ้อมด้วยกันได้สามอาทิตย์แล้วครับ เพลงของทีมผมกับของทีมจินฮวานก็เขียนเสร็จแล้ว เหลือแค่อัดเดโมแล้วส่งสอบก็เท่านั้น เอาไว้อัดทีหลังงานคิมอะคาเดมีผ่านก็ยังไม่สายหรอกครับ
“โอเค ทุกคนพักได้” ผมเอ่ยออกมาในที่สุดหลังจากพอใจกับการเต้นของทุกคนแล้ว ตอนนี้พวกเราเต้นได้พร้อมและเพอร์เฟ็คแล้วแหละ ผมว่าพวกเราต้องทำได้ดีมากในวันงานแน่ๆ
จินฮวาน…
ผมขมวดคิ้วงงๆ ขณะมองคนตัวเล็กที่เดินเซไปนั่งอยู่มุมห้อง ใบหน้าใสเปื้อนไปด้วยเหงื่อ แต่มันดูผิดปกติกว่าทุกวันเพราะวันนี้เหงื่อของเขาท่วมจนทำให้เสื้อยืดสีขาวที่ใส่อยู่เปียกอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว ร่างเล็กหอบหายใจถี่พลางยกมือขึ้นจับศีรษะตัวเอง ผมเดินเข้าไปหาเขาก่อนจะค่อยๆ เอ่ยเรียก
“พี่จินฮวาน…” เสียงเรียกของผมส่งผลให้จินฮวานค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามอง ใบหน้าแดงจัดที่เห็นได้ชัดทำให้ผมขมวดคิ้วมุ่นทันที คนตัวเล็กค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น
พลั่ก!
“เฮ้ย!” ผมถลาเข้าไปรับร่างเล็กไว้เมื่อเห็นว่าเขาเสียการทรงตัวจากการพยายามจะลุกเมื่อสักครู่ คนตัวเล็กทรุดตัวลงนั่งพลางหอบหายใจถี่หนักขึ้นกว่าเดิม ร่างเล็กที่สัมผัสกับผมทำให้ผมรู้ว่าตัวเขาร้อนมาก นี่ไม่สบายหรอเนี่ย?!
“พี่ไม่สบาย แล้วมาซ้อมทำไม?”
“…พี่ไม่เป็นไร” คนตัวเล็กตอบกลับเสียงแผ่ว จินฮวานเอนศีรษะมาซบที่ไหล่ผมอย่างหมดแรง ลมหายใจร้อนๆ ที่เป่าอยู่ที่ต้นคอทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก
หงุดหงิดที่เขาดื้อมาซ้อมทั้งๆ ที่ป่วย!
และเพราะหงุดหงิดด้วยหรือเปล่า …หัวใจผมถึงได้เต้นรัวขนาดนี้
“พี่จินฮวานเป็นอะไร?” เสียงทุ้มห้าวที่ดังขึ้นมาพร้อมๆ กับร่างสูงของจุนฮเวที่นั่งลงข้างๆ จินฮวาน ผมขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่ค่อยพอใจนัก
“พี่จินฮวานไม่สบาย มึงไม่ต้องยุ่ง กูจะพาพี่เขาไปหาหมอ”
“เดี๋ยวกูพาไปเอง” เสียงจุนฮเวที่ตอบกลับมาทำเอาผมขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่พอใจทันที จินฮวานค่อยๆ ยกศีรษะออกจากไหล่ผมก่อนจะขยับคำพูดแผ่วเบา
“พี่ไม่เป็นไรหรอกน่า...”
“พี่อ่ะหุบปากไปเลย!” ผมหันไปตะคอกใส่คนตัวเล็กอย่างลืมตัว จินฮวานนิ่งไป แต่ตอนนี้อารมณ์ของผมมันไม่ได้คงที่พอที่จะพูดขอโทษเขาได้หรอก ตอนนี้ไอ้เวรจุนฮเวนี่แหละที่สมควรโดนฟาดปาก!
“แล้วมึงจะดุพี่จินฮวานทำไม?” จุนฮเวขมวดคิ้วก่อนจะหันไปโอบไหล่คนตัวเล็ก ส่งผลให้จินฮวานที่ทรงตัวไม่ค่อยได้อยู่แล้วเอนลงไปซบที่ไหล่กว้าง
“มึงไม่เกี่ยว อย่าเสือก กูจุนฮเว” ผมกัดฟันกรอด
“ทำไมกูถึงไม่เกี่ยว มึงกับพี่จินฮวานไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“…!!!”
…ไม่ได้เป็นอะไรกัน
“มึง!” ผมกระชากคอเสื้ออีกคนขึ้นอย่างเหลืออด จุนฮเวมองตอบโต้ด้วยแววตากวนประสาท
“ไอ้..!”
“คิมฮันบิน หยุด!” เสียงทุ้มที่ดังขึ้นส่งผลให้หมัดที่กำไว้เตรียมจะฟาดลงบนใบหน้ากวนตีนของอีกคนชะงักค้างกลางอากาศ จีวอนเดินมาดึงมือผมออกจากคอเสื้อของจุนฮเวก่อนจะใช้มืออีกข้างลดหมัดผมลง ในขณะที่พี่ยุนฮยองประคองคนตัวเล็กขึ้นนั่ง
…พี่จินฮวาน
ผมมองใบหน้าใสที่ขึ้นสีแดงจัด เหงื่อที่ท่วมตัวทำให้เจ้าตัวถึงกับหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน เสียงลมหายใจที่ดังขึ้นทำเอาผมชะงักค้างอย่างทำอะไรไม่ถูก
เมื่อกี้ผมมัวแต่โมโหไอ้จุนฮเวจนลืมไปว่าจินฮวานกำลังพิงไหล่มันอยู่ ผมถึงได้ดึงคอเสื้อมันโดยไม่คิด และนั่นทำให้จินฮวานล้มลงไปจนกระทั่งได้พี่ยุนฮยองมาช่วยประคองแน่ๆ
“พวกมึงเป็นอะไร ใจเย็นๆ ดิวะ!” เสียงตะคอกของจีวอนปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์ ผมละสายตาจากใบหน้าใสไปยังจุนฮเวก่อนจะใช้สายตามองมัน ซึ่งคนถูกมองก็ทำแค่เพียงมองกลับมาที่ผมด้วยสายตาว่างเปล่าเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรกับที่มันทำให้ผมโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเมื่อกี้เลยสักนิด
หน้าตาแม่งกวนตีน!
“พวกมึงจะทะเลาะกันให้ได้อะไรขึ้นมา มึง! เป็นบ้าอะไรวะจุนฮเว มึงไปยุ่งกับพวกมันทำไม” ประโยคหลังจีวอนหันไปถามจุนฮเว แต่แทนที่คนถูกถามจะสำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำ มันกลับหยักยิ้มที่มุมปากน้อยๆ หันมามองหน้าผมด้วยแววตาจริงจัง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแฝงแววกวนประสาทอยู่ในที
“กูชอบพี่จินฮวาน”
....!!!
ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจ จุนฮเวหัวเราะเบาๆ ให้กับคำพูดของตัวเองราวกับว่ามันพอใจหนักหนาที่ได้พูดออกมา บรรยากาศในห้องเงียบไปทันที ผมหันไปมองหน้าจินฮวานก็พบว่าคนตัวเล็กลืมตาขึ้น สายตาจับจ้องไปที่จุนฮเว ผมไม่รู้ว่ามันเป็นสายตาแบบไหน แต่ที่รู้ๆ ผมไม่ชอบใจที่เขามองมัน!
ทำไมต้องมองมันด้วยวะ!
ปึงง!
“เฮ้ย ดงฮยอก!” เสียงปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆ กับเสียงของจินฮยอง ผมหันไปมองก่อนจะเห็นหลังไวๆ ของดงฮยอกที่พ้นประตูไป ผมกัดฟันแน่นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้ชานอูกับจินฮยองเป็นเชิงให้สองคนนั้นตามดงฮยอกออกไป ซึ่งทั้งสองคนก็รีบตามออกไปทันที
“ไอ้เวรจุนฮเว!” ผมหันกลับมากระชากคอเสื้อจุนฮเวอย่างหงุดหงิด จีวอนลนลานแกะมือผมออกก่อนจะรวบมือทั้งสองข้างของผมเอาไว้
“ใจเย็นๆ ฮันบิน”
“เย็นไหวหรอวะ!”
“ทำไม? กูทำอะไรผิด?”
“ไอ้จุนฮเว!” ผมเตรียมจะเข้าไปชกไอ้หน้ากวนตีนนั่นอีกรอบ แต่ติดที่โดนจีวอนขวางไว้
“กูจุนฮเว กูไม่รู้ว่ามึงพูดอะไรออกมา แต่มึงก็รู้ว่าพี่จินฮวานจีบไอ้ฮันบินอยู่” จีวอนหันไปบอกจุนฮเว มันถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“กูรู้ แต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันนี่ กูไม่มีสิทธิ์ชอบพี่เขาหรือไง?”
ไอ้เวรนี่!
“…จุนฮเว” เสียงแผ่วเบาที่ดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองทันที จินฮวานค่อยๆ ยันตัวเองลุกขึ้นโดยได้ความช่วยเหลือจากพี่ยุนฮยองที่ยืนอยู่ข้างๆ
“..อย่าทำแบบนี้เลย”
ฟุบ!
ผมถลาเข้าไปรับร่างบางที่อยู่ดีๆ ก็ฟุบใบหน้าลงมาบนไหล่ผมเอาซะเฉยๆ ทันทีที่พูดจบ ทุกคนตกใจกับอาการของเขามาก พี่ยุนฮยองเตรียมจะเข้ามาช่วยประคองแต่ผมก็ยกมือห้ามพร้อมกับยกคนตัวเล็กขึ้นไว้ในอ้อมแขน
“วันนี้ไม่ต้องซ้อมแล้ว พี่ยุนฮยอง ไอ้จีวอน ฝากไปดูแลดงฮยอกที”
“แต่มึง…”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวกูจัดการเอง” จีวอนกับพี่ยุนฮยองพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี ผมกระชับกอดคนตัวเล็กก่อนจะหันไปหาไอ้จุนฮเวที่ยืนขมวดคิ้วอยู่
“กูไม่รู้ว่าทำไมมึงถึงได้พูดออกมาว่าชอบพี่จินฮวาน”
“….”
“แต่สิ่งที่มึงควรรู้ไว้คือมึงไม่สมควรทำร้ายจิตใจคนที่รักมึงมากขนาดนั้น” จุนฮเวขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมกับคำพูดของผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจและเอ่ยต่อ
“และเพราะมึงเป็นเพื่อนกู วันนี้กูจะยอมปล่อยมึงไปอีกครั้ง แต่ถ้ามึงยังทำให้คนสำคัญทั้งกับมึงและกูเจ็บอีก กูคงยกโทษให้มึงไม่ได้อีก”
“มึงพูดเรื่องอะไร?”
“และเรื่องสุดท้ายที่มึงสมควรรู้ไว้…” ผมไม่สนใจจุนฮเวที่ยืนงงกับคำพูดของผมก่อนจะหันหลังกลับเตรียมเดินออกจากห้องโดยทิ้งคำพูดสุดท้ายเอาไว้
“สิ่งที่มึงควรรู้คือ ‘พี่จินฮวานเป็นของกู’”
“…...”
“เป็นมานานแล้ว และกูจะไม่ยอมให้ใครก็ตามมาเอาเขาไปจากกู”
@ Hunbin’s room (หอพักคิมอะคาเดมี)
“เขาเกลียดโรงพยาบาลมากใช่มั้ย?”
[ ใช่ จินฮวานไม่ชอบโรงพยาบาลเอามากๆ จินฮวานเป็นอะไรมากมั้ย? นายอยากให้ฉันไปดูหมอนั่นหรือเปล่า ]
“ไม่เป็นไร ผมจัดการเองได้ ขอบคุณครับ” ผมวางหูโทรศัพท์พลางมองคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียงก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
ผมวัดไข้ให้เขาแล้วและพบว่าเขาไข้สูงมาก แต่ในเมื่อผมได้ข้อมูลมาว่าเขาไม่ชอบโรงพยาบาลเอามากๆ ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลเขาจะโวยวายและอาการแย่ลงกว่าเดิมแน่ๆ ทางที่ดีผมเลยพาเขามาที่ห้องของผมแทน
ผมทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงก่อนจะค่อยๆ ถอดเสื้อสีขาวที่เปียกไปด้วยเหงื่อของคนตัวเล็กออก จินฮวานครางฮือในลำคอเหมือนครั่นเนื้อครั่นตัว ผมหันไปบิดผ้าขนหนูที่เตรียมไว้ก่อนจะค่อยเช็ดตัวเขา แต่ ให้ตายเถอะครับ
แบบนี้มันเหมือนการฆ่าผมทางอ้อมชัดๆ!
ผิวขาวเนียนละเอียดที่ชื้นไปด้วยเหงื่อทำเอาผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ลำคอขาวระหงส์ที่เคยสะกดสายตาผมไว้เมื่อตอนเทไวน์ ตอนนี้มันเห็นชัดกว่าตอนนั้นซะอีก ยิ่งบวกกับเอวคอดน้อยๆ ยิ่งทำให้ผมต้องหลับตาลงสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองเอาไว้
ไม่ได้นะเว้ยไอ้ฮันบิน!
“…อืม”
เฮือก!
เสียงครางเบาๆ กับจินฮวานที่เริ่มขยับตัวทำเอาผมตัวแข็งทื่อทันที โอ้ย จะตื่นอะไรตอนที่ผมกำลังหื่นวะเนี่ย! เชี่ยยยย อายุสั้นลงไปสิบปีเลยครับ T^T
“..ฮันบิน” จินฮวานขยับคำพูดเบาๆ ทันทีที่ลืมตามาเห็นผม ผมวางผ้าขนหนูลงก่อนจะค่อยๆ ช่วยเขาให้พยุงตัวลุกขึ้นนั่งและหันไปหยิบน้ำส่งให้คนตัวเล็กดื่ม
“พี่โอเคขึ้นหรือยัง?”
“อืม พี่ไม่เป็นไรแล้ว” จินฮวานส่งยิ้มจางๆ ให้ผมพลางส่งแก้วน้ำในมือให้ ผมรับแก้วน้ำมาวางไว้
“…..”
“…..”
แดกจุดครับ…
ห้องทั้งห้องเงียบไปทันที ผมกับจินฮวานไม่มีใครพูดอะไรออกมาสักคำ เรายังคงเอาแต่มองหน้ากันเงียบๆ เท่านั้น
อึดอัดชะมัดเลยครับ…
“…ฮันบิน”
สุดท้ายจินฮวานก็เป็นคนเอ่ยเรียกผม ผมมองหน้าเขาเป็นเชิงบอกว่าฟังอยู่ คนตัวเล็กถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับคำพูดอีกครั้ง
“..เรื่องจุนฮเว”
…!!!
ไม่รอให้คำพูดใดๆ หลุดออกจากปากของเขาอีก ผมโน้มใบหน้าลงไปประทับริมฝีปากลงบนกลีบปากสวยของอีกคนอย่างแผ่วเบา จินฮวานนิ่งไปกับการกระทำของผม หากแต่ผมก็ไม่ได้สนใจและกดริมฝีปากของบนปากอีกคนอย่างเอาแต่ใจ มือที่ว่างอยู่ก็เอื้อมไปจับท้ายทอยของอีกคนไว้ ความอ่อนนุ่มและความหวานจากริมฝีปากของจินฮวานทำให้ผมไม่อยากผละออกเลยแม้แต่น้อย ผมค่อยๆ งับริมฝีปากของอีกคนอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะยอมถอนจูบ
จินฮวานมองหน้าผมเหมือนกำลังปรับสติของตัวเอง ผมยื่นมือไปจับไหล่เล็กทั้งสองข้างของอีกคนไว้ก่อนจะมองเขาด้วยแววตาจริงจังและเอ่ยคำพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นกัน
“..ผมหึงพี่”
To be continued.
ขอโทษที่หายไปนานมากกกกกกกกกกก เพราะงานเยอะมากค่ะ เพลีย
คัมแบ็คแล้วนะ จะพยายามอัพให้บ่อยขึ้นเนอะ
บทนี้มันหน่วงๆ นิดหน่อย แล้วก็มีปมอีกแล้ว 5555555
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคนที่ยังรอกันอยู่นะคะ
ขอให้มีความสุขกับการเสพฟิค แล้วเจอกันเร็วๆ นี้ค่ะ (:
แท็กเริ่มเงียบแล้วนะตัวเองง แท็กฮันบินคนกากก็มีคนเริ่มแล้วนะ
มาสกรีมกัน มาสกรีมกัน >3<
ติดต่อกันได้ทั้งสองเพจเลยนะคะ
IDOL FIC THAILAND
INDY_LIQUEUR
ทวิตเตอร์ IndyLiqueur
สกรีมลงแท็กที่
#จินฮวานคนขี้อ่อย
เชิญชวนต่อแท็ก
#ฮันบินคนกาก
ความคิดเห็น