คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 02 : ชอบ
BAEKHYUN PART:
“เอ่อ…” ผมับานยอลนั่อยู่ท่ามลาเมมเบอร์ทั้สิบน ผมเหลือบมอนที่นั่้าๆ านยอลนั่ออทำหน้าบูเบี้ยวอย่าเ็ๆ อยู่ หนอยยย วยโอาสแล้วยัะมาทำหน้าเบื่อโลไ้อีหรอไอ้หูาอมหื่น!
“เมื่อืนพวมึ…”
“หยุิอะไรอัปมลเลยนะฮยอ!” เสียเ้มเอ่ยัูโฮฮยอที่ำลัะพู านยอลีหน้าหุหิเ็มพิั่อนะเริ่มอธิบาย “เมื่อืนผมับไอ้ลูหมานี่ไม่ไ้มีอะไรันเลยสันิ”
“แ่มึ…”
“ผมนอนอผมอยู่ีๆ ไอ้ลูหมานี่แหละเสือนอนราหิๆ ฮยอ็รู้ว่าผมไ้ยินอะไรนิหน่อย็ื่น แหล่ะ! เล่นราอย่าับลูหมาใระไปหลับล”
“แล้วทำไมมึ้อถอเสื้อ…”
“ถามมันูิ ผม้อปิแอร์นอน็เพราะว่ามันี้หนาวนั่นแหละ พอปิแอร์ผม็ร้อน็้อถอเสื้อนอนสิวะ!” านยอลพ่นลมหายใอย่าหุหิ “แล้ว็ไอ้ที่ผมอมัน็เพราะผมิหมอน้า ไอ้เี้ยนี่เล่นนอนิ้นนถีบหมอนผมระัระาย อีอย่ามัน็นอนราแถมัวสั่นอี่าหา ผม็แ่อมันไว้ไม่ให้มันสั่นแล้ว็ิ้น็เท่านั้นแหละ”
“ริหรอวะแบฮยอน?” ริสฮยอหันมาถามผม
“รับ (_ _ ;;)” ผมพยัหน้าเบาๆ อย่ายอมรับ ็แหล่ะรับ ที่ไอ้หูานี่พูมามันถูทุอย่าเลยนี่นา ผมน่ะเป็นนี้หนาวเอามาๆ เลยแหละ แน่นอนว่าผมมัะนอนัวสั่นเมื่อรู้สึหนาวและผม็ินิสัยนอนิ้นเอามาๆ ้วยแหละรับ
ส่วนไอ้เรื่อนอนรา…็ริะยิ่ว่าริอี (_ _;;;)
“สสัย้อให้แบฮยอนย้ายห้อะแล้วมั้” ูโฮฮยอเอ่ย ทุนหันมามอหน้าผมเป็นาเียวและอยู่ีๆ านยอล็เอ่ยออมา “ไม่้อย้าย”
“ห๊ะ???”
“ผมบอว่าไม่้อ”
“มึนอนไ้หรอวะานยอล?”
“เออ ไม่้อย้ายอะไรให้ยุ่ยาทั้นั้น ูมีวิธีรับมือับไอ้ลูหมานี่็ละัน” านยอลวามือลบนหัวผมและยี้เบาๆ “ออไปาห้อันไ้แล้ว เี๋ยวามลไปทำอาหารให้ิน” เาเอ่ยปาไล่่อนะลุาเีย ว้าผ้านหนูเินเ้าห้อน้ำไปะเยๆ
‘ไม่้อย้าย’
ทำไมหมอนั่นพูแบบนั้นนะ…
11: 30
ผมนั่มอหน้านที่ยืนอยู่ในรัวเียบๆ หมอนี่มีอะไรที่ผมาไม่ถึไ้เสมอเลยแฮะ ใระนึว่านอย่าเาะเป็นนที่ทำอาหารให้ทุนันล่ะ าที่ผมรู้มาาไอ้เ็หัวสลิ่ม เอ่อ ผมหมายถึเฮุนน่ะ หมอนั่นบอว่าานยอลเป็นัวหลัในารทำอาหารเลย และเา็ทำอร่อยมา ่อ้วยไอ้ไที่เสริมว่า ีโอับเินมัะเป็นลูมืออานยอล้วย
น่าทึ่ใ่มั้ยล่ะรับ…
“มาิน้าวันเถอะ” ูโฮฮยอพูออมาเมื่อพวเราัโ๊ะอาหารเสร็แล้ว พวเราทั้สิบสอนนั่ล้อมโ๊ะอาหารัน นี่เป็นรั้แรเลยรับที่ผมไ้ิน้าวร่วมับนเยอะนานี้
มัน็อบอุ่นีนะ ^^
พวเราพูุยันอย่าสนุสนาน แ่ผมไม่ไ้มีอารม์ะพูุยับใรสัเท่าไหร่เพราะำพูอานยอลยัวิ่ไปมาในหัวไม่ยอมหยุ หมายวามว่าไันที่หมอนั่นไม่ให้ผมย้ายห้อ ทั้ๆ ที่เาเอนั่นแหละะลำบาถ้าผมยัอยู่ในห้อนั้น
ิยัไ็ไม่เ้าใเลยริๆ แฮะ…
“มาหานทำวามสะอาัน”
“ไม่เป็นไร เี๋ยวผมทำเอ” ผมเอ่ยัูโฮฮยอที่ำลัะหานทำวามสะอา้วยวิธีที่พวเาทำันเป็นประำ ีโอับเินบอผมว่าพวเามัะเล่นเมเพื่อให้นแพ้เป็นนทำวามสะอาน่ะ วันนี้านยอล ีโอ เินและูโฮฮยอ่วยันเรียมอาหาร ิ่วหมินฮยอ ลู่หานฮยอ ไ เทา ่วยันัเรียมโ๊ะอาหารแล้ว็ เลย์ฮยอับริสฮยอเป็นนไปื้ออที่ลาเมื่อเ้า เพราะะนั้นผมที่ยัไม่ไ้ทำอะไร็วระเป็นนทำวามสะอาใ่มั้ยล่ะรับ
“ทำนเียวไหวหรอ?” เินพูพลาบบ่าผมเบาๆ ผมส่ายหัวและี้นิ้วไปหานที่นั่อยู่ฝั่ร้าม “ใรบอว่าะทำนเียว ะทำับไอ้หัวสลิ่มนั่น่าหา”
“ทำไม้อผมวะ?!” เฮุนโวยวายออมาทันทีที่ผมพูบ
“มึยัไม่ไ้ทำอะไรเลยวันนี้ เพราะั้นมึ้อทำวามสะอาับู”
“ไม่ทำเว้ย! ฮยอ็เล่นเมิ ะไปเสนอัวทำไมวะรับ?!” เฮุนโวยวายแ่ผม็ลาอมันมาที่ิ์ล้าานะแล้ว ส่วนเมมเบอร์นอื่นๆ หลัาที่เอาานมาวาไว้ให้พวมัน็สลายัวันไปหมแล้วล่ะรับ ไอ้หัวสลิ่มนี่็โวยวายริ เี๋ยวพ่อ็เอาน้ำยาล้าานรอใส่ปาะนี่!
“ทำไมฮยอ้อลาผมออมา้วยวะ ทำไมผม้อเป็นนทำวามสะอา!”
“หุบปาไอ้หัวสลิ่ม ล้าานไปเลย” ผมวาานให้เฮุน มันพ่นลมหายใฮึฮัแ่็ยอมทำามแ่โยี “ฮยอิอะไรับานยอลฮยอหรือเปล่า”
เร้!
ผมปล่อยานหลุมือลไปในอ่าทันทีที่ไ้ยินเสียถามอเฮุน ยัีที่านไม่แ แ่ผมเนี่ย็อไปแล้ว ำถามบ้าอะไรอมันวะ!
“แ่นี้็ใ” เฮุนเบ้ปาน้อยๆ “แสว่าิอะไรริๆ ล่ะสิ”
“ิพ่อ!” ผมโวยวาย่อนะหันไปทำหน้าโหใส่มัน “ูไม่ไ้ิอะไรับมันเลย ูเลียมันะาย มึใ้สมอส่วนไหนิว่าูอบมันหา!”
“ผมไม่ไ้บอว่าฮยอ ‘อบ’ ผมแ่ถามว่าิอะไรหรือเปล่า” เฮุนอมยิ้มน้อยๆ และหันไปล้าาน่อเหมือนไม่ใส่ใ “ถ้าไม่ไ้ิ็บอว่าไม่ไ้ิสิรับ โพล่ำว่า ‘อบ’ ออมาแบบนี้มัน็น่าินะJ”
อะ…ไอ้เ็นี่ =[]=
“ผมล้าเสร็แล้ว ไป่อนนะรับ” เฮุนเ็มือ่อนะหันมายิบาให้ผม “อ้อฮยอ! ถ้า ‘อบ’ ็บอไปเลยสิรับว่าอบJ”
ไอ้เ็ปีศา ร๊า *(&(UPI_)yY(*)(_)(_*
@ ห้อโวอล
ผมผลัประูเ้าไปในห้อโวอล ไ้ยินเสียหัวเราะเบาๆ ัลอออมาา้าใน ทุนหันมามอที่ผมเป็นาเียว่อนที่ีโอะเินมาออผม “แบฮยอนมาแล้ว”
“เราำลัวอร์มเสียันน่ะ” ลู่หานฮยอบอ ผมพยัหน้าเบาๆ เินเินไปเปิเพล่อนะหันมาบอผม “มึเพิ่มารั้แร ทสอบเสีย่อน็ละัน”
“อะไรอมึ? ทำเหมือนไม่เยไ้ยินูร้อ”
“ูอ่ะเย แ่พวนั้นยัไม่เย” เินพยัเพยิไปทาูโฮฮยอ ลู่หานฮยอและีโอ “เพราะั้นมึ็ทสอบเสียให้พวนั้นฟัหน่อย็ละัน”
“นั่นสิ ูอยารู้ว่าทำไมมึถึใ้เวลาฝึแ่ 6 เือน”
“โอเ ั้ใฟัล่ะJ” ผมหยัยิ้มบาที่มุมปา่อนะเินไปยืนลาห้อ เินหัวเราะออมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทามั่นอมั่นใอผม ่อนที่มันะหันไปเปิเพลใหม่อีรั้
นรีเพล What is love ัึ้น ผมอมยิ้มน้อยๆ เมื่อไ้ยิน ผมอบเพลนี้มาๆ เลยล่ะ มันเป็นเพลที่มีนรีแนวบัลลา และถือเป็นเพลแรอพวเรา้วย ริๆ เพลนี้ผม้อร้อับีโอนะ ผมเยเห็นหมอนั่นร้อไปแล้วล่ะ และมันเพราะมาๆ เลยล่ะรับ
Girl !, I can not explain what I feel Hoo~ woo oh yeah~~~
ที่รั ผลไม่อาอธิบายไ้ว่าผลรู้สึอย่าไร Hoo~ woo oh yeah~~~
My baby baby baby baby Yeah~~
하루가마치1분처럼느껴지게만들지
ฮา-รู-า-มา-ี-อิล-พุน-อ-รอม-นือ-ยอ-ี-เ-มัน-ทึล-ี
เพียแ่มีเธอ วันวันรู้สึเหมือนเพิ่ผ่านไปนาทีเียว
너만있으면영화속의주인공
นอ-มา-นี-ือ-มยอ-นยอ-ฮวา--เย-ู-อิน-
เมื่อผมอยู่ันุ ผมรู้สึเหมือนัวเอเป็นพระเอในภาพยน์
널보러달려가는액션신이라도찍을것처럼
นอล-โบ-รอ-ัล-รยอ-า-นึน-แอ-ยอน-ี-นี-รา-โ-ี-ึล-อ-อ-รอม
หาว่าผลถ่ายา่อสู้แล้วเ้ามาปป้อุ
난마치영웅이된것처럼
นัน-มา-ี-ยอ-ู-ี-เวน-อ-อ-รอม
ผมเป็นวีระบุรุษที่่วยุไว้
ผมหลับาลพลาเปล่เสียออมา ผมมีวามสุมาๆ เลยล่ะรับเวลาที่ไ้ร้อเพล J
넌내게완벽
นอน-แน-เ-วาน-พยอ
ุลอินนาารู
상상해봤어
ั-า-แ-บวา-อ
หาเราไ้อยู่้วยัน
함께라면어떨까 Yeah~
ฮัม-เ-รา-มยอ-นอ-อล-า Yeah~
ุว่ามันะีไหม Yeah~
난너만괜찮다고만해주면모두완벽해 Oh Baby~ Yeah~
นัน-นอ-มัน-แวน-ัน-ทา-โ-มา-แน-ู-มยอน-โม-ู-วาน-บยอ-แ Oh Baby~ Yeah~
เพียุอบลับผมเพียนเียว ทุสิ่็ะลัว Oh Baby~ Yeah~
เินเ้ามา่วยร้อประสานับผม ริๆ หมอนี่็ร้อเพลนี้ในเวอร์ั่นีนู่ับลู่หานฮยอนะรับ
ผมหันไปยิ้มให้มันนิๆ และูนิ้วโป้ให้เพื่ออบุ เินยิ้มรับ่อนะเริ่มร้อเพลประสานไปับผม
I lost my mind
ผมเสียวามเป็นัวเอ
너를처음만났을때
นอ-รึล-อ-อึม-มัน-นา-ึล-แ
เมื่ออนที่ผมไ้พบุ
너하나빼고모든것은 Get in slow motion
นอ-ฮา-นา-แป-โ-โม-ทึน-อ-ึน Get in slow motion
นอาุนเียวแล้ว ทุสิ่ทุอย่ามันู้าล
내게말해줘이게사랑이라면
แน-เ-มัล-แฮ-วอ-อี-เ-า-รา-ี-รา-มยอน
บอับผมหน่อย ถ้าหาว่านี่ือวามรั
매일그대와
แม-อิล-ือ-แ-วา
ทุทุวันที่อยู่ับุ
수많은감정들을나눠주고배워가면
ู-มา-นึน-ัม-อ-ือ-รึล-นา-นวอ-ู-โ-แพ-วอ-า-มยอน
ผมไ้เรียนรู้และรู้ัวามรู้สึมามาย
싸우고울고안아주고
า-อู-โ-อุล-โ-อา-นา-ู-โ
โ้เถีย เสียน้ำาและโอบอันและัน
내게말해줘이게사랑이라면
แน-เ-มัล-แฮ-วอ-อี-เ-า-รา-ี-รา-มยอน
บอับผมหน่อย ถ้าหาว่านี่ือวามรั
แปะ แปะ แปะ ~
เสียปรบมือัึ้นทันทีที่นรีบลาม้วยเสียพึมพำเบาๆ อลู่หานฮยอ ูโฮฮยอและีโอ
“…เพราะมา”
“…แบั”
“…โรเ๋”
“อบุ J” ผมยิ้มรับน้อยๆ ่อนะเินไปรับวน้ำาเินมาื่ม ทุนหันมามอหน้าผม่อนทีู่โฮฮยอะเอ่ยออมานแร
“เสียมึเพราะมา ูหาย้อใแล้วว่าทำไมใ้เวลาฝึนิเียว”
“นั่นสิ ไม่ไ้เ้าับไอ้บุลิวนๆ อมึเลยนะแบฮยอน” ลู่หานฮยอหรี่ามอผม่อนะยนิ้วโป้ึ้นมาให้ ผมหัวเราะหึในลำอและแสร้โ้อบุ
“ั้นมึมา้อมับูเลยีว่า” ีโอพูออมาพลาเินมาึมือผมให้ลุึ้น “มึ็อยู่ฟั้วยันอีรั้มั้ยล่ะ?” ประโยหลัีโอหันไปพูับใรสันที่หน้าประู ผมะเ้อมอาม่อนะ้อเบิาว้าอย่าใ
“เห็นยืนนิ่ฟัเลยนี่นาเมื่อี้ เพราะล่ะสิ ~” ยัไม่ทันที่ผมะไ้พูอะไร ีโอ็เอ่ยออมาอย่าอารม์ี “ฟัเ็มๆ หน่อยมั้ยล่ะ านยอล J”
“ไม่เป็นไร แ่มาเอาีทเพลที่เิน” านยอลยัไหล่เบาๆ ่อนะเินไปหยิบีทเพลที่วาไว้บนโ๊ะ
“แหมๆ ทีเมื่อี้ล่ะยืนฟั้าเลยนะ พอวนให้ฟัทำมาเป็นไม่สนใ ~” ีโอยัวนไม่เลิ ผมฟามือลบนไหล่นัวเล็เบาๆ ไอ้บ้านี่็ะพูทำไมหลายๆ รอบวะรับ!
ผมเินเป็นนะเว้ย! -///-
แล้วทำไมผม้อเินวะ!
“็เพราะี” เียบไปนาน สุท้ายานยอล็พูออมาพลาปรายามามอผมแวบนึ และโบีทในมือไปมา่อนะเินออาห้อไป
…็เพราะี
นี่มหรอ?
“อ้อ ริๆ เพลนั้นูน่าะเป็นนร้อมาว่า”
“เฮ้ย!” ผมสะุ้อย่าใเมื่อนที่ิไปว่าออไปแล้วอยู่ีๆ ็โผล่หน้ามาส่ยิ้มเ้าเล่ห์ให้่อนะเอ่ยอีรั้ แ่ราวนี้เาลับสบาับผมอย่าริั “แ่ถึะเป็นมึร้อ…”
“…..”
“ู็ ‘อบ’ นะJ”
…ู็ ‘อบ’ นะ
……็ ‘อบ’ นะ
…….. ‘อบ’ นะ
อ๊า ^*&Y(U*)U)IU)(*^%RY()*( -////////////////////////////////-
To be continued..
มาพูุยับินสอัน :3
* บทที่สอมาแล้ว่าาาาาาาาา ีแนวแล้วนะทุน 55555
บทนี้แ่ไปบิม้วนไป รู้สึฟินมามาย อารม์ประมาปั๊ปปี้เลิฟ -/-
มาับำว่า 'อบ' สั้นๆ ให้ไปมโนันเอาเอ ว่าเอ๊ะ
อบันแล้วหรอ หรืออะไรยัไ 555555555555555
แนะนำให้ฟัเพลไป้วยอนอ่าน ะไ้อรรถรถมามาย =////=
ยัไ็ฝาทุนับฟิเรียนเรื่อนี้้วยนะะ
หวัว่าะไอ้อ่านอมเม้นท์ฟินๆ เพื่อเป็นำลัใในารอัพ่อเนอะ มั๊ววว :3
ิ่อันไ้ทั้สอเพเลยนะะ
IDOL FIC THAILAND
INDY_LIQUEUR
ทวิเอร์ IndyLiqueur
สรีมลแท็ #เรียนบยอน
ความคิดเห็น