คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Trick ❥ 00 | I N T R O
❥ Trick 00 | I N T R O.
The sins are scattered everywhere
They’re around me, but I can’t see it
( ความผิดบาปกระจายอยู่ทุกหนทุกแห่ง
มันอยู่รอบๆ ตัวผม แต่ผมกลับไม่เคยเห็นมัน )
Arghhhhhhhhhhhhhh!
เสียงกรีดร้องโหยหวนดังก้องไปทั่วบริเวณ ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มถูกยกลอยขึ้นเหนือพื้นด้วยมือเล็กๆ ที่ขาวซะจนมองเห็นเส้นเลือดชัดเจน เขาพยายามตะเกียกตะกายเพื่อให้พ้นจากพันธนาการที่รัดคออยู่ หากแต่มันกลับไม่เป็นผล มือเล็กที่มีพลังมหาสารบีบแน่นจนแทบจะพรากลมหายใจ หากแต่เจ้าของมือนั้นกลับสะบัดมืออย่างแรงจนเขากระเด็นไปชนกับกำแพงอีกฝั่ง ยังไม่ทันได้หมดลม ร่างเล็กก็พลันปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง มือเล็กกระชากคอเสื้อของเขาขึ้นก่อนที่ใบหน้าหวานจะเอียงคอทำองศา นัยน์ตาสีม่วงเข้มจ้องมองเหยื่อด้วยแววตาเย็นชา เขี้ยวแหลมคมที่มุมปากผุดขึ้นและกัดลงบนลำคอของเขาอย่างรวดเร็ว!
“อ๊ากกกก!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่เขาจะหมดลมหายใจในที่สุด เจ้าของใบหน้าหวานถอนเขี้ยวออกจากคอของอีกฝ่ายก่อนจะยกหลังมือเล็กๆ ขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปาก เขี้ยวแหลมคมพลันหายไป นัยน์ตาแวววาวสีม่วงเข้มแปรเปลี่ยนเป็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มที่สุกใสราวกับกวางน้อย
นี่คือวิถีของการอยู่รอดของเผ่าพันธุ์ของพวกเขา การล่าเหยื่อและดื่มเลือดจากคอของอีกฝ่ายด้วยการฝังเขี้ยวแหลมคมลงบนคอของเหยื่อในขณะที่เหยื่อใกล้หมดลมหายใจเป็นวิธีการที่พวกเขาใช้เพื่อประทังความต้องการ เลือดของมนุษย์เป็นอาหารชั้นเยี่ยมที่ช่วยให้พวกเขามีพลังมหาสาร และแน่นอนว่าพวกเขาจะต้องไม่ปล่อยให้เหยื่อตนใดก็ตามกลายพันธุ์เป็นเหมือนตนเองเด็ดขาดหากไม่ได้รับการอนุญาตจากชนชั้นสูงของเผ่าพันธุ์เสียก่อน เพราะฉะนั้น การทำลายเหยื่อจึงเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องทำ
ร่างเล็กสะบัดมืออีกครั้ง ร่างไร้วิญญาณของชายร่างใหญ่ก็หายวับไป ไม่เหลือเศษซากอะไรสักอย่าง ณ บริเวณนั้น ไม่มีร่างมนุษย์ ไม่มีรอยเลือด ไม่เหลือแม้แต่กลิ่นคาวเลือดสักนิด ราวกับว่าที่ตรงนั้นไม่เคยเกิดอะไรขึ้น
ริมฝีปากบางสวยยกยิ้มขึ้นอย่างพอใจก่อนจะสะบัดผ้าคลุมสีม่วงเข้มของตนเองก่อนจะหายวับไปกับสายลมและท้องฟ้าที่มืดสนิท ทิ้งไว้เพียงสัญลักษณ์รูปสามเหลี่ยมที่วาดลงบนพื้นด้วยเลือดเท่านั้น.
สัญลักษณ์ที่หมายถึงเผ่าพันธุ์…
และนั่นเป็นสาส์นท้าทายถึงยมฑูตว่า ‘แวมไพร์’ ได้เข้ามา ณ ที่แห่งนี้แล้ว…
ปัง ปัง ปัง!
เสียงทุบประตูที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องส่งผลให้คนตัวเล็กขยับร่างกายของตัวเองไปมาใต้ผ้าห่มอย่างขัดใจ เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปที่ประตูอย่างหงุดหงิด
ใครกัน นี่มันยังไม่เช้าเลยนะ!
สุดท้ายเขาก็ต้องยอมลุกจากเตียงเมื่อเสียงทุบประตูยังคงดังอย่างต่อเนื่องและไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่ายๆ คนตัวเล็กเดินขยี้ผมของตัวเองด้วยความหงุดหงิดไปที่ประตูก่อนจะจับลูกบิดเพื่อเปิดประตู หากแต่ยังไม่ทันได้บิดลูกบิดด้วยซ้ำเขาก็ต้องชะงักเมื่อจู่ๆ มือหนาก็หมุนตัวเขาให้ไปเผชิญหน้าอย่างรวดเร็ว
“นัมแทฮยอน!” คนตัวเล็กร้องเรียงคนตรงหน้าเสียงดังพลางฟาดมือลงบนไหล่อีกคนและเอ่ยตำหนิ “เข้ามาแบบนี้ได้ยังไงกันน่ะ! บอกแล้วไงว่าไม่ให้ทำแบบนี้”
“เฮ้ ขอโทษน่า” ‘นัมแทฮยอน’ พ่อมดหนุ่มที่เพิ่งใช้พลังหายตัวในการเข้าห้องคนอื่นอย่างถือวิสาสะยกสองมือขึ้นอย่างยอมแพ้ก่อนจะไล่สายตามองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า
“มองอะไรของนาย”
“ฉันดีใจที่นายปลอดภัย” แทฮยอนดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดอย่างดีใจ ทำเอาคนในอ้อมกอดถึงกับงุนงงในการกระทำของเพื่อนสนิท
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมฉันต้องไม่ปลอดภัยด้วยล่ะ?” คนตัวเล็กร้องถาม แทฮยอนถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเริ่มเล่าด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“‘แวมไพร์’ แอบลักลอบเข้ามาในโรงเรียนของเรา”
“ว่าไงนะ?!” คนตัวเล็กร้องอย่างตกใจ “เป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อมีพวกยมทูตอยู่เต็มไปหมด”
“เป็นไปแล้ว หมอนั่นลักลอบเข้าโรงเรียนของเรา แถมฆ่ามนุษย์ไปคนหนึ่งด้วย”
“บ้าน่า...” เสียงหวานครางอย่างไม่เชื่อหู
“เชื่อเถอะ ผมเห็นนะ แวมไพร์ตนนั้นน่ะ” น้ำเสียงขี้เล่นดังขึ้นที่ข้างหูของเขา คนตัวเล็กสะดุ้งสุดตัวก่อนจะหันไปมองข้างๆ อย่างตื่นตระหนก
“จองชานอู! เข้าห้องคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง เสียมารยาท!” แทฮยอนดุเด็กหนุ่มที่ยืนทำหน้าทะเล้นอยู่ ‘จองชานอู’ พ่อมดหนุ่มอีกตนที่เป็นรุ่นน้องของแทฮยอนส่งยิ้มขี้เล่นให้ ก่อนทำท่าจะเอ่ยแก้ตัว หากแต่เสียงเล็กก็ดังขัดขึ้นซะก่อน
“เมื่อกี้นายว่าไงนะชานอู?”
“เฮ้ ผมขอโทษนะที่ใช้พลังเข้ามาในห้องพี่ ต่อไปจะไม่ทำแล้วล่ะครับ”
“ไม่ใช่ เรื่องแวมไพร์นั่นต่างหาก” คนตัวเล็กมองชานอูอย่างไม่วางตา พ่อมดหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยกมือขึ้นเกาหัวตัวเอง รอยยิ้มขี้เล่นผุดขึ้นบนใบหน้าใสอีกครั้ง
“ผมไม่เห็นหน้าหรอกนะ แต่ผมเห็นหมอนั่นกำลังงับคอเหยื่อเลยล่ะ” นัยน์ตาสีน้ำตาลแวววาวเผยประกายขี้เล่นออกมาเมื่อเขาพูดถึงเหตุการณ์ที่ตนเองเห็น “หมอนั่นน่ะ ท่าทางจะเก่งเอาการเลยล่ะนะ ผมเห็นเขางับคอของผู้ชายตัวใหญ่ๆ ก่อนที่จะทำอะไรก็ไม่รู้ ร่างของมนุษย์คนนั้นก็หายวับไปเลย”
“เห็นเป็นเรื่องเล่นๆ หรือไงกันนะจองชานอู ยังไงนายก็ไม่เห็นหน้าอยู่ดีนั่นแหละ” แทฮยอนส่ายหัวเบาๆ ให้กับนิสัยขี้เล่นของรุ่นน้อง ชานอูหัวเราะเสียงใสก่อนจะเริ่มวาดมือบนอากาศ ปรากฏเป็นรูปร่างของใครคนหนึ่ง
“ถึงผมจะไม่เห็นหน้า แต่เท่าที่จำได้ หมอนั่นตัวเล็กประมาณนี้ ผมยุ่งๆ สีน้ำตาลเข้มแบบนี้ มีผ้าคลุมสีม่วงเข้ม และผมว่าผมพอเดาได้ว่าเขาเป็นใคร”
“หมายความว่าไง?” แทฮยอนถาม ชานอูยกยิ้มที่มุมปากก่อนจะลงมือวาดรูปใครสักคนขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับปรากฏใบหน้าหวานๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มสุกใสแวววาว และผมสีน้ำตาลเข้มของใครบางคนขึ้นในอากาศ และแน่นอนว่ามันตรงกับลักษณะที่เขากล่าวไปทุกประการ
“ผมก็ไม่แน่ใจนักหรอกนะ แต่ก็น่าจะเป็นเขานี่แหละ”
“หมอนี่มัน…”
“แต่ผมไม่ได้บอกใครหรอก แล้วก็ไม่มีความคิดที่จะบอกด้วย” ชานยูยักไหล่เบาๆ พลางเบ้ปาก
พ่อมดและแม่มด หนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่ดำรงชีวิตอยู่ในโรงเรียน พวกเขารักสงบและไม่ชอบเรื่องวุ่นวายทั้งปวง จึงไม่แปลกที่ชานอูจะไม่อยากเล่าเรื่องที่เขาเห็นมาให้ใครฟัง เพราะแน่นอนว่าทันทีที่เขาเล่าเรื่องที่เห็นมาให้พวกยกฑูตฟังแล้วล่ะก็ เขาไม่มีทางได้อยู่อย่างสงบสุขต่อไปอีกแน่ๆ
“มนุษย์ผู้อ่อนแอย่อมตกเป็นเหยื่อของผู้ล่าอย่างพวกแวมไพร์จริงๆ เลยนะครับ” ชานอูเอ่ย
“เราต้องระวังหมอนี่ไว้” แทฮยอนพ่นลมหายใจหนักๆ พลางสะบัดมือบนอากาศปล่อยให้ภาพนั้นหายวับไปก่อนจะหันไปหาคนตัวเล็กที่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มมีแววสั่นไหวเล็กๆ
“มนุษย์ผู้อ่อนแอย่อมตกเป็นเหยื่อของผู้ล่า…” เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แทฮยอนดึงคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้แน่นพลางลูบผมของเขาไปมาอย่างปลอบโยน
“ไม่ต้องกลัวหรอกจินฮวาน นายไม่ใช่มนุษย์อ่อนแอแบบพวกนั้นหรอกน่า แต่ถึงนายจะเป็นแค่มนุษย์ พ่อมดอย่างฉันก็ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรเพื่อนสนิทของตัวเองได้หรอก”
‘คิมจินฮวาน’ คือชื่อของผม…
และใช่ สถานะของผมคือ ‘ผู้ถูกล่า’
❥ To be continued.
ฟิคเรื่องนี้ตั้งใจมากๆ เป็นเรื่องที่ทำให้ปวดหัวมากด้วย
ทั้งการแต่งแฟนตาซี และบุคคลที่สามที่ไม่ถนัดเลยนิด แงงงงงงงง
แต่ยังไงก็ออกมาเป็นรูปร่าง หวังว่าทุกคนจะชอบ
ต้องขอบคุณม่อนที่ชวนแต่งฟิคเรื่องนี้ด้วยนะ เรามาทำให้มันสนุกกันเถอะ (:
อย่าลืมอ่านฟิคของม่อนก่อนมาอ่านฟิคเรื่องนี้ด้วยนะคะ ไม่งั้นไม่เข้าใจนะ555
แล้วเจอกันในบทต่อไป มั๊ววว <3
Grim Reaper {Click!}
มาสกรีมด้วยกันได้ที่ #ฟิคยมทูตฮันบิน
{Twitter Indydoll.}
ความคิดเห็น