ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวน้อยช่างฝัน

    ลำดับตอนที่ #2 : "กำลังมีความรัก"

    • อัปเดตล่าสุด 27 ก.ค. 56


                                                            กำลังมีความรัก
         "บรรยากาศเงียบสงบแต่เสียงหัวใจของทั้งสองคนกำลังเต้นแรงมากเขาจูงมือเธอแล้วเดินไปด้วยกัน"  
     "เกล เกล ยัยเกล ตื่นได้แล้วได้เวลาเรียนแล้ว"-แก้วปลุกเกลที่กำลังหลับฝันดีถึงนิยายาที่เธออ่าน   
     "แหมหลับคานิยายเชียวนะยัยเกล"-นานา    
    "อ้าวฝันไปหรอกหรอเนี่ยสงสัยจะอินกับนิยายมากไป"-เกลบ่นพรึมพัมเมื่อตื่นจากฝัน  
    ทั้งสามคนก็รีบวิ่งขึ้นไปเรียนนานากับแก้วเข้าไปในห้องก่อนเกล แล้วเกลก็วิ่งตามไปเธอรีบมากจนไม่ทันระวังเดินเข้าไปชนกับอะไรเข้า "โอ้ย ฉันชนอะไรเนี่ย   อ้าวนายเองหรอเนี่ยโต้เดินระวังหน่อยดิชั้นเจ็บนะ"   "เอ๊เธอแหละเดินระวังหน่อยตัวเตี้ยก็อย่างงี้แหละ มองอะไรสูงๆไม่เห็น"
    -โต้พูดยิ้มๆแซวความสูงของเกลซึ่งสูงแค่145 ส่วนโต้สูง180   

    "นี่สองคนนั้นน่ะจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ยรีบมาเข้าห้อง"-อาจารย์เฟื่องคำ อาจารย์ประจำวิชาวิทยาศาสตร์ร้องเรียกให้เกลกับทีเข้ามาในห้อง         
     "คับ'คะ"-ทั้งสองคนพูดพร้อมกันและรีบเดินเข้าไปนั่งที่    
    "ครูจะให้นักเรียนทำรายงานโดยแบ่งเป็นกลุ่มกลุ่มล่ะสี่คนที่เหลือก็จะเป็นห้าคนเลือกกลุ่มกันเองนะว่าใครจะอยู่กลุ่มไหนส่งไม่เกินหลังสอบปลายภาคนะสัปห์ดาหน้าก็จะสอบแล้วนะแบ่งกลุ่มล้วเขียนรายชื่อมาให้ครูนะครูจะเลือกหัวข้อให้"-อาจารย์เฟื้องสั่งงานนักเรียนพร้อมยิบหัวข้อรายงานขึ้นมา      
    "ทีม มิค นัด  โต้ และก็ข้าพวกเราอยู่ดว้ยกันนะเว้ย"-อัคแบ่งกลุ่มเพื่อนๆ
     
     "ไม่ดีกว่าวะเดียวข้าจะอยู่กับพวกผู้หญิงจะได้ไม่ต้องทำอะไรมาก555"-นัดปฏิเสษอัคด้วยน้ำ
    เสียงกวนๆ  
    "เออๆงั้นพวกข้าก็อยู่กันสี่คน"-มิคหนุ่มป๊อบของห้องพูดด้วยน้ำเสียงมั่นไส้      
    "เฮ้ยเดียวข้าจะอยู่กับกลุ่มเกลนะ"โต้ขอแยกตัวไปอยู่กับเกล    
     
    "ปล่อยมันไปเหอะไอ้โต้ให้มันยู่กับเกลแฟนมันให้แพรวมาอยู่กลุ่มพวกเรา"-มิคพูดกวนๆแซวนายโต้ง  
    "เออชักสงสัยแล้วซิสองคนนี้กุ๊กกิ๊กกันตลอดเหมือนแฟนกันเลยวะ"-ทีมหนุ่มฉลาดคะแนนอันดับต้นของห้องรองจากโต้พูดแซวนายโต้อีกคน  
    "เฮ้ยจะบ้าเหรอแค่เพื่อน
    เขินนะเว้ย"-โต้ปฎิเสษด้วยอาการเขินและหลุดพูดคำว่าเขินเบาๆ  

    "ฮั่นแน่"-เพื่อนทั้งสี่คนพร้อมใจกันแซวโต้ ยิ่งเขินใหญ่
    "จะบ้าหรอ
    ไปๆแยกย้ายไปหากลุ่มได้แล้ว"-โต้บ่ายเบี่ยงเพราะอาการเขินและรีบเดินเข้าไปหากลุ่มเกล  "เกลเราขออยู่กลุ่มเธอนะได้ป่าว"-โต้
    "ได้ดิรวมเธอกลุ่มเราก็มีสี่คนพอดี"-เกลพูดด้วยน้ำเสียงยินดีและยิ้มกริ่ม
    "งั้นเดียวเราไปทำรายงานกันที่บ้านยัยนานานะสะดวกดี"-แก้วเสนอบ้านนานาเป็นที่ทำรายงาน
    "เออก็ดีสะดวกดีแล้วเราจะทำรายงานกันวันไหนดี"-เกล
    "วันเสาว์ละกัน"-นานา
    "โต้ว่าไง"-เกลหันไปถามความเห็นโต้บ้าง
    "ตามนั้นแหละ"-โต้
    "เคงั้นตามนี้นะ"-นานา
    แต่ละกลุ่มนำรีบรายชื่อไปให้อาจารย์

    เช้าวันเสาว์เกลรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอแก้วมารับไปบ้านนานา"ยัยเกล เกลเสร็จยัง"-แก้วร้องเรียกเกล
    "เออๆเสร็จแล้ว ไปก่อนนะคะแม่"-เกลรีบขานกลับก่อนลาแม่
    "จระไปเถอะเพื่อนรอแล้ว"-แม่เกล
    ทั้งสองซื้ออุปกรทำรายงานแล้วก็ไปบ้านนานาไปถึงก็เห็นนานานั่งรออยู่
    "อ้าวโต้ยังไม่มาอีกหรอ"-เกลถามเมื่อเห็นนานานั่งอยู่คนเดียว
    "แหมมาปุ๊ปก็ถามหากันปั๊ปเลยนะ"-นานาแซวเกล

    "ป่าวก็แค่ถามดูเฉยๆก็อยู่กลุ่มเดียวกันอะ"-เกลพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย
    "นั่นไงมาแล้วที่รักของยัยเกล"-แก้วพยามจะจับคู่เกลกับโต้
    "มาคบแล้วก็เริ่มทำรายงานกันเถอะ ข้อมูลอยู่ในหนังสือนี่แล้ว แก้วเขียนข้อนี้ นาเขียนอันนี้ โต้อันนี้นะ ส่วนเราจะเขียนอันนี้ ตามนี้นะ"-เกลแบ่งงานเพื่อน
    ระหว่างที่ทุกคนต่างตั้งใจเขียนรายงานโต้หันไปมองเกลแล้วก็ยิ้มกริ่ม"มองอะไรโต้ทำงานไปดิ"-เกลทำอะไรไม่ถูกเมื่อถูกจ้องนานๆ   "มองคนน่ารัก"-โต้หยอดคำหวาน
    "บ้า"-เกลพูดด้วยความเขิน     "แหมหวานซะ"-นานาแซวโต้กับเกล

    เย็นวันจันทร์"อ้าวเกลยังไม่กลับบ้านหรอ"-โต้   "กำลังจะกลับพอดี"-เกล 
    "แล้วกลับยังไงหรอ"-โต้
    "เดินกลับ"-เกล  "เดียวเราเดินไปส่งนะมันเย็นมากแล้วเดินคนเดียวอันตราย"-โต้  "อืมขอบใจนะอาจารย์ใช้งานพวกเราจนเย็นเลย"-เกล  
    ทั้งสองเดินช้าๆไปด้วยกันโต้ยื่นมือมาจับมือเกลเสียงหัวใจเกลเต้น"ตุ๊บๆๆเฮ้ยเหมือนในนิยายของกวีเลยอะ"-เกลนึกในใจ  "เกล"-โต้  "ฮะอะไรหรอ"-เกล "ใจเราเต้นแรงมากเลยอะ"โต้
    "หรอ ฮึ่ยเหมือนกันเลย"-เกลนึกในใจแล้วหน้าแดงฉ่า "ถึงแล้วนี่แหละบ้านเราขอบใจนะที่ส่ง"-เกล  "เดี่ยวขอเบอร์เธอไว้หน่อยดิ"-โต้   "ได้งั้นแลกเบอร์กันไว้คุยธุระ"-เกล  
    ทั้งสองแลกเบอร์กัน "เราไปก่อนนะนอนลับฝันดีนะบ๊ายๆ"-โต้  "เช่นกันจระ"-เกล
    "เค้าอาสามาส่ง เค้าขอเบอร์ เค้าบอกฝันดีเราด้วย อุ้ยเขินจัง"-เกล    

     


     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×