คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Reborn [D18] Part : 4 : ~บังเอิญหรือตั้งใจ~
จะบังเอิญหรือตั้งใจแค่ไหนระหว่างสองคนนี้
อยากรุ้ไปอ่านกันเลยค่า
+-+-+-+-+-+-+
"หยุดก่อนเคียวยะ อยาฟาดคนอื่นเค้าซี้ซั๊วสิ ถ้าเก็บกดขนาดนั้มาลงที่ฉันก็ได้ เพราะยังไงฉันก็เป็นครูฝึกนายอยุ่แล้ว"
"ฉันเกลียดการสุมหัว แล้วอีกอย่าง ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าแกเป็นครูฝึกฉัน" (พูดเองแล้วทำเป็นลืมนะ)
"อ้าว~ก็เคียวยะพูดเองนี่ คิดจะคืนคำหรือไง"
"ฉันจะไม่ให้แกเป็นอะไรกับฉันทั้งนั้นจนกว่าแกจะล้มฉันได้"
"ก็ได้เคียวยะ ในเมื่อนายพูดแบบนี้ ฉันก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะ"
"หึ...ใจกล้าดีนี่ ลองอีกซักตั้งสำหรับแกคงไม่ใช่ปัญหาล่ะนะ"
จบคำก็ไม่รีรออะไร ตรงเข้าหาเป้าหมายคือดีโน่แทบจะทันที จนดีโน่เผลอใช้แขนข้างเดิมกันทอนฟาอีกเช่นเคยจนแผลแตกเลือดออกกว่าเก่า
"...อึก..."
"คุณดีโน่!" สึนะตะโกนเรียกคนตัวสูงที่คุกเข่าข้างนึงลงกับพื้น แต่พอเจอสายตาของฮิบาริมองมาแค่นั้นก็ถึงกับหน้าซีดไปอีกรอบ ปิดปากเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีก
"รุ่นที่สิบครับ ถอยไปจากตรงนี้ดีกว่านะครับ"
"ตะ...แต่ว่า คุณดีโน่เค้า..."
"เอาน่าสึนะ เขาพูดเองนี่ว่าเป็นครูฝึกของเจ้านั่นน่ะ" ^ ^
ท่าทางสบายไม่รุ้ร้อนรุ้หนาวของยามาโมโตะเนี่ยแหล่ะ ที่ทำให้โกคุเดระหมั่นไส้จนอยากปาไดนาไมท์ใส่ให้รุ้แล้วรุ้รอดไปข้าง
"ใครใช้ให้แกพูดไม่ทราบ ห๊ะ~!! เจ้าบ้าเบสบอล!"
"...ฉันไม่เป็นไรหรอกสึนะ เคียวยะพูดเองนี่ว่าจะให้ฉันเป้นครูฝึกให้เขาถ้าฉันล้มเขาได้น่ะ"
"เจ้าพวกที่ชอบสุมหัวกัน ฉันจะขย้ำให้ตาย"
ฮิบาริพูดแค่นั้น ยามาโมโตะก็รีบลากโกคุเดระกับสึนะออกไปจากตรงนั้นทันทีแต่ทว่า...ก่อนที่ศึก(สงคราม)ระหว่าง(ว่าที่)ครูฝึกกับ(ว่าที่)ลูกศิษย์ยังไม่ได้เปิดขึ้น อยุ่ๆฮิบาริก็ลดทอนฟาลง สร้างความแปลกใจให้ดีโน่ไม่มากก็น้อย
"ฉันไม่ชอบบรรยากาศแถวนี้~....ฉันให้เวลาแก 3 นาที ไปเจอที่ดาดาฟ้า ช้าแม้แต่วินาทีเดียวฉันจะถอนคำพูดทั้งหมด"
จบคำก็ออกไปจากตรงนั้น ดีโน่เองก็ไม่รีรอที่จะวิ่งตามไปติดๆ.....ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไม พอสุ้กับฮิบาริ เขารุ้สึกสนุกกว่าการต่อสู้กับคนอื่นๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นการฝึกก็เถอะ แล้วเขาก็ลืมไปเสียสนิทเลยว่า ถ้าเขาทำให้ฮิบาริยอมรับเขาเป็นครูฝึกภายในเวลาที่กำหนดของรีบอร์นไม่ได้ละก็...มาเฟียตัวจิ๋วนี่แหล่ะที่จะเป็นคนจัดการเอง
.
.
....ดาดฟ้าโรงเรียน....
ปึง~!!
ประตูถูกเปิดออกโดยเจ้าของร่างที่วิ่งมาอย่างเหนื่อยหอบ
"ช้าไป 3 วิ"
คนเอ่ยยืนพิงผนังอยุ่ข้างๆประตูได้หน้าตาเฉย ไม่มีแม้กระทั่งเหงื่อซักหยด
'นี่เคียวยะขึ้นมาด้วยวิธีไหนเนี่ย เร็วชะมัด~! แล้วแถมดูไม่เหนื่อยเลยอ๊า~' (เหาะมามั้งคะเธอ)
"โห~แค่ 3 วิเอง"
"....."
"ขอพักหน่อยน๊า นะๆๆ"
"ฉันให้แค่ 1 นาที"
' โห~วิ่งมาแทบตาย ให้พักแค่เนี้ย~!.ใจร้ายชะมัด ' = =
แต่เขาก็ไม่มีตัวเลือกอะไรมากในตอนนี้ ได้พักแค่นาทีเดียวก็ยังดีกว่าสู้กันทั้งๆที่เหงื่อท่วมตัวแบบนี้...
"..อุ๊.."
แล้วร่างสูงก็เผลอร้องออกมาเมื่อรุ้สึกแสบบริเสณแผลซึ่งเหงื่อไหลไปโดนเข้า
'เสียดายชะมัด~ยังไม่ทันได้ให้พวกสึนะทำแผลให้เลย' และแล้ว...
"ลุกขึ้นมา หมดเวลาแล้ว" (ท่านฮิขาใจร้ายไปมั๊ยคะเนี่ย)
"โห~แปบเดียวเอง แบบนี้ฉันก็เสียเปรียบแย่เลยสิ"
"หึ~งั้นหรอ~ แกคิดว่าแกเสียเปรียบเพราะไม่มีลูกน้องล่ะสิ..."
ฉึก~!...
คำพูดของฮิบาริเหมือนเป็นอะไรที่คมๆปักลงตรงกลางใจเขาเต็มๆ เจ็บจี๊ดๆเหมือนมดกัด
"ฮ่ะๆๆ ก็จริงอ่ะนะ" ^ ^
"แล้วที่แกฟาดมาโดนขาฉันสองครั้งนั่นน่ะ จะเรียกว่าบังเอิญหรือตั้งใจดีล่ะ"
"..."
"สำหรับแกอาจจะบังเอิญ แต่สำหรับฉันมันคือตั้งใจ"
ฟุ่บ~
"ดะ...เดี๋ยวก่อนสิเคียวยะ!"
"ลุกขึ้นมา"
"ดะ..เดี๋ยวก่อน!!"
ดีโน่ตอนนี้เสียเปรียบอยุ่ไม่น้อย เขาได้แต่หลบทอนฟาที่เจ้าของฟาดใส่ไม่ยั้งโดยที่ไม่มีโอกาศได้ตอบโต้เลย ส่วนปากก็เอ่ยห้ามอัติโนมัติถึงแม้จะไม่ได้ช่วยอะไรก็ตาม
แต่ไม่รู้ว่าเจ้าตัวหลับอีท่าไหน หลบไปหลบมาขาขัดกันจนล้มหลายแต่ว่าจังหวะนั้นเองมือของดีโน่กลับคว้าเอาคนตรงหน้าลงมาด้วยซะงั้น...
จุ๊บ~.....
"!!!!!!" >>>ฮิบาริ
"!!!!!!" >>> ดีโน่
ไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากความเงียบกับสิ่งที่เกิดขึ้นของมาเฟียปห่งคาบัคโลเน่กับกรรมการนักเรียนนามิโมริ ที่ถ้าใครมาเห็นเข้าคงได้คิดว่ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่แหงๆ (กรี๊ดดด~!!!! ><)
พรวด~!!
"นี่แกคิดจะทำอะไร!?"
"ปะ...เปล่าน๊ะ~! เคียวยะ ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรน๊าาา!"
"จะขย้ำให้ตาย!!"
"แอ๊กกก! ดะ ....ดะ...เดี๋ยวก่อนเซ่~ฉันไม่ได้คิดจะทำอะไรเคียวยะซักหน่อย เมื่อกี้มันแค่บังเอิญน่า ฉันกำลังจะล้มมือมันก็เลยหาอะไรคว้าไว้ก็เท่านั้น"
แต่คำแก้ตัวของเขาดูจะไม่ได้ผลอะไรเลย คงต้องมีแต่เล่นกันจนล้มไปข้างแล้วล่ะ
'เอาไงเอากันวะ' T^T (ไปขโมยจูจุ๊บเค้ามาแล้วมาร้องทำไมคะป๋าโน่ = =)
มือข้างนึงล้วงเอาแส้ที่เก็บในเสื้อโค้ทออกมา งานนี้เป็นไงเป็นกันล่ะ
"...."
แต่จนแล้วจนเล่าฮิบาริที่เมื่อครุ่พุ่งฟาดเขาเอาเป้นเอาตายกลับยืนก้มหน้าเงียบไม่ตอบโต้อะไร จนดีโน่สังเกตเห็นแวบนึงว่าเขา...หน้าแดง~!!!!
'คะ..เคียวยะหน้าแดง!? ไม่จริงอ่ะเราต้องตาฝาดไปแน่ๆ ไม่มีทาง!!!'
"คะ...เคียวยะ...เป็นอะไรหรือเปล่า?"
"....."
".....เคียวยะ?..."
ฟุ่บ~!
"เหวอออ~!!"
ยังไม่ทันที่ดีโน่จะทำอะไร คนที่เขาคิดว่านิ่งไปก็รีบฟาดทอนฟาเข้าใส่อย่างเร็วจนตั้งตัวแทบไม่ทัน
(หลงเสน่ห์เจ้าชายหรอคะป๋าโน่ // ผัวะ!---เจอทอนฟาสวน--- // โอเคค่ะ โอเค ไม่เล่นแร้ว ><) แตว่าความคิดนั้นก็ต้องหยุดลงเมื่อมีอะไรบางอย่างสะกิดให้เขาให้รับมือกับคนตรงหน้า แต่แทนที่เขาจะใช้แส้รับการโจมตีกลับใช้โจมตีกลับ ตวักฟาดเข้ากับแผลเดิมของคนตัวเล็กจนคนถูกตีต้องเบ้หน้า (เอ่อ...ป๋าคะ นี่กะจิตกะใจป๋าจะฟาดแต่อีตรงนั้นเลยใช่มะ?)
"อ๊ะ~เคียวยะ ขอโทษนะ เป็นยังไงมั่ง?"
ดีโน่รีบวิ่งเข้าไปหาหมายจะดูอาการ แต่ก๋เท่านั้นแหล่ะ
ผล่อก~!
ปลายทอนฟาเสยร่างสูงจนหงายหลังกลิ้งไปหลายตลบ
"อูย~ ... เจ็บชะมัด เคียวยะเล่นแรงนะเนี่ย"
"ลุกขึ้นมา"
"เคียวยะ พอก่อนเหอะ ฉันว่านายไปพักก่อนดีกว่า"
"จะลุกขึ้นมาหรือจะให้ฉันเข้าไปหา"
คำสั่งที่ดูเหมือนจะบังคับมากกว่าทำให้คนตัวสูงอย่างดีโน่ถอนหายใจ ก่อนจะเปิดปากอธิบายถึงการที่เขามาเป็นครูฝึกเจ้าตัวแทบจะทันที
"ที่ฉันมาหานายที่น่ะเพราะไม่ได้จะมาหาเรื่องเคียวยะหรอก แต่ฉันแค่(ถูกบังคับ)มาเป็นครูฝึกให้เคียวยะก็เท่านั้นแหล่ะ"
"แกจะมาเป็นครูฝึกอะไรฉัน ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรอ ว่าฉันไม่จำเป็นจะต้องมาให้ใครฝึกฉัน...แต่ถ้าแกอยากเป็นขนาดนั้นก็ล้มฉันให้ได้สิ"
แล้วก็ทำท่าจะพุ่งใส่อีกครั้งแต่ก็ยอมหยุด ถ้าไม่ใช่เพราะดีโน่เอ่ยประโยคถัดมา...
"ฉันไม่ได้มาเป็นครูฝึกเรื่องฝีมือให้เคียวยะหรอก แต่จะมาฝึกเรื่องของแหวนที่เคียวยะสวมอยู่น่ะ"
"แหวน?" ฮิบาริพึมพำเบาๆก่อนจะยกมือข้างที่สวมแหวนขึ้นมาดู ก่อนจะพูดกับดีโน่
"ไอเจ้านี่น่ะหรอ?"
"อือ~ฮึ" ^ ^
เขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าไอแหวนนี่มันมีอะไรดี ทำไมพวกวาเรียกับมิลฟิโอเล่ถึงได้อยากได้มากจนถึงกับขนาดตามมาเล่นงานกันถึงที่
"แกรู้อะไรเกี่ยวกับแหวนนี่?"
"ก็นี่ไงที่ฉันตั้งใจจะมาเป็นครูฝึกให้ผู้พิทักษ์เมฆาอย่างเคียวยะน่ะ"
ชื่อนี้เป็นอะไรที่เขาไม่ชอบฟังเอามากๆ เพราะไม่รูกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วที่ไอชื่อนี้มันทำให้โรงเรียนต้องเกือบถูกทำลาย กี่ครั้งแล้วที่ต้องเกือบมีนักเรียนในโรงเรียนเกือบถูกลูกหลงในการต่อสู้...
และแน่นอนว่าถ้าพวกนั้นโผล่มาให้เขาเห็นอีกเมื่อไหร่ เขาจะตามไปขย้ำถึงบ้านเลยทีเดียว
เขาเองก็เคยเห็นพวกสึนะมีแหวนนี่เหมือนกัน แต่ติดตรงที่ของสึนะมันไม่เหมือนของใคร
"แหวนเจ้าปัญหานี่ คงไม่ได้มีแค่ชั้นคนเดียวสินะ"
"อืม~ในบรรดาผู้พิทักษ์จะมีทั้งหมด 7 คน..แล้วแต่ละคนจะมีแหวนธาตุที่ต่างกัน..." ยังไม่ทันจบ
"แกจะบอกว่าฉันเป็นหนึ่งในนั้นหรือไง"
ดีโน่ไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้า แต่แล้วสายตาของฮิบาริก็เหลือบไปเห็นแหวนบนนึ้วของดีโน่เข้า
"แล้วแหวนที่แกใส่อยุ่นั่นคืออะไร"
"อ่อ~นี่น่ะหรอ จะว่าไงดีล่ะ....จะว่าฉันเป็นผ้พิทักษ์มั๊ย มันก็ไม่เชิงนะ แต่ฉันน่ะก็เป็นผู้พิทักษ์คนนึงแต่ไม่ใช่กลุ่มเดียวกับของเคียวยะ"
"...."
"ฉันเป็นผู้พิทักษ์ธาตุเดียวกับสึนะ คือธาตุไฟ....นภา...แต่ฉันเป็นมาเฟียคาบัคโลเน่นะไม่ใช่วองโกเล่" ^ ^
"...."
"แล้วแกรุเรื่องพวกนี้ดีนักหรือไงถึงได้เที่ยวไปสอนคนอื่นเค้า"
"เปล่านะ..ฉันไม่เคยไปสอนใครเลยนะ ฉันสอนเคียวยะคนแรกเลยล่ะ"
พูดพลางเดินเข้าไปจับบ่าอีกฝ่ายอย่างถือวิสาสะ ผลที่ได้รับก็คือ..
พล่อก~!!
เจอทอนฟาสอยลงไปนอนอีกตามเคย
"เคียวยะทำไมรุนแรงจังอ่า" =^=
"ใครใช้ให้แกมาจับตัวฉัน~!?"
ไม่ว่าเปล่า ยังเตรียมท่าจะขย้ำคนตรงหน้าให้ตายอีกด้วย
"อ้าว~จับไม่ได้หรอ? ขอโทษทีๆ พอดีฉันไม่รุว่าเคียวยะจะเป็นพวกหวงเนื้อหวงตัวขนาดนี้" ^ ^ (วอนหาที่ตายซะแระนะคะป๋า = =)
คำพูดของดีโน่เมื่อครู่ทำเอาคนตรงหน้าหงุดหงิดขึ้นมาทันที
"จะขย้ำให้เละ~!!"
จบคำก็เปิดฉากรัวทอนฟาใส่คนตรงหน้า จนดีโน่ต้องวิ่งหลบอย่างทุลักทุเล และแล้วเหตุการ์ณเดิมก็เกิดขึ้นอีกครั้ง....
"จ๊ากกก~!!" ขาเจ้าตัวเกิดขัดกันจนจะล้มหน้าคว่ำแต่มือเจากรรมก็ดันคว้าเอาคนตัวเล็กที่ตามเข้ามาติดๆล้มไปด้วยกันอีก.....หากแต่คราวนี้ไม่รุว่าแรงดึงมันเยอะไปหรือเปล่า ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบติดกันแน่น แล้วแถมมืออีกข้างของร่าสูงก็ดันับอยุ่ตรงบั้นท้ายคนด้านบนพอดิบพอดี
"!!!!!!!!!!!!!" >>> ฮิบาริ
"!!!!!!!!!!!!!" >>> ดีโน่
สุดท้ายงานก็[เกือบ]เข้าเมื่อ......
แกร็ก~
"บ้าจริง~รีบอร์นจะเรียกขึ้นมาทำไมเนี่ย" = =
"ฮ่ะๆๆๆ ไม่รุสิ อาจจะมีอะไรน่าสุนกๆก็ได้นะ" ^ ^
"พูดมากน่ะไอบ้าเบสบอล!!" >^
"เอาน่าๆ โกคุเดระคุง " ^_^'
และ.....ยังไม่ทันจะก้าวออกจากประตูดาดฟ้า
เฟี้ยว!! ฟ้าว!!
"เหวออออออ!!" O__o'
สึนะตกใจจนหงายหลังล้มลง เมื่อแส้จากฝีมือใครบางคนเฉียดหน้าเขาไป
"รุ่นที่10 ครับ!" โกคุเดระเข้าไปพยุงสึนะก่อนที่จะจับจ้องไปยังใครบางคนที่เป้นตัวต้นเหตุให้รุ่นที่10อย่างสึนะต้องเกือบเจ็บตัว
>^
พลันสายตาของสึนะก็มองไปยังคนสองคนที่กำลัง(ฟัด)กันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร ฝ่ายนึงก็เอาแต่ตั้งรับ ส่วนอีกฝ่ายก็เอาแต่รุก
"เอาล่ะนะ เคียวยะ..." ดีโน่พูดพลางกระโดดถอยไปตั้งหลัก ก่อนจะล้วงเอากล่องออกมาจากเสื้อ
เปลวเพลิงแห่งนภาถูกจุดขึ้นที่แหวน ก่อนจะประกบแหวนเข้ากับกล่อง
ร่างของสิ่งมีชีวิตตรงหน้าค่อยๆปรากฏก่อนจะขยายร่างกายใหญ่ขึ้นจน สึนะที่ได้เห็นถึงกับเหวอไปทีเดียว
"...เต่านั่นมัน..." ฮิบาริพึมพัมออกมาเบาๆพลางเงยหน้ามองเต่าที่ขยายร่างใหญ่ขึ้นก่อนจะกระโดดถอยเมื่อเอ็นซิโอ้กระทืบเท้าลงมาที่เขาจนพื้อนบริเวณนั้นยุบลงไปทีเดียว
=[ ]= 'คุณดีโน่คิดจะทำอะไรของเขากันเนี่ย ถึงได้เอาเอ็นซิโอ้ออกมาแบบนั้น'
"ฮ่ะๆๆๆ ขอโทษทีๆนะเคียวยะ พอดีฉันังคุมมันไม่ค่อยได้น่ะ" ^_^
"หืมม..."
ฮิบาริชายตามองพื้นดาดฟ้ายริเวณที่ยุบก่อนจะเอ่ยออกมา
"แกจะรับผิดชอบความผิดครั้งนี้ยังไง?" ตีสีหน้าเรียบเฉยหากแต่ดวงตากลับจ้องอีกฝ่ายราวกับจะขย้ำให้ตาย
"ไว้ฉันจะให้คนมาซ่อมแซมให้ละกันนะ ฮ่ะๆๆ"
"แต่ฉันไม่ต้องการ"
ดีโน่ทำสีหน้างุนงงกับคำพูดนั้นของเจ้าตัว ใันหมายความว่าไงที่ว่า ไม่ต้องการน่ะ
"สิ่งที่ฉันต้องการ คือการขย้ำสัตว์กินพืชชั้นต่ำอย่างแกให้ตาย"
ถ้าหากยังอยู่ในท่านั้น ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนะ ท่านฮิป๋าโน่
+-+-+-+-+-+-+-+-+
<< รู้สึกเหมือนจะยิ่งแต่งฝีมือยิ่งตก(เฉพาะตอนนี้?รึเปล่า) >>
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
~~TO BE CONTINUE...~~
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
ความคิดเห็น