ตาซุ่มซ่าม & นายสุดโหด [D18] {...Yaoi...}

ลำดับตอนที่ #2 : Reborn [D18] Part : 2 : ~ความซวยที่ นามิโมริ~2~

 
กลับมาพบกับความ(เกือบ)ซวยของสึนะใน part2 ได้แล้วค่ะ

แต่จะเกือบซวยยังไงนั้น ไปอ่านกันเอาเลยค่ะ

+-+-+-+-+-+-+

"คะ...คะ...คุณฮิบาริ!!!!!" O[ ]o

เวรๆๆ เวรกำ ซวยแล้วไง!!!!

"แกมีปัญหาอะไรกับรุ่นที่สิบหรือไง!!?"

โกคุเดระผละจากขวดยา มองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง ไดนาไมท์ในมือพร้อมถูกจุดได้ทุกเมื่อ ถ้าหากคนตรงหน้าคิดจะทำอะไรรุ่นที่สิบที่เขานับถืออย่างสึนะ

"กะ..โกคุเดระคุง...พอเหอะน๊า" =.....=
  
   สึนะหวาดกลัวเสียเหลือเกินว่าสงครามคราวนี้เขาจะโดดนลูกหลงจากไดนาไมท์หรือไม่ก็ทอนฟาเข้าไปจนถูกหามเข้าโรงพยาบาลแหงๆ แต่เขาต้องหาทางหนีสิ ไม่ใช่มานั่งดูคนตีกันแบบนี้

"พวกที่สุมหัวก่อความวุ่นวาย..."

  พูดเสียงเย็นพร้อมกับงัดทอนฟาที่เก็บไว้ใต้ชุดคลุมนักเรียน (ซึ่งไม่รุ้ว่าเก็บไปได้ยังไง) ออกมาตั้งท่าเตรียมสู้

"ฉันจะขย้ำให้ตาย!!"
 
  จบคำก็ไม่รอให้ต้องเตรียมตัวเตรียมใจ ทอนฟาในมือถูกเสยเข้าที่ปลายคางจนคนถูกฟาดลงไปนอนสลบเหมือดกับพื้นเรียบร้อย

"คะ....คุณฮิบาริ....ดะ...เดี๋ยวก่อนครับ ผมไม่ได้..."

สึนะถอยร่นจนติดหัวเตียง เมื่อฮิบาริเดินเข้ามาอย่างช้าๆพร้อมกับทอนฟาในมือ หากแต่ยังไม่ทันได้ปฏิเสธอะไร ปลายทอนฟาก็จ่ออยุ่ที่ปลายคางเขาเสียแล้ว

นี่เขาจะต้องโดนอีกคนใช่มั๊ยเนี่ยยย!!!??

"สำหรับพวกสัตว์กินพืชชั้นต่ำอย่างแก"

"แว๊กกกกกก~!!!!"

ฟุ่บ~.....โครม!!!

ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะจังหวะที่ฮิบาริเงื้ออาวุธคุ่ใจจากกลางอากาศ สึนะก็รีบอุทานพร้อมกับกระเด้งตัวหนี แต่ด้วยจังหวะที่ผิดหรือสะดุดก็ไม่อาจทราบ ทำให้เขาลงไปนอนแหมะอยุ่กับพื้น

"เจ้าสัตว์กินพืชชั้นต่ำ"

"จ๊ากกกกกก~!!!!!"

  สึนะรีบเอาแขนป้องกันตัวเองทันทีที่ฮิบาริฟาดทอนฟาลงมาที่เขาอย่างเร็วแต่ทว่าสิ่งที่มันฟาดโดนไม่ใช่ตัวสึนะ แต่เป็น....

"กะ....โกคุเดระคุง!!!!" โกคุเดระคุงนั่นเองที่เป็นคนเข้ามากันทอนฟาไว้

"รุ่นที่สิบ....ไม่เป็นไร....นะครับ?" >X< 

"อ่ะ อืม...โกคุเดระคุง คือว่า...."  ยังไม่ทันได้เอ่ยปากบอกอะไร

"รุ่นที่สิบ...หนีไปก่อนเถอะครับ"

"เอ๊ะ? หนีหรอ?"

'ไอหนีมันก็อยากหนีอยุ่หรอกนะ แต่ขามันก้าวไม่ออกอ่ะจิ๊~กลัวจนไม่รู้จะหนีไปไหนแล้ววว'

หากแต่ว่าทันทีที่สึนะเห็นไดนาไมท์ในมือของโกคุเดระ ขาถึงกับรีบวิ่งออกจากห้องทันที แต่ทว่า....

ฟิ้ว~!

"แว๊กกกก~!!!"

สึนะหยุดกึกอยุ่กับที่เมื่อทอนฟาอันนึงร่อนมาปักที่พื้นตรงหน้าเขา สึนะถึงกับก้าวขาไม่ออก ถึงแม้ว่าโกคุเดระจะบอกให้เขาวิ่งไปก็เถอะ แต่คราวนี้ต่อให้เห็นไดนาไมท์เต็มกำมือยังไงก็คงก้าวขาไม่ออกอยู่ดี

"รุ่นที่สิบครับ! หนี...อ่อก~!!..."

  สุดท้ายก็โดนทอนฟาสอยลงไปนอนอีกตามเคย

"ฉันเกลียดการสุมหัว...พวกสัตว์กินพืชที่ชอบสุมหัวกัน ฉันจะขย้ำให้ตาย"

"เงอะ~...ตะ...ตะ...แต่คุณฮิบาริครับ พวกผมไม่ได้สุมหัวอะไรกันนะ จ๊ากกกกก~!!!!"

ร้องจ๊ากออกมาทันทีเมื่อฮิบาริฟาดทอนฟาลงมา เฉียดตรงระหว่างขาเขาไปนิดเดียวเท่านั้น~...

ถ้าโดนเต็มๆสงสัยถูกส่งลากเข้าโรงพยาบาลทั้งชีวิตแน่ๆ... ซึ่งนั่นทำให้กรรมการนักเรียนอย่างฮิบาริทั้งหงุดหงิดปนแปลกใจที่ทำไมคนอย่างสึนะถึงหลบทอนฟาเขาได้ ถึงแม้จะเฉียดฉิวก็เถอะ  ซึ่งปกติแล้วไม่ว่าใครก็ตามที่โดนเขาขย้ำ สุดท้ายเป็นต้องเลือดอาบทุกราย

  แต่ทว่า...จังหวะที่สึนะลุกวิ่งหนีนั้นก็วิ่งพุ่งชนเข้ากับใครคนนึงที่ก้าวเข้ามาพอดีเข้าเต็มๆ

"อะ...อูย จะ...จะ...เจ็บ"

"ฮ่ะๆๆ โทษทีๆ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"

น้ำเสียงทีเล่นทีจริงเอ่ยขึ้น ทำให้สึนะต้องเงยหน้าขึ้นมอง พบว่าเป็นชายผมสีทองสูงราวๆ 180 เซน ใส่เสื้อโค๊ทสีเขียวทั้งๆที่ตอนนี้คือหน้าร้อน  แต่สิ่งที่ทำให้สึนะมั่นใจแล้วก็คิดว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาก็คือ บอดี้การ์ดที่ยืนอยุ่ข้างหลังเขาสองคน

"เอ่อ...คุณเป็นใครหรอครับ?"

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
เกือบโดนท่านฮิทำหมันให้(ฟรี)แล้วมั๊ยล่ะสึนะคุง~
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+

+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
~~TO BE CONTINUE...~~
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+