ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ประธานสุดเฮี๊ยบปิ้งรักยัยเซ่อ 2

    ลำดับตอนที่ #4 : ..4..

    • อัปเดตล่าสุด 30 ต.ค. 49


    ณ....โรงเรียนเจ้าค่ะ ^_^

    "หวัดดีที่รัก ^_^"

    "ใครมาเรียกฉันแบบนี้เนี่ย -_-**!!!"ฉันพูดพร้อมกับหันหน้าไปดูและก็ต้องโต๊ะกะใจ

     เสียงนั่นคือเสียงนายแพทริคค่ะ

    "นี่นายกล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าที่รักห๊า!!!!"ฉันโวยใส่

    "ก็กล้ารักเธอไงล่ะ ^_^"ฟังหมอนั่นตอบ

    "โอ้ย!! O_O!!ฉันจะเป็นลม"คิดค่ะคิด

    "นี่นายเลิกพูดเพ้อเจ้อซะที =_=!!"ฉันพูดอย่างระอาและหันหลังจะเดินไป

    "ฉันไม่ได้เพ้อเจ้อน่ะฉันพูดจริงและก็ทำจริงด้วย ^_^"แพทริคพูดด้วยสีหน้าเคร่งครึม

    "ฉันบอกนายรึยังว่าฉันน่ะมีแฟนแล้ว _O_"ฉันพูดขึ้น

    " -_-^ ฉันไม่สนใจตราบใดที่เธอยังไม่แต่งงานฉันก็ยังมีสิทธิ์"หมอนั่นเสียงแข็ง

    "นี่นายพูดอะไรน่ะ!!ฉันจะแต่งงานได้ไงอายุฉันพึ่งจะ 17 ปีเองนะ *O*"ฉันบอก

    "ก็นั่นน่ะซิอายุเธอพึ่งจะ 17 ปีแล้วเธอจะจมอยู่กับคน คนเดียวไปทำไมล่ะ -O-!!"
    หมอนั่นพูดเป็นนัย

    "นายหมายความว่าไง o_O????"ฉันถาม

    "ฉันก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหล่ะ =_=^^"หมอนั่นย้ำ

    "ฉันไม่เข้าใจ O-o??"ฉันย้ำ

    "เธอนี่น้า -_-!!! สมองทำด้วยขี้เลื่อยรึไงแค่นี้ยังไม่เข้าใจอีก"หมอนั่นบ่น

    "นี่นายอย่ามาว่าฉันนะ -_-**"ฉันโวย

    "ช่างเถอะๆที่ฉันพูดก็หมายความว่าเธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกคนอื่นๆอีกตั้งเยอะและคนเหล่านั้นอาจจะดีกว่าโดนัลด์ก็ได้"แพทริคบอก

    "นายคงจะไม่ได้หมายถึงตัวเองหรอกนะ -O-??/"ฉันพูดดักคอ

    "ใครว่าล่ะฉันหมายถึงตัวเองเลยล่ะ ^_^"หมอนั่นบอก

    "นี่นาย!! ฉันไม่พูดกับนายแล้วไปเรียนดีกว่า =_=^^"ฉันบอกพร้อมกับเดินหนีไป

    "ตั้งใจเรียนดีๆนะจ๊ะที่รัก ^_^"เสียงหมอนั่นลอยตามหลังมา  ดีนะที่ไม่ค่อยมีนักเรียนเยอะเท่าไหร่เพราะต่างก็เข้าเรียนกันแล้ว

    แต่มากิหารู้ไม่ว่ามีใครคนหนึ่งที่ได้ยินทั้งสองคนพูดคุยกันตั้งแต่แรกและฟังด้วยหน้าตึงเครียด

    "รอนานไหม -O-??"โดนัลด์ถามฉันตอนหลังเลิกเรียน

    "ลองมานั่งรอดูบ้างซิ -_-**"ฉันย้อน

    "โทษที (._.)!! นี่ฉันรีบแล้วนะ"โดนัลด์พูดเสียงอ่อน ใจอ่อนเลยเรา

    "ช่างเถอะว่าแต่นายไปไหนมา *O*???"ฉันถาม

    "ไปทำธุระสำคัญ -_-^"โดนัลด์ตอบ

    "ธุระสำคัญอะไรหรอ O_O??? บอกหน่อยซิ"ฉันถามด้วยความอยากรู้

    "เธอจะรู้ไปทำไม -_-^^"โดนัลด์บอก

    "บอกหน่อยไม่ได้หรอนะ นะ *O*//"ฉันเซ้าซี้

    "เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า =_=!!"โดนัลด์ยังยีนยันคำเดิม

    "ไม่บอกก็อย่าบอกซิไม่เห็นจะอยากรู้  เชอะ!!!"ฉันพูดงอนๆ

    "แน่ใจว่าไม่อยากรู้ ^O^"โดนัลด์ทักยิ้มๆ

    "ใช่ไม่อยากรู้"ฉันบอกแบบงอนสุดๆและหันหน้าหนีมองไปทางอื่น

    "เธอพูดเองนะว่าไม่อยากรู้น่ะ -_-^"โดนัลด์บอก

    "ชิ!! พูดอย่างกับว่าตัวเองจะบอกงั้นแหล่ะ"ฉันพึมพำ

    "ก็ใช่น่ะซิ -O-///"โดนัลด์บอก

    "จริงหรอ ^O^???"ฉันหันไปถามด้วยความดีใจลืมงอนไปเลย

    "แต่เธอบอกไม่อยากรู้แล้วนี่ -_-^"โดนัลด์พูดลอยๆ

    "อยากซิฉันอยากรู้ -O-///"ฉันพูดอย่างสนใจ

    "เธอนี่น่ะ!!สอดรู้สอดเห็นจริงๆ"โดนัลด์บ่นส่ายหัว

    "นี่ตกลงจะบอกรึไม่บอกฉันหมดความอดทนแล้วนะ -_-**"ฉันพูดขึ้นอย่างเหลืออด

    "ไม่บอกดีกว่า ^O^"โดนัลด์พูดยิ้มๆมองหน้าฉันแล้วก็วิ่งหนีไป

    "นี่นายหลอกให้ฉันมีความหวังแล้วจากไปอย่างนี้ไม่ได้น่ะ -O-!!!"ฉันพูดขึ้นแล้วก็วิ่งไล่ตาม

    บนระเบียงของอาคารแพทริคยืนมองดูฉันกับโดนัลด์วิ่งไล่หยอกล้อกัน

    "สักวันฉันจะต้องทำให้เธอยอมมาเป็นแฟนฉันให้ได้ T_T!!!!"แพทริคพูดอย่างจริงจัง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×