ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ประธานสุดเฮี๊ยบปิ้งรักยายเซ่อ

    ลำดับตอนที่ #4 : 3..

    • อัปเดตล่าสุด 2 ก.ย. 49


    "คุณมากิ  คิมูระ ห้อง B/11 เชิญที่ห้องกรรมการนักเรียนด้วยค่ะ"เสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์

    "มากิ เธอไปทำอะไรผิดมา" O-O ลินลี่พูดด้วยเสียงตกใจ

    "เปล่านะ" T-T ฉันตอบ

    "แล้วทำไมเขาถึงเรียกเธอไปพบล่ะ" >0<??

    "ฉันก็ไม่รู้"พูดจบฉันก็เดินไปที่ห้องกรรมการนักเรียน

    "เชิญ"เสียงใครคนหนึ่งตอบหลังจากที่ฉันเคาะประตู พอฉันเปิดประตูเข้าไปก็ต้องตกใจ

    "นี่นาย..นายมาทำอะไรที่นี่"  -0- ฉันถาม

    "แล้วเธอคิดว่าฉันมาทำอะไรล่ะ" -_- ฟังค่ะฟัง ฟังหมอนี่ตอบกวนบาทาจริงๆ

    "นายอย่าบอกนะว่านายมาฟ้องกรรมการนักเรียน เรื่องที่ฉันเดินชนนายน่ะ"

    "ทำไมฉันต้องฟ้อง  ในเมื่อฉันเป็น..." -_- !! หมอนั่นยังพูดไม่จบฉันก็ขัดขึ้น

    "นี่นายเป็นกรรมการนักเรียนหรอ" O0O

    "นี่เธอไม่รู้จักฉันรึไงห๋า....." -_-## หมอนั่นตะวาดเสียงดัง

    "แล้วฉันจะตรัสรู้ได้ไงล่ะ" o_o??

    "ยัยเซ่อเอ้ย...." -_- !! หมอนั่นตะคอกใส่หน้าฉัน  ได้เรื่องซิบังอาจมาว่าฉันเป็นยัยเซ่อ

    "แล้วนายล่ะเป็นใครมาว่าฉันเซ่อเนี่ย" ฉันถามกลับอย่างโกรธๆ

    "ฉันก็เป็นประธานนักเรียนน่ะซิ"หมอนั่นตอบแบบตะคอก

    "เป็นประธานแล้ว ใหญ่นักรึไง??"ฉันว่ากลับ

    "เธอว่าไงนะ..."หมอนั่พูดข่มอารมณ์โกรธสุดๆ

    "ห๋า...เมื่อกี๊นายว่า.. นายเป็นป-ร-ะ-ธ-า-น-นั-ก-เ-รี-ย-น-หรอ"ฉันพูดติดอ่าง

    "ก็ใช่น่ะซิ"-_-^
     ถึงว่าหน้าคุ้นๆ  ตายล่ะยัยมากิเธอมีเรื่องกับประธานนักเรียนจริงๆหรือนี่ ซวยล่ะทีนี้หมอนี่คงไม่ปล่อยเธอแน่ ฉันคิดอย่ากังวล T0T อือๆๆ

    "แล้วนายเรียกฉันมาทำไม" ใจแข็งถามกลับไป

    "นี่เธอจำไม่ได้จริงๆ  รึว่าสมองเสื่อม" -_- !!

    "นี่นาย..อย่าพูดมากมีอะไรก็รีบๆพูดมา ฉันจะได้ไปเรียน"
    "เธอเดินชนฉันเมื่อวานนี้"
    "แล้วไง" -0-
    "เธอก็ต้องรับผิดชอบการกระทำของเธอ"
    "จะเอายังไงล่ะ" -_-??
    "เลี้ยงข้าวฉันหนึ่งอาทิตย์" -_-^
    "นี่มันจะไม่มากไปหน่อยหรอ"  >o< ฉันติง
    "ไม่หรอก..จริงๆแล้วฉันก็แค่จะให้เธอซื้อหนังสือเล่มใหม่แทน แต่เธอกลับวิ่งหนี  เพราะฉะนั้นโทษของเธอมันจึงเพิ่มขึ้น" -_-^
    "แล้วนายจะให้ฉันเริ่มเมื่อไหร่ล่ะ" -0-
    "เย็นนี้" -_-
    "ห๋า   เย็นนี้หรอ" o_o??
    "ทำไมมีปัญหาอะไร" -_-**
    "เปล่า" -0- ฉันตอบเสียงสูง ก็ยังไม่ได้คิดหาทางหนีทีไล่เลยนี่นา
    "แล้วก็ไม่ต้องคิดหนีด้วย เพราะถ้าเธอหนีอีกฉันตามเธอถึงบ้านแน่" แหมหมอนี่รู้ทันเชียวนะ
    "เออ..แค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันไปเรียนล่ะ"ฉันพูดพร้อมหันหลังกลับ
    "เธอมารอฉันที่หน้าโรงเรียน 4 โมงเย็นนะห้ามมาสาย  ไม่งั้นเธอเจอดีแน่"
    เสียงเขาขู่ตามหลังมา

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×