ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : .."เธอ"และ"เขา"...
เธอ..ดอกซากุระยามผลิช่อ "ปั้นยิ้ม"หญิงสาวในวินาทีแห่งความอ่อนหวาน ความอ่อนแอของเธอเมื่อพลุกผล่านแล้วคงแรงราวๆกับไฟบรรลัยกัญป์
เขา..คอยเป็นน้ำเมื่อยามต้นซากุระกำลังอ่อนแรงลงเสมอๆ "รีวาย" เขาคอยผลักดันให้เธอก้าวไปข้างหน้า แม้จะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหนเขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจที่จะหยุดรักเธอเลยสักวินาที
เธอ..ปลายต้นซากุระ "ปริ้นเซส" ชื่อที่มีความหมายแฝงไปด้วยความเป็นจริงทั้งนั้น จิตใจอ่อนไหวไปด้วยกาลเวลา มิอาจรู้ได้ว่าคนใกล้ตัวกำลังเข้ามามีบทบาทในชีวิตมากขึ้น
เขา..ลำต้นที่แข็งแกร่ง "ไรเฟิล" ช่างห่างไกลเหลือเกิน มิอาจเอื้อมไปถึงปลายต้นได้แม้ว่าจะพยายามกี่ครั้งก็ตามแต่ จนบางทีอาจรู้สึกท้อแท้ และเริ่มอิจโอยไปตามเวลาเช่นกัน
เธอ..ก้านไม้ "โซคิวท์" พริ้วไหวไปตามแรงลมคงมีแต่เขาเท่านั้นที่จะคอยโอบอ้อมไว้ได้บ้างด้วยความรักที่ยิ่งใหญ
เขา..สายลม "มิสยู" พัดไปตามอารมณ์ที่เป็นยามร้ายก็พัดแรงยามอ่อนไหวก็พัดพริ้ว เอาแน่เอานอนไม่ได้แต่พร้อมที่จะโอบอุ้มเธอเอาไว้ตลอดกาล
หญิงสาวร่างบาง ในยามแสงอาทิตย์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ในชุดแต่งงานของหญิงสาวตอนนี้เต็มไปด้วย รอยน้ำตา ถึงแม้ว่าเธอกำลังร้องไห้แต่ก็ยังคงความสวยงามและน่ารักอยู่เหมือนเดิม เธอลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องน้ำของงานแต่งงานเธอกำลังคิดจะหนีจากงานแต่งที่ถูกบังคับ มันยากเหลือเกินที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่เคยรู้จักและไม่ได้รักด้วยซ้ำไป เธอคงทนไม่ได้
"นั่นไงๆๆปั้นยิ้ม!!!เธอจะไปไหนห๊ะ"เพื่อนสาวของเธอในชุดราตรีที่สวยไม่เบากำลังวิ่งตรงมาทางนี้ เธอจึงรีบวิ่งลงไปบันไดไปยังหน้าโรงแรมและวิ่งตัดหน้ารถคันหนึ่ง....
"ปิ้นๆๆโครมมม!!"เสียงบีบแตรลั่นตามมาด้วยเสียงรถชนสนั่นหวั่นไหว
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!"ร่างของหญิงสาวล้มลงหน้ารถคันหนึ่งผู้คนต่างก็วิ่งมามุงกัน
"ขอโทดค่ะๆๆหลีกไปหน่อยค่ะ...O.Oปั้นยิ้มมม!!!"ปริ้นเซสเพื่อนสาวคนสนิทที่วิ่งตามเธอมารีบเข้ามาช้อนตัวปั้นยิ้มขึ้นมาไว้บนตักแม้แรงของปริ้นเซสจะมีไม่มากก็ตามม
"ปะ..ปริ้นฉะ..ฉันขอโทษ"
"
"ปี๊ดๆๆๆถอยหน่อยครับมารับคนเจ็บครับ"
"ทางนี้ค่ะๆๆๆ"...
เขา..คอยเป็นน้ำเมื่อยามต้นซากุระกำลังอ่อนแรงลงเสมอๆ "รีวาย" เขาคอยผลักดันให้เธอก้าวไปข้างหน้า แม้จะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหนเขาไม่เคยคิดจะเปลี่ยนใจที่จะหยุดรักเธอเลยสักวินาที
เธอ..ปลายต้นซากุระ "ปริ้นเซส" ชื่อที่มีความหมายแฝงไปด้วยความเป็นจริงทั้งนั้น จิตใจอ่อนไหวไปด้วยกาลเวลา มิอาจรู้ได้ว่าคนใกล้ตัวกำลังเข้ามามีบทบาทในชีวิตมากขึ้น
เขา..ลำต้นที่แข็งแกร่ง "ไรเฟิล" ช่างห่างไกลเหลือเกิน มิอาจเอื้อมไปถึงปลายต้นได้แม้ว่าจะพยายามกี่ครั้งก็ตามแต่ จนบางทีอาจรู้สึกท้อแท้ และเริ่มอิจโอยไปตามเวลาเช่นกัน
เธอ..ก้านไม้ "โซคิวท์" พริ้วไหวไปตามแรงลมคงมีแต่เขาเท่านั้นที่จะคอยโอบอ้อมไว้ได้บ้างด้วยความรักที่ยิ่งใหญ
เขา..สายลม "มิสยู" พัดไปตามอารมณ์ที่เป็นยามร้ายก็พัดแรงยามอ่อนไหวก็พัดพริ้ว เอาแน่เอานอนไม่ได้แต่พร้อมที่จะโอบอุ้มเธอเอาไว้ตลอดกาล
หญิงสาวร่างบาง ในยามแสงอาทิตย์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ในชุดแต่งงานของหญิงสาวตอนนี้เต็มไปด้วย รอยน้ำตา ถึงแม้ว่าเธอกำลังร้องไห้แต่ก็ยังคงความสวยงามและน่ารักอยู่เหมือนเดิม เธอลุกขึ้นและวิ่งออกจากห้องน้ำของงานแต่งงานเธอกำลังคิดจะหนีจากงานแต่งที่ถูกบังคับ มันยากเหลือเกินที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับคนที่ไม่เคยรู้จักและไม่ได้รักด้วยซ้ำไป เธอคงทนไม่ได้
"นั่นไงๆๆปั้นยิ้ม!!!เธอจะไปไหนห๊ะ"เพื่อนสาวของเธอในชุดราตรีที่สวยไม่เบากำลังวิ่งตรงมาทางนี้ เธอจึงรีบวิ่งลงไปบันไดไปยังหน้าโรงแรมและวิ่งตัดหน้ารถคันหนึ่ง....
"ปิ้นๆๆโครมมม!!"เสียงบีบแตรลั่นตามมาด้วยเสียงรถชนสนั่นหวั่นไหว
"กรี๊ดดดดดดดดดด!!"ร่างของหญิงสาวล้มลงหน้ารถคันหนึ่งผู้คนต่างก็วิ่งมามุงกัน
"ขอโทดค่ะๆๆหลีกไปหน่อยค่ะ...O.Oปั้นยิ้มมม!!!"ปริ้นเซสเพื่อนสาวคนสนิทที่วิ่งตามเธอมารีบเข้ามาช้อนตัวปั้นยิ้มขึ้นมาไว้บนตักแม้แรงของปริ้นเซสจะมีไม่มากก็ตามม
"ปะ..ปริ้นฉะ..ฉันขอโทษ"
"
"ปี๊ดๆๆๆถอยหน่อยครับมารับคนเจ็บครับ"
"ทางนี้ค่ะๆๆๆ"...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น