คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : RM : chapter2
“ ไม่กินด้วยกันหรอ ”
“ ไม่กินด้วยกันหรอ ”
“ ไม่กินด้วยกันหรอ ”
แม่จ๋าาาา เขาชวนแบมแบมด้วยยยยยยยยย
“ นี่ แบม กินข้าวด้วยกันไหม ? ” ผมคงทำหน้างงเกินไปและเงียบเกินไปเขาเลยพูดขึ้นมาอีกรอบ ผมตอบกลับไปด้วยเสียงตะกุกตะกัก ฮือ แบมเขิน
“ อ่ะ เอ่อ อ่อ คือ แล้ว คือ นายไม่ได้จัดไว้กินกับเพื่อนหรอ เราไม่อยากรบกวนน่ะ ”
“ ก็จัดไว้กินกับเพื่อนแหละ ”
“ แต่ก็จัดไว้เผื่อนายเหมือนกัน J ” ... ฮืออ วันนี้โลกร้อนเนอะ อากาศร้อนมากเลย พระอาทิตย์ย้ายมาอยู่ตรงแก้มหรือยังไง คุณเอ็มทีแอคแทค จริงๆแบมจะไม่เขินก็ได้นะถ้าท้ายประโยคเขาไม่ยิ้มไปด้วยน่ะ คือ หล่ออ่ะ
แบมแบมต้องตั้งสติ !!
“ อืมม งั้นรบกวนด้วยน้า ” ผมพูดพร้อมยิ้มให้ เขาก็ยิ้มบางๆกลับมา ในเมื่อไม่มีใครพูดอะไรผมเลยเดินกลับไปในห้องเพื่อเอาเสื้อโค้ตไปเก็บและเดินออกมาพร้อมโทรศัพท์ คุณเอ็มทีนั่งกดมือถืออยู่ตรงโซฟา ผมจะเดินไปนั่งตรงโต๊ะอาหาร แต่รู้ตัวอีกทีก็เดินมาอยู่ตรงโซฟาซะแล้ว ยืนกัดปากด้วยความไม่มั่นใจอยู่ได้แปปนึงก็เริ่มถามคำถามที่อยากรู้ขึ้นมา
“ นี่ๆ ชื่ออะไรหรอ เราชื่อแบมแบมนะ ” เขาเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์มองผมแล้วก็ตอบ
“ เรา มาร์ค “
“ ตอนแรกเรานึกว่านายชื่อคุณเอ็มทีซะอีก Mคงย่อมาจากมาร์ค แล้วT ล่ะ ? ” เขายิ้มออกมาน้อยๆ และเมื่อผมเห็นว่าเขาไม่มีทีท่ารำคาญแต่อย่างใด ผมจึงถามต่อด้วยน้ำเสียงที่สดใส พ่อกับแม่บอกมาอย่างนั้นน่ะ ฮิฮิ
“ ต้วน นามสกุลต้วน”
“ อ่า ยินดีที่ได้รู้จักนะ ฝากตัวด้วยนะมาร์ค ” ผมพูดพร้อมยิ้มให้ แบบที่ว่ากว้างที่สุดแล้วแหละ เขาก็ยิ้มตอบแล้วมันก็เงียบอีกครั้ง คือ มันจะเงียบบ่อยไปไหม แบมไม่ชินเลย
“ แล้วแบมจะยืนอีกนานไหม ? ” เอ่อ เขาคงไม่ชอบให้ผมยืนค้ำหัวหรอก ผมจึงพูดขอโทษ
“ ขะ ขอโทษที เดี๋ยวเราปะ.. // มานั่งด้วยกันสิ ” ผมเงยหน้าขึ้นมาแล้วทำหน้าตกใจ นี่ไม่เชื่อหูจริงๆนะ เขาชวนผมนั่งแหละ
“ เอ่อ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปนั่งเล่นตรงโต๊ะกินข้าวละกัน ”
“ อ่า โอเค เดี๋ยวตามไปนะ ” พูดจบก็หันไปกดโทรศัพท์ต่อ ผมเดินมานั่งบนโต๊ะอาหาร กำลังจะกดเข้าทวิตเตอร์ก็ต้องเป็นอันชะงักเมื่อคุณนายโทรมา
“ คุณนายยยยยยยยยยยยยย ” ผมเรียกแม่ด้วยน้ำเสียที่อ้อนที่สุด อาจจะเสียงดังไปด้วยนิดนึง
“ ว่าไงตัวแสบ เป็นไงบ้างเนี่ย ” แม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ผมชอบ ถึงจะดูแซวๆแต่ก็อบอุ่น
“ ที่นี่หรอคุณนาย ก็ดีนะ แต่ไม่ดีตรงที่ไม่มี คุณนาย พี่แบงค์ พี่เบียร์ เบบี้ นี่แหละ ”
“ ตัวแสบ อย่ามาอ้อนหน่า “
“ ไม่ได้อ้อนนะคุณนาย แบมพูดจริง แต่เอาจริงๆที่นี่ดีมากเลยแหละ มีต้นไม้เยอะแยะเลย ในโดมก็สวย เอ้อ รูมเมทแบมหล่อด้วยแหละชื่อมาร์ค ต้วน ตอนแรกแบมคิดว่าเขาชื่อเอ็มทีซะอีก แบมตลกตัวเองชะมัด แต่แบมว่าแบมหล่อกว่านะ กร้ากกกกกกกก ”
“ แหม หลงตัวเองจริงๆ ทำตัวดีๆกับเขาไว้นะแบม ”
“ ครับบบ คุณนายไม่ต้องห่วงนะ แบมจะเป็นรูมเมทที่ดีของมาร์ค แบมจะพยายามไม่กวนเขา จะเป็นเพื่อนที่ดีเลยแหละ ”
“ ให้มันจริงนะแบม แม่เป็นห่วง ดูแลสุขภาพด้วย ดูแลตัวเอง อย่าปั่นจักรยานล้มนะ แล้วก็อย่านอนดึก อย่าติดโทรศัพท์มาก กินข้าวให้ตรงเวลาด้วย ใส่เสื้อหนาๆเข้าไว้ ” อยู่ดีๆผมก็น้ำตาไหล..
“ ฮะ อื้อ คุณนายไม่ต้องห่วงแบมนะ แบมดูแลตัวเองได้ ฮึก คุณนายดูแลตัวเองด้วยนะ กินข้าวให้ตรงเวลาเหมือนกันนะรู้ไหม แบมจะติดต่อไปบ่อยๆนะ ”
“ โอเคครับตัวแสบ งั้นแม่ไปทำทำข้าวเย็นก่อนนะ บ๊ายจ๊ะ ”
“ ครับแม่ ” พอวางสายจากแม่น้ำตาที่กลั้นไว้ก็ไหลออกมาอย่างเร็ว ไม่อยากทำให้แม่เป็นห่วง ผมสะอึกสะอื้นอย่างหนัก คิดถึงแม่ คิดถึงพี่เบียร์ พี่แบงค์ เบบี้
แล้วอยู่ๆก็มีผ้าเช็ดหน้ายื่นมาตรงหน้า มาร์คเป็นคนยื่นมาให้ เขามายืนข้างๆพร้อมกับลูบหลังผมเบาๆ ผมเช็ดหน้าแล้วก็ร้องไห้ต่อ แต่ไม่ได้ร้องไห้กับผ้านะ
ผมดึงมาร์คมาแล้วซุกที่เอวเขาโดยไม่รู้ตัว รู้อีกทีมาร์คก็ลูบหัวผมเบาๆแล้วบอกอย่าร้องไห้เลย
“ ฮือ ขอโทษนะ เสื้อนายเปียกหมดเลย ” ฮืออออออ ร้องไห้ให้เขาเห็นแล้วยังเอาเสื้อเขามาเช็ดอีก ดีจริงๆ
“ ไม่เป็นไร หยุดร้องได้แล้ว ร้องแล้วไม่หล่อนะ ” เขาพูดพร้อมลูบหัวและยิ้มให้บางๆ
“ แบมแบม ”
“ ที่จริงฉันหล่อกว่านายนะ ”
“ นายเข้าใจผิดแล้ว ”
“ เพราะนายน่ะ ”
“ น่ารัก ” ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา คิดว่าหน้าตัวเองต้องแดงมากแน่ๆ อากาศร้อนจังง ในขณะที่ผมกำลังเขินก็มีเสียงดังมากจากหน้าประตู
“ มาร์คคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ”
talk : ฮาโหลลลลล วันนี้มาต่ออีกตอนแล้วน้า ตอบคอมเมนต์ด้วยที่ถามว่าเราเรียนอยู่ม.ศิลปากรหรือเปล่า เราเปล่าน้า พี่ชายเราเคยเรียนอยู่ เราชอบบรรยากาศที่นั่นเลยเอามาเขียน
คอมเมนต์สักนิดก็ดีนะจยู้บ ♥
#ฟิครูมเมทมบ
happy 6th anniversary SHINee ♥ ด้วย กิกิ
ความคิดเห็น