คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : RM : chapter I
“ ไปโดม p ครับ ห้อง 402 “ คุณลุงยามก็พาผมขึ้นรถกอล์ฟและพาไปยังโดม p ระหว่างทาง มีต้นไม้ดอกไม้ทุ่งหญ้าเต็มไปหมดเลย มองดูแล้วสบายใจจัง ตึกเรียนก็อยู่ห่างกันไม่มากเลยแค่ประมาณ1กิโลเองง ฮอลลล แต่ดีนะที่มีจักรยานให้ เป็นโรงเรียนที่สภาพแวดล้อมคล้ายๆมหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตเพชรบุรี ออกแนวว่าช่วยประหยัดพลังงาน คนดีปะล้า
มองอะไรไปเพลินๆก็มาถึงโดม p อือหืออ อะไรจะหรูขนาดนั้นนน ข้างนอกตกแต่งด้วยหินอ่อนสีขาวปนเทา เดินเข้ามาข้างในเป็นห้องโถงขนาดไม่เล็ก มีแผนที่ด้วยแหะ ข้างๆกันมีกฎการใช้ห้องคู่ เอ้ะ เป็นห้องคู่หรอ หมายความว่าไงนะ เราต้องนอนกับคนอื่นหรอ จะดีหรอ ผญ.ขาวๆสวยๆ แบมเขินน้า แอ้ -/-
ไม่ใช่ละ ระหว่างที่เดินดูห้องโถงกับห้องนั่งเล่นไปเรื่อยๆก็พบว่าไม่มีคนเลย พอนั่งลงบนโซฟาก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม เขายิ้มให้ผม แอร้ย หล่อจังงงง ♥0♥
“ สวัสดี นายคือแบมแบมใช่ไหม ? ” หือออ รู้ได้ไง แอบชอบเค้าหย๋ออ ถึงพี่ชายจะตรงสเปกเราก็ต้องสงบเสงี่ยมซักหน่อย
“ อ่า ใช่ครับ ”
“ ฉันชื่อ คิม มินซู นะ เป็นผู้จัดการโดม ยินดีที่ได้รู้จักนะแบมแบม ”
“ ครับ คุณมินซู ” ผมตอบคำถามจบทุกอย่างก็เงียบ
“ นายอยู่ห้องอะไรหรอ เดี๋ยวฉันพาขึ้นไปดีกว่าจะได้ไปพักผ่อน ” ถามหาห้องเค้าทำมายยย จะมาหาเค้าหรออ นี่เขินนะ แต่ก็สงสัย ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าผมอยู่ห้องไหน ทั้งๆที่เป็นผู้จัดการโดม
“ ห้อง 402 ครับ ”
“ หือ นายว่าไงนะ ”
“ ครับ ? ”
“ อ๋อๆ ไม่มีอะไร ปะไปห้องพักนายกัน ” คุณมินซูทำหน้าตกใจแปปนึงแล้วก็กลับไปทำหน้าปกติ คนหล่อมี
ความลับหรอ โถ่
คุณมินซูพาผมมายังห้องห้องหนึ่งที่อยู่ปีกซ้ายของโดม และคุณมินซูก็ขอตัวออกไป บ๊ายบาย
ห้องนี้เป็นห้องที่มีระเบียงข้างๆ ว้าว ดีจังงงงง เปิดประตูเข้ามาเป็นห้องนั่งเล่นขนาดปานกลาง ดูหรูไม่หยอก พอเดินเข้าไปอีกหน่อยก็เจอกับประตูห้อง2บาน ฝั่งซ้ายและฝั่งขวา อ๋ออ ก็เท่ากับนอนกันคนละห้องแต่อยู่ภายในห้องเดียวกันสินะ เข้าใจละ
ผมเดินไปยังห้องฝั่งซ้ายบนประตูมีป้ายชื่อสีเทาติดอยู่ M T. นี่มันไม่ใช่ชื่อผมนี่หน่า สงสัยจะเป็นคุณรูมเมทล่ะมั้ง MT ถ้ามีRตรงกลางนี่เป็นรถไฟฟ้าใต้ดินที่ไทยเลยนะ... แป้กล่ะสิ ขอโทษครับ แฮ่ ._.
เอาเป็นว่าคุณเอ็มที ฝากตัวด้วยนะ และผมก็เดินมายังห้องฝั่งขวา บนประตูมี Kunpimook P.
อ๊ะ นี่แหละ ห้องผม ด้วยความที่ป้ายชื่อมันดูคลาสสิคเกินไป ผมจึงรื้อกระเป๋าหาคุณคุมะตัวเล็กๆและกาว ทากาวตรงหลังคุณคุมะแล้วแปะเข้าไปเลย เย้ ในขณะที่ผมกำลังยืนยิ้มและปรบมืออย่างมีความสุข ก็มีเสียงหนึ่งพูดขึ้นมา
“ นายทำอะไรของนายน่ะ ” เฮ้ยย ใครอ่ะ เข้ามาได้ไง ฮึ่ย ถึงจะหล่อแต่แบมแบมไม่ใจง่ายหรอกนะ แต่หล่อกว่าคุณมินซูแบมก็ชอบนะ แฮ้ -/-
“ อะ เอ่อ อ้ออ พอดีเราเห็นป้ายชื่อมันไม่มีลายอะไรเลยเอาคุณคุมะไปติดน่ะ ” อ้ำๆอึ้งๆพูดไม่รู้เรื่องแปปนึงก็เริ่มอธิบาย ทำไมต้องมองแบบจับผิดด้วยหล่ะ แล้วเขาก็มองหน้าผมและเงียบไป
เงียบ
เงียบ
เงียบ
น่าอึดอัด...
แบมไม่ชอบความอึดอัดเลยให้ตายสิ จ้องอะไรหนักหนา ทนไม่ไหวละนะ ! ผมจึง
ชวนเขาคุย..
“ เอ่อ นายว่ามันโอเคไหม ? ” เขาหยุดมองผมก่อนจะมองไปทางอื่นแล้วตอบออกมา
“ ก็แปลกดี ” พูดพร้อมยิ้มมุมปาก ง่า ชอบจัง เขาพูดจบก็หันหลังจะเดินเข้าห้องฝั่งซ้าย
“ อ่ะ เดี๋ยวสิ ! ” เขาชะงักและหันกลับมามองหน้าผมแบบงงๆ
“ คะ คือ คือ เรามีคุณคุมะ2ตัว เราติดของเราไปแล้วตัวหนึ่ง นายอยากได้อีกตัวไหม .. ” ผมพูดไปก้มหน้าไปแต่ก็ได้ยินเสียงหลุดหัวเราะเบาๆที่เบามากๆมาจากคนที่ยืนตรงข้าม
“ ถ้านายให้ ก็เอาสิ แต่
.
.
.
ฝากติดด้วยนะแบมแบม .. ”
เขาพูดแล้วก็หันตัวกลับไปยังห้องตัวเอง ฮืออ คุณแม่ แบมแบมเขิน หลังจากตั้งสติได้ ผมจึงรื้อหาคุณคุมะอีกตัวหนึ่งมาติดให้คุณเอ็มที อ้าาาาา ผมลืมถามชื่อเขาซะงั้น เขาคงไม่ได้ชื่อคุณเอ็มทีหรอกเนอะ มันคงแปลกๆ แต่เอาเถอะ ผมเดินไปติดบนป้ายชื่อของเขา และเดินกลับมาขนของเข้าห้องตัวเอง ในห้องของผมแต่ด้วยโทน ขาว ครีม เป็นโทนที่ผมชอบเลยแหละ เป็นห้องที่มีทุกอย่างครบหมดแต่แย่หน่อยที่ห้องน้ำต้องใช้ห้องน้ำรวมใกล้ๆครัว ผมจัดของไปได้สักพักจนใกล้จะเสร็จผมก็เงยหน้าดูนาฬิกา หือ 5โมงเย็นแล้วหรอ เริ่มหิวแล้วสิ เอาไงดีล่ะ กินอะไรดี ผมไม่รู้ต้องไปที่ไหน จึงเดินออกไปแล้วก็ได้กลิ่นหอมมากมาจากครัว ไม่รอช้าผมจึงรีบเดินไป ภาพที่เห็นในครัวคือคุณเอ็มทีกำลังวุ่นกับการทำอาหารที่ดูเยอะแยะ ผมยืนไปได้สักพักคุณเอ็มทีก็หันหลังมาเจอผมที่กำลังจ้องเขาอยู่ เขามองมานิ่งๆ ผมเลยทำอะไรไม่ถูก
“ เอ่อ มีอะไรให้เราช่วยไหม ” ถามออกไปแบบกล้าๆกลัวๆ แบมกลัวอีกแล้ว ทำไงดี
“ ก็มาสิ ช่วยจัดจานให้หน่อยสิ 4ที่นะ ”
“ โอเค ได้เลย ” ตอบรับเสร็จผมก็เดินไปหยิบจานที่วางเรียงกันมาจัดเหมือนที่ร้านอาหาร แบบเดียวกับที่
ร้านของคุณน้าที่ไทย
“ เราจัดเสร็จแล้วนะ ” บอกเขาเสร็จผมก็เดินเข้าห้องไปแต่งตัว บอกแล้วว่าแบมแบมหิว แบมไม่คิดว่า4ที่นั้นจะมีแบมหรอก ต้องไปหาอะไรมายัดใส่ท้องที่ว๊างว่างซะแล้ว ผมใส่ชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้มกับเสื้อโค้ตที่เกือบบางแต่ก็กันความหนาวได้อยู่ เดินออกมาจากห้องก็เจอคุณเอ็มทีกำลังวางอาหารบนโต๊ะ เขาเงยหน้ามาเจอผมพอดี และมองผมด้วยสายตาสงสัย สายตาสงสัยอีกแล้ว ผมจึงตอบข้อสงสัยที่ออกมาจากสายตาเขาไป
“ เดี๋ยวเราออกไปหาอะไรกินก่อนนะ อยากได้อะไรไหม ? ” ถามออกไปตามมารยาทแต่คำตอบที่ได้กลับมาก็คือ ความเงียบอีกแล้ว
“ เอ่อ งั้นเราไปนะ ” ผมกำลังจะเดินผ่านเขาไปเขาก็พูดขึ้นมา ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองเขา
“ ไม่กินด้วยกันหรอ ”
talk : แฮ่ มาอีก1ตอนแล้วน้า ช่วยคอมเมนต์สักนิดก็ได้ . มาสักจุดก็ดีนะ 5555555555555 แบบว่ามันจะเป็นกำลังใจ ^_____^
ฝากแท็ก #ฟิครูมเมทมบ ด้วยน้า ♥ ขอบคุณค่าาาา
ความคิดเห็น