แม่มดต่างดาว witch P

ลำดับตอนที่ #5 : การต่อสู้

     เช้านี้เป็นวันที่อากาศสดใส...
แต่ตอนนี้ผมกำลังจมอยู่ในกองเลือดดดดด

ย้อนกลับไปเมื่อเช้า

ผมกำลังเดินไปซื้อขอให้คุณยาย(วันนี้เป็นวันเสาร์) คุณยายให้ผมพาพวกเด็ก P ไปด้วย
จะได้ไปสำรวจเมืองเพิ่มด้วย ท่าทางเด็ก P จะชอบเดินเล่น(พูดเป็นหมาเลยนะ)
เดินไปดูของเล่นกับขนมใหญ่เลย
     "เคนจิ วันนี้พาเด็กที่ไหนมาหรอจ๊ะ หน้าตาน่ารักเชียว"
คุณป้าขายผักถาม
     "นักท่องเที่ยวน่ะครับ" ผมยิ้ม
     "เอ๋? เดี๋ยวนี้บ้านเคนจิให้เช่าแล้วหรอจ๊ะ"
คุณป้าขายผักนี่ถามมากจริงๆ
     "ไม่ใช่ครับคือว่า...เอ่อ...นักท่องเที่ยวกลุ่มนี้หาที่พักไม่ได้น่ะครับ"
คุณป้าขายผักพยักหน้า
     "ก็นักท่องเที่ยวมีเด็กน้อยหน้าตาน่ารักนี่เนอะ ตากับยายเคนจิก็คงสงสารนั่นแหละ"
เออ เข้าใจสักทีขี้เกียจตอบคำถามแล้วฮับ
     "หนูจ๊ะ"
คุณป้าขายผักเรียกเด็ก P
ยัยเด็กนั่นก็หันมาก่อนที่จะชี้ข้าวโพดและพูดว่า "เหลืองๆนั่นคืออะไรหรอ"
     "ข้าวโพดจ้า"
คุณป้าขายผักพูดอย่างเอ็นดู
     "ท่าน P อยากกิน เคนจิซื้อให้หน่อยดิ"
อะไรนะ!! ยัยเด็กนี่เงินที่กูฟีให้ก็มียังมาขอเงินผมอีก
     "ซื้อเองดิ เงินก็มี" ผมขยี้ผมเด็ก P
     "อ๊ากกก เจ้าเคนจิ บังอาจมากนะ!"
     "คิก คิก คิก น่ารักจริงๆ ป้าให้ฟรีก็ได้จ้า"
ชะ!! ป้าใจดี ปกติคุณป้าขายผักไม่ใจดีขนาดนี้นี่นา
     "ขอบคุณค่า"
โอ๋! เด็ก P รู้จักขอบคุณด้วยแฮะ ไม่น่าเชื่อ
เด็ก P รับข้าวโพดมาจากคุณป้าขายผัก
     "กินเลยสิจ๊ะ"
คุณป้าขายผักพูดกับเด็ก P
     "เอ๋?"
เด็ก P ทำหน้างง
     "ท่าน P จะเอาไปโปรยให้นกกินต่างหากล่ะ"
คุณป้าขายผักถึงกับอ้าปากค้าง
ผมเองก็งง เอาไปให้นกกินเนี่ยนะ ตอนแรกยังบอกว่าอยากกินอยู่เลย
     "ทำไมเธอไม่กินอ่ะ" ผมถามเด็ก P ด้วยความงงสุดขีด
     "ท่าน P ไม่กินของที่คนแปลกหน้าให้ฟรี"
แสดงว่าถ้าฉันซื้อให้เธอจะกินใช่มะ
     เด็ก P เดินไปที่สวนสาธารณะแล้ววางข้าวโพดไว้บนพื้นก่อนที่จะเดินออกมา
อย่างนี้มันก็เท่ากับทิ้งขยะไม่ลงถังสิ!! นกที่ไหนมันจะจิกกินข้าวโพดทั้งฝัก
     "..."
ไม่นานนักนกตั้งเยอะซึ่งมาจากไหนไม่รู้มาจิกกินข้าวโพด มาได้ไงเนี่ย!!
     "เฮ้ย!"
ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจ ไม่ใช่เพราะนกมาจิกกินข้าวโพด
แต่เป็นเพราะนกที่มาจิกกินข้าวโพดมันมาจิกกินแล้วตายเลยต่างหาก(หวังว่าคงเข้าใจ)
     "ก็บอกแล้วไงว่าของจากคนแปลกหน้าน่ะกินไม่ได้"
มันไม่ใช่โว้ยยยย   มันถึงขนาดกินแล้วตายเลยนะ นี่มันจะฆ่ากันเลยนะ!!
     "เด็กหนอเด็ก ยัยผู้หญิงแก่ขายผักนั่นน่ะ ความจริงแล้วเป็น death side ปลอมตัวมาไงเล่า"
เด็ก P มองผมด้วยสายตาเหยียดหยาม อะไรเนี่ย! ผมโตกว่ายัยนั่นนะ ดูสิ่งที่เธอทำกับผมสิ
ยัยนี่เป็นใคร ยายผมยังไม่ทำแบบนี้กับผมเลยนะ
     "เคนจิคุงครับ"
กูฟีเรียกผม เรียกตามแพรวาเลยนี่นา
     "รอสักครู่นะครับ"
กูฟีหมุนมือเป็นวงกลมไม่นานก็มีหลุมดำออกมาตรงกับบริเวณกูฟีหมุนมือ
มีกระบองเหล็กหล่อนลงมาจากหลุมดำนั้น
กูฟีก้มลงเก็บกระบองนั้นแล้วยื่นให้ผม
     "นี่ อาวุธครับ"
     "..."  ผมมองอาวุธที่อยู่ในมือกูฟี
     "ให้ฉัน?"  ผมชี้ไปที่หน้าผม
     "ก็ต้องให้คุณสิครับ"
กูฟียิ้ม...มันดูอบอุ่นมากแต่มันกลับทำให้ผมมีความรู้สึกอยากถีบกูฟียังไงไม่รู้
กูฟียัดอาวุธใส่มือผม
     "คุณเคยเรียนต่อสู้ด้วยกระบองนี่ครับ"
นี่ไปค้นประวัติชีวิตผมมารึไง
ที่เรียนเป็นเพราะคุณปู่บังคับนะ!!
     "ไม่สู้ก็ตายน้า"
เด็ก P กระโดดกอดคอผม
     "หวา มากันแล้วแฮะ"

     'เคร้ง'

คุณป้าขายผักใช้ดาบซามูไรฟาดลงมาหวังจะให้ฟันหัวเด็ก P
แต่แพรวาใช้มีดกันเอาไว้ เธอใช้เท้าถีบคุณป้าขายผักกระเด็นไปไกล
     "ไม่ให้แตะต้องท่าน P ได้หรอก"
แพรวามองคุณป้าขายผักด้วยสายตาเย็นชา
     "ชิ! เซ็งจริง คิดว่ารีบจัดการจะได้ไปถล่ม magic ต่อแท้ๆ"
คุณป้าขายผักค่อยๆละลาย...ไม่สิน่าจะพูดว่าร่างปลอมๆถึงจะถูก
เมื่อละลายเสร็จจนหมดก็เผยให้เห็นหญิงสาวร่างเล็ก
ที่ผมสีดำสนิท ดวงตาสีแดงก่ำของเธอเหมือนกับ death side คนอื่นๆ
สงสัย death side จะมีตาสีแดงทุกคน 
     "จำใส่กระโหลกหนาๆของพวกแกไว้ ฉันชื่อนุ่น..."
หญิงร่างเล็กที่บอกว่าตนเองชื่อนุ่นยังพูดไม่ทันจบ
เด็ก P ก็พุ่งเข้าไปต่อยหน้าเธอ
     "จ...เจ็บนะยัยเตี้ย!!!"
นุ่นตวาดใส่หน้าเด็ก P 
     "ฉันจะเรียกกำลังเสริมคอยดู!!
นุ่นหยิบนกหวีดที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเป่า
     "หึ! อีกไม่นานเพื่อนฉันที่มีความสามารถในการรับคลื่นเสียง
ก็จะส่งคนอื่นๆมาช่วย ขอบอกไว้เลยนะว่าฉันมีความสามารถในการ
เปลี่ยนแปลงรูปร่างหน้าตาให้เหมือนกับคนที่เลือดหยดลงบนดาบของฉันแล้ว"
นุ่นหันมายิ้มอย่างภูมิใจในตนเองให้กับพวกเรา
     "พูดมากอ่ะ"
เด็ก P ชี้ไปทางนุ่นพร้อมกับทำท่าล้อเลียน
     "หนอย! ยัยเด็กเตี้ย"
     "เธอสูงตายล่ะ"
ตอนนี้สองคนนี้ทะเลาะกันไม่ต่างกับเด็กๆ
น่าเอ็นดูแต่ก็น่าเป็นห่วงกันทั้งคู่เพราะถ้าโกรธกันมากได้ฆ่ากันแน่
     "ยัยบ๊อง! ตายซะเถอะ!"
นุ่นใช่ดาบซามูไรฟันเด็ก P อย่างรวดเร็ว
ผมถึงกับอึ้งไปเลยเพราะมันเร็วมากๆๆๆที่สุดเลยเชียวนะ
เด็ก P จะตัวขาดเป็นสองท่อนไหมเนี่ย
     "เล่นทีเผลอนี่นา"  เด็ก P พูด
เธอห่างออกมาจากนุ่นได้ประมาณ10เมตร หลบเร็วมาก!
(เคนจิไร้ค่าจริงๆ)
     "นุ่น พวกเรามาแล้ว"
หญิงสาวหน้านิ่งคนหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้
ผมสีชมพูอ่อนของเธอสวยมากๆ
ยิ่งมาเจอกับแก้มขาวอมชมพูนั่นแล้วยิ่งสวยเข้าไปใหญ่
(น่าเสียดายคนสวยได้ออกตอนเดียว)
     "ออกมาเซ่!"
นุ่นหันหน้าไปตวาดพุ่มไม้ที่หญิงสาวหน้านิ่งเพิ่งกระโดดออกมา
ใบหน้าของเธอแสดงถึงความไม่สบอารมณ์สุดขีด
ไม่นานนักก็มีชายหนุ่มบึกบึน10คนกระโดดออกมาจากพุ่มไม้
     "ขออภัยครับหัวหน้า พวกเรามาช้าไปเล็กน้อย"
ผู้ชายคนหนึ่งก้มลงแทบจะกราบแทบเท้านุ่น
จากนั้นคนอื่นๆจึงทำตาม
     "หน่วยลอบสังหารที่เก่งที่สุด มาช้าแม้แต่วินาทีเดียวก็ผิดแล้ว!!"
นุ่นตวาดเหล่าชายหนุ่ม
นี่...นุ่นเป็นหัวหน้าหน่วยลอบสังหารหรอแถมเก่งที่สุดอีกต่างหาก
ไม่นะ! วันนี้ผมจะตายไหมเนี่ย ฮือๆๆๆ
     "ทำมาเป็นฟิต ความจริงแค่อยากอวดใช่ไหมล่ะ"
เด็ก P ชี้หน้านุ่น ท่าทางยัยนี่จะมีความสุขเวลาได้ล้อเลียนนุ่นแฮะ
แถมอีกฝ่ายยังบ้าจี้ชอบเถียงกลับมาด้วย
อย่างนุ่นในตอนนี้ท่าทางอยากฆ่าเด็ก P เอามากๆเลย
     "ลุยเลย! ฆ่าให้หมด ส่วนยัยเตี้ยฉันจัดการเอง"
นุ่นยิ้มเย้ยใส่เด็ก P ทั้งๆที่ตัวเองก็สูงกว่าเด็ก P แค่นิดเดียวแท้ๆ
(คิดว่าประมาณ2เซนติเมตร)
     เมื่อนุ่นพูดจบผู้ชายทั้ง10คนกระโจนมาหาผม
เดี๋ยวนะ...ทำไมต้องมาทางผม!! คิดจะกำจัดคนที่อ่อนแอที่สุดก่อนหรือไง
ชายคนหนึ่งใช้ขวานสับที่กระบองผมไม่ยั้ง
โชคดีที่มันไม่หักความจริงไม่มีแม้แต่ริ้วรอยเลยด้วยซ้ำ   
     "ผมใส่พลังลงไปนิดหน่อยมันจะได้ทนทานไงครับ"
กูฟีพูดพร้อมกับใช้มือจับที่หน้าของผู้ชายที่ใช้ขวาน
แสงสว่างไหลออกมาจากมือกูฟี ไม่นานผู้ชายใช้ขวานก็สลบไป
     "นายทำอะไร?" ผมขมวดคิ้วถามกูฟี
     "ก็แค่ดูดพลังน่ะครับ" กูฟียิ้ม