ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Multiple Personality Disorder โรคนี้ต้องรักษาด้วยรัก

    ลำดับตอนที่ #4 : งานเลี้ยงวันเกิด

    • อัปเดตล่าสุด 9 เม.ย. 54


           วันนี้เป็นวันดี ฉันมีความสุข โฮะ โฮะ โฮะ วันนี้วันเกิดดิฉันค่า~

    และวันนี้ก็เป็นวันเสาร์ โฮะ โฮะ โฮะ ฉันจะไปซื้อของ ไปกินอาหารหรูๆ

    มีความสุขจริงๆเลยค่า โฮะ โฮะ โฮะ( rebell : โฮะ โฮะ โฮะ เยอะไปแล้วค่า~ )

           " มิลค์คร้าบ~ "

    ใครมาตะโกนบ้านฉันฟะ -_-^ หมดอารมณ์เที่ยวเลย

    ฉันยื่นหัวออกมานอกหน้าต่างเจออาสะยืนยิ้มอยู่ ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนี้น่าเบื่อมากกก

    แกล้งไปตั้งเยอะยังจะตามอยู่ได้

           " ขอผมเข้าบ้านได้ไหมครับ ^^ "

    ฉันยิ้มให้เขา...ไอ้หื่น ไอ้บ้า ไอ้รคจิต...โฮะ โฮะ โฮะ ด่าแล้วยังไม่รู้สึกตัวเลย

    ( rebell : ด่าในใจมันจะไปรู้ได้ไงล่ะ )ในที่สุดฉันก็พยักหน้าให้เขา

           " กรี๊ดดดดด เจ้าเด็กบ้า! เข้ามาในนี้ได้ยังไง "

    เสียงแม่บ้านดังมาจากข้างล่าง ฉันรีบวิ่งลงไปดูเจอแม่บ้านถือกระทะวิ่งไล่ตีอาสะ

           " ออกไปจากบ้านเดี๋ยวนี้นะยะ "

    แค้นกันมาตั้งแต่ชาติไหนเนี่ย...แต่ดูจากนิสัยของอาสะแล้วรู้สึกไม่แปลกใจเลยแฮะ

    รู้สึกไม่อยากช่วยตานี่เลยจริงๆแต่ก็ไม่อยากให้มีใครตายในบ้าน...เฮ้อ

            " หยุดๆๆๆ เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอกกับอาสะ "

    ฉันวิ่งเข้าไปห้ามแม่บ้าน " แต่จะไว้ใจให้เขาไปกับคุณหนูได้หรอคะ "

    เออ นั่นสิเกิดมันพาฉันเข้าโรงแรมทำไงเนี่ย

             " ไม่เป็นไรหรอก ไปก่อนนะ "

    ฉันวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋า เมื่อลงมาเห็นแม่บ้านจ้องอาสะอย่างเกลียดชัง

    แถมในมือยังถือกระทะอีกซะด้วย -_-^

             " ไปกันได้แล้ว "

    ฉันยิ้มหวานให้อาสะ 

             " คร้าบ~ "

    หลอกง่ายจริงๆ เดี๋ยวฉันจะทำให้นายหมดตัวเลย โฮะ โฮะ โฮะ 

             " ฉันจะพาเธอไปกินข้าวนะ " อาสะ

             " อืม ^^ "

    หึ! อาสะคงคิดว่า ' ยิ้มแบบนี้ต้องชอบเราแน่เลย ' แน่ๆฉันมั่นใจ

    แต่ความจริงแล้วฉันกำลังจะทำให้นายเสียเงินต่างหาก โฮะ โฮะ โฮะ

             " นี่ไง...บ้านฉัน "

    อาสะพูดเขินๆ ฉันหันไปมองบ้านอาสะ...ใหญ่จัง -o- เป็นบ้านแบบญี่ปุ่นอีกด้วย

    อืม...จะว่าไปหน้าอาสะก็คล้ายๆคนญี่ปุ่นแฮะ

    กรี๊ดดดดดดดด อาสะจับมือฉันเข้าบ้าน ช่างกล้านะ! รอพาฉันไปซื้อของก่อนเถอะ โฮะ โฮะ โฮะ

              " พ่อคร้าบ~ แม่คร้าบ~ "

    คู่ชายหญิงเดินออกมาจากบ้านหลังใหญ่ 

              " นี่ลูกพาใครมาบ้านเนี่ย! "

    ผู้หญิงพูดขึ้น พูดแบบนี้เหมือนฉันแย่ๆยังไงไม่รู้นะ -_-^

              " หน้าตาน่ารักแบบนี้ไม่คู่ควรกับเด็กแย่ๆอย่างแกหรอก "

    คุณผู้หญิงพูดขึ้นอีกครั้ง โฮะ โฮะ โฮะ ขอบคุณที่ชมค่า~

              " @%*-^!%#$(*^$#&)+((&%$ "

    โอ้! ญี่ปุ่นมาเชียว ฟังไม่รู้เรื่องเจ้าค่ะ

              " พ่อฉันบอกให้เข้าบ้านได้แล้วน่ะ "

              " อืม ^^ "

    ฉันนั่งกินข้าวอยู่ดีๆแม่บ้านก็ยื่นเหล้ามาให้ฉันเป็นขวด

              " อะไรกันน่ะ "

    ฉันหันไปถามอาสะ เขายิ้มให้ก่อนจะหัวเราะแห้งๆ

              " วันนี้เธอมาบ้านฉันไงก็แค่ฉลองนิดหน่อย "

              " แต่... "

              " นิดเดียวเองไม่เป็นไรหรอก "

    เอาคนแปลกหน้ามาดื่มเหล้าที่บ้าน คนพวกนี้บ้ารึเปล่า

    ฉันดื่มไปอึกนึงแล้วก็แกล้งฟุบลงไปกับโต๊ะ

              " เฮ้ย! / ว้าย! / &^%$##! "

    คิก คิก คิก ตกใจกันใหญ่เลย

              " ผมพาเธอกลับบ้านแล้วนะครับ "

    เฮ้ย! หวังว่าตานี่คงไม่พาฉันไปแวะที่ไหนนะ

              " แกคงไม่พาเธอไปแวะใช่ไหม "

    รักคุณแม่จังเลย ToT 

              " แม่! เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย "

              " คนชั่ว "

    อาสะทำหน้างอนๆก่อนที่จะอุ้มฉันขึ้นรถ เขาพาฉันมาที่บ้านโดยไม่แวะที่ไหนทั้งสิ้น

    ผิดคาดนะเนี่ย เฮ้ย! นั่นบ้านฉันเลยแล้วโว้ย ไม่นะ มันจะพาฉันไปที่ไหน จะทำอะไรฉันรึเปล่า

    ฉันจะเสียความบริสุทธิ์หรือนี่ กรี๊ดดดดดดดดดด เย็นไว้ๆๆๆ ในกระเป๋ามีสเปรย์พริกไทย

    รอให้จอดก่อน ใจเย็นๆๆๆๆๆๆ ตื่นเต้นอ่ะ จอดแล้วตอนนี้แหละ!

              " อ๊ากกกกกกกกกกกก "

    ฉันรีบวิ่งออกมาจากรถ ครั้งแรกเลยนะเนี่ยสนุกดีแต่ไม่อยากมีครั้งที่สอง แต่รอบๆเราทำไม

    มีแต่บรรยากาศสีมพู -_-^ ป้ายนี่มันเขียนว่าอะไรน่ะ 'สวนคู่รัก' กรี๊ดดดดดดด

    มันจะพาฉันมา...กลางสวน กรี๊ดดดดดดด ( rebell : รับสมัครนางเอกคนใหม่ค่ะ คนนี้ไม่ไหวจะเคลียร์ -_-^)

    ฉันรีบเดินกลับบ้าน ฉันจะไม่ไปไหนกับอาสะอีกแล้ว ToT 

               อาสะเดินมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดด " เธอเป็นอะไรไปเนี่ยมิลค์ "

    เขาจับแขนฉัน " ฉันไม่ใช่มิลค์ " อาสะทำน้าตกใจก่อนจะพูดว่า " ครายงั้นหรอ "

    " ไม่งั้นจะเป็นใครล่ะ " อาสะปล่อยแขนฉันในที่สุด " เอ่อ...ขอโทษ " หึ! ขอโทษแล้วจะรู้สึกดีขึ้นรึไง

    หน้าฉันคงจะเหมือนหน้าเด็กของนายมากสินะ ถึงได้ลากไปไหนมาไหนแบบนี้น่ะ

               " จะไปเดินเล่นในสวนไหม ^^ "

    ไม่! นั่นมันนรกชัดๆ ฉันส่ายหัวอย่างแรง หวังว่าอาสะคงจะเข้าใจ

               " เธอคงกังวลสินะ ในนั้นมันเป็นแค่สวนธรรมดาๆนะ ตั้งชื่อให้ดูดีก็แค่นั้นเอง "

    ไม่รู้ทำไมฉันมีความรู้สึกว่าสามารถเชื่อถือประโยคนั้นได้ ฉันเดินตามอาสะเข้าไปในสวน

    ข้างในนั้นมีแค่สวนธรรมดาๆอยู่จริงๆ ไม่แน่นะ อาสะอาจนิสัยดีกว่าที่ฉันคิดก็ได้


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×