แม่มดต่างดาว witch P

ลำดับตอนที่ #1 : ท่าน P มาแล้ว

     เด็กสาวยิ้มแฉ่งให้ผม อยากหยิกแก้มอ่ะ
     "ฆ่าเลยไหมครับ ท่าน P" เฮ้ย! พูดอะไรไม่สร้างสรรค์
กระผมยังไม่อยากตายนะฮับ 
     "ไม่ล่ะ เจ้าเด็กนี่ตลกดี ฉันอยากได้มาเป็นสมบัติ"
เอ่อ...ฟังไม่เข้าหูเลย
     "ฉันไม่ใช่สิ่งของนะ และเธอก็เป็นแค่เด็กมาเรียกฉันว่าเจ้าหนูได้ไง" ผมเถียง
หนูน้อยยิ้มก่อนที่จะชี้หน้าผมและพูดว่า "เห็นอย่างนี้ก็ร้อยปีแล้วนะเฟ้ย"
"ขี้ตู่" หวาย เผลอปากไวอีกแล้วเรา 
"นายว่าไงนะ" เด็กน้อยทำแก้มป่อง 
"กล้ามากนะยะ!"
เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ(สรรพนามที่ใช้เรียกยาวขึ้นเรื่อยๆ)ตะโกนลั่น มือของเธอเปล่งแสงอีกครั้ง 
หวาย! แย่เป็นแน่แท้ ผมกระเถิบหนี
     "เดี๋ยวจะแสดงความเป็นเจ้าของเดี๋ยวนี้แหละ"
พูดเหมือนฉันเป็นแฟนเลยนะ ฉันยังโสดอย่าทำให้คนอื่นเข้าใจผิดสิ
เธอคว้ามือของผมไว้แล้วมันก็เปล่งแสงเหมือนที่เธอทำมันกับป้ายโรงรียน
เมื่อเธอปล่อยมือ ฝ่ามือผมมีตัวอัษร P
     "เธอทำอะไรกับฉัน"
ผมหันไปถามเด็กน้อย
     "แสดงความเป็นเจ้าของ" เด็กน้อยยิ้ม
     "สมบัติของท่าน P มนุษย์เพศชายของท่าน P"
หนูน้อยที่เรียกตนเองว่าท่าน P ยังคงตะโกนประโยคนั้นไม่หยุด
     "สวัสดีจ้า" นั่นมัน! กมลภรณ์ มาทำอะไรเนี่ย "ม....มาทำอะไรหรอ"
กมลภรณ์ยิ้ม "มาโรงเรียนไง"
เออ...จริง ไอ้งั่ง(ด่าตัวเอง) กมลภรณ์หันไปมองป้ายโรงเรียน
     "ตายจริงใครมาทำอะไรป้ายโรงเรียนเนี่ย"
กมลตกใจใหญ่แล้ว จะเล่าเรื่องทั้งหมดยังไงดีเนี่ย
     "ก็อย่าเล่า"
เด็ก P(ขอเรียกงี้ละกัน) ตอบเสียงจริงจัง แต่...เธออ่านความคิดฉันได้งั้นหรอ
     "มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเราน่ะครับ" 
ผู้ชายที่มากับเด็ก P พูดขึ้น พวกนั้นเป็นอะไรกันแน่เนี่ย
     "นี่ ท่าน P อยากดูต้นไม้ต้นโน้น"
เด็ก P ดึงแขนเสื้อของกมล "เอ๋?"
     "พาท่าน P ไปดูหน่อย"
พูดจบเด็ก P ก็ลากกมลไปที่ต้นไม้ จากนั้นสองคนนั้นก็คุยกัน
เด็ก P ทำท่าจะปีนต้นไม้ กมลก็เลยหยิกแก้มซะเลย สองคนนั้นเล่นอะไรกันเนี่ย(อิจฉาอยากหยิกแก้มอ่า)
     "เอ่อ...เดี๋ยวผมจะเล่าเรื่องของท่าน P กับผมให้ฟังนะครับ" 
ผู้ชายที่เด็ก P เรียกว่าราเม็งหันมาพูดกับผม
     "ครับ เอ่อ...ราเม็ง"
ผมลองเรียกผู้ชายคนนั้นว่าราเม็งดู
     "ผมไม่ได้ชื่อนั้นครับ"
เอ๋?
     "ราเม็งเป็นชื่อที่ท่าน P ตั้งให้ ความจริงแล้วผมชื่อกูฟีครับ  บอกกี่ครั้งท่านก็ไม่ยอมฟัง"
น่าสงสาร
     "คิดว่าเล่าไปคุณคงไม่เชื่อ ผมให้คุณเห็นภาพดีกว่า"
กูฟีใช้มือแตะที่หน้าผากผม ผมเห็นภาพต่างไหลเข้ามา
     "ไง ฮิ ฮิ ฮิ ไอ้พวก witch"
ผู้หญิงผมชมพูที่มีดวงตาสีแดงก่ำยืนเหยียบผู้หญิงอีกคน
     "แก กรี๊ดดดดด" 
ดาบขนาดยักษ์กรีดลงบนคอของเจ้าหล่อน
     " ฮิ ฮิ ฮิ ฉันจะทรมานแกจนกว่าจะตายเลย "
     "หึ ถึงฉันตายไม่นาน witch คนอื่นก็จะฆ่าพวกแก magic จะไม่มีวันล่มสลาย"
     "นังนี่"
ผู้หญิงผมชมพูใช้ดาบขนาดใหญ่ปักลงบนตำแหน่งของหัวใจผู้หญิงอีกคน
ก่อนที่จะตายเธอก็ยังคงยิ้ม เหมือนกับไม่กลัวที่จะตาย 
     ภาพคนตายเกลื่อนเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน ก็จะมีแต่คนที่ถืออาวุธต่างๆนาๆยืนอยู่เหนือกองศพ
เอ๋? มีคนหน้าตาเหมือนกมลด้วย แต่คงไม่ใช่ ก็ผู้หญิงคนนั้นผมสั้น แถมยังมีดวงตาสีแดงก่ำอีก
ภาพใหม่ที่เข้ามาเป็นภาพ คฤหาสน์หลังหนึ่งที่ลุกเป็นไฟ ข้างในคฤหาสน์มีเด็กคนหนึ่งนั่งกอดชายคนหนึ่ง
     " Halloween"
เด็กน้อยเริ่มเขย่าตัวชายคนนั้น แต่...นั่นมันเด็ก P นี่นา เด็กที่เขย่าตัวผู้ชายคนนั้นอ่ะ
     " Pearl"
เอ๋? เด็กนั่นชื่อ Pearl งั้นหรอ ผู้ชายที่ชื่อ Halloween
ใช้นิ้วชี้แตะที่หน้าผากของ Pearl แสงสว่างเปล่งออกมาจากนิ้วของเขา
     "เยอะกว่าที่คิดแฮะ"
Halloween ยิ้มแสงค่อยๆสว่างขึ้นเรื่อยๆ จนครอบคลุมพื้นที่แถวนั้นทั้งหมด
     "ท่าน P" ผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาหา Pearl และ Halloween
     "ม...ไม่นะ ฮือ ท่าน Halloween"
     "อย่ามัวร้องไห้เลยน่าแพรวา รีบพา Pearl หนีไปเถอะ" ทั้งสองคนทำหน้าตกใจ
     "ไม่เอา ท่าน P จะอยู่กับ Halloween"
Pearl กอด Halloween ไว้แน่น 
     "ยัยเด็กนี่ เดี๋ยวหยิกแก้มซะเลย"
Halloween ยิ้ม
     "แพรวาพา Pearl หนีไปเร็ว"
     "แต่..."
แพรวาพยายามจะค้านแต่ Halloween ใช้มือปิดปากแพรวา 
     "ฉันผนึกพลังของ Pearl ไว้ ดังนั้นคงมีชีวิตยู่อีกได้ไม่นาน รีบพา Pearl หนีไปเถอะ"
แพรวาร้องไห้แต่ก็ยังคงพยักหน้า จากนั้นเธอก็อุ้ม Pearl หนีไป
     "ม่ายยย  พ...พี่ชาย"
Halloween ยิ้ม
     "ในที่สุดก็ยอมเรียกว่าพี่ชายซะทีนะ ยัยตัวแสบ"
เมื่อแพรวาพา Pearl หนีมาได้ไกลพอสมควรแล้ว พวกเธอก็หันกลับไปดูสถานที่ที่จากมา
แต่ไม่นานที่นั่นก็ระเบิด พวกเธอได้แต่ยืนอึ้ง 
     "พี่ชายยยยยยยย"
Pearl ตะโกนเสียงดัง ทำให้พวกที่มีอาวุธในแถวนั้นวิ่งตามมา
     "กรี๊ด อย่ายุ่งกับท่าน P นะ"
แพรวาใช้ตนเองเป็นโล่ป้องกัน Pearl แต่ Pearl กลับกดตัวแพรวาให้นั่งลง
Pearl เหยียบไหล่ของแพรวาเพื่อเพิ่มแรงกระโดด Pearl ใช้มือต่อยหน้าของพวกที่มีอาวุธคนหนึ่ง
     "พวกแกต้องชดใช้"
Pearl มองไปที่ผู้มีอาวุธคนหนึ่งไม่นานหัวของเขาก็ระเบิด
     "นังเด็กนี่...ใช้พลังกับพวกเราได้"
Pearl หันไปมองผู้ใช้อาวุธ
     "ฉันคือท่าน P เฟ้ย"
เธอฉีกร่างของผู้ใช้อาวุธได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับกำลังฉีกกระดาษอยู่ 
ไม่นานผู้ใช้อาวุธในบริเวณนั้นก็ตายกันหมด