Multiple Personality Disorder โรคนี้ต้องรักษาด้วยรัก

ลำดับตอนที่ #2 : ร้ายลึก!

       เมื่อสองวันที่แล้วฉันอยู่ที่โรงเรียนแต่ตอนนี้คุณหมอปล่อยกลับบ้านแล้วค่ะ ^^

ฉันเพิ่งตื่นนอนเมื่อไม่กี่นาทีเองค่ะกำลังจะไปอาบน้ำเลย การไปโรงเรียนวันแรกหลังจาก

อยู่โรงพยาบาลเพื่อนๆต้องคิดถึงแน่เลยแล้วก็ 'เพื่อนใหม่' ด้วย

 
        ' กริ๊ง '


      นั่นมันเสียงกริ่งบ้านฉันนี่นา เดี๋ยวแม่บ้านก็เปิดเองนั่นแหละ

      " คุณหนูคะเพื่อนมาหาค่ะ "

      เพื่อนฉันหรอ คิดถึงกันขนาดต้องมาบ้านเลยหรอเนี่ย ต้องรีบลงไปดูซะแล้วสิ

จะเป็นแบมหรือเปล่าน้า ก็เป็นเพื่อนคนเดียวที่รู้เหตุการณ์นี่นะจะเป็นห่วงมากกว่าเพื่อนคนอื่นก็ไม่แปลกหรอก

      " สวัสดีจ้า ^^ "

      " พี่แม่บ้านมาเป็นแฟนผมเถอะคร้าบ "

ช็อค!นั่นมันเพื่อนใหม่ฉันนี่แถมยังพูดจาส่อเสียดแม่บ้านฉันอีก ฉันคิดถูกหรือผิดที่คบคนๆนี้เป็นเพื่อนเนี่ย -_-^

เฮ้อ...ช่างเถอะ คิดซะว่าเพื่อนแบบนี้ก็ตลกไปอีกแบบ

      " มาทำอะไรที่นี่น่ะ "

      " เฮ้ย! แหะๆมารับเธอไปโรงเรียนน่ะ "

คงจะตกใจมากสินะ ขอโทษที่ทำลายเวลาดีๆของนายกับ(เวลาเลวร้าย)ของแม่บ้านนะ

(แม่บ้านทำสีหน้ารังเกียจนายอย่างเห็นได้ชัดเพราะหนึ่งเดียวในดวงใจของพี่เขาคือบี้ เดอะสตาร์)

      " รอที่ห้องรับแขกก่อนนะ "

พูดจบฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นสองที่ห้องฉัน แง ToT ยังได้อาบน้ำเลย

20นาทีผ่านไปในที่สุดฉันก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เมื่อมาถึงข้างล่างสิ่งแรกที่ได้ยินคือ

      " ออกไปจากห้องฉันนะ! "

เสียงของแม่บ้าน นี่เพื่อนใหม่ฉันก่อเรื่องอะไรอีกเนี่ย

      " ทำไมในห้องนี้มีแต่รูปบี้ เดอะสตาร์ล่ะครับ "

      " เพราะฉันเป็นแฟนคลับพี่บี้น่ะสิ ออกมาจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ "

      " แต่... "

      " รีบไปโรงเรียนเถอะ "

      " ! "

เพื่อนใหม่ฉันทำหน้าตกใจสุดชีวิต เขารีบวิ่งออกมาจากห้องแม่บ้านแถมยังหัวเราะแห้งๆให้ฉันอีก

ฉันคิดถูกหรือเปล่านะที่จ้างแม่บ้านอายุ21 ต้องหาวิธีไม่ให้เพื่อนใหม่เข้าบ้านฉันซะแล้ว

ไม่งั้นบ้านแตกแน่ๆเลย

     " คือฉันมีเรื่องจะขอร้องน่ะ "

ฉันพูดตอนที่เราสองคนขึ้นรถแล้ว

     " มีอะไรหรอ ^^ "

     " คือวันหลังคุณไม่ต้องมารับก็ได้นะ เดี๋ยวฉันเดินไปโรงเรียนเองก็ได้ "

     " ไม่ได้นะจะให้เธอเดินมาโรงเรียนไม่ได้เด็ดขาด "

     " งั้นวันหลัง...เอ่อ...คุณไม่ต้องเข้าบ้านฉันได้หรือเปล่า "

     " รังเกียจฉันหรอ "

     " ไม่ใช่หรอกแต่ว่าฉันกลัวคุณกับแม่บ้านทะเลาะกันอีก "

     " แต่... "

     " ฉันลำบากใจนะ "

     " ก็ได้คร้าบ >/ /< "

เพื่อนใหม่แคร์ความรู้สึกฉันด้วยล่ะ(rebell : สาวน้อยหารู้ไม่ว่าความจริงแล้วเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเธอ

กำลังคิดไม่ดีกับเธออยู่)

      " ขอจับมือหน่อยนะ "

      ' หมับ '

เพื่อน...เพื่อนใหม่จับร่างกายฉัน เพื่อนใหม่ที่เป็นผู้ชายจับร่างกายฉัน!

      ' แปล๊บ '

อึก รู้สึกปวดหัวจัง ไม่ไหวแล้ว

      ' วูบ '


   (อากาสะภาค)


      " เป็นอะไรหรือเปล่า "

      " ฮิ ฮิ ไม่หรอกค่ะ ^^ "

ยิ้มหวานเชียวหรือว่าชอบที่เราจับมือ

      " การจับมือถือว่าเป็นการยินดีที่เราได้เป็นเพื่อนกันนะ "

      " ค่ะ "

ผมว่าเด็กคนนี้ต้องชอบผมแล้วแน่เลย

      " ขอลงตรงนี้นะคะ "

ผมจอดที่หน้าโรงเรียน

      " คร้าบ "

เด็กคนนั้นเปิดประตู

      " จริงสิ เธอชื่ออะไร "

      " ชื่อ ฮิ ฮิ ชื่อครายจ้า "

เป็นชื่อที่น่ารักสมหน้าตาของน้องนางยิ่งนัก

      " ว้าย! "

ครายสะดุดล้ม เธอหายไปสักครู่ก่อนจะลุกขึ้นมาใหม่

      " ฉันนี่ซุ่มซ่ามจริง ^^ "

ซุ่มซ่ามแต่ก็น่ารักนะคร้าบ~

      " ก่อนไปเธอชื่ออะไรหรอ "

      " อากาสะแต่เรียกว่าอาสะก็ได้นะ "

      " ไปก่อนนะจ๊ะ "

รู้สึกจะแปลกกว่าเดิมไปนิดหน่อยแต่ช่างเถอะ ผมขับรถไปโรงจอดรถโรงเรียน

ทำไมรู้สึกว่ารถมันขับยากๆนะ ผมจึงรีบจอดและลงไปดูปากฏว่าล้อรถทางด้านข้างคนขับรถแบน

ทำไมนะ...ช่างเถอะรีบเปลี่ยนยางแล้วไปเรียนดีกว่า

       

      (พักเที่ยง)


     
      " ไง ครายไปกินข้าวด้วยกันนะ "

      " จ้า ^^ "

ผมพาครายไปโรงอาหารของโรงเรียน ไม่สิถ้าพูดให้ถูกคือครายขอร้องให้ผมพามากินมากกว่า

      " คิ คิ "

      " เป็นอะไรหรอ "

      " อ๊ะ! เปล่าจ๊ะ...บังเอิญคิดถึงเรื่องตลกน่ะ " 

      " ฉันไปซื้อบะหมี่นะ "

      " จ้า "

ผมเดินไปซื้อบะหมี่ร้านประจำส่วนครายไปซื้อข้าวมันไก่ พอซื้อเสร็จเราก็เดินไปนั่งที่โต๊ะด้วยกัน

      " เดี๋ยวฉันไปปรุงบะหมี่ให้นะ "

ครายไม่รอฟังผมเธอหยิบชามบะหมี่ไปปรุงทันทีที่พูดจบ

     " เสร็จแล้วจ้า ^^ "

เธอยื่นชามบะหมี่ให้ผม

     " ขอบคุณนะ "

ทันทีที่ผมชิมผมรู้สึกว่า...มันคือขยะดีๆนี่เอง นี่เธอทำอะไรกับบะหมี่ผมเนี่ย

ทำไมมันเค็มๆ เปรี้ยวๆ หวานๆ เผ็ดๆอย่างนี้ ถ้าผมกินหมดต้องท้องเสียแน่เลย

      " ม...ไม่อร่อยหรอ "

      " เปล่าคร้าบ >/ /< "

น่ารักอย่างนี้จะกินให้หมดเลยคร้าบ~(และแล้วก็จบลงที่...)


       (ที่ซ่อนวงDark Evil)


       " อ้วก "

       " โชคดีของนายนะอาสะที่หลังจากพักกินข้าวเป็นคาบว่าง ^^ " เกียร์

       " ฮ่า ฮ่า ฮ่า เด็กคนนั้นชื่ออะไรอ่ะถึงทำนายเป็นอย่างนี้ " บาส

       " ค...คราย อ๊อก...อ้วก "

       " นายไม่ได้ไปกับเด็กคนที่นายฟาดกีต้าร์ใส่หรอกหรอ ^^? " เกียร์

       " ก็คนนั้นแหละ เธอชื่อคราย...อ้วก "

       " ! "

       " ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง "

       " เด็กคนนั้นชื่อมิลค์ต่างหาก " มินเรย์

       " นายมั่วแล้ว เด็กคนนั้นบอกฉันเอง...อ้วก "

       " นายมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกเรารึเปล่า " บาส

       " มี "

ผมนั่งลงข้างโถส้วมแล้วเช็ดปากจากนั้นก็เล่าเรื่องต่างๆของผมกับเธอห้คนอื่นๆฟัง

       " งั้นคนที่นายพาไปกินข้าวคงเป็นอีกบุคลิก " บาส

       " นายรู้ได้ไง "

       " ก็คนที่เป็นเพื่อนกับเด็กคนนั้นบอกเราเองว่าเด็กคนนั้นชื่อมิลค์ " เกียร์

       " แต่ว่า... "

       " นายรู้สึกว่าเธอทำตัวแปลกไปหรือเปล่า " บาส

       " เอ่อ...ก็ใช่ "

       " ร้ายลึก! อีกบุคลิกของเด็กคนนั้นต้องเป็นคนร้ายลึกหรือไม่ก็ชอบเสแสร้งแน่ " เกียร์

       " ทำไมนายคิดอย่างนั้นล่ะ -_-? "

       " เด็กคนที่ทำให้นายเป็นได้ขนาดนี้ไม่ร้ายก็แม่มดแล้วล่ะ! " เกียร์

       " โอเค ถือว่าพวกเราได้บทสรุปกันแล้ว " บาส

       " ดี นายกดส้วมซะเหม็นอ้วก " 

มินเรย์ชี้มาที่โถส้วมแล้วบีบจมูก มันทำให้ตัวกระผมโมโหนะขอรับบบบบ

       " แกไม่เคยอ้วกรึไงฟะ!  อึก! "

การลุกกระทันหันนี่มันทำให้ผมอยาก...

       " อ้วก~ "

เกียร์กับบาสนี่อ้วกเลอะขากางเกงส่วนมินเรย์น่ะหรอ หึ! มันก็หลบได้สิคร้าบ

       " เรียกแม่บ้านให้หน่อยสิมินเรย์พื่อนรัก ^^ " เกียร์

       " เรียกเองสิ "

แล้วมินเรย์ก็เดินจากไป...

       " ไอ้มินเรย์! " สามหนุ่มที่น่าสงสาร

ในห้องพยาบาลครูพยาบาลยื่นยาแก้อาเจียนมาให้ผม ชิทำไมครูห้องหยาบาลต้องแก่ด้วยฟะ

ถ้าผมเป็นครูใหญ่จะสั่งให้เอาเด็สาวสวยๆ น่ารักๆมาเป็นพยาบาลเลยคอยดูเหอะ

(หลายคนอาจสงสัยว่าทำไมผมมานั่งวิจารณ์ครูห้องพยาบาลแทนที่จะติดอยู่ในห้องน้ำคำตอบคือ

มินเรย์อยากเข้าห้องน้ำจึงเดินไปเรียกแม่บ้านให้แถมมันยังบอกยัยป้านั่นว่าต้องทำให้ไวแล้วก็สะอาดด้วย)

แต่เรื่องของมิลค์...ผมจะทำไงดี ToT