HELP ME

ลำดับตอนที่ #2 : ความจริง

               เซ็งงงงง~  ฮาโลวีนแสนสุขของฉันถูกทำลายด้วยไอ้บ้าสองตัว

จบวันนั้นดันมีวันนี้แง TToTT  ฉันเกลียดโรงเรียน เพื่อนก็ไม่มี อาจารย์ก็โหด(ฉันโหดกว่า)

แถมทุกคนมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ถ้าไม่ผิดกฎหมายนะ ฉาน~จะฆ่าพวกม้านนนนน

              " สาวแวมไพร์มาโน่นแล้ว "

กลุ่มเด็กชายคุยกันซะเสียงดัง เออ...ฉันมาแล้วมีปัญหาเรอะ

             " มาทำไม " 

             " มาบอกรัก " ไอ้หัวดำเมื่อวานนี้

             " ... "

=o= พูดอะไรออกมาเจ้าบ้า ถึงอยากพูดก็พูดไม่ได้เพราะขี้เกียจอ่ะนะ

             " เธอชอบฉันไหม "

             " ฉันไม่รู้จักนาย " 

ฉันเดินเข้าโรงเรียน ปล่อยให้เจ้าบ้านั่นยืนเอ๋ออยู่หน้าโรงเรียน       

            " นี่เธอ "

ไอ้หมาป่าเมื่อวานนี้เดินเข้ามานั่งโต๊ะฉัน ไอ้พวกนี้ไม่มีอะไรทำแล้วหรือไงฟะ

             " เธอทำให้เพื่อนฉันเสียใจจะฆ่าตัวตายนะ "

ไอ้หมาป่าพูดแค่นี้ พวกสอดรู้สอดเห็นก็ลุกพรวดกันใหญ่

             " ช่าง มันไม่กล้าทำหรอก "

             " รู้ได้ไง -_- "

             " เชื่อก็โง่ "

ฉันหันไปมองพวกที่ลุกพรวด แต่พวกนั้นหลบหน้าฉันแล้วก็นั่งลงไป

             " ใจร้ายจัง "

ไอ้บ้าโผล่มาอีกตัว TTOTT จะไม่ปล่อยให้ฉันมีความสุขใช่มั๊ย

              " ลูกจ๋า "

โอ้เสียงนี้พ่อแน่เลย -_-*  ทำไมวันนี้คนเยอะชะมัด

              " มาทำไม "

              " ข้าวกล่อง "

พ่อยกข้าวกล่องขึ้น ก่อนจะทำข้าวกล่องหล่น -o-* ข้าวฉาน~

              " แกมายุ่งอะไรกับลูกฉัน "

              " มาคุยครับ " ไอ้หมาป่า

              " จะจีบลูกฉันเรอะ "

              " เปล่าครับ คนจีบนั่งอยู่ที่ห้อง " ไอ้สุขสัน

              " ลูกกลับ วันนี้ไม่ต้องเรียน "

จริงอ่ะ เย้! พูดถูกใจก็วันนี้แหละ ^o^ ฉันลุกพรวดแล้วเดินตามพ่อไป

             " เดี๋ยว " ไอ้สุขสัน

' ผัวะ ' ฉันชกหน้าไอ้สุขสัน

             " ทำไมเธอชอบชกหน้าคนอื่นจัง " ไอ้หมาป่า

             " มันอยู่ในสายเลือด บ้านฉันเป็นยากูซ่า "

สะใจเว้ย ได้พูดซักที