คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hunters killed the vampire love:3
จากการจู่โจมแบบไม่ตั้งตัวเพนกวินเรียงตาลำดับอะไรไม่ถูก
หน้าตาของเขาบอกได้เลยว่างงสุดขีด คิลเลอร์เห็นอย่างงั้นก็อดขำไม่ได้
เขาค่อยๆคลายกอดออกแล้วพลิกตัวเขาให้ขึ้นคล่อมอยู่เหนือตัวเพนกวิน
“จะ....จะทำ อุบ”
คราวนี้คิลเลอร์ใช้มือปิดปากเพนกวินไว้ไม่ให้ส่งเสียง
เพนกวินเองก็พยายามเอาเล็บจิกไปที่แขนของอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล
“ส่งสัยคงต้องทำอะไรกับมือนั้นก่อนซินะ”
คิลเลอร์กระดิกนิ้ว 2-3
ทีก็มีเชือกบินมาจำนวน 2 เส้นมันลอยมามัดแขนของคนตัวเล็กเอาไว้กลับหัวเตียง
น้ำตาใสๆก็ไหลออกมาอีกครั้ง แต่มันก็ไม่ทำให้คิลเลอร์รู้สึกสงสารเลยแม้แต่นิด
“ป...ปล่อย ผมไป เถอะ
ฮือๆ ผมขอร้อง”
เพนกวินร้องให้ออกมาเขากลัว
กลัวแทบทนไม่ไหว ร่างกายเขาสั่น สั่นจนเกร็งไปหมด เขาจ้องหน้าคิลเลอร์
ส่วนคิลเลอร์เองพอเห็นอย่างนั้นก็นึกสนุกอยากจะรองให้ได้ตอนนี้
“ไม่ต้องร้องหรอกเพนกวินนายได้ร้องแน่ไม่ต้องห่วง”
เพนกวินไม่เข้าใจสิ่งที่คิลเลอร์พูดเขางงไปหมด
คิลเลอร์ถอยลงไปให้ตัวตัวอยู่ระหว่าขาของเพนกวินเขาริ่มถกเสื้อที่คนตัวเล็กใส่อยู่
ลูปไลไปตามหน้าท้อง เลยไปยังตรงอก
“อืม ม..ไม่นะครับ
ห..หยุดนะ”
คิลเลอร์ไม่สนใจคำทักท้วงของคนตัวเล็ก
คนตัวสูงก้มลงไปไซร้ซอกคอขาวๆเนียนๆจูบมันแล้วงับมันเบาๆเลื่อนมายังใบหูเขาเลียมันแล้วงับลงไป
เพราะมันเป็นจุดไวต่อสัมผัส
“ม...ไมนะ....พอ.อืม”
คราวนี้เขาเลื่อนขึ้นมาจูบปากเล็กที่กำลังสั่น
ลิ้นของแทรกเข้าไปช้อนเอาความหวานจากปากของอีกฝ่าย
เขาถอดปากออกแล้วเลียไปตามริมฝีปากไล้มายังคอไปจนถึงแผงอก เขายันตัวลุกขึ้นพลางมองไปตามเรือนร่างเล็กๆนั้น
เขาใช้มือทั้ง 2 ขยี้ยอดดอกที่กำลังตื่นตัว ก่อนที่จะก้มไปขบเม้นอย่างรุนแรง
“หยุดนะ อ้างงงง ไม่
อืมมม”
เพนกวินครวญคางไม่เป็นศัพท์
แม้ปากจะห้ามแต่ร่างกายกลับไม่ทำตามปากเลย
ร่างกายของเขาแอ่นรับรสสัมผัสที่คนตัวสูงมอบให้
คนตัวสูงเลื่อนลงมาเลียสะดือเล็กๆนั้น
ทำให้คนตัวเล็กบิดกายร้องคราญคางหนักกว่าเก่า 2 มือกำเชือกที่มัดแน่น
สะโพกแอ่นรับความสยิ้วที่ส่งมา
คิลเลอร์รับรู้ได้ถึงอุณหภูมิที่เปลี่ยนแปลงของตัวเอง
เขาถอดกางเกงและชั้นในของคนตัวเล็กออก เผยให้เห็นส่วนสำคัญที่ไม่เคยมีใครลุกล่ำเข้ามา
“ย...หยุดนะ...อืมมม
ไม่...อ้างงง”
คนตัวสูงบรรจงจูบไปตาขาอ่อนของคนตัวเล็กแล้วก้มลงไปชโลมเลียส่วนกลางลำตัวด้วยปากทำให้ส่วนนั้นตื่นตัวขึ้น
คนตัวเล็กคางไม่เป็นภาษา เสียงมันช่างไพเราะแล้วหวานชื่น คิลเลอร์ละออกจากส่วนนั้น
แล้วเปลี่ยนมาใช้มือแทน ขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ
มันสร้างความเสียวซ่านให้คนตัวเล็กไมใช้น้อย
“ม...ไม..จะถึง..แล้ว”
หยาดแห่งอารมณ์ถูกปล่อยออกมาเละไปตามใบหน้าและหน้าท้องของคนตัวเล็ก
คนตัวสูงมองใบหน้าของคนตัวเล็กอย่างพอใจ แล้วชักมือที่เปื้อนน้ำสีขาวขุ่น
ขึ้นมาเลียอย่างพึงพอใจ
“อืม..ใช้ได้นี้
งั้นเรามาต่อกันเถอะทูนหัว”
คนตัวสูงจ้องร่างของคนที่นอนหอบ แล้วสอดนิ้วชี้เข้าไปทางช่องรัก
ถึงนิ้วจะโชมจนลื่นแล้วแต่มันก็สร้างความเจ็บปวดให้ร่างเล็กไม่ใช้น้อย
“ม....ไม่ เอา อืมมมม
เจ็บ เอามันออกไป ฮือๆ”
หยดน้ำตาไหลรินออกมาท่วมหมอนแสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด
ถึงคนตัวสูงจะเห็นอย่างนั้นแต่ก็ไม่ยอมหยุด ค่อยขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ
ค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปทีละนิ้วจนครบเท่าต้องการ
คนตัวสูงถอดนิวออกมาเมื่อเริ่มเห็นมันได้ที่แล้ว
กางเกงรัดรูปถูกรูดซิบออกจนเห็นส่วนสำคัญที่ตื่นตัวเต็มที่
คนตัวเล็กได้แต่นอนหอบจนลืมสนใจเรื่องรอบตัวไปชั่วขณะ
แต่สติก็กลับมาอีกเมื่อรับรู้ภัยครั้งใหม่ คนตัวสูง แหวกขาของคนตัวเล็กออกจากกัน
แล้วแทรกตัวเข้ามาใกล้
“จะ...จะทำอะไร ย...อย่านะ....ผ....ผมขอร้อง”
เสียงของคนตัวเล็กเริ่มอ่อนล้า
เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก คนตัวสูงเห็นอย่างงั้นก็ก้มลงไปจูบซับน้ำตาแล้วประกบปากอีกครั้งเพื่อให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย
“ฉันหยุดไม่ได้แล้ว”
“อ้างงงงง เจ็บบบบ
ฮือออ เอามันออกไป!”
เลือดหยดเล็กไหลออกมาจากทางรักหลังจากที่คนตัวสูงแทรกตัวตนเข้ามาเขารู้ในทันทีเลยว่านี้เป็นครั้งแรกของคนตัวเล็ก....
คนตัวเล็กกรีดร้องออกมาอย่างหน้าส่งสาร
เมื่อคนตัวสูงแทรกตัวตนเข้ามารวดเดียว ข้างในมันช่างคับแน่น อุ่น ตอดรัดดีจริงๆ
เขาแช่ไว้พักหนึ่งแล้วกอดคนตัวเล็กให้ขึ้นมานั่งบนตักประจันหน้ากับเขาโดยไม่ลืมแก้เชือกให้
…นอกจากตัวเล็กแล้วยังเบาอย่างกะนุ่นเลยแหะ....
“ฮือๆ ...ป....ปล่อยผม...ไปเหอะนะ...ผมกลัว”
คนตัวเล็กยังคงร้องให้ไม่หยุด
ถึงมือทั้ง 2 ข้างจะเป็นอิสระแล้ว แล้วมันจะช่วยอะไรได้
“.....”
คนตัวสูงไม่ตอบอะไรเพียงแค่จูบซับน้ำตานั้นไปเรื่อยๆ
“ข...ขอร้อง ฮืมมม”
“บอกแล้วไงว่ามันหยุดไมได้”
คนตัวสูงจูบไซร้ต้นคอก้มลงไปยังแผงอกแล้วเปลี่ยนตำแหน่งคนตัวเล็กที่นั่งหันหน้าให้เขาเปลี่ยนมาเป็นนั่งหันหลังให้แทน
เขาจูบเลียตั่งแต่หลังมาตรงคอเพื่อให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย
ซึ่งมันก็ได้ผลคนตัวเล็กเริ่มผ่อนคลาย
คนตัวสูงจับเขานอนคว่ำหน้าแล้วเริ่มโยกตัวเขาไปมา ก่อนที่จะเริ่มขยับอย่างจริงจัง
“ซี๊ดด อืมมม ยุ...หยุด
นะครับ อืมมม”
คนตัวเล็กคางไม่ได้ศัพท์ 2
มือกำผ้าปูที่นอนแน่น เตียงไหวไปตามแรงโยกเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้อง
“สุดยอด อืมม
ร่างกายนี้มันอะไรกันเนี้ย ทั้งหวานทั้งหอม น่ากินซะตอนนี้ชะมัด!”
คนตัวสูงเพิ่มแรงขึ้นอีก
เขาย่ำไปตรงจุดที่ทำให้คนใต้ร่างร้องไม่เป็นภาษามากที่สุด ด้วยแรงที่เร็วและถี่
“ดูเหมือนนายจะตื่นอีกแล้วนะ”
“ย....หยุด หืมมม”
คนตัวสูงนั่งคุกเขาช้อนตัวคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นมา
แล้วใช้มือกำส่วนแก่นกลางไว้ขยับขึ้นลง
ถึงแม้มือคนตัวเล็กพยายามหยุดแต่ก็หยุดไม่ได้
คนตัวสูงเองก็ยังคงขยับกายเขาออกเป็นจังหวะ
“ไม่ อืมมม/อาาา”
หยาดแห่งความสุขไหลออกมาพร้อมกัน
คนตัวเล็กทิ้งตัวลงนอนเพราะความเหนื่อยล้า
คนตัวสูงเองก็มองภาพนั้นแล้วแสยะยิ้มออกมา แล้วช้อยคนตัวเล็กขึ้นมาประจันหน้ากับเขาอีกครั้ง
.........อย่าได้คิดว่าเช้านี้จะได้พักนะ.....
……เพราะฉันอยากได้มันมากกว่านี้......
............................................................................................................................................
หนูเพนกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด///ยั่วชะมัดเลย
ยังไม่SM พอแต่เอาไปทีละนิดดีกว่า เดี๋ยวต้องทรมาณกันอีกนาน
ความคิดเห็น