คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : Hunters killed the vampire love:30
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก
ร่างสูงที่พึงเดินทางกลับมาถึงบ้าน ภายในบ้านยังคงเปิดไฟทิ้งเอาไว้
“ท่านคิลเลอร์ค่ะวันนี้จะทาน-”
“ไม่....ฉันจะขึ้นห้องแล้ว”
คิลเลอร์ปฏิเสธที่จะกินเลือดที่เตรียมไว้
มันเป็นอย่างงี้ทุกวันแล้วก็เป็นอย่างงี้มาตลอด 4 ปี เขาต้องอดทน อดทนกับความหิวแบบนี้
เพราะในอาจะชดใช้ให้คนตัวเล็กได้บ้าง
“ท่านคิลเลอร์กรุณารอก่อนครับ”
แต่เขากับถูกรั่งไว้โดยพ่อบ้านคนสนิท
“มีอะไร?”
เสียงที่เปร่งออกมาแลดูไม่พอใจ
ทำให้พ่อบ้านคนนั้นถึงกับผงะไป
“ถ้าเกิดท่านไม่ดื่มหรือกินเลือดเลย
มันจะแย่เอานะครับ”
“......”
“ท่านไม่ควรอดทนแบบนี้นะครับ?
พวกเรารู้ว่าท่านรอดื่มเลือดท่านเพนกวิน
แต่ถ้าเขายังเป็นแบบนั้นอยู่มันคงจะสายเกินไป ”
“ไม่ปู่
ยังไงฉันก็จะรอ..”
คิลเลอร์ไม่คิดจะฟังคนสนิทที่อายุมากกว่าตัวเองนานโขว
เขาเดินกลับเข้าห้อง พบกับคนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่ เขาเดินเข้ามาแล้วนั่งลงข้าง
ขยับมือไปลูบเส้นผมที่อ่อนนุ่มสลวยอย่างอ่อนโยน
“นายจะรู้ไมน่า...ว่าฉันหิวอยู่”
“....”
“ถึงนายไม่ให้อภัยฉันก็เถอะ
แต่ฉันอยากจะขอโทษ”
“....”
“ฉันมันเลว เลวเองแหละ
ที่พาผู้หญิงพันธ์นั้นเข้ามาในชีวิต”
“....”
“ฉันอยากให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“....”
“ถ้าย่อยเวลากลับไปได้
ฉันจะไม่ทำอะไรที่ผิดพลาดแบบนี้อีก”
“...”
“ราตรีสวัสดิ์นะเพนกวิน
ฉันรักนาย”
คิลเลอร์ก้มลงไปจูบหน้าผาก
แล้วพาตัวเองเดินเข้าห้องน้ำไป
เพนกวินพริกร่างมานอนหงายเอามือข้างหนึ่งคำไปมาบนหน้าผาก
ใบหน้าขาวเนียนแดงจนขึ้นสี เพนกวินตื่นตั่งแต่ตอนที่คิลเลอร์เข้ามาแล้ว
และได้ยินชัดทุกคำพูดด้วย
“คนบ้าเอ๋ย!”
เพนกวินพยายามปรับอารมณ์ตอนนี้ให้คงที่
เขาหวังว่าตอนที่คิลเลอร์ออกมาจากห้องน้ำจะไม่เห็นหน้าแดงๆของเขา
แรงสั่นไหวของเตียงเป็นเครื่องยืนยันได้ว่าคิลเลอร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว
แถมไม่วายเอาแขนข้างหนึ่งมาพาดกอดเอวเขาไว้ ถึงอยากจะดิ้นก็คงไม่ได้
ถ้าเกดเขารู้ว่ายังไม่หลับ คงโดนกวนประสาทแน่ๆ
เพนกวินเลยนิ่งไว้ไม่ทำอะไรให้ผิดสังเกตว่าเขาตื่นอยู่......
***************************************************************************
TBC.
2 ตอนรวดเลย
เม้นด้วยนะไม่เม้นน้อยใจจริงๆนะเออ
ความคิดเห็น