ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic)one piece Hunters killed the vampire love

    ลำดับตอนที่ #27 : Hunters killed the vampire love:27

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 669
      27
      8 มี.ค. 59

    หลังจากวันนั้น.....มันผ่านมากี่ปีแล้วกันนะ?......

                                                               อยากเจออีกซักครั้ง.......อยากจะแก้ไขจุดที่ด่างไป......

    ขอโอกาสอีกซักครั้ง.....ที่จะให้ฉันได้แก้ไข

    ****************************************************

    วันเวลาล่วงเลยไปเป็นเวลากว่า 4 ปี ......

    4 ปีที่เงียบเหงา 4 ปีที่หว่าเหว่ 4 ปีที่ต้องทนอยู่คนเดียว 4 ปีที่ไม่มีใครมาเคียงข้าง.......

    เพลงจากแผ่นเสียงที่สะดุดเป็นท่อนปลุกร่างสูงสะดุ้งตื่นขึ้นจากภวังค์ เขายังอยากอยู่ในความฝัน ความฝันที่มีคนตัวเล็กคนหนึ่งคอยเดินเคียงข้าง แต่ความฝันนั้นก็แปรเปลี่ยนเป็นฝันร้ายทันที แต่เขากลับสะดุ้งตื่นขึ้นมาเสียก่อน แต่ถึงตื่นมาก็ยังคงเหมือนอยู่ในฝัน ฝันร้ายที่ไม่มีวันสิ้นสุด......

    ท่านคิลเลอร์ครับได้เวลาแล้ว

    คนสนิทรุ่นคราวพ่อเดินเข้ามาเตือนคนที่พึ่งตื่นให้รู้ตัวว่าวันนี้ คือวันที่เขาต้องไปเป็นตัวแทนประธานบริษัท  ในการเซ็นเอกสารที่เมืองโซว

    อา....จะไปเดี๋ยวนี้แหละ

    …….

    หลังจากเซ็นเอกสารทำสัญญาอะไรต่อมิอะไรเสร็จ พวกผู้บริหารระดับสูงก็พากันไปฉลอง แต่คนตัวสูงกลับไม่มีอารมณ์ที่จะไปไหน เขาไม่อยากจะไปไหนตั่งแต่ที่.......

    .......เพนกวินหายไป....

    เมืองอันเงียบเหงา ท้องถนนดำมืดสนิท ผู้คนต่างพากันเดินเตร็ดเตร่ คิลเลอร์ที่นั่งรถคันงามมองไปยังท้องถนนสลับกลับไปมองผู้คนเขาเห็นผู้คนมากมาย บ้างเป็นคู่รัก บ้างเป็นครอบครัว บ้างก็เป็นเพนกวิน...

    ....หือ? เพนกวิน.....

    เขาแถบไม่เชื่อสายตาของตัวเองเขาเห็นคนตัว คนตัวเล็กของเขากำลังเดินอยู่บนไร่ทาง ถึงมันจะมืดแล้วยังมีหมวกปิดหน้า แต่เขาก็จำได้ดี ไม่รู้ทำไมอาจเป็นสัญชาติยานละมั่ง

    จอดรถเดี๋ยวนี้!”

    เอ๋! แต่นี้มันทางด่วนนะครับ!”

    แกอยากโดนฆ่าหรือไง? บอกให้จอดก็จอดดิว่ะ!”

    หลังจากที่คนขับรถเห็นเจ้าแวมไพร์ที่อารมณ์ขึ้นหน้าแยกเขี้ยวน่ากลัว ก็เกิดอาการกลัวขึ้นสมองจนเท้าไปเหยียบเบรกโดยอัตโนมัติ

    หลังจากที่รถจอดคิลเลอร์กระโจนลงจากรถ วิ่งข้ามถนนไป เข้าใกล้ที่ละนิด.....

    จนกระทั่ง....

    หมับ!

    มือหนาคว้าต้นแขนเล็กๆไว้ คนที่โดนจับต้นแขนอย่างถือวิสาสะรีหันหน้ามามอง ยิ่งอีกฝ่ายหันหน้ามาคิลเลอร์ยิ่งอกสั่น

    ช่างน่าคิดถึงเหลือเกิน

    เพนกวิน

     ***************************************************************

    หุหุ

    ไม่ปล่อยให้รอนานหรอก เพราะอยากจบเรื่องนี้แล้ว

    555555555555+

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×