คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Hunters killed the vampire love:23
หลังจากได้โทรศัพท์จากใครคนหนึ่ง
ยูสทัส คิด ก็รีบกระชากคนบางคนไปที่รถแล้วรีบไปเอารถออกแล่นไปบนถนน คนที่ไปด้วยก็ไม่ใช้ใครที่ไหนนอกเสียจาก ทราฟาลก้า ลอว์ แต่การที่ฉุด(?)
มาแบบไม่ได้ทันตั่งตัวมันก็ต้องโวยวายเป็นธรรมดา แต่ถึงอย่างนั้นไอ้คนผมแดงก็ไม่คิดที่จะผ่อนแรงลงเลย
“ช่วยมากับฉันแป็บ! มีเรื่องอยากให้รู้นิดหน่อย”
เหมือนคนผมแดงจะดักทางเข้า
ทำให้หมอหนุ่มเงียบกริบยอมให้ลากขึ้นแต่โดยดี อย่างน้อยถึงคนตรงหน้าจะอารมณ์ร้อนชอบใช้กำลัง บ้าเลือด ขี้หึง ชอบทำอะไรไร้สาระ
แต่เขาก็อาจจะมีเหตุผลเกี่ยวกับสถานการณ์นี้บ้าง(หวังว่านะ)
“ว่ามา มีอะไรอยากจะพูด”
“เราจะไปรับไอ้คิลเลอร์ไปโรงพยาบาลกลางเมืองกัน”
ผลัวะ!
ฝ่ามือสยบมาร
เอยประกาสิทธ์ไปที่หัวคนผมแดง จนหน้าทิ่มกับพวงมาลัยรถจนเซเฉไปบนถนน
แต่ยังดีพอมีสติ ที่จะควบคุมรถให้เข้าที่ เมื่อรถเข้าที่
สติเริ่มมาคบถ้วนเขาหันไปมองหน้าคนหน้าคมที่นั่งหน้าบูดอยู่ข้างๆ
“แกทำบ้าอะไรของแกฟ่ะ!
เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาทำไงห่ะ!!!”
“ยังไงแกก็ไม่ตายอยู่แล้วนี้ไอ้คุณยูสทัส”
ก็จริงที่เขาไม่ตาย
แต่ไอ้คนที่นั่งมาด้วยนี้ซิ! เขาอาจตายได้ทำไมไม่นึกถึงตัวเองหน่อยละเห้ย! ช่วยฉุดคิดซักนิดก็ยังดี
“ฉันอาจจะไม่
แต่แกทราฟาลก้า-”
“แล้วนายไอ้คุณยูสทัส
นายเองก็รู้ว่าเพนเองก็อยู่ที่โรงพยายาบาลนั้น!! นายคิดจะให้เพื่อนนายไปเจอหมอนั้นหรือไง?!”
“….”
“เพน...หมอนั้นเป็นเหมือนเพื่อนน้องชาย
สำหรับคนไร้ญาติขาดมิตรแล้วหมอนั้นก็เปรียบเสมือนครอบครัวฉันไม่อยากเห็นคนในครอบครัวต้องเจ็บ....”
“เพราะงั่นนายช่วยฟังฉันหน่อย
ซัก 5 นาที”
“....”
“ไอ้คิลเลอร์
มังคงไม่ได้ตั่งใจทำร้ายคนของนายหรอก”
“แต่-”
“เดี๋ยวฟังให้จบก่อน”
ลอว์เงียบอีกครั่งบรรยากาศในรถค่อนข้างตรึงเครียดจนอดหยุดรถไปจอดข้างถนนก็ไม่ได้
ให้ตายซิ! ยูสทัส คิดคนนี้ละเกลียดจริงๆ
“ไอ้เวรนั้นโดนยา มันเป็นยาสั่ง
คล้ายๆยาเสน่ห์แหละถ้าคนใช้สั่งให้คนที่กินยานี้ทำอะไรคนๆก็จะทำตาม”
“นายรู้ได้ไง??”
“ก็นะ...ฉันเคยมีนะซิตอนนั้นใช้กับนาย-
เออ....ไม่มีอะไร เอาเป็นว่าฉันได้กลิ่นยานั้นจากตัวไอ้คิลเลอร์มัน
แล้วก็เลยแอบเอายาแก้เทให้มันกินตอนมันดื่มกาแฟถึงจะใช้เวลาหน่อยแต่ก็ได้ผล”
“มั่นใจจริงนะไอ้คุณยูสทัส”
“หะๆ ของมันแน่อยู่แล้ว”
ไอ้คิด โว้ยยยย! ไอ้คิด
คิลเลอร์ได้แต่ครวญครางในใจเพราะตอนนี้เขาต้องทำเป็นนอนอวดโอยโตเตรเทกระมัง
เสแสงทำเป็นป่วย ให้ตายซิมัวแต่จีบกันอยู่เปล่าว่ะ!!!
“เอากินยาซะ!จะได้หายๆ”
มาน่า ที่พึ่งเดินเข้าไปเปลี่ยนชุด
เดินออกมาพร้อมซองยาบางอย่าง แล้วโยนแปะไว้ด้านหน้าของคน(แกล้ง)ป่วย
ให้ตาซิถ้าเป็นเพนกวินละก็คงประคองเขากินยาไปแล้วแหงๆ
“....”
“จ้องอะไรของคุณกัน?
มีมือก็กินเองซิอย่าหวังว่าฉันจะป้อนนะ!”
ปัง
มาน่าเกิดอารมณ์ฉุนเฉียว
ดึงดังพังประตู(?)เข้าไปในห้อง คิลเลอร์โล่งใจนิดหน่อยที่ยัยนั้นไปจนได้
เลยพาร่างที่(แกล้ง)ป่วย เดินไปหยิบโทรศัพท์ กดเบอร์ที่ถูกตั้งไว้เป็นเบอร์ฉุกเฉิน
ตู๊ดดดด
รับดิเว็ย!
ตู๊ดดดดดดดดดด
เร็วๆดิ รับเด้!!!!!!
….ไอ้คุณคิด....
*********************************************************
จบ! ติดตามตอนต่อไป
-ขอโทษนะที่มุกะมาลงช้า เพราะจอคอมมันมีปัญหานิดหน่อยเลยต้องซ้อมแล้วซ้อมไม่ได้เลยต้องซื้อใหม่แต่ช้าหน่อยเพราะไม่มีตัง 5555+
ความคิดเห็น