คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Hunters killed the vampire love:16
หลังจากทำงานหนักมาทั่งวันหมอหนุ่มหล่อกลับขึ้นคอนโดที่เขาอาศัยอยู่ตอนนี้
พอกลับไปถึงห้องก็ต้องพบกับบุลคลที่เขานึกรำคาญเข้าไส้ นั่งเอาขาพาดโต๊ะอยู่
“โย่วววว! กลับ อัก! ทำอะไรของแกว่ะ! ทราฟาลก้า!”
คนตัวใหญ่ผมแดงเพลิง ถึงกลับลุกโวยวายเมื่อหมอหนุ่มโยนกระเป๋าเป๋ใส่ท้องน้อยของเขา
จนจุกไปแทบหนึ่ง
“ไม่ต้องมายงมาโย่วเลยเว้ย!
ไอ้ที่แกสัญญากับฉันไว้ทำไมทำไม่ได้ฟ่ะ”
“แกพูดเรื่องอะไรห่ะ!
ไม่เห็นเข้าใจเลย”
“ลูกน้องฉันถูกพวกของนายเล่นแล้วไง!
แถมยังอยู่ในสถานะแบบเดียวกันอีก!!!”
คิดนิ่งไปพักนึ่ง
หน้าที่กำลังอารมณ์ขึ้นกลับซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ร...เรื่องนั้น”
“รึว่าแกจะบอกว่า
ฉันไม่รู้”
“ก็....นะ
ฉันก็ไม่รู้จริงนิหว่า ทำไงได้คัวไม่ได้ติดกันตลอดนะเว้ย!”
“งั่นก็ลาก่อน”
“เฮ้ย! เดี๋ยวทราฟาลก้า!!!”
คุณหมอหนุ่มตัดบทแล้วเดินกลับหลังออกไป
คิดถึงกับลุกขึ้นพรวดพราดถลาเข้าไปจับข้อมือผอมๆที่มีกล้ามเนื้อเพียงนิดเดียว
แล้วกระชากเข้ามากอดไว้แน่น
“ปล่อยนะเว้ย! ไอ้คุณยูสทัส! อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”
“แล้วไงละ
นายเป็นของฉัน ใครมันจะยอมปล่อยของของตัวเองไปง่ายๆละ”
คิดค่อยกอดแน่นยิ่งขึ้น
ใครมันจะไปยอมละ อุตสาได้มาทั่งทีใครมันจะยอมปล่อยไปละ....
“ฉันเตือนนายแล้ว”
ลอว์ลดเสียงต่ำลงแล้วเหยียบไปที่เท้าของร่างคิด
แล้วทุงศอกไปที่อก แต่ถึงกะนั้นร่างกำยำก็ยังคงไม่ปล่อยไป
“นี้...ช่วยคุยกันดีๆได้ไม”
คิดก้มหน้าลงมาแล้วกระซิบข้างใบหูของหมอหนุ่ม
ทำให้คนที่ตัวเองกอดไว้หยุดชะงักไป
“งั่น...ว่ามา”
คิดเผยยิ้มออกมา
ถ้าเป็นเมื่อก่อนคนตรงนี้คงไม่ยอมแม้แต่จะฟังเขาเป็นแน่
“ฉันไม่รู้ว่าคนที่เล่นลูกน้องนายเป็นใครแต่ก็พอเดาได้
แต่ไม่แน่ใจ”
“ใคร?”
“นายไม่ต้องห่วงหรอกเจ้านั้นมันถึงจะเจ้าชู้
แต่ก็...”
“ใคร!!!”
ลอว์เริ่มขึ้นเสียงเนื่องจากเกิดความไม่พอใจที่ร่างกำยำยังอารัมพะบทอยู่...
“ไอ้คิลเลอร์!!”
หลังจากที่เกิดการทะเลาะย่อมๆพอเป็นพิธีเขาก็ขอตัวมาอาบน้ำ....ถ้าถามว่าทำไมเขาต้องโมโหเรื่องที่ลูกน้องของเขาโดนพวกเดียวกันกับคิดทำร้ายนั้นเป็นเพราะว่า
เขาคิดกับลูกน้องของเขา(เฉพาะเพนกับซาจิ)เป็นเหมือนครอบครัว เป็นคนที่วางใจได้
เพราะเรียนที่เดียวกันมาตั่งแต่มหาลัยแต่คนละสาขา เจายังจำได้ดี
เขาเป็นคนดูมืดมนเลยไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้ มีแต่ 2
คนนี้ที่คอยเทียวมาหาที่คณะบ่อยๆ เพราะอายุมากสุดด้วยละมั่งเลยถูกเรียกว่า คุณ
นำหน้าตลอด...
“เฮ้ย! ทำอะไรห่ะไอ้คุณยูสทัส”
คุณหมอถึงกลับผวา
เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมาก็เจอกับแผ่นหลังของ ยูสทัส คิด
ที่ยืนเฝ้าประตูห้องน้ำอยู่
“ฉันกลัวแกหนี จบไม”
เพราะเหตุผลแบบเด็กๆ
ทำให้คนผิวแทนอดขำออกมาเล็กๆไม่ได้
....ให้ตายซิ อย่างกะเด็ก....ทั่งที่อายุปาเข้าไป
100 กว่าปีแล้วแท้ๆ
“ขำอะไรของแกห่ะ!”
“เปล่าก็แค่.....”
ลอว์ชะงักไปครู่หนึ่งแล้วเดินเลี่ยงคนที่ยืนเฝ้า
เดินไปนั่งบนโซฟาหนานุ่ม
“อะไรของแกอีกห่ะ
ทราฟาลก้า!”
“เปล่าไม่มีอะไรแต่ฉันดันลืมไปว่า
ฉันยังโมโหนายอยู่!”
“อะไรอีกว่ะ
ฉันก็บอกไปแล้วว่าฉันไม่รู้ ว่าใครทำอะไรตอนไหนทุกเวลานะเฮ้ย!”
“นั้นเป็นปัญหาของนายไม่ใช่ของฉัน
ถ้ายังไม่ยืนยันว่าเจ้านั้นจะไม่ทำร้ายลูกน้องฉัน นายก็เตรียมตัวลาขาดกันได้เลย!!!”
“เฮ้ย! เดี๋ยวทราฟาลก้า!!”
คุณหมอหนุ่มลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปโดยไม่ฟังคำทักท้วงจากคนผมแดงเลยแม้แต่นิด....
.......ไอ้เวรคิลเลอร์!!!!...............
.........................................................................................................................................
อารมณ์ประมาณว่าผู้ปกครองอะเนอะ
55555+
ขายดีไหม
ความคิดเห็น