กลเม็ดเคล็ดลับการแต่งนิยาย สไตล์ K.W.E.

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น

พูดถึงนักเขียนที่สร้างสรรค์นิยายกันออกมามากมายตอนสั้นบ้างยาวบ้างหลายต่อหลายท่าน แล้วมีผู้คนชื่นชอบติดตามผลงานอย่างต่อเนื่องได้เนี่ย และส่วนใหญ่ถ้าเคยสร้างผลงานที่น่าประทับใจได้เรื่องหนึ่งแล้ว เรื่องหลังๆมาก็จะมีคนตามอ่านอยู่เสมอๆ จะมากหรือน้อยเท่านั้นเอง หากจะมองว่าเขียนดีจนมีคนติดตามก็ไม่ผิดแต่อย่างใด

ผมมองว่าการที่นักเขียนหนึ่งๆจะเป็นเช่นนั้นได้ ไม่ใช่เป็นเพราะโดยบังเอิญนักหรอกครับ หากแต่เขามีสิ่งที่เรียกได้ว่า ความสามารถเฉพาะตัว อยู่

สำนวนการแต่งพวกนี้พัฒนาได้ แต่พวก อิมเมจิน กับ แนวทางความคิด และ ตรรกะ ต่างๆ นั้นพัฒนายาก สิ่งเหล่านี้ผมมองว่าเป็นคุณสมบัติติดตัวมาแต่เกิด โดยเฉพาะความสามารถด้านการจินตนาการ ใครที่จิตนาการเก่งจะได้เปรียบเหนือคนที่คิดอะไรวนไปมาที่เดิมแล้วไม่มีความแปลกใหม่ครับ

หากสังเกตในชั้นเรียนสมัยเด็กๆ สังเกตไหมว่าเด็กบางคนเข้าใจได้ไว เด็กบางคนเข้าใจได้ช้า ทั้งๆที่ส่วนใหญ่เริ่มต้นพื้นฐานเดียวกัน นั่นล่ะครับความสามารถในการเข้าถึงสาระ และการคิดให้ออกมาเป็นรูปร่างที่ตนเข้าใจนั้น แต่ละคนมีแตกต่างกัน

เกริ่นมาแบบนี้เพราะผมมองว่าหากมีความสามารถเฉพาะตัวที่ดีแล้วไม่นำมาใช้ให้เป็นรูปเป็นร่างก็น่าเสียดายแย่ครับ ลองเขียนให้ประกาศไปเลยว่าเราไม่ธรรมดาแบบนี้สิคุ้มค่ากับที่ได้มา (ฮา)

หากคุณเป็นคนที่มีความคิดแปลกใหม่ สร้างโลกในจินตนาการ ได้เก่ง เรียบเรียงในสมองได้แบบช็อตต่อช็อต แล้วมีนิสัยสนุกกับการนำเสนอออกมาล่ะก็ ผมคิดว่าคุณมาคุณสมบัติที่ดีไปกว่าครึ่งแล้วล่ะครับ

การสร้างโลกส่วนตัวนี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับการออกแบบนิยาย ยิ่งถ้าหลับตานึกภาพแล้วภาพต่างๆแว้บขึ้นมาในหัวได้ยิ่งเยี่ยม เพราะต้องไม่ลืมว่าผู้เขียนมีหน้าที่เรียบเรียงให้ผู้อ่านเห็นภาพตาม ดังนั้นถ้าผู้เล่าเรื่องยังนึกภาพไม่ออกก็อย่าหวังว่าผู้รับชมจะนึกภาพออก เลยครับ ชะรอยว่าจะเละเทะไปกันใหญ่

การสร้างโลกส่วนตัวนี่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรหรอกครับ ถ้าคุณมีหัวด้านนี้หรือบางทีแค่นอนหลับตาคิดไปเรื่อยๆก็เข้าถึงได้เอง แต่นั่นก็ต้องเข้าประเด็นข้างบนว่าคุณเป็นคนที่มีความสามารถสร้างโลกในจิตนาการได้เจ๋งระดับหนึ่งด้วยล่ะนะ และถ้ายิ่งฝึกก็จะยิ่งง่ายขึ้นไปอีก

การมีคุณสมบัติพวกนี้จะเปิดโอกาสให้คุณมีเลือกหลายทางในการนำเสนอ ทั้งแบบการพูด แบบการวาด หรือแบบการเขียน... แต่ละสายก็จะมีคุณลักษณะที่ต่างกันไป ก็ต้องมองกันว่าคุณถนัดไปแบบไหน ถ้าถนัดวาดภาพก็เป็นนักวาดการ์ตูน ถนัดการพูดก็เป็นนักเล่า ถนัดการเขียนก็เป็นนักเขียน หรือถ้าถนัดหมดจะเหมารวบก็ยังได้

ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับความชอบด้วยอีกนั่นล่ะครับ ไม่ว่าจะเลือกสายไหน ของทุกอย่างล้วนขึ้นอยู่กับการฝึก เอาเป็นว่าเลือกทำในสิ่งที่คุณว่าสบายใจและมีความสุขที่สุดดีกว่า

อย่างไรเสียสิ่งเหล่านี้จุดเริ่มต้นก็ควรคิดที่จะทำเพื่อความสนุกส่วนตัว แต่ถ้าคิดจะเทิร์นโปรขึ้นไปนั่นก็เป็นอีกประเด็นหนึ่งครับ แน่นอนว่าสายอาชีพย่อมยากกว่าสายสมัครเล่นอยู่แล้วครับ มองการณ์ไกลก็เป็นเริ่มดี แต่ถ้าจะดีกว่าควรมองจุดเริ่มต้นให้หนักเข้าไว้เป็นทุนตั้งต้นล่ะนะ แล้วจะพัฒนาขึ้นมาทีหลังก็ยังไม่สาย

คือช่วงหลังนี้เห็นนักเขียนมือใหม่หลายคนเริ่มเขียนนิยายแล้วมุ่งหวังว่าอยากให้งานของตัวเองได้ตีพิมพ์เต็มที่ ทั้งที่ยังเริ่มเขียนได้ไม่กี่ตอน...

ผมมองว่าถ้าคุณสมบัติส่วนตัวยังไม่พร้อมก็อย่าพึ่งรีบบินท้องฟ้าเลยครับ กว่าปีระมิดจะก่อตัวขึ้นมาเป็นศิลปากรรมของโลกยังต้องใช้เวลาวางรากฐานให้แข็งเสียก่อนแล้วค่อยๆสูงขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงจุดยอด ของทุกอย่างล้วนต้องมีขั้นตอนและใช้ระยะเวลา คุณอาจจะมีเพชรงามที่ชื่อว่าความสามารถเฉพาะตัวอยู่ แต่หากเพชรนั้นยังไม่ได้ผ่านการเจียระไน ความงามมันก็ไม่ต่างอะไรกับเพชรมูลค่าดาษๆทั่วไป ความสามารถเฉพาะตัวที่ไม่ได้ขัดเกลาเองก็เช่นกันครับ

มีไม่น้อยนะครับกับนักเขียนหน้าใหม่บางคนที่คิดว่าตัวเองจิตนาการเก่ง คิดพล็อตได้สนุก ซึ่งบางเรื่องก็สนุกจริงตามที่อวดอ้าง... แต่ทว่ามันก็มีดีแค่พล็อตนั่นล่ะครับ อย่างอื่นไม่ว่าจะการนำเสนอ การเชื่อมโยง การวางนิสัยตัวละคร แม้แต่การพูดในเรื่อง ทุกอย่างถือว่าต่ำกว่าเกณฑ์หมดครับ เรียกได้ว่ามีของดีแต่ตายน้ำตื้นครับ ซึ่งก็น่าเสียดายพรสวรรค์ในตัวมาก

หากจะมีนิยายเล่มหนึ่งออกมา ผู้ซื้อผู้อ่านต่างล้วนต้องการสิ่งที่เรียกว่าคุณภาพ แล้วคุณภาพในงานเขียนก็ไม่ใช่สร้างกันได้ง่ายๆด้วยสิ ของบางอย่างก็ต้องอาศัย ประสบการณ์ ของบางอย่างก็ต้องอาศัย การเรียนรู้ แล้วมันก็ต้องใช้เวลาเพาะบ่มนานแบบไม่มีจุดอิ่มตัวด้วย ตราบที่คำกล่าวว่าการเรียนรู้ไม่มีสิ้นสุดจนกระทั่งวันตาย ตราบนั้นคุณภาพก็สามารถสร้างขึ้นได้มากเรื่อยๆ

สรุปแล้วนอกจาก การสร้างโลกได้เก่ง แล้ว อีกสิ่งสำคัญหนึ่งสำหรับการเขียนที่ขาดไม่ได้คือความอดทน ใจเย็น ใจรักในผลงาน และมีไฟฮึกเฮิมที่จะเขียน ครับ

หากเป็นการเริ่มต้นผมก็อยากให้เริ่มต้นด้วยใจรักเสียก่อน จากนั้นค่อยมองให้สูงขึ้นไปก็ไม่สายครับ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปไม่ต้องรีบร้อนครับ อย่าเพิ่งมองทางลัด โอกาสยังมีเสมอสำหรับผู้ที่พยายามและตั้งใจจริง

เอาล่ะ... เมื่อคุณรู้ว่ามีคุณสมบัติขั้นพื้นฐานอยู่พร้อมแล้วก็อย่ารีรอครับ หาสมุดสักเล่มปากกาสักแท่งก็ลุยได้เลย หรือถ้าคุณชอบนั่งหน้าคอมฯก็ยิ่งง่าย เปิดหน้า notepad แล้วบรรเลงกันได้