ขอโทษจริงๆ ค่ะที่มาวิจารณ์ช้า และเลทจากเวลาที่คุณกำหนดให้มามากโข

- สำหรับเรื่องมีอามังกรน้องปาฏิหาริย์นี้ มีจุดเด่น และพลอตเรื่องที่ค่อนข้างจะชัดเจน น่ารัก และแตกต่าง ผู้แต่งมีการเปิดเรื่องโดยการบรรยายคล้ายๆ กับเล่าเรื่องราวประวัติศาสตร์ ทำให้ผู้อ่านไม่สับสน และเป็นภาพอย่างชัดเจน จึงอยากจะขอชื่นชมเรื่องการบรรยายค่ะ

- สำหรับสิ่งที่ควรจะแก้ไขนั้น คงจะเป็นเรื่องของคำผิดหรือพิมพ์ตกหล่นที่ถึงแม้ว่าจะมีน้อย แต่ก็ควรจะแก้ไขเพื่อเป็นการแสดงถึงความรอบคอบในการสร้างสรรค์ผลงาน

- อีกประการหนึ่งที่จะขอชื่นชมคือความยาวแต่ละตอนนั้นจุใจมาก และในหาในแต่ละตอนก็มีความต่อเนื่องสอดคล้องกันอย่างดีจนถึงขั้นดีเยี่ยม นับว่าเป็นนิยายอบอุ่นมาก ความน่ารักของมีอานั้นประทับใจฉันเป็นอย่างยิ่ง จนฉันไม่รู้ว่าจะหาเรื่องอะไรมาติติงนิยายคุณ นอกจากขอให้คุณตั้งใจสร้างสรรค์ผลงานเรื่องนี้จนจบ ท้อแท้ได้ แต่อย่าท้อถอย ...จะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

สวัสดีค่ะเรามาจากวิจารณ์นิยายกันไปตรงๆ นะคะ

คำผิด / พิมพ์ตกหล่น : มีพิมพ์ตกหล่น พิมพ์ผิดบ้าง แต่ให้อภัยเพราะความสนุกของเรื่อง 555+ ยังไงก็อย่าลืมแก้นะคะ จะได้ยอดเยี่ยมมากกว่านี้ ^^

ความยาวแต่ละตอน : โอเคเลยค่ะ จุใจสุดๆ ถ้าเป็นคนอ่านที่ติดตามมาตลอดเนี่ยคงต้องบอกว่ามาแต่ละตอนนี่เต็มที่มากๆ อย่างนี้เรียกว่าคุ้มกับการรอคอยค่ะ : )

การดำเนินเรื่องโดยรวม : พลอตสนุก ฮา ชอบที่ใช้ภาษาสมัยพ่อขุนฯ ในบทสนทนาของตัวละคร เพราะมันดูเป็นธรรมชาติ สมจริง ส่วนตัวละครขออนุญาตวิจารณ์เป็นคนๆ เลยนะคะ
- เชน : การใช้ความหลังในอดีตเป็นปมให้เขาเกลียดพวกตุ๊ด พวกเกย์นั้นถือว่าเยี่ยมเลยค่ะ บุคลิคและนิสัยทุกอย่างโอเค เพอร์เฟ็ก
- คิส : อาจจะเป็นเพราะมีพี่สาว 2 คน เลยทำให้แล้วต่อมาพ่อก็เสียอีกในครอบครัวมีแต่ผู้หญิง เขาเลยเกิดเบี่ยงเบน ยิ่งมาเจอกับ ‘เชน’ อีก ทำให้เขาอาจจะเริ่มรู้สึกเข้าใจตัวเองมากขึ้น (แต่ขออนุญาตหยาบคายนิดนึง “...ไอ้คิสที่แกถามว่าแกเป็นเกย์รึป่าวน่ะ ฉันตอบให้ก็ได้ แก - เป็น - เกย์ ว้อย ! แล้วแกก็ชอบไอ้เชนไง ไอ้บ๊องเอ๊ย = =”)
- เนม : โดยส่วนตัวแล้วชอบตัวละครนี้นะคะ ตอนแรกว่าคิสฮาแล้ว มาเจอคุณชายเนมรั่วกว่าอีก ยิ่งบทสัมภาษณ์ของตอนที่ 10 ที่เล่นเอาฮาท้องแข็ง แอบจิ้นให้เนม - แบงค์ได้กันเองด้วยค่ะ หุๆ -..-
ต่อไปขอตินิดนึงคือจะมีบางครั้งที่ไรท์เตอร์เปลี่ยนคนบรรยาย เช่น จากคิส เป็น คนอื่น อย่างให้ใส่ชื่อไว้ด้วยค่ะ เช่น ‘ทางด้านแบงค์หลังจากที่ไอ้คิสเดินไปแล้วก็ดันเ-สือกตกใจกับไอ้เนมที่กำลังหน้าแดง นี่มันไม่ได้ชอบกรูจริงๆใช่ไหมเนี่ย!’ บทบรรยายนี้และต่อไปทำให้เราค่อนข้างงงว่าใครเป็นคนพูด - เป็นคนบรรยาย อยากให้ใส่ชื่อไว้ข้างบนนิดนึง เผื่อบางคนอ่านไม่เก็ท

ความรู้สึกส่วนตัว : ชอบการใช้ภาษาในการบรรยายเนื้อเรื่องนะคะ ยิ่งบทสนทนานี่บอกตรงๆ ว่าชอบมาก เพราะผู้ชายแมนทั้งแท่งส่วนใหญ่ก็พูด กรู - มรึง กันอยู่แล้ว และไม่ใช่ว่าเกย์ไม่พูด คือตรงนี้ และการเลือกใช้คำที่เหมาะกับกับเหตุการณ์เนี่ยแหละที่ทำให้เรื่องนี้สนุก ฮาอย่างมีสาระ เป็นเรื่องที่อยากอ่านมากเวลาเครียดๆ ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ : )

Ps. แอดแฟนไปแล้ว จะเฝ้ารอคอยการอัพของไรท์เตอร์
Ps.2 เราร่วมเชียร์ เนม - แบงค์ ด้วยอีกคน -..-
Ps.3 (สุดท้ายขออนุญาตหยาบคาย) ไอ้เนม มึงจะฮาไปไหน ? 5555+

- คำผิด / พิมพ์ตกหล่น : มีพิมพ์ผิด / พิมพ์ตกหล่นบ้างค่ะ แต่ไม่มาก นับเป็นฟิคที่หาข้อติติงในเรื่องนี้ยากพอควร คาดว่าไรท์เตอร์คงมีการตรวจสอบอย่างละเอียดดีแล้ว รวมถึงคงได้รับความร่วมมีจากลีดเดอร์ด้วยในการช่วยกันตรวจสอบ ในส่วนนี้ต้องขอชมเชยเลยค่ะ [ Part 5 : สบประหม่า(ไม่มีความหายในพจนานุกรมไทยค่ะ > ไรท์เตอร์หมายถึงคำนี้ใช่มั้ยคะ “สบประมาท” คำนี้มีความหมายว่า แสดงกิริยาวาจาดูหมิ่นซึ่งๆ หน้า ]

- ความยาวของแต่ละตอน : เหมาะสมแล้วค่ะ ไม่น้อยเกินไป ขนาดตัวหนังสือก็ไม่เล็กมากจนเกินไป ทำให้อ่านง่ายค่ะ

- การดำเนินเรื่องโดยรวม : ฟิคเรื่องนี้มีการดำเนินเรื่องที่เป็นธรรมชาติ มีสำนวนภาษาที่ลื่นไหล อ่านง่าย จึงทำให้น่าติดตามอ่านต่อ ถึงแม้จะเป็นฟิคของโน่ - ริท แต่ก็ได้มีการนำเสนอความรักของคู่อื่นๆ ด้วย ที่สำคัญอยากจะขอชมไรท์เตอร์ว่าใช้ภาษาได้ดีมากๆ เลยค่ะ : )

- คะแนน : ให้ ★★★★★ ห้าดาวเต็มไปเลยค่ะ >

สวัสดีค่ะ เรามาจากรับวิจารณ์นิยายค่ะ

คำผิด / พิมตกหล่น : มีคำผิด แล้วก็พิมตกบ้างนะคะ แล้วตอนหลังๆ เริ่มพิมตกมากขึ้นแล้วนะคะ อาจจะเป็นเพราะรีบด้วยหรือเปล่า ? เราแนะนำว่าให้อ่านตรวจทานดูก่อนลง แต่ถ้าตรวจแล้วหลงๆ ลืมๆ ก็ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคนอ่านก็จะบอกเองว่าคุณพิมผิดตรงไหนบ้าง (แต่บางคนเขาก็ไม่พูดนะคะ เพราะมันผิดนิดเดียวอ่านผ่านแล้วก็ผ่านไป เพราะงั้นคุณตรวจทานเองให้แม่นยำน่ะดีที่สุด) แนะนำอีกนิดว่าถ้ามีเพื่อนชอบฟิคแบบนี้เนี่ย ลองให้เขาช่วยอ่านด้วยสิคะ จะได้เป็นการตรวจคำผิดก่อนนำมาลงด้วย แล้วก็คำว่า ‘ค็อก’ นี่ไรท์เตอร์หมายถึงว่า ‘เคาะ’ ประตูใช่มั้ยคะ ? = = อันนี้เล่นเอาเรางงไปเลย 555+

ความยาวแต่ละตอน : สำหรับเรา เราคิดว่ามันค่อนข้างสั้นไปนะ เวลาอ่านไปมันก็จบเร็ว แนะนำว่าให้บรรยายสถานการณ์รอบบ้านเพิ่มเข้าไปด้วยก็ดีค่ะ เช่น ตอนที่ริทอยู่โต๊ะอาหาร อาจบรรยายเพิ่มว่ามีใครเดินเข้ามานั่งบ้าง แล้วค่อยเริ่มรับประทานอาหารกันก็ได้ค่ะ หรือ ตอนจะเปลี่ยนสถานที่เนี่ยอาจจะบรรยายว่าค่อยๆ เดินไปด้วยกัน แบบเดินไปคุยไปก็ได้ค่ะ

การดำเนินเรื่องโดยรวม : เป็นฟิคที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย ให้ความรู้สึกสบายๆ แต่ยังไม่ค่อยมีจุดเด่นเท่าไหร่ คือการดำเนินเรื่องยังคงธรรมดาๆ คนอ่านพอเดาได้ แต่จุดที่น่าสนใจมันอยู่ตรงที่ความรู้สึกที่อ่านแล้วเข้าใจง่ายและการนำเสนอความรักในมุมมองของริทที่ออกจะไม่ค่อยเข้าใจตัวเองว่ารักใครกันแน่ ( แนะนำว่าให้นำเสนอถึงความรู้สึกของโตโน่ / เซน ในมุมมองความรักที่มีต่อริทบ้างค่ะ เช่น โตโน่/เซนรักริทเพราะอะไร เขามองเห็นความน่ารักอะไรจากตัวริท และทำไมถึงละสายตาจากคนๆ นี้ไปไม่ได้ เป็นต้นค่ะ) จึงทำให้ฟิคเรื่องนี้ค่อนข้างน่าติดตามค่ะ

คะแนนสำหรับเรื่องนี้ : เราให้ ★★★★ กับการดำเนินเรื่องที่เข้าใจง่ายและไม่ยุ่งยาก เราชื่อว่าคุณจะพัฒนาฝีมือไปได้เรื่อยๆ ถ้าขยันแต่งค่ะ ^^ จะเป็นกำลังใจให้ ❤

สวัสดีค่ะ เรามาจากวิจารณ์นิยายกันไปตรงๆ : )

เนื่องจากไรท์เตอร์บอกให้เราวิจารณ์เรื่องอื่นนอกจาคำผิดที่คุณกำลังทำการแก้ไขอยู่

การดำเนินเรื่องโดยรวม : พลอตเรื่องนี้ถือได้ว่ายอดเยี่ยมเลยค่ะ การเลือกใช้คำหรือภาษาในการบรรยายนั้นก็ถือว่าโอเค ไม่ค่อยซับซ้อน อ่านแล้วเข้าใจง่าย อีกอย่างคือพออ่าน ‘ความลับที่อยู่ในเรื่องนี้’ แล้วทำให้ทราบว่าตอนที่ 1 - 5 นั้นได้อิงกับชีวิตจริงของคุณถึง 80% การถ่ายทอดอารมณ์ในช่วงนั้นดีเยี่ยมมาก อ่านแล้วจี้จุดถึงอารมณ์ของแพรวเลย ยังไงเราก็อยากให้กำลังใจไรท์เตอร์นะคะ อยากแสดงความยินดีที่ผ่านช่วงเวลาอย่างนั้นมาได้ แต่ถ้ามองในแง่ดีก็คือช่วงเวลานั้นของคุณทำให้เกิดนิยายคุณภาพเยี่ยมให้เราได้อ่านกัน : )

ความยาวในแต่ละตอน : กำลังโอเคเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกแบบ “โอ้ ! มาแบบเต็มเหนี่ยว” 555+

ความรู้สึกส่วนตัวต่อเรื่องนี้ : นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ให้แค่ความสนุกสนานเท่านั้น แต่ยังแฝงไปด้วยข้อคิดต่างๆ ที่เป็นเรื่องจริงในชีวิตวัยรุ่นอย่างเรา โดยเฉพาะเรื่องของ ‘เพื่อน’ ที่มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องจริง คือเราไม่จำเป็นต้องคบเพื่อนเป็นกลุ่มใหญ่ เพราะมันก็มีแค่หนึ่งในสองเท่านั้นแหละที่เราจะสนิทที่สุด ในขณะที่คนอื่นๆ แทบจะใส่หน้ากากใส่กัน , เอาเป็นว่ายังไงเราก็เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ : )

สวัสดีค่ะ เรามาจากวิจารณ์นิยายกันไปตรงๆ นะคะ

คำผิด / พิมพ์ตกหล่น : หาไม่เจอ เพราะเธอไม่มี ^^ ต้องขอชื่นชมตรงนี้มากๆ ค่ะ เพราะว่าเรื่องนี้เป็นจุดสำคัญอย่างนึง อาจจะเป็นเพราะคุณได้ตรวจทานดูอย่างละเอียดแล้ว จึงทำให้เราไม่พบเจอข้อบกพร่องตรงนี้

ความยาวแต่ละตอน : เนื่องจากใช้ภาษาในการบรรยายที่ลื่นไหล ทำให้อ่านจบเร็ว และรู้สึกว่าบางตอนนั้นสั้นเกินไป ตรงจุดนี้อาจจะเป็นเพราะอารมณ์อยากอ่านต่อเร็วๆ ขอบเราเองก็เป็นได้

การดำเนินเรื่องโดยรวม : เนื้อหาแต่ละตอนต่อเนื่องสอดคล้องกัน มีสำนวนภาษาในการบรรยายที่สวยงามและลื่นไหล การบรรยายสิ่งแวดล้อมหรือบรรยากาศต่างๆ โดยผ่านตัวน้ำมนต์นั้นถือว่าใช้ได้ เนื้อเรื่องนั้นโดยรวมแล้วค่อนข้างเศร้า และผสมปนเปไปกับความเจ็บปวด ซึ่งเราต้องขอชื่นชมเลยว่าไรท์เตอร์ถ่ายทอดอารมณ์ตรงนี้ออกมาได้ดีมาก เหมือนว่าเราอ่านแล้วสามารถเข้าถึงจิตใจของตัวละคร จุดเด่นของเรื่องนี้อยู่ตรงที่ความสัมพันธ์ระหว่าง 'น้ำมนต์' กับ 'เดย์' ตั้งแต่อดีต ต่อเนื่องมาถึงปัจจุบัน ส่วนสองตัวละครที่สำคัญอีก 3 คนคือ 'เจได' อุปนิสัยรวมกับอะไรหลายๆ อย่างมันลงตัวกับคำว่าพระรอง ผู้ชายคนนี้ทำให้คนอ่านรู้สึกเจ็บปวดไปกับความรักที่ไม่สมหวังของเขา แส่วน 'เกลือ' สังเกตได้เลยว่าไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ตามแต่ และคนสุดท้ายคือ 'นะโม' ไม่มีอะไรจะบรรยายนอกจากเขาเป็นตัวละครที่เราชอบที่สุด 555+

ความรู้สึกส่วนตัวต่อเรื่องนี้ : เราว่าคุณแต่งเก่งมากเลยนะ เราไม่มีอะไรจะบอกนอกจากนี้จริงๆ เอาเป็นว่าเราเป็นกำลังใจให้คุณแต่งจบเร็วๆ >

วิจารณ์นิยายกันไปตรงๆ .. ❤
ขอโทษที่เมื่อวานไม่สามารถเข้ามาวิจารณ์ก่อนที่คุณจะไปต่างประเทศได้ ฉันรู้สึกเสียใจเป็นอย่างยิ่งค่ะ จึงตั้งใจว่าจะวิจารณ์เรื่องนี้อย่างเต็มที่ เพื่อขอโทษที่ฉันมาช้าไป..

คุณเป็นนักเขียนคนแรกที่ทำให้ฉันไม่อยากจำกัดหัวข้อในการวิจารณ์ คุณบอกว่าเรื่องนี้ “อาจจะเป็นแนวที่ฉันไม่ชอบอ่าน” แต่มันไม่ใช่ค่ะ มันเป็นแนวที่ฉันไม่เคยอ่านต่างหาก และมันทำให้ฉันรู้ว่าเป็นอีกแนวหนึ่งที่มีเสน่ห์ ที่สำคัญมันยังช่วยเยียวยาหัวใจของคนที่อาศัยอยู่ในเมืองกรุงหลายๆ คนอีกด้วย

คุณพิมผิด / พิมพ์ตกหล่อนเยอะพอสมควร ฉันแนะนำให้คุณตรวจดู และใช้พจนานุกรมออนไลน์ในการช่วยค้นหาคำที่ถูกต้อง ส่วนความยาวของแต่ละตอนนั้นค่อนข้างเหมาะสม ไม่มากไม่น้อยจนเกินไป

คุณวางพลอตเรื่องได้น่าสนใจ โดยช้การดำเนินเรื่องที่ยึดหลักสังคมในอนาคตที่มีโอกาสเป็นไปได้ คุณยังใช้ภาษาในการบรรยายได้ไม่ค่อยสวยนัก แต่มันก็ค่อนข้างเป็นธรรมชาติ ถึงแม้ในบางครั้งจะแข็งกระด้างอยู่บ้าง แนะนำว่าเมื่อคุณแต่งจบหนึ่งตอน ให้อ่านทวนและค่อยๆ ขัดเกลาสำนวนอย่างใจเย็น คุณเป็นคนที่มีศิลปะในการเขียน ทั้งการบอกเล่าเรื่องราวเตือนสติ การผูกปมเรื่องบางอย่าง และรอคอยให้ตัวละครนั้นๆ เผยออกมาให้คนอ่านรับรู้ว่าบางทีมันมีอะไรมากกว่านั้น

ฉันยอมรับว่าคุณเปิดตอนอย่างศิลปิน คนอื่นอาจจะงง และไม่เข้าใจในเจตนาของคุณ แต่ฉันคิดว่าฉันนึกภาพออก ภาพผู้ชายคนหนึ่งกำลังคุยกับตัวเองเหมือนเขาเสียสติไปแล้ว ทั้งๆ ที่เขารวยล้นฟ้า แต่กลับรู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเลย ที่สำคัญคือเขาไม่มีความสุข ...ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นอย่างนี้

คุณนำเสนอสิ่งที่มีโอกาสเปลี่ยนไปในอนาคตได้อย่างดีเยี่ยม (เช่น การปิดตัวลงของที่ทำการไปรษณีย์ เพราะผู้คนนิยมใช้อย่างอื่นกัน) และกัดจิกเทคโนโลยีบางอย่างในชีวิตประจำวันของเราอย่างน่ารัก (เช่น การแชทบีบีหรือการเล่นทวิส) รวมถึงการพูดถึงของเทียมต่างๆ ที่เริ่มเกิดขึ้นเยอะในสังคมของเรา

นิยายเรื่องนี้ทำให้คนอ่านเกิดการคาดฝันถึงรถไฟที่จะพาคุณไปยังจุดหมายปลายทางแห่งความฝัน ความสงบสุข ที่ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วมันคือสิ่งใด เพราะต่างคนก็ต่างความฝัน โดยที่มีเพียงตั๋วรถไฟไป แต่ไม่มีกลับ ...และมันทำให้คนอ่านคาดฝันถึงอนาคตที่มีแต่ความสุข ไม่ใช่เมืองที่มีแต่ความวุ่นวาย

...เป็นนิยายสะท้อนสังคมเรื่องแรกที่ฉันได้อ่าน และมันค่อนข้างทำให้ฉันประทับใจค่ะ ❤