KK-Vocaloid - หนุ่มนักธุรกิจกับสาวน้อยข้างบ้าน - ตอนที่ 1

บทที่ 1 จุดเริ่มต้น

        เสียงหัวเราะใสๆดังมาจากบ้านที่อยู่ติดทะเล...

        "พอ..แล้วค่ะแม่เดี๋ยวหนูมหาลัยสาย!!" สาวน้อยผมสีน้ำเงินสอยสั้นละต้นคอพูดพลางก้าวเท้าเดินออกจากบ้านไปอย่างมความสุข แต่ทว่า..

       "ฮึก!!!.." ไคโกะล้มลงกับพื้น ก่อนจะเงยหน้ามองชายหนุ่มตรงหน้า 

       "เดินมาทำไมไม่ดูทางบ้างห๊ะ!! เป็นผู้ชายซะเปล่า..ขอโทษไม่เป็นรึไง?" ไคโกะลุกขึ้นพลางพูดสวนกับไปทันที..

       "นิๆ เธอนั้นแหละเดินมาไม่ดูตาม้าตาเรือสะเลยฮะ" ผู้ชายคนนั้นก็คือไคโตะสูงเท่ผมสั้นสีน้ำเงิน 

       "หึหึ ช่างเถอะ เธอตอนนี้ฉันว่าจะสายแล้วนะ" ไคโตะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูก็ใกล้8โมงพอดี

       "..." ไคโกะไม่พูดอะไรต่อ.. หลังจากก้มมองเวลาเสร็จแล้ว เธอก็รีบวิ่งไปที่มหาลัยทันที 

       "สำหรับนักศึกษาปี4 ทุกคน ขอให้มาร่วมตัวกันที่หอประชุมกลาง!! โดยด่วน!!" เสียงจากเครื่องขยายเสียงดังไปทั่วมหมาลัย.. 

       "สาย!! สายแล้ว!! เพราะตาบ้านั่นแท้ๆเชียว!!" ไคโกะบ่นพึมพำพลางก้าวเข้ามาในหอประชุมกลาง "มาช้าจังไคโกะ!!??"เพื่อนสนิททักขึ้นทันทีไคโกะเดินไปนั่งข้างๆ

       "ที่นี้สินะ ชิโรโคม่า ที่ร่ำรือถึงความสุข ธรรมชาติที่สวยงามจริงๆ" ตอนนี้ไคโตะอยู่บนลอดชมวิวยอดเขา ฟูคูยุจิ และกำลังถ่ายรูปพวกธรรมขาติที่สวยงามมากมาย

       "พอดีเจอตาบ้าตาบอดนิดหน่อย.." ไคโกะพูด ก่อนจะยิ้มให้เพื่อนอย่างอบอุ่น 

       "นักศึกษาปี4 ทุกคน...ปีนี้ทุกคนจะต้องเขียนทุกอย่างที่ตนรู้เกี่ยวกับ เกาะชิโรโดม่า และการหาข้อมูลเป็นสิ่งสำคัญมาก!! ทุกคนจะต้องไปสืบหาข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับเกาะจริงๆ ถ้าข้อมูลน้อยไปอาจารย์จะ หรือว่านื้อหาไม่สมบรูณ์ พวกคุณทั้งหมดจะโดนหักคะแนน" เสียงจากลำโพงทำให้ไคโกะและเพื่อนสนิทถึงกับอึ้ง!! หลังจากประชุมเสร็จนักศึกษาก็แยกย้ายกันไปตามคณะของตนเอง อีกด้านระหว่างที่ไคโตะกำลังถ่ายรูปอย่าสนุกสนาน เขาได้เดินมาเจอร้านน้ำชาร้านหนึ่ง 

       "ฮะโฮ มีร้านน้ำชาแถวนี้ด้วยแหะ ป้าครับขอดังโงะ 3 ไม้กับชาเขียวอุ่นๆที่หนึ่งครับ" ไคโตะก็นั้งกินชมใบไม้ที่ร่วงพัดลงมา

       "จ้า!!พ่อหนุ่ม" ป้าที่ดูไม่แก่มากตอกรับไคโตะก่อนจะเดินไปหยิบดังโงะ และรินชาเขียวมาเสริฟที่โต็ะ 

       "พ่อหนุ่มมาจากไหนหรอ ป้าไม่เคยเห้นมาก่อนเลย.. ไม่ใช่คนแถวนี้สิน่ะ!!" ป้าพูดยิ้มๆ

       "อ่อ ผมพึ่งย้ายมาจากในเมืองใหญ่นะครับ ยังไม่ค่อยรู้จักที่นี้เท่าไร ขอถามคุณป้าหน่อยนะครับ" ไคโตะก็สอบถามและก็จดใส่กระดาษ 

       "โอ๊ยๆจะทำไงดีนะเนี้ย ฉันก็อยู่ที่นี่มานานตั้งแต่เด็กแต่ก็ไม่รู้เรื่องมากเท่าไรเลยอ่า" ไคโกะกำลังจะบ้าตายบ่นเดินไปกับเพื่อนจนถึงที่คณะ

       "จะถามอะไรป้าหรอ?" หญิงสูงวัยถามพลางใช้สายตาที่ไม่ค่อยชัดมองดูที่ไคโตะจด 

       "เออ....ป้าครับเกาะที่นี้ส่วนมากคนแถวนี้เขานิยมกิจกรรมอะไรกันหรอครับ!?" ไคโตะถามพลางกำชับปากกาในมือ เตรียมจดตามที่หญิงตรงหน้ากำลังจะพูด

       "อ่อ ส่วนมากจะทำสวนหรือไม่ก็ทำประมงออกหาปลากัน ลองไปดูทางด้านล่างสิ มีฟาร์มผักจำลองอยู" ไคโตะกล่าวขอบคุณแล้วไปดูฟาร์มผัก 

       "ปลูกพืชผักเต็มไปหมด" ไคโตะก็ศึกษาพร้อมกับจดจนกระทั้งเย็น สวนทางด้านไคโกะ

       "อ่า เลิกเรียนสักที ต้องรีบกลับบ้านไปหาข้อมูลก่อนละเดียวจะโดนหักคะแนนแน่เลย ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ บะบายจ้า" ไคโกะโบกมือให้กับเพื่อนสนิทแล้วมุ่งตรงกลับบ้าน เมื่อไคโกะเดินมาถึงหน้าบ้านก็พบกับชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินอีกครั้ง 

     "ฝากตัวด้วยนะครับคุณน้า" ชายหนุ่มกล่าวยิ้มๆ โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำอยู่ในสายตาไคโกะ 

      'นายนั่นมาทำอะไรที่นี่!?' ไคโกะนึกขึ้นอย่างสงสัย จนชายหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินเดินออกมา 

     "เธอมานั่งทำลับๆล่อๆทำไม่ตรงนี้?" ไคโตะถามเสียงเข้ม 

     "...แล้วเกี่ยวอะไรกับนาย?" ไคโกะยืนขึ้นแล้วพูดพลางจ้องหน้าอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
      'จะไม่เกี่ยวได้ไงนี่มันบ้านฉันอ่ะ!!' ไคโกะแอบฉุนเล็กๆในใจ จากนั้นไคโตะก็ได้เดินมาที่หน้าบ้านของตัวเอง     

     "ที่นี้รึนิ ที่เราต้องมาอยู่ บ้านก็สวย มีสนามหญ้าเล็กด้วยแหะ น่าอยู่จัง" จากนั้นไคโตะก็ก้าวเข้าไปในบ้านโดยยังไม่มองอะไร แต่ไคโกะยังนึกหน้าของหนุ่มเรือนผมสีน้ำเงินอยู่ว่าเคยเจอที่ไหน แต่เนื่องจากมีงานหาข้อมูลรออยู่จึงรีบเข้าบ้านทันใด ไคโกะเดินบ่นอุบเข้ามาในบ้าน..

     "นิไคโกะเมื่อกี่มีเพื่อนบ้านมาใหม่ด้วยนะ..ผมน้ำเงินเหมือนลูกเลย.. เขาชื่อไคโตะล่ะ.." แม่ของไคโกะยิ้มๆ        
      'อ่อ..ตาบ้านั่นชื่อไคโตะสินะ..' ไคโกะพูดพลางยิ้มเจือนๆกลับไป 

     "บ้านนี้สวยแฮะ เข้าไปห้องครัวดีกว่า ท่านพ่อเตรียมอะไรให้บ้าง!?" ไคโตะพูดพลางเปิดตู้เย็นดูก็พบแต่ความว่างเปล่า ไม่นะแล้วเย็นนี้ผมจะกินอะไรหิวก็หิว สงสัยต้องไปต้องฝากท้องกับเพื่อนบ้านซะหน่อยแล้ว 

     "ก๊อกๆๆ"เสียงประตูที่บ้านไคโกะดังขึ้น 

     "ไคโกะลูก ไปเปิดประตูให้แม่หน่อย" 

     "ค่าาาาา" ไคโกะก็รีบไปเปิดประตูก็พบกับ...

     "เอ่อออ ขอโทษนะครับคือว่า... นี้ธะ...ธะ...เธอ ยัยคนเมื่อเช้านิ" 

     "นินายมาบ้านคนอื่นแล้วยังจะมาส่งเสียงดังนะยะ" ไคโกะทำหน้าบูด 

     "ใครมาเหรอลูก เอ้าไคโตะนิมีอะไรเหรอ นี้ลูกสาวป้าเอง ชื่อไคโกะจ๊ะ" 

     "อ่าสวัสดีครับคุณป่า พอดีว่ายังไม่ได้ซื้อของเข้าบ้านเลย จึงจะมาขอกินข้าวที่บ้านสักมื้อนะครับ" ไคโตะพลางคิดในใจ 

     "ยัยนี้นะเหรอคือ ไคโกะ ชื่อบ๋องสะไม่มี" 

     "อืมได้สิจ๊ะเข้ามาข้างในก่อนสิ" 

     "ฝากท้องด้วยนะครับ!" ไคโตะพูดพลางก้าวเท้าเข้ามาในบ้านสีฟ้าอ่อน 

      'บ้านนี้ดูแล้วอบอุ่นดีจัง' ไคโตะนึกในใจ 

     "นั่งรอที่โต๊ะอาหารได้เลยน่ะ!! ป้ากำลังทำจะเสร็จแล้ว" แม่ไคโกะพูดด้วยน้ำเสียงใจดี ไคโตะเดินไปนั่งตามที่คุณป้าบอก.. 

      'นายนิมันน่าหมั่นไส้!!'ไคโกะคิดในใจก่อนจะเดินไปในครัวช่วยแม่ยกอาหารออกมาเสริฟที่โต๊ะ 

     "ชิ ไมตาบ้านั้นถึงเข้ามาในบ้านเราได้เนี้ย แถมยังมีหน้ามาตีสนิทกับแม่เราอีก ตาบ้าเอ๊ย ไว้ก่อนดีกว่าต้องรีบหาข้อมูลมั่วคิดแต่เรื่องนี้ตายๆ" มื้อกับข้าววันนี้เตรียมไว้เยอะมาก 

     "ฮะโฮ กับข้าววันนี้เยอะจังเลยนะครับ" ไคโตะตกใจกับมื้ออาหารครั้งแรกของที่นี้ ทุกคนก็เข้ามานั้งที่โต๊ะ            
     "ถือว่าเป็นการเลี้ยงฉลองกับเพื่อนบ้านใหม่ของเราละไงละจ๊ะ แล้วไคโตะพึ่งย้ายมาวันนี้ ไปทำอะไรมารึยังละ" คุณแม่ของไคโกะถามและยิ้มมองกลับที่หน้าไคโตะ 

     "อ่อ...เอิ่ม..พึ่งไปมาสองที่เองครับ" ไคโตะพูดยิ้มๆพลางตักซุปเข้าปาก 

      'ชิส~จะให้แม่ฉันพานายเที่ยวรึไง!' ไคโกะนึกก่อนจะ หยิบน้ำมาดื่ม 

     "งั้นให้ไคโกะพาเที่ยวดีไหม??" แม่ไคโกะพูดพลางตักเนื้อปลาให้ไคโตะ 

     "อ่ะ!!..ขอบคุณครับ!! ไม่เป็นไรครับผมไปเองก็ได้ครับ เกรงไจไคโกะป่าวๆ" ไคโตะพูดพลางเหล่ไปทางไคโกะ 

     "ใครอยากจะพานายไปละ ทำอย่างกะฉันว่างนักและ"ไคโกะคิดในใจ 

     "เอ้านี่ไคโกะ มีการบ้านหาข้อมูลของเกาะอยู่ไม่ใช่เหรอ หาไปถึงไหนแล้วละ" 

     "อ่อคะ ก็ได้ความหมายของชื่อและความเป็นมาของเกาะ เหลือแต่พวกลักษณะการเป็นอยู่ และสถานที่ที่สำคัญอยู่คะแม่" ไคโกะก็ตักปลาเข้าปาก งัมๆๆ 

     "เหลืออีกเยอะเลยสิ จะส่งพรุ่งนี้ไม่ใช่เหรอ" แม่ถามด้วยความเป็นห่วง 

     "หนูกะว่าจะรีบกินแล้วไปหาต่อละคะ" 

     "หึหึ อ่าคุณป้าครับให้ผมช่วยไหมละฮะ เป็นการขอบคุณมื้ออาหารครั้งนี้ละกันนะครับ พอดีว่าผมเขียนข้อมูลเรื่องของเกาะนี้ไว้ตอนไปเที่ยววันนี้ละครับ" ไคโตะเหล่มองไคโกะนิดๆ 

      'นายนิ!! ฉันไม่ได้ขอให้ช่วยสะหน่อย!!' ไคโกะคิดในใจแล้วเบือนหน้าหนี 

     "ก็ดีนะไคโกะให้ไคโตะช่วยคงไม่เป็นไรใช่ไหม!?" แม่หันไปมองหน้าลูกสาวด้วยความหวังดี 

      'อ่อ..ค่ะค่ะ!!" ไคโกะไม่อยากขัดคำแม่จึงตอบรับไปห้วนๆ จากนั้นไคโตะก็กลับไปเอาข้อมูลที่จดไว้มาให้          
     "เอานี่ ข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องของความเป็นอยู่ คนที่นี้ชอบทำสวน เลี้ยงสัตว์ ทำประมงกันมาก จึงไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการกินแถมยังสามารถค้าขายกับในเมืองได้สบายๆ ส่วนสถานที่สำคัญก็มีภูเขาฟุคูยุจิ ทะเลชิบะ น้ำพุร้อนเอคาว่า ข้อมูลก็อยู่ในนั้นหมดละ อ่านสะด้วยละ" จากนั้นไคโตะก็ส่งข้อมูลไว้บนโต๊ะ 

     "ถ้างั้นฉันกลับก่อนละกัน เดียวพรุ่งนี้จะสายเอา เธอก็ด้วยละอย่าสายไปชนใครเข้าอีกละ 5555" จากนั้นไคโตะก็ไปลาคุณแม่ของไคโกะแล้วก็กลับบ้านไป 

      'ตาบ้านิ!! ..ฉันเห็นแกแม่หรอกน่ะ!!' ไคโกะคิดในใจก่อนจะกอดข้อมูลแล้ววิ่งขึ้นห้องไป..

     "อ้ากฉันได้มาแล้วน่ะข้อมูลจ้า!!~" ไคโกะกระโดดโล่ดเต้น ก่อนจะมีเสียงหัวเราะออกมาจากทางด้านหน้าต่าง 

     "นิ!!ทำไมเธอจะต้องดีใจขนาดนั้นด้วยละ??" ไคโตะที่ยืนอมยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้ามระเบียงทักขึ้น              "นะ..นาย...!?" ไคโกะตกใจทำอะไรไม่ถูก 

     "นายแอบดูฉันหรอ!?" ไคโกะเริ่มมีของเหลวสีแดงไหลมารวมตัวกันที่แก้มใสๆอย่างเห็นได้ชัด 

     "เห้ๆเธอเป็นไรรึเปล่าเนี้ย หน้าแดงเชียว"(ไคโตะตอนนี้พึ่งอาบน้ำเสร็จ พร้อมกับผ้าขนหนูแขวนคอไว้)              
      "นิ...นะ...นะ...นายรีบใส่เสื้อผ้าก่อนสิยะ">///<

--- จบวันที่ 1 จุดเริ่มต้นของความรักได้เริ่มขึ้นแล้วว ---