คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความสัมพันธ์์ที่ก่อขึ้น
ฟอลมาอัพแล้วน้าาาาา (ฮือ)
พอดีผิดพลาดทางเทคนิกเล็กน้อย ที่ผ่านมาหลายๆ คนอาจจะโหลดหน้านี้ไม่ขึ้น ฟอลเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เลยมาอัพรอบ 2 ให้ค่ะ (เย่)
ก่อนอื่นต้องขอโทษน้าที่หายไปตั้งราว 3 เดือน แต่การบ้านมันเกินจะทนจริงๆ เรียกว่าปั่นไม่ทั่นกันเลยทีเดียว (ฮือ x2)
แต่ช่วงเดือนนี้ฟอลก็คงจะหายๆ ไปเหมือนกันนนนน เพราะ...
ฟอลจะเขียนการ์ตูนส่งประกวดดดดดดดด (เย่)
ดังนั้นก็ต้องขอโทษด้วยนะคะที่อาจจะช้าไม่ทันใจบ้าง (ฮือ x3
)
อันที่จริงฟอลมีพล๊อตฟิคเรื่องใหม่กับนิยายด้วยแหละ แต่แค่ฟิคนี้ก็ยังอัพไม่ทันเบย...
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้าาาาา
*สปอยล์เล็กน้อย* ฟิคที่ว่าเป็นฟิคคุโรโกะเนี่ยแหละค่ะ 5555555 ส่วนนิยายเป็นเรื่องเกี่ยวกับเชอร์ล็อกโฮล์ม (แน่นอนว่านอร์มอล) ซึ่งกว่าจะออกมาให้อ่านกันคงอีกซักพักใหญ่ (ฮือ)
เรื่องราวของตอนนี้คงดำเนินช้าไปบ้าง แต่เนื้อหาจะเข้มข้นขึ้นตามจำนวนตอนค่ะ
*ตอบเม้นต์ด้านล่างนะคะ :3
ปล.เหมือนกับที่เคยบอกไว้ เม้นต์ได้ไม่กัดจ้ะ
I Will Be Your Light - ตอนที่ 2 ความสัมพันธ์ที่ก่อขึ้น
Kuroko no Basuke fan fiction
Author: Fally
Paring: All x Kuro
Rating: PG (มีการเปลี่ยนไปตามแต่ละบทนะจ๊ะ)
Warning: สปอยล์ฉบับมังงะตั้งแต่ตอน 204 ขึ้นไป
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ดวงอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลงอย่างที่มันเคยเป็นในขณะที่แสงแดดอันร้อนแรงเริ่มจางลงเช่นกัน ทว่ากลับยังคงความสว่างเจิดจ้าจนต้องปรือตาเมื่อมันกระทบกับวัสดุคล้ายโลหะบนพื้นดาดฟ้าสีอ่อนของตึกทรงสี่เหลี่ยมขนาดสูงใหญ่ เสียงลูกบอลกระทบพื้น เสียงรองเท้ายางเสียดสีที่ชวนแสบหูเล็กน้อย และเสียงตะโกนเชียร์จากหลายๆ คนทะลุผ่านกำแพงหนาจนเรียกสายตาผู้เดินผ่านอาคารนั้นให้หันไปมอง รวมทั้งเด็กหนุ่มผู้เป็นที่จับจ้องด้วย
ผมสีเหลืองทองที่เป็นประกายยามต้องแสงแดดชวนดึงดูดนัยตาคนรอบข้างขยับเล็กน้อยตามแรงหันของใบหน้า เรือนร่างสูงที่มีกล้ามเนื้อประดับกายสมชายชาตรี ผนวกกับสายตาคมกริบบนใบหน้าหล่อเหลา ทำให้เด็กหนุ่มเป็นดั่งบุรุษในฝันของสาวๆ ทุกวัยทั้งนอกและในโรงเรียน
ก่อนหน้านี้เขาได้วิ่งหนีกลุ่มเด็กนักเรียนหญิงที่รวมตัวกันเป็นกองทัพขนาดย่อม พวกเธอวิ่งกวดเขาจนเรียกได้ว่าไม่ให้เวลาหายใจนายแบบหนุ่มเลยทีเดียว จนกระทั่งมาถึงบริเวณหลังอาคารดังกล่าวซึ่งมีเพียงผู้ชายไม่กี่คนนี้แหละ เด็กหนุ่มจึงเพิ่งได้พักบ้าง
นักเรียนชายบริเวณนั้นต่างจ้องมองมาที่เขา แล้วค่อยๆ เดินจากไปอย่างสงบ พื้นที่บริเวณนี้จึงปลอดภัยสำหรับชายผมทองผู้กำลังหอบอยู่เนือยๆ
ก็ไม่ได้อยากใจร้ายกับพวกแฟนๆ ถึงขนาดวิ่งหนีออกมาหรอก แต่ถ้าจะกระโดดขึ้นมากอดคอเขาพร้อมกันหลายๆ คนแบบนี้…
กระทั่งเขาเองก็ไม่ไหวเหมือนกันนะ
เสียงจากภายในอาคารสกัดความคิดและเรียกความสนใจของเด็กหนุ่ม เขามองไปยังตึกคอนกรีตขนาดใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้าตน
“ว้าว เสียงท่าทางน่าสนุกแฮะ ชมรมอะไรกันน้า” ดวงตาสีเหลืองทองคู่คมสะท้อนภาพอาคารใหญ่
เขาไม่ได้รู้สึกสนใจแบบนี้มานานแล้วสินะ
“ฉันจะเข้าชมรมกีฬาดีไหมน้า แต่ดูเหมือนเย็นนี้จะไม่ว่างอีกแล้วสิ” พลันนัยตาที่เคยเป็นประกายยามอยู่ต่อหน้าผู้คนกลับหมองหม่นลงอย่างเย็นชา
“แต่ไม่ว่าจะเป็นกีฬาอะไร ก็คงจบง่ายเกินไปสำหรับฉันอยู่ดี”
เสียงฝีเท้าจังหวะไม่ช้าหรือเร็วดังขึ้น ก่อนจะค่อยๆ เบาลงและเงียบหายไปจากบริเวณนั้นในที่สุด
ไม่กี่เดือนผ่านไป
ขาเรียวประดับกล้ามเนื้อเพียงเล็กน้อยของเด็กหนุ่มผมฟ้าอ่อนก้าวสลับกันอย่างเชื่องช้าอ้อยอิ่งในเวลาโพล้เพล้ ดวงตาสีเดียวกับเรือนผมเรียบนิ่งไร้อารมณ์ ทว่าจะเรียกว่าไร้จุดหมายก็ไม่ถูก มือเล็กข้างหนึ่งกุมดอกกุญแจสีเงินหมองบ่งบอกถึงอายุการใช้งานไว้ เบื้องหน้าเขาปรากฏอาคารสูงใหญ่ที่ตนเข้าออกแทบทุกเย็นทั้งในและนอกเวลาชมรม
เด็กชายหยิบซองจดหมายที่ถูกพับเก็บอย่างดีในกระเป๋าใบเรียบ เขาแกะเปิดอ่านอย่างทะนุถนอม
โองิวาระคุงได้เครื่องแบบแล้ว แต่ก็ยังเป็นตัวสำรองอยู่
แค่นี้ก็ดีแล้วล่ะ ผิดจากเขาที่ยังไปไม่ถึงไหนเลย
ดวงตาสีฟ้าอ่อนไล่อ่านข้อความจนถึงบรรทัดสุดท้าย ทั้งๆ ที่ตนอ่านจบไปไม่รู้กี่รอบแล้ว
‘ฉันมั่นใจว่าพวกเราต้องทำได้ ฉันเชื่อในตัวนายนะ’
สำหรับคุโรโกะแล้ว เขามีความสุขเหลือเกินเมื่อได้รับจดหมายจากเพื่อนคนสำคัญอย่างโองิวาระ ความห่วงใยที่แฝงอยู่ในทุกตัวอักษรบนหน้ากระดาษราวเป็นการยืนยันถึงการมีตัวตนอันเจือจางไปกับอากาศธาตุ และมันทำให้เขารู้สึกดีได้อย่าน่าประหลาด
ทว่าบางทีมันกลับทำให้เขากลัวเหลือเกิน
กลัว…ว่าจะทำให้เพื่อนต้องผิดหวัง
กลัว…ว่าจะถูกตีตราหน้าให้เป็นคนไม่เอาไหน
กลัว…ว่าจะถูกโกรธหรือเกลียด
…จนไม่ได้เจอกันอีก
เพียงประโยคเดียวกลับทำให้รู้สึกเหมือนกล้ามเนื้อรอบๆ หัวใจกำลังถูกยืดราวจะฉีกขาด ภายใต้แผ่นอกเรียบระบมปวดร้าวคล้ายใกล้จะระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เด็กชายจึงพับกระดาษข้อความสอดเข้าช่องพิเศษภายในกระเป๋าพลางปัดความคิดฟุ้งซ่านอันนำมาซึ่งความเจ็บปวดทันที
คุโรโกะไม่อยากรู้สึกทรมาณแบบนี้ หรือมากไปกว่านี้
เพราะฉนั้น เขาจะไม่ผิดคำสัจจะที่ตนให้ไว้เด็ดขาด!
ท่ามกลางความมืดอาโอมิเนะเดินพลางหมุนลูกบาสบนปลายนิ้วชี้ เขาย่างเข้าใกล้ประตูโรงยิมอย่างหนักแน่นแม้บรรยากาศโดยรอบจะชวนให้นึกถึงหนังสยองขวัญก็ตาม แสงไฟดวงเล็กไม่ใกล้ไม่ไกลดิ้นรนต่อสู้กับความมืด ทว่าก่อนที่ฝ่ามือหนาจะผลักบานประตู
ตึก
เสียงวัตถุบางอย่างร่วงลงสู่พื้นดังออกมาจากตัวอาคารตรงหน้า หนุ่มผิวแทนชะงักไปเล็กน้อย ลูกบาสบนปลายนิ้วชี้ถูกดึงมาอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง
‘นี่ ไดจั…อาโอมิเนะคุง มีคนเล่ากันว่าที่โรงยิมน่ะ…มีผีอยู่แหละ’
เสียงหวานของเพื่อนวัยเด็กผุดขึ้นมาในหัวอย่างทันท่วงที คำพูดสั้นๆ ดังขึ้นแล้ววนซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่อาโอมิเนะไม่สามารถควบคุมได้ เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดบนใบหน้าคมคาย เขายิ้มให้ตัวเองแบบแห้งๆ
ซวยแล้วไง
เด็กหนุ่มค้างท่าเตรียมเปิดประตูในความมืดซักพักใหญ่ ใบหูพยายามจับเสียงไร้ที่มาภายในโรงยิม ทว่าสิ่งที่ประสาทสัมผัสได้กลับมีเพียงความเงียบงัน อาโอมิเนะกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากพร้อมหลับตาประหนึ่งเด็กน้อยกินยาขม ก่อนฮึดจะส่งพลังสู่มือหนาของตนไปยังบานประตูใหญ่
พลั่ก แอ๊ดดด
เสียงประตูดังก้องในโสตประสาท มันกังวาลเป็นพิเศษเมื่อเกิดเสียงสะท้อนภายในห้องกว้าง ดวงตาคมสีน้ำเงินสอดส่องมองทุกซอกทุกมุมก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ไม่เห็นมีอะไรซักหน่อย
ไวเท่าความคิด เสียงรองเท้ากระทบพื้นก็ดังขึ้นจากด้านหลัง
ตึก
“จ๊ากกกกกกกกกกกก!!”
ด้วยสันชาติญานทำให้เขารีบกระโจนออกห่างจากต้นเสียงลึกลับ ปากก็แหกร้องลั่นแบบไม่กลัวภาพพจน์เสียหาย สุดท้ายจึงนั่งกับพื้นแล้วใช้มือกุมหัวตัวเองพลางปิดตาตนแน่น
“ขอโทษนะครับ คุณเป็นใครเหรอครับ”
เอ๋?
“อะไรกัน ผีที่ว่ากันก็คือนายที่ซ้อมบาสทุกเย็นอย่างนั้นเหรอ ให้ตายสิ นายทำฉันตกใจหมดเลย” อาโอมิเนะกล่าวพลางยิ้มกว้างจนเห็นฟันให้ฝ่ายตรงข้าม “นายอยากเป็นตัวจริงลำดับหนึ่งเลยอยู่ซ้อมดึกทุกเย็น? หายากแฮะ”
คุโรโกะยิ้มเล็ก “ครับ แต่ไม่ว่าจะทดสอบวัดระดับกี่ครั้ง ผมกลับไม่พัฒนาขึ้นเลย” แววนัยน์สีฟ้าอ่อนดูหมองเป็นสีครึ้มราวมรสุม “แต่สักวันหนึ่งผมจะต้องเป็นตัวจริงลำดับหนึ่งให้ได้ครับ” เด็กชายเงยหน้าขึ้นสบตาคนสูง ใบหน้าเนียนในอารมณ์มุ่งมั่นและจริงจังทำให้อาโอมิเนะลืมถามถึงสาเหตุไปเสียดื้อๆ
จะว่าไปนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคุโรโกะชัดขนาดนี้ หน้าหวานเหมือนกันนี่หว่า ตัวก็ผอมเล็กขาวสะอาด ถึงจะมีเหงื่อเม็ดน้อยติดอยู่ประปรายแต่กลับไม่ส่งกลิ่นเหม็นเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ กลับทำให้กลื่นหวานจางๆ ในตัวคุโรโกะเด่นขึ้นเสียด้วยซ้ำ
อืม…ถ้าจะทำให้ฝันเป็นจริงคงยากล่ะนะ
“เอาล่ะ” นักเรียนหนุ่มเส้นผมสีน้ำเงินเข้มลุกขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง “ต่อไปนี้ฉันจะอยู่ซ้อมกับนายทุกเย็นเอง”
ดวงตาสีฟ้าอ่อนดังอัญมณีใสกระพริบปริบๆ คุโรโกะเงยหน้าขึ้นมองอาโอมิเนะด้วยความฉงน
“ก็นะ คนที่ชอบบาสขนาดนั้นไม่มีทางเป็นคนไม่ดีหรอก” ร่างกำยำกล่าวสาเหตุอันไร้ซึ่งตรรกะของตนอย่างหน้าตาเฉย จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงหัวเราะเบาบางของเด็กหนุ่มตัวเล็ก ผิวสีแทนบนใบหน้าคมคายจึงออกแดงจางๆ “อะไรเล่า”
“เปล่าครับ” ร่างบางเอ่ยก่อนใช้แขนยันกับพื้นเพื่อดันตัวขึ้นยืน แขนข้างขวากอดลูกบาสเก็ตบอลไว้มั่นคงพลางหันเข้าหาคู่สนทนา “หลังจากนี้ขอฝากตัวด้วยนะครับ อาโอมิเนะคุง”
“ฉันก็ด้วย ดีใจชะมัดที่ได้เจอคนชอบบาสแบบนาย” อาโอมิเนะ ไดกิพูดและฉีกยิ้มกว้างจนตาปิดอย่างตื่นเต้น
ตื่นเต้นเสียจนไม่ทันรู้สึกถึงหัวใจของเขาที่กำลังพองโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
โซนตอบคอมเม้นต์ค่าาาาาาา
@annaaa ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ (เย่) ฟอลจะพยายามหาทางอัพให้เร็วที่สุดเน้อ
@lloosvte ว้าวววว ขอบคุณค่าาา (สุขจายยยย) 5555555 จะพยายามอัพน้า
@s13oss_it หวาาาาาาาาาาา ชมขนาดนี้ ฟอลจะลอยละน้าาาาา (เขิน) 55555555 ขอบคุณมากๆ ค่ะสำหรับคำชมอันแสนวิเศษ ได้รับกำลังใจมากมาย แล้วก็ขอบคุณที่ติดตามกันน้า ฟอลจะพยายามหาเวลาอัพนะคะ ปล.เห็นด้วยกับในวงเล็บมาก หนูครก.ย่อมคู่ฮาเร็ม 555555
@' (sawada.tsunayoshi) -? เย่~~~ คนอ่านชอบฟอลก็ฟินนนนนนนน ขอบคุณที่ติดตามนะค้าาา @-natsume- โอ้ สัญญาแล้วนะว่าจะติดตาม (ล้อเล่นนนน) 5555555 ขอบคุณนะคะที่ทั้งติดตามทั้งเม้นต์ ฟอลจะพยายามอัพให้เร็วขึ้นน้าาาา
@Rin Yuudai ขอบคุณเน้ออออ (ถ้าติดตามแล้วจงติดตามต่อไป (ล้อเล่นนะจ๊ะ) 555555) จะหาเวลาอัพให้นะคะ
@yukijudai อาเร๊ะ นี่กำลังเชียร์เฮียแดงสินะ 555555 ส่วนตัวแล้วฟอลก็ชอบอาคาคุโระเหมือนกันนนน (แต่คู่ไหนที่ครก.เคะฟอลก็โอหมดแหละ 555555555) จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดนะคะ
@babyking จะพยายามหาเวลาอัพให้ได้มากที่สุดนะคะ ขอบคุณที่ติดตามกันน้าาาาา
@nookevolution ขอบคุณค่าาา ฟอลก็จะพยายามอัพจ้า
@IamIlean โอ้ ขอบคุณที่ช่วยเชียร์นะคะ (ซึ้ง) เรามาอวย allkuro ไปพร้อมๆ กันเถอะ~~~ (เย่)
@ไอกิ ว้าววว เรียกฟอลน่ารักจุงงงง ขอบคุณมากน้าาาาาา ฟอลหวังว่าจะชอบไปเรื่อยๆ นะคะ 55555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ กำลังใจเพิ่มเพียบ (เย่)
ขอบคุณแฟนคลับทุกคนด้วยยยยย
ขอบคุณคนอ่านทุกคนที่ติดตามและช่วยเพิ่มยอดวิวค่าาาาาาาา 55555555
ความคิดเห็น