Cage คลังเก็บของจิปาถะส่วนตัว. บุคคลไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า!!!

ลำดับตอนที่ #200 : story. z e r o

Story Z E R O

‘ The END and BEGINNING ’

   Endo Hagase's   







- สองวันก่อนออกเดินทาง -

เอ็นโด ฮากาเสะ กำลังวุ่นวายกับการเป็นลูกมือให้พ่อและแม่
วันนี้มีลูกค้าเข้าร้านเยอะเป็นพิเศษ ทำให้ยุ่งมือระวิงกันถ้วนหน้า
แม้กระทั่งตายังออกมาช่วยเหลือในส่วนของการตกแต่ง
โดยมีลุงและป้าคอยจัดคิวให้ลูกค้า และลูกพี่ลูกน้องทั้งสองรับรายการอาหาร

"ข้าวผัดสามที่ได้แล้วครับ!"
"พี่อิซึมิ ยากิโซบะของโต๊ะ 9 ได้แล้วนะครับ!"
"นัตสึกิคุง! ช่วยบอกโต๊ะ 3 ทีนะครับว่ากิวด้งทำนานหน่อย"

ฮากาเสะถอนหายใจ'ฟู่' เบาๆ
เขาเปลี่ยนเป็นมีดเล่มใหญ่เพื่อใช้ตัดเนื้อวัวสด
ความหนาของมันทำให้ไม่ง่ายนักที่จะตัด
ทว่าคนที่สะสมประสบการณ์มากว่าสิบปีนั้นมันคือเรื่องเล็ก
เด็กหนุ่มสามารถตัดเนื้อได้เฉียบภายในครั้งเดียว
มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยถ้าหากเขาจะแรงเยอะ

หลังจากเสร็จขั้นตอนเตรียมสัคถุดิบแล้วก็เป็นหน้าที่ของพ่อแม่ที่ต้องประกอบอาหาร
จากนั้นเขาก็จะช่วยชิมและปรุงให้สมบุณณ์ขึ้นอีกระดับหนึ่ง
จากนั้นก็จะส่งให้ตาจัดแต่งเล็กๆ น้อยๆ ก่อนจะนำไปเสิร์ฟ...

ออเดอร์จากลูกค้าที่หลั่งไหลมาเรื่อยๆ ทำให้ฮากาเสะไม่ได้หยุดพัก
แม้แต่จะซอยผัก ยังต้องเพิ่มความเร็ว ภายในเวลาไม่ถึงยี่สิบวินาที
การขยับเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างคล่องแคล่วรวดเร็ว



จนกระทั่งถึงเวลาปิดร้าน
ฮากาเสะนั่งพักบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง
เขานวดแขนพลางยิ้มบางๆ

"ไม่นึกเลยนะครับว่าวันนี้คนจะมากันขนาดนี้น่ะ"

พ่อของเขาพยักหน้าให้

"วันนี้หลายร้านหยุด ก็ไม่แปลกใจหรอก
แต่ฮากาเสะ พ่อมีเรื่องจะบอกกับลูกอย่างหนึ่ง"

"ครับ?"

เด็กหนุ่มมีท่าทีสงสัย เขามองไปที่แม่ของตน
ซึ่งเพียงส่งรอยยิ้มบางให้เท่านั้น

"แฮ่ม... พ่อจะบอกว่า ---
ในวันพรุ่งนี้ พวกเราจะให้ลูกเป็นหัวหน้าในการทำอาหารนะ
แล้วก็ร้านจะปิดไวหน่อย ไม่ต้องห่วงหรอก
พวกเรามีแผนจะเลี้ยงส่งลูกไปโรงเรียน"

ฮากาเสะถึงกับค้าง...

ปกติอย่างมากเขาได้รับหน้าที่แค่ทำอาหารไปเลยโดยไม่ต้องมีผู้ช่วย
แต่ในคราวนี้
พ่อกับแม่จะมาเป็นผู้ช่วยให้เขา?

ถึงจะบอกว่าร้านจะปิดไวก็เถอะ...
แต่ก็เป็นครั้งแรกของเราเลยนะที่ได้ตำแหน่งนี้...

ทว่าผู้เป็นตาได้ตบบ่าให้กำลังใจเขา

"ตาเชื่อว่าหลานทำได้นะ
หลานมีพรสวรรค์ พวกเราทุกคนรู้
ดังนั้นไม่ต้องกังวล เพราะถ้าเรื่องแค่นี้
หลานยังไม่มั่นใจ ก็จะก้าวต่อไปเป็นเชฟไม่ได้หรอก"

"นั่นสินะครับ..."

ฮากาเสะยิ้มอีกครั้งหนึ่ง

"งั้นผมจะพยายามให้เต็มที่ครับ!"


---------------------------------------------------------------------------


- วันก่อนออกเดินทาง -

เคราะห์ดีที่วันนี้คนไม่เยอะเท่าเมื่อวาน และร้านปิดไว
ทำให้ฮากาเสะทำอาหารได้อย่างผ่อนคลายมากกว่า

อ๊ะ กลิ่นใช้ได้แล้วแฮะ

ก่อนที่เขาจะชิมรสชาติมัน

อืม --- เค็มนิดๆ กำลังพอดี
แต่เติมเครื่องอีกนิดเพิ่มความหอมดีกว่า

เมื่อทำเสร็จแล้ว เด็กหนุ่มจัดแจงนำอาหารใส่ลงในภาชนะ
บางรายการเขาก็ได้เป็นผู้ตกแต่งมันเอง
อย่างเช่นสตูว์ ที่มีหัวใจอยู่ที่การตกแต่งด้วย

ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนถึงเวลาปิดร้าน
ซึ่งปิดตั้งแต่บ่ายสอง

เขารู้สึกว่า ราวกับวันนี้
คือการทดสอบตัวเองอย่างหนึ่ง
แม้จะยังรู้สึกว่าตัวเองยังอ่อนด้อยเมื่อเทียบกับพ่อแม่
แต่ฮากาเสะก็เชื่อว่า...เขาทำดีที่สุดแล้ว
และก็ไม่ทำให้ทุกคนในครอบครัวผิดหวัง



ในคืนนั้น พวกเขาฉลองกันชุดใหญ่หลังจากฮากาเสะจัดของเสร็จ
เซอร์ไพรส์ด้วยอาหารหลากชนิด ที่ทุกคนช่วยกันลงมือทำ
เขาคิดว่ามันยังคงเป็นมื้อที่อร่อยและอบอุ่น...
เป็นมื้อแห่งความทรงจำก่อนลาไกล


---------------------------------------------------------------------------


- วันออกเดินทาง -


"บ๊ายบายครับทุกคน แล้วเจอกันนะครับ!"

ฮากาเสะโบกมือลาครอบครัวทั้งหกคน
หลังจากล่ำลากันเสร็จแล้ว เขาก็ลากกระเป๋าเดินทางของตน
ไปนั่งในอาคารรองรับผู้โดยสารของสนามบิน

เพื่อรอเวลาประกาศขึ้นเครื่อง

จริงสิ
ได้ยินว่าจิฮายะจังที่เป็นลูกค้าประจำของร้านเราเอง ก็เข้าโรงเรียนนี้สินะ
จะยังพกดาบติดตัวมั้ยนะ เธอคนนั้น...

ฮากาเสะคิดพลางยิ้มบางออกมาอย่างขบขัน
ถ้าหากอวัยวะที่สามสิบสามของจิฮายะเป็นดาบ
ของเขาก็คงเป็นมีด...
อย่างไรก็ดี เชฟทุกคนย่อมมีมีดที่เป็นคู่หูของตนเองอยู่แล้ว

แต่เขาให้เอาของมีคมไปได้ที่ไหนกันล่ะ...

"ขอเชิญผู้โดยสารของเที่ยวบิน ... "

ดูเหมือนจะถึงเวลาที่ฮากาเสะต้องขึ้นเครื่องแล้วสิ



 

`★APPLE PIE.