คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #134 : [Au][APH] Little Lovely Café
ใบสมัคร
“สำหรับผมแล้วความรักคือสิ่งแปลกใหม่ที่ผมไม่เคยพบเจอมาก่อน...
จนกระทั่ง ‘เธอ’ ทำให้ผมรู้จักมันครับ *ยิ้ม*
ถ้าถามถึงทัศนคติต่อความรักของผมในตอนนี้แล้วล่ะก็ –
ความรักคือการ ‘พยายาม’ ทำเพื่อมันให้ถึงที่สุด
โดยเฉพาะหากโอกาสนั้นมาถึง เราต้อง ‘ไขว่คว้า’ มันไว้ให้ได้
แม้จะถูกปฏิเสธก็ตามที แต่ผมว่ามันก็ไม่เป็นไรนี่? หากว่า ‘เธอ’ ยังไม่มีเจ้าของหัวใจ ;)
เพราะผมตั้งความหวังไว้เสมอ ว่าถ้าได้พบกัน พูดคุยกันบ่อยๆ แล้วสุดท้าย...
‘เธอ’ อาจจะหันมามองผมบ้างก็ได้ สักนิดผมก็ดีใจแล้วล่ะ~
แต่ว่านะ ถ้าความรักคือการทำร้ายล่ะก็มันไม่เลวเลย เวลาที่ ‘เธอ’ ฟาดผมนี่ช่างมีความสุขเหลือเกิน
เหมือนได้รับความรักเต็มเปี่ยมสุดๆ ครับ!! อย่างสำนวนผู้หญิงด่าแปลว่าชอบ ทำร้ายแปลว่ารัก! #WTF”
รูป : CLICK!
ลักษณะทางกายภาพ : ชายหนุ่มชาวตะวันผู้มีรูปหน้าเค้าโครงลงตัวอย่างเหมาะเจาะ...
ดวงหน้าคมคายนั้นเปี่ยมด้วยเสน่ห์ชวนหลงใหล ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะเป็นชายในฝันของผู้หญิงหลายคน
ตั้งแต่นัยน์ตาเรียวสีน้ำตาลอ่อนทอประกายอ่อนโยนเป็นมิตร ในขณะเดียวกันกลับแลดูเซ็กซี่
จมูกโด่งเป็นสันน่าอิจฉา ไหนเลยจะริมฝีปากสีชมพูจางๆ อวบอิ่มน่าจูบชิบหาย ซึ่งเพียงแค่หยักยิ้มสาวๆ ก็แทบละลาย
เรือนผมหนานุ่มยาวระ(เกือบถึง)ต้นคอสีน้ำตาลซีดเป็นประกายเงางามจากการได้รับการบำรุงอย่างดี
ผิวสีขาวอมชมพู เรือนร่างไร้ตำหนิใดๆ ทั้งรูปร่างยังสูงโปร่ง สมส่วน และกำยำพอ ชนิดประกวดนายแบบได้
ส่วนสูง 187 ซม. น้ำหนัก 70 กก. (ไม่ได้อ้วนแม้แต่น้อย สมส่วนตามค่า BMI!)
ติ่งหูซ้ายถูกเจาะด้วยต่างหูสีเงินรูปห่วงเล็กๆ และสวมสร้อยคอจี้กลมสีเงิน
สไตล์การแต่งตัวของเขาเน้นเรียบง่ายแต่ดูดีและถูกกาลเทศะ ส่วนใหญ่แล้วชอบใส่ชุดสีขาวเป็นธีมหลัก
โดยชุดข้างในหรือลายเสื้อจะเป็นสีอื่น และมักใส่สีรายวัน (?) ใครเมาวันอยู่แค่ดูเสื้อเขาก็รู้แล้วนี่วันอะไร
คู่ : อันย่า บรากินสกาย่า
ชื่อ-นามสกุล : อเล็กซานเดอร์ โวลคอฟ [Alexander Volkov]
ความหมายของชื่อ : อเล็กซานเดอร์ – ผู้ปกป้องมวลมนุษยชาติ / โวลคอฟ – หมาป่า
ชื่อเล่น : ซาช่า [Sasha]
สัญชาติ : รัสเซีย
อายุ : 26 ปี ไม่ถึงกับกินเด็กมากไป
วันเกิด : 23 กุมภาพันธ์ (วันกองทหารแห่งโซเวียตค่ะ / อยู่ราศีกุมภ์)
ลักษณะนิสัย : อเล็กซานเดอร์เป็นผู้ชายที่จัดว่าอารมณ์ดีมากๆ เขาเป็นคนที่เป็นมิตร ช่างยิ้ม(และยิ้มสวยด้วย) ช่างเจรจา มีมนุษย์สัมพันธ์ดี ใจดีและมีน้ำใจ จนดึงดูดคนหลายคนให้เข้าหาได้ไม่ยาก นอกจากนี้แล้วเขายังเป็นผู้ชายที่สุภาพ อ่อนโยน อ่อนน้อมอีกต่างหาก ทั้งยังซื่อตรง ซื่อสัตย์ จริงใจ เด็ดเดี่ยว มีวาทศิลป์ดีเลิศ อีกอย่างคือเขาเป็นประเภทที่อยู่ด้วยแล้วผ่อนคลาย สบายใจ และเป็นที่ปรึกษาหรือผู้รับฟังที่ดี แล้วอเล็กซานเดอร์ก็ไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไร มองโลกในแง่ดีในเวลาปกติ(ย้ำว่าเวลาปกติ ถ้าตอนทำงานผ่าตัดเมื่อไหร่เขาจะมองในแง่ความเป็นจริงไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน) เป็นคนสบายๆ ชิลๆ ไม่ถือตัว อยู่ด้วยง่าย เลยมักไม่มีปัญหากับคนอื่น และไม่ชอบหาเรื่องคนอื่นก่อนด้วย อเล็กซานเดอร์น่ะรักความสงบจะตายไป! แถมอเล็กซานเดอร์ยังเป็นคนที่สุขุม รอบคอบ ใจเย็น มีเหตุมีผล ไหวพริบปฏิภาณดี แต่เข้าโหมดหน้ามืดตามัวทันทีเมื่อเจอกับนางสาวอ.(??)
เรื่องที่ต้องซูฮกคือรักเดียวใจเดียวเข้าขั้นบ้า ถ้าได้หลงรักใครแล้วจะเกิดความรู้สึกอยากลองพยายามถึงที่สุดให้สาวเจ้าหันมามอง ดังนั้นเขาเลยกลายเป็นบุรุษช่างตื๊อ! ไม่ได้ตื๊อธรรมดาแต่ตื๊อโคตรๆ ! จะพุ่งชนเต็มเหนี่ยว ไม่ยอมถอยจนกว่าอีกฝ่ายจะมีคนรักแล้วจริงๆ
แต่เห็นแบบนี้อเล็กซานเดอร์เป็นหนุ่ม M นะคะท่าน! อันที่จริงก็ปกติดีจนกระทั่งเจอสาวรัสเซียคนหนึ่งกระทำการทารุณเขาทุกวิถีทางข้อหามาตื๊อไม่เลิก เขาจึงบังเกิดความรู้สึกว่าโดนทำร้ายแล้วช่างมีความสุข มันให้ความฟีลลิ่งซาบซ่านถึงใจ(?) ยิ่งเป็นฝีมือของคนที่เขาชอบแล้วยิ่งสุขเข้าไปใหญ่ หนุ่ม M จึงถือกำเนิดขึ้นบนโลกนี้อีก 1 ea. (?)
นอกจากที่กล่าวมาข้างต้นแล้วอเล็กซานเดอร์รักการทำอาหาร ขนม เครื่องดื่ม เป็นพ่อศรีเรือนได้กันเลยทีเดียว แถมอาหารที่ทำออกมานั้นรสชาติยังกลมกล่อมถูกใจผู้ทาน ถ้าอยากได้รสชาติจัดไปทางไหนก็บอกเขาเลย! อนึ่ง ลิ้นของอเล็กซานเดอร์ดีมากชนิดเอาเกลือหน้าตาเหมือนกันมาวางเรียงยังแยกออก! และเขาก็ชอบการชิมลิ้มรส จึงไม่แปลกถ้าร้านอาหารที่ได้เขาแนะนำจะอาหารรสชาติอร่อยเหาะ...
ลักษณะการพูด : อเล็กซานเดอร์จะแทนตัวเองว่าผม แทนคุณอื่นด้วยคำว่าคุณนำหน้านามสกุล สนิทขึ้นมาหน่อยก็คุณแล้วตามด้วยชื่อ สนิทจริงจัง(?)ก็เรียกแค่ชื่อเฉยๆ ไม่ก็ชื่อเล่น แทนบุรุษที่สามเหมือนบุรุษที่สอง ปกติจะมีหางเสียงตลอดยกเว้นแต่กับคนสนิท กับคนไข้เด็กๆ แล้วจะแทนตัวเองว่า ‘หมอ’ ออกแนวขี้เล่นกับเด็กๆ กับผู้ใหญ่ก็ใช้ผมและสุภาพเหมือนเดิม และมีหางเสียง มักมีรอยยิ้มประกอบแทบทุกประโยคการพูด
“ยินดีด้วยครับ อีกไม่นานก็จะไปออกโรงพยาบาลแล้วล่ะ ดีใจรึเปล่าเอ่ย?” เวลาพูดกับคนไข้เด็กๆ
“คุณโกเรลอฟ...กระดูกขาของคุณหัก ต้องได้รับการรักษาอย่างด่วน – แต่ไม่เป็นไรนะครับ ผมจะต้องรักษาให้ได้แน่” เวลาพูดกับคนไข้วัยผู้ใหญ่(นามสกุลโกเรลอฟ) ตบท้ายด้วยการให้กำลังใจ
“อ้าว! นายเองเหรอวลาด? ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ สบายดีไหม!” เวลาเจอเพื่อนเก่าของเขาที่ชื่อวลาดิมีร์
“คุณอันย่าครับ! ผมทำขนมมาให้ รับไว้ด้วยนะครับ!” เวลามาหาอันย่า และไม่ทราบว่าขนมนั้นจะได้รับการรับประทานรึโดนทำลาย(?)
“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่ออเล็กซานเดอร์ โวลคอฟ ฝากตัวด้วยนะครับ!” เวลาแนะนำตัว
ความสามารถพิเศษ : การทำอาหาร(รวมไปถึงขนม และเครื่องดื่ม) / ประสาทรับรสดีโคตรๆ… / สกิลการพูดที่สามารถล่อลวงโน้มน้าวใจคนได้(แต่ใช้ไม่ได้ผลกับสาวคนหนึ่งล่ะ)
ชอบ : สีขาว หรือสีโทนอ่อน / กาแฟเอสเพรสโซ่(ความขมมันระดมต่อยลิ้นจนซาบซ่าน #ผิดโคตร #เครดิต(?)พี่สาวเฌอเอม) / กาแฟอเมริกาโน่(ก็คือเอสเพรสโซ่ผสมน้ำร้อน...) / ฤดูร้อนกับฤดูใบไม้ผลิ / อาหารและเครื่องดื่มรสเลิศ(เขาเป็นประเภทชอบชิม แต่ลิ้นดีถึงมากที่สุดทำให้วิเคราะห์รสชาติได้ลึกซึ้ง – อาหารไม่เกี่ยงสัญชาติ) / หนังสือแม่ครัว(?)หรือคู่มือการทำอาหาร / หนังสือแพทย์สาขาออร์โธพีดิกส์(หนังสือเกี่ยวกับเรื่องกระดูกอย่างละเอียด – ออร์โธพีดิกส์คือหมอกระดูกและข้อค่ะ) / เสื้อและผ้าพันคอไหมพรม(ถ้าเป็นแบบแฮนด์เมดอย่างดีจะยิ่งชอบ) / ก็อกน้ำ(ของอันย่า #หะ?) / อันย่า! ผู้หญิงเพียงคนเดียวที่เขาชอบและเป็นผ้หญิงเพียงคนเดียวที่ทรมานเขาจนรู้ตัวเองว่าเป็นสาย M #ว้อท
ไม่ชอบ : อาหาร เครื่องดื่ม และขนมที่รสชาติแย่เกินรับ... / พริกสด(แบบสดๆ เพียวๆ ...เผลอกินทีนี่ซี้ดดด...) / เสื้อที่เนื้อผ้าแข็ง-หยาบ / ฤดูหนาว(ถึงจะชินชาเพราะเป็นคนรัสเซีย...แต่ฤดูหนาวมันทำให้ทำอะไรๆ ยาก) / หนังสือเกี่ยวกับการเมือง(เรื่องนี้ซาช่าจะไม่ยุ่ง...แถมยังวุ่นวาย อ่านไม่รู้เรื่อง ทัศนคติการเมืองอัลไลของมันวะ?) / คนไร้เหตุผล(ไปสงบสติอารมณ์แล้วค่อยมาคุยกันครับ... #ซาช่าอาจจะกล่าว)
เกลียด : คนโกหกขี้โกง(แบบนี้อยู่ร่วมโลกไม่ได้แน่นอน) / กบและอึ่งอ่าง(มันหยึยๆ ลื่นๆ ...เป็นไปได้ถ้าไม่ใช่ตอนทำแล็บจะไม่แตะไม่เข้าใกล้ แถมยังมีพิษอีกต่างหาก) / ฝุ่น(มันสกปรก...อาจทำให้หายใจติดขัดและถ้ามีปริมาณมากๆ เขาจะแพ้) / เสียงบาดแก้วหู
กลัว : แมงกะพรุนไฟ เพราะเมื่อสมัยยังเล็ก ตอนไปเที่ยวทะเล เล่นน้ำอยู่แถวชายฝั่งดีๆ ก็ถูกแมงกะพรุนไฟต่อย ยังจำไม่ลืมว่ามันเจ็บแสบปวดร้อนแค่ไหน...ตั้งแต่วันนั้นมาสามปีก็ไม่กล้าลงทะเล แต่ตอนนี้ลงได้แล้วนะ แค่จะต้องมองจนแน่ใจว่าไม่มีแมงกะพรุนไฟแล้วจริงๆ ถึงจะลงเล่น ออกอาการหวาดระแวงนิดๆ
ประวัติครอบครัว : อเล็กซานเดอร์ โวลคอฟเกิดในครอบครัวที่มีฐานะดีปานกลาง มีน้องชายฝาแฝดอายุ 24 ปี ครอบครัวอบอุ่นและแน่นอนแฟ้นกันดี คุณพ่อทำงานเป็นข้าราชการพลเรือน คุณแม่เปิดร้านอาหารของตัวเอง(แม่ของเขาก็ทำอาหารอร่อยนะ!) จนกระทั่งเขาเรียนจบแพทย์สายกระดูกและข้อต่อ ทำให้ฐานะทางการเงินของบ้านดีขึ้นเรื่อยๆ แถมเวลาว่างเขาก็จะไปช่วยคุณแม่ทำกับข้าวขาย(ใช้แค่หน้าตาก็เรียกลูกค้าได้ถล่มทลายแล้วลูกเอ๋ย #ขุ่นแม่ไม่ได้กล่าว) ส่วนน้องชายทั้งสองยังคงเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ในสาขาสถาปัตยกรรมทั้งคู่ ปัจจุบันอเล็กซานเดอร์ทำงานเป็นหมอออร์โธฯ ให้กับโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ยังไม่มีแผนการจะเปิดคลีนิกเป็นของตนเอง
สัมภาษณ์ออริ
ชายหนุ่มชาวรัสเซียก้มมองนาฬิกาดิจิตอล ตัวเลขบอกเวลาที่...11.45 น.
เวลานี้เป็นเวลาพักเที่ยงจากงานพอดี ชายหนุ่มร่างสูงผู้โดดเด่นในชุดสีขาวซึ่งปักริมและสวมเสื้อข้างในซึ่งยาวแพลมออกมาสีชมพู(เนื่องจากเป็นวันอังคาร)นาม ‘อเล็กซานเดอร์ โวลคอฟ’ เดินไปตามทางเพื่อตามหาร้านอาหารอร่อยๆ ของละแวกนี้ เขาหิวไส้กิ่วจะตายอยู่แล้ว! จนกระทั่งมาเจอกับร้านกาแฟเล็กๆ แต่บรรยากาศอบอุ่นชวนให้เข้ามานั่งดื่มอย่างยิ่ง เขาพินิจพิจารณาร้านนั้นอย่างสนใจ ปกติไม่ค่อยจะมาย่านนี้สักเท่าไหร่ จึงนึกไม่ออกว่าเป็นร้านที่เปิดนานแล้วรึเพิ่งเปิด? แต่การตกแต่งที่นี่จัดว่าสะอาดสะอ้านและน่ารักมาก ชวนให้ผู้สัญจรไปมาเกิดความรู้สึกสะดุดตาสะดุดใจอย่างเช่นเขา อีกอย่าง...วันนี้เขายังไม่ได้ดื่มกาแฟเลยนี่นะ? ถ้าอย่างนั้นลองชิมของร้านนี้หน่อยแล้วกัน ร้านอาหารเดี๋ยวค่อยหาต่อคงไม่เป็นไร ชายหนุ่มตัดสินใจได้ในที่สุด ก่อนจะเดินเข้าร้านไป
หน้าร้าน เป็นชายหนุ่มหน้าสวยกำลังยืมยิ้มให้ อเล็กซานเดอร์เห็นดังนั้นจึงยิ้มตอบ เขามองชุดที่อีกฝ่ายสวมใส่อย่างประหลาดใจเล็กน้อย ไม่ว่าจะมองมุมไหนคนๆ นี้ก็เป็นผู้ชาย แต่ทำไมถึงกล้าสวมชุดเมดแสนวาบหวิวนี่กันนะ? นับว่าใจกล้าไม่เบาทีเดียวเชียว ลงทุนเรียกลูกค้าขนาดนี้นี่ความตั้งใจคงไม่ธรรมดา...เขามองป้ายชื่อของพนักงานคนนี้ ‘ลูคัส บอนเดวิก’ – คงจะมีเชื้อฝั่งยุโรปเหนือล่ะมั้ง
“ยินดีต้อนรับครับ”
เขาโต้ตอบเพียงพยักหน้าเบาๆ ให้อีกฝ่ายเท่านั้น ก่อนจะเดินเข้าร้านไป อเล็กซานเดอร์สำรวจภายในร้านโดยคร่าว การตกแต่งถ้ามองจากข้างในสวยกว่าข้างนอกอีก! นึกนับถือคนจัดวางและตกแต่งว่าไอเดียดี ไม่ช้าที่นี่คงมีลูกค้าเยอะเป็นแน่ แต่ก็ต้องดูที่รสชาติของเครื่องดื่มในร้านด้วยล่ะนะ
จากนั้น อเล็กซานเดอร์ ก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ สักพัก เด็กหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีทองและแว่นตาก็เดินมาหาพร้อมรอยยิ้ม เขามองและอดยิ้มตอบอย่างเอ็นดูให้ไม่ได้ แม้จะแค่รอยยิ้มแต่เขาก็รู้สึกว่าเด็กหนุ่มคนนี้ช่างสดใสเหลือเกิน ดูร่าเริงกระตือรือร้นสมวัยมาก นั่นทำให้เขาหวนนึกถึงลูกชายเพื่อนคนหนึ่ง เด็กคนนั้นก็มีรอยยิ้มแบบนี้เช่นกัน เขาเหลือมองป้ายชื่อของเด็กเสิร์ฟ ‘อัลเฟรด เอฟ. โจนส์’ นามสกุลโจนส์...คงจะคนอเมริกันสินะ
“รับอะไรดีครับ”
“เอสเพรสโซ่หนึ่งที่ครับ” อเล็กซานเดอร์ตอบเครื่องดื่มที่ชอบไป ถ้าจะถามว่านี่เป็นการทดสอบรสชาติคงจะแอบหิน...เอสเพรสโซ่นั้นถ้าหากใช้เวลาน้อยไปจะไม่เข้มพอ ถ้ามากเกินไปก็จะไหม้ ยุ่งยากต่อการทำ แต่เขาก็อยากลองวัดดูว่าบาริสต้าของร้านนี้จะมีฝีมือเท่าไหร่?
“รอสักครู่นะครับ” แล้วชายหนุ่มก็เดินไปที่ที่เคาน์เตอร์ บาริสต้าหนุ่มชาวเอเชียร่างเล็กรับออร์เดอร์พร้อมรอยยิ้ม จากการเจอรอยยิ้มมาสามคนรวดทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าคนในร้านนี้ช่างเป็นมิตร แม้จะเพราะธุรกิจส่วนหนึ่ง แต่ร้านกาแฟหลายที่พนักงานก็ไม่ค่อยยิ้ม...บาริสต้าคนนี้ถ้ามองดูแล้วจัดเป็นผู้ชายที่น่ารักเลยล่ะ ชาวเอเชียหน้าหวานอยู่แล้วล่ะมั้ง? ถ้าหากเป็นผู้หญิงเขาอาจจะสนใจก็ได้นะ ... แต่คงไม่หรอก เพราะเขามี ‘เธอ’ อยู่แล้วนี่นา เมื่อนึกถึงแล้วอเล็กซานเดอร์ก็เริ่มเหม่อ ตั้งแต่คลาดกันตอนนั้นเขาก็ไม่ได้พบ ‘เธอ’ อีกเลย...ตอนนี้ ‘เธอ’ จะอยู่ที่ไหนกันนะ จะสบายดีรึเปล่า?
อเล็กซานเดอร์นั่งเท้าคางพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย รอสักพัก เด็กเสิร์ฟ ซึ่งก็คือหนุ่มน้อยอัลเฟรดแสนร่าเริงคนเดิม ก็วางเครื่องดื่มลงบนโต๊ะพร้อมรอยยิ้มสดใส
“ได้แล้วละครับ”
“ขอบคุณครับ” อเล็กซานเดอร์ตอบ แล้วเด็กเสิร์ฟก็หันหลังกลับไปบริการแขกคนใหม่ ชายหนุ่มสูดกลิ่นจากกาแฟในแก้วที่ได้ กลิ่นไม่เลว...เขาคิด นิ้วเรียวจับช้อนคนกาแฟสองสามรอบแล้วค่อยๆ ยกขึ้นดื่ม ละเลียดกับรสชาติอันเข้มข้นและหนักแน่นของเอสเพรสโซ่ รสชาติเยี่ยมยอด! บาริสต้าชาวเอเชียคนนั้นเก่งจริงๆ ถ้าให้เดา เขาคงมีสูตรเฉพาะตัวเป็นแน่ ที่ทำให้เอสเพรสโซ่มีรสชาติอันลงตัวยิ่งกว่าร้านไหนที่เขาเคยลองมา เขามองชื่อบนป้ายกรอบเหลี่ยมของบาริสต้า ‘คิคุ ฮอนดะ’ คนญี่ปุ่น...วันหลังคงต้องถามเคล็ดลับสักหน่อยแล้ว มุมปากของอเล็กซานเดอร์ยกยิ้ม เขาดื่มกาแฟแก้วนี้จนหมด ในใจคิดว่าต้องมาใช้บริการอีกแน่ จะมาให้เป็นลูกค้าประจำเลยล่ะ!
อเล็กซานเดอร์ กวาดสายตาไปทั่วร้าน จนสะดุดตากับชายหนุ่มผมทองที่กำลังยืนสั่งงานลูกน้อง คนๆ นี้คงจะเป็นผู้จัดการร้านสินะ ดูจริงจังและเจ้าระเบียบ ออกจะเข้มงวดกับพนักงานแฮะ แต่...คิ้ว – คิ้วเจ๋งดีจัง ยังไงก็อดมองไม่ได้... เขาคิดพลางหัวเราะในลำคอ สักพัก ชายหนุ่มคนนั้นก็เปลี่ยนให้อีกคนมาดูแลแทน คนนี้ก็น่าจะผู้ช่วยผู้จัดการร้าน? หรือว่าหุ้นส่วน? แต่ดูเป็นคนที่กันเองมากกว่า อืม...แต่พอดูท่าทางแล้วเป็นคนตลกดีนะ ร้านกาแฟนี่ช่างมีเสน่ห์จริงๆ
อเล็กซานเดอร์ เดินไปที่บริเวณเก็บเงิน สาวรัสเซียร่างสูงในชุดสีหวานกำลังส่งยิ้มให้คุณ แต่เธอกลับชะงักเมื่อมองเห็นหน้าเขาตรงๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นอะไรที่ปั้นยาก...ในขณะที่ชายหนุ่มเองก็ชะงัก แต่ไม่ใช่เพราะตกใจ ดีใจมากต่างหาก! ในที่สุดเขาก็ได้เจอเธอเสียที!! วันอังคารด้วย เทพแห่งความรักยังไม่ทอดทิ้งเขา! ‘อันย่า บรากินสกาย่า’ ผู้หญิงที่เขาหลงรักและไล่ตามตื๊อตลอดมาตั้งแต่อยู่ที่รัสเซีย! สีหน้าของเขายามนี้ช่างระรื่นจนน่าหมั่นไส้ – ในทางกลับกันฝ่ายหญิงสาวดูไม่มีทีท่าดีอกดีใจ แต่กลับปล่อยรังสีทะมึนอยากไล่ให้ไปไกลๆ เสียมากกว่า บวกกับสายตาที่สื่อประมาณว่าเอ็งอีกแล้วเรอะ? ทำให้ผู้เห็นเหตุการณ์พอจะเดาความสัมพันธ์ของสองคนนี้ออก
“คุณอันย่า คุณจำผมได้ – ”
“ทั้งหมด 2 ดอลลาร์ค่ะ”
อันย่ารีบตัดบท ทำเอาอเล็กซานเดอร์แทบหน้าชา ถึงกับยิ้มค้าง นี่เขายังพูดไม่จบเลยนะ ... แต่ช่างเถอะ ตอนนี้เขาเป็นลูกค้า มาหาเธอเวลาเลิกงานก็ได้! ชายหนุ่มคิดอย่างนั้น อย่างไรก็ดี เธอคอยปฏิเสธเขาตลอดอยู่แล้วนี่ กับเรื่องแค่นี้ไม่เป็นไรหรอก! เขาปลอบใจตัวเองแล้วหยิบเงินจำนวน 2 ดอลลาร์จ่ายให้ อาจจะเสียมารยาท...แต่อเล็กซานเดอร์ขอสัมผัสมือที่รักหน่อยเถอะ(?) ทว่าพอแช่ฝ่ามือลงบนมืออ่อนนุ่มของอันย่าไม่ถึงสามวิ สาวเจ้าก็ทำการบีบมันจนดังกร็อบ แม้จะเจ็บ(มาก)แต่อเล็กซานเดอร์ยังคงยิ้มหวาน อันย่าทำอะไรก็ไม่ผิดหรอก แม้จะทำร้ายเขาก็ตามที...ทำอีกสิครับ ทำอีกเยอะๆ เลยสิคุณอันย่า! ผมน่ะรอเวลานี้มานานมากเลยนะ!! นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้ถูกคุณทำร้าย!? หญิงสาวฉีกยิ้ม(อันน่าสยดสยองในสายตาคนปกติ แต่สวยงามในสายตาของอเล็กซานเดอร์เพราะเขาไม่ปกติ #?)ให้ พร้อมเค้นคำพูด
“ขอบคุณที่ใช้บริการนะคะ โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ”
ชายหนุ่มจำใจเดินออกมาจากร้านอย่างเสียมิได้(?) เขาเข้าใจดีว่าตอนนี้เป็นเวลางาน...อา คุณอันย่าคงไม่อยากจะเสียเวลามากสินะ อเล็กซานเดอร์คิดในแง่ดี แค่อย่างน้อยเขาได้พบกับเธอก็เพียงพอแล้ว อ๊ะ อีกอย่างเขาไม่ลืมที่จะแวบไปดูหน้าร้านอีกครั้งว่าปิดกี่โมง จะได้หาเวลามาเยี่ยมเยียนคุณอันย่าและพาไปเดท(?) แค่คิดก็มีความสุข เขาแทบอดใจรอเวลาปิดร้านไม่ไหวแล้วนะ~ อ้า – ร้านกาแฟนี่นอกจากกาแฟจะรสชาติดีแล้วยังมีคุณอันย่าอยู่อีก แบบนี้มาทุกวันแน่ๆ ~ชายหนุ่มอมยิ้ม เริ่มบีบคลึงมือที่ถูกทารุณด้วยรัก(?)เพื่อหาความผิดปกติ จะได้กลับโรงพยาบาลแล้วรักษาได้ทันที และเริ่มเดินหาร้านอาหารต่อ... ยังจะหาที่กินข้าวได้อีกนะแก
สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
สวัสดีค่า ชื่ออะไรค้า? เราชื่อหงส์นะคะ : ชื่อภีมค่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักนะคะหงส์ซัง XD
ถ้าจะขอเปลี่ยนแปลงได้ไหมคะเนี่ย : ได้ทุกอย่างตามปรารถนาค่ะ! เพราะเรายังไม่รู้ว่าปั่นออกมาตรงและดีแค่ไหน ; u ;
ถ้าไม่ติด หงส์ขอพิจารณาก่อนได้ไหมคะว่าจะส่งกลับหรือให้เป็นตัวรอง : ได้ค่ะ XD
มีช่องทางติดต่ออื่นๆ นอกจากมายไอดีไหมคะ : มี Facebook ค่ะ!
ขอบคุณที่เอาลูกมาสมัครนะคะ : ค่ะ!
Potato theme
ความคิดเห็น