คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #128 : Cαяnιvoяε Hosт Club [RP : Prologue]
สายลมหนาวพัดพาอย่างแผ่วเบาพร้อมเกล็ดหิมะโปรยปราย ดวงอาทิตย์ใกล้จะตกดิน ความมืดเริ่มโรยตัวปกคลุมผืนฟ้า...ผู้คนสัญจรไปมากันขวักไขว่ หนึ่งในนั้นมีเด็กหนุ่มซึ่งย้อมผมสีแดงสดสะดุดตาคนหนึ่ง เขาหยิบกระดาษจากเสื้อโค้ทขนสัตว์ขึ้นมาดู...
ฉันหยิบแผนที่ขึ้นมา กวาดสายตามองจุดที่ตนเองน่าจะอยู่ ถ้าไปตามสายถนนตรงนี้ไปเรื่อยๆ ผ่านตรอกอีกสองตรอกก็จะถึงที่หมายที่ฉันจะไปแล้วสินะ?
ฉันกระชับเสื้อโค้ทแน่น ให้ตายสิ – อากาศหนาวเย็นแบบนี้...อยากรีบๆ ไปให้ถึงจัง! ฉันคิดแล้วรีบสาวเท้า ย่ำลงไปที่กองหิมะบนพื้นบ้าง เตะวัตถุเล็กๆ ที่มาขวางทางบ้าง แต่ฉันไม่ใส่ใจหรอกว่าจะเหยียบโดนอะไร
ฉันพ่นลมออกมา มันกลายเป็นไอเย็นอย่างเห็นได้ชัด บวกกับหิมะเย็นๆ ก้อนเล็กกระทบแก้ม ทำให้ฉันยิ่งต้องกระชับเสื้อเข้าไปอีก เฮ้อ...
ระหว่างทางนั้น ฉันคิดถึงเรื่องเมื่อสี่วันก่อน...
......
….
..
.
ภายในห้องของคุณลุงหลง ฉันนั่งบนโซฟาเล็กข้างๆ ท่าน ในห้องนั้นมีบุคคลที่คุณลุงไว้ใจอยู่อีกประมาณสี่ห้าคน พวกเรารวมถึงฉันต่างก็ถูกคุณลุงเรียกมาด้วยกันทั้งนั้น และไม่รู้เหตุผลอีกด้วย อีกเดี๋ยวคุณลุงคงจะอธิบายเอง แต่ฉันชิงเปิดประเด็นเสียก่อน
“คุณลุงเรียกผมกับพวกนี้มาทำไมเหรอครับ” ผมถามออกไป “มีงานให้ทำ?”
คุณลุงเหลือบมองมาทางฉัน แล้วท่านก็พยักหน้าน้อยๆ
“อันที่จริงหลานไม่ต้องทำก็ได้นะเฟิงหลาง...” คุณลุงพูดเนิบๆ “หลานยังเด็กไป – ”
ถ้าให้พูดตามจริง คุณลุงไม่ได้เรียกฉันมาหรอก แต่ฉันขอมานั่งฟังด้วยเอง! เรียกมือดีมาขนาดนี้คงมีเรื่องน่าสนใจแถมอาจมีเรื่องผลประโยชน์มาเกี่ยวข้องด้วยก็ได้ เอาเป็นว่าฉันก็อยากจะลองทำ!
ฉันขัดคุณลุงทันที “ผมเองก็อยากจะทำเหมือนกันนะครับคุณลุง อีกอย่างผมก็ไม่ถือว่าเด็กนะ! ในวงการเราน่ะอายุไม่เกี่ยวข้องเลย”
เข้าใจอยู่หรอกว่าคุณลุงเป็นห่วงผม เพราะผมน่ะเป็นหลานคนเดียวของคุณลุงนี่นะ แต่จะให้ผมทำงานเล็กๆ ยิบย่อยต่อไปไม่เอาด้วยหรอก บางทีเพื่อพิสูจน์ตัวเอง ผมต้องลองรับงานที่มีความเสี่ยงบ้าง
คุณลุงถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อดูแล้วคงห้ามผมไม่ได้ ท่านจึงเริ่มเล่า...
“ภารกิจนี้...สถานที่อยู่ที่โฮสต์คลับ” คุณลุงพูด “มีข่าวจากสายรายงานว่าโฮสต์คลับนี้น่าจะเป็นจุดส่งสินค้าของยาเสพติด แต่มันก็แค่ความน่าจะเป็น ข้อมูลมีไม่มากเนื่องจากว่ามันไม่ง่ายที่จะเค้นข้อมูลจากภายนอก เพราะฉะนั้น...ใครจะอาสาไปสืบเรื่องนี้บ้าง?”
โฮสต์คลับเหรอ – ใช่ว่าฉันจะไม่รู้จัก แต่ฉันไม่เคยทำงานบริการแบบนั้น ตั้งแต่คุณลุงรับฉันเป็นลูกบุญธรรม แรกๆ ฉันแทบไม่ต้องทำอะไรเองเลยด้วยซ้ำ จนเมื่อหลายปีก่อนนี่แหละที่ฉันอยากช่วยงานคุณลุงบ้างเลยต้องพึ่งตัวเองสุดฤทธิ์ ดังนั้นฉันคิดว่าตัวเองอาจไม่เก่งเรื่องดูแลรับปรึกษาปัญหาของใครเท่าไหร่นัก แต่ถ้าพยายามคงทำได้...มั้ง? อื้ม! เอาเป็นว่ามันคงไม่น่าจะยากอะไรนักหรอก!! ฉันต้องมั่นใจในตัวเองสิ
“ผมขอแล้วกันครับคุณลุง” ฉันเสนอตัวเองรับงานทันที “ผมจะไม่ทำให้คุณลุงผิดหวังแน่นอน!” ฉันบอกอย่างมั่นใจ
“เฟิงหลาง...” คุณลุงพูดพร้อมมองฉันอย่างห่วงๆ ก่อนจะพูดประโยคแทงใจฉันขึ้นมา
“หลานดูแลใครเก่งขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เพื่อลบประโยคนั้นออกจากหัว ฉันจึงยืนยันที่จะรับภารกิจนี้(อย่างเอาเป็นเอาตาย)และจ้างโฮสต์มาสอนตัวเอง(พร้อมเรียนรู้อย่างเอาเป็นเอาตาย)เป็นเวลาสามวัน...
โฮสต์คนนั้นบอกว่านิสัยของฉันโอเคแล้ว เพราะหลายคนก็ชอบเด็กหนุ่มที่มีบุคลิกร่าเริงแบบฉัน แค่ฉันต้องเพิ่มความสุขุมอีกนิด คิดมองการณ์ให้ไกลเกี่ยวกับปัญหาทุกอย่างอีกหน่อย พอช่วยให้คนๆ นึงปรับทุกข์จนโล่งอกได้ก็พอ
เมื่อฉันพร้อมคุณลุงก็ส่งฉันไปยังเมืองที่โฮสต์คลับนั้นตั้งอยู่ และให้ฉันพักผ่อนหนึ่งวันก่อนออกเดินทาง(พูดเหมือนจะไปผจญภัย อันที่จริงฉันก็แค่ไปตามหาโฮสต์คลับแค่นั้นแหละ...) ถึงฉันจะยืนกรานว่าจะไปด้วยตัวเอง แต่ก็รู้...คุณลุงคงส่งคนไปประกบฉันจนกว่าจะถึงที่หมายนั่นล่ะ
.
..
....
......
ฉันเลี้ยวเข้าตรอกสุดท้าย ตรงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเห็นตึกๆ หนึ่งที่มีตัวอักษรระบุไว้เด่นหราพร้อมป้ายแขวนหน้าประตู
Cαяnιvoяε Hosт Club
‘OPEN NOW!’
ฉันยกยิ้มมุมปาก เอื้อมมือไปเปิดประตูโฮสต์คลับนั้น ภายในถูกตกแต่งอย่างดี ไม่เลวนี่... แล้วฉันก็ตรงไปที่เคาน์เตอร์
“สวัสดีครับ ที่นี่รับสมัครโฮสต์อยู่รึเปล่าครับ?” ฉันยิ้มสดใส รอยยิ้มฉันไม่ได้ปั้นนะ โดยนิสัยของฉันแล้วถ้าไม่นับรสนิยมกับประวัติอื่นๆ ถือว่าก็แค่เด็กหนุ่มลั้ลลาคนหนึ่งเลยทีเดียว “ผมอยากมาสมัครน่ะครับ”
ผู้ชายคนนั้นหันหลังกลับมา ใบหน้านิ่งเย็นชานั่นเพียงแค่พยักหน้าและยื่นใบสมัครให้ฉันพร้อมปากกาเท่านั้น
ฉันกรอกข้อมูลลงไปและส่ง ผู้ชายคนเดิมรับพร้อมกับถามฉัน
“ทำไมนายถึงเลือกฉายานี้ล่ะ”
ฉันหวนนึกถึงฉายาที่ผมใส่ลงไป...
‘BAT’
ฉันยิ้มให้เขาอีกครั้ง “เพราะ ‘เลือด’ กับ ‘ความมืด’ น่ะคือสิ่งที่ผมเจอมาตลอด...และเป็นสิ่งที่ผมรัก อ้อ! แล้วก็รูปร่างเล็กๆ อย่างผม คงเหมาะกับค้างคาวกว่าใช่มั้ยล่ะครับ?”
อีกอย่าง...ค้างคาวดูดเลือดที่อาศัยอยู่ในถ้ำมืด คงไม่คิดที่จะหวนกลับสู่แสงสว่างเพื่อฝืนธรรมชาติ...ดังเช่นตัวฉันที่เลือกเส้นทางชีวิตนี้ และไม่อาจหวนกลับได้อีกยังไงล่ะ...
stroberi ★
ความคิดเห็น