คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 :
The L E T T E R .
The dreams that I accumulated,
That day
The road we previously tread did not intersect
The thoughts that believed, the thoughts that promised,
In the night sky we looked up to
Although nothing changed in my memories when I recalled them,
Because I had my eyes focused only on it
The path we are treading met at one intersection
|
“
ถึง วินเช่ แมดซ์ –
สวัสดีวิน หวังว่านายจะได้อ่านจดหมายนี้หลังจากที่ผมบอกไป เมื่อลากันเสร็จแล้ว เมื่อผมหันหลังกลับ – ผมเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เท่าไหร่ แต่เชื่อผมเถอะว่าแบบนี้ดีกว่าแล้วจริงๆ
ผมเขียนเพราะ...เพราะผมคงไม่ได้เยือนฮาเซลนี้อีกนาน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะได้กลับมาอีก ถึงอย่างนั้นผมก็สัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วล่ะว่าจะต้องเข้าเรียนอีกครั้งอย่างแน่นอน
ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่ผมผูกพันกับที่นี่ กับหลายๆ คนในนี้ โดยเฉพาะกับนาย วิน
มันเป็นเรื่องแปลกตั้งแต่เราเจอกันอย่างประหลาดๆ (โดยที่นายโดนใส่กุญแจมือและผมก็ช่วยนายสะเดาะกลอนมันออกได้) ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเราไม่เคยเจอกันเลย ใช่ไหม? ต่อให้มันเป็นการเริ่มต้นแบบไหนก็ตาม ผมดีใจที่ได้คุยกับนายนะ และไม่นึกว่าหลังจากนั้นเราจะได้คุยกันมาเรื่อยๆ – ได้ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อยครั้ง มีความทรงจำหลายอย่าง อาจจะทั้งดีและไม่ดีปนกันไป ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นช่วงเวลาที่ดีมากของผมเลยล่ะ ขอบคุณนะวิน ขอบคุณสำหรับทุกๆ อย่าง
รู้อะไรรึเปล่า บางทีผมอาจจะรู้ตัวเองช้าไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าไม่รู้เลย… ผมคิดว่านายทำให้ผมสัมผัสกับความรู้สึกเมื่อครั้งแต่ก่อนอีกครั้งหนึ่ง
มันเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นและเจ็บปวดในคราวเดียวกัน ครั้งนี้ก็ด้วย ผมไม่อยากจะจากที่นี่ไป แต่…ผมมีธุระสำคัญที่ต้องจัดการในระยะยาว
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมชอบเวลาที่ได้อยู่กับนาย บางทีนายก็ทำให้ผมยิ้ม หัวเราะ และอะไรหลายอย่างได้มากที่สุดคนหนึ่งนะ? ความรู้สึกและการกระทำหลายอย่างที่นายมอบให้ ผมจะเก็บมันไว้อย่างดีในความทรงจำนี้… และถ้าหากผมทำอะไรแย่ๆ กับนายลงไป ก็คงต้องขออภัย และหวังว่านายจะยกโทษให้
ที่แน่ๆ คือ ผมไม่เคยนึกเสียใจเลยที่ได้พบนาย
วิน บางครั้งการเขียนความรู้สึกที่เอ่อล้นมันก็ถ่ายทอดลงหน้ากระดาษที่มีจำกัดไม่พอเท่าไหร่ ฉะนั้นทั้งหมดนี้ผมพยายามรวบที่สุดแล้ว – สิ่งที่ผมอยากจะบอก ผมต้องการที่จะพูดด้วยตัวเอง แค่คิดว่าตอนนี้น่าจะยังไม่ถึงเวลา… และผมก็ไม่อยากจะเขียนออกมาเช่นกัน ผมกลัวว่ามันจะผูกมัดนาย หรือทำให้นายต้องลำบากใจ
ถ้าหากถึงวันนั้น วันที่ผมกลับมา ผมจะบอกให้นายได้รู้
เหมือนเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัวว่าให้นายรอกลายๆ เลย – ผมขอโทษ แต่ผมอยากให้นายได้ฟังเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วเท่านั้นเอง ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากจะชัดเจนกับนาย ผมอยากจะอยู่ที่นี่ต่อไป อยากกอดนายให้แน่นใจจะขาด แต่ผมทำไม่ได้...
ผมหวังว่าเทอมต่อไปจะสนุกสำหรับนายนะ อย่าลืมขยันให้มากด้วยล่ะ ตอนนี้นายดูไม่เป็นเจ้าหญิงออโรร่าเหมือนแต่ก่อนเท่าไหร่แล้ว นายกระฉับกระเฉงขึ้น ซึ่งนั่นดือเป็นเรื่องดี
ดูแลตัวเองด้วย มีความสุขมากๆ นะ
ผมจะคิดถึงนาย ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม
เมื่อกลุ่มดาวซาจิแทเรียสเคลื่อนผ่านท้องฟ้าเลยสองครั้งไป(อาจเป็นสาม ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ไม่น่าจะนานขนาดนั้น) ตอนนั้นเราอาจได้พบกันอีก (ถ้านับที่จะถึงนี้ก็ถือเป็นหนึ่งแล้วล่ะ)
ปล. บางทีก็อยากจะขอบคุณมิสเตอร์และมิสซิสแมดซ์ที่ทำให้ผมเจอกับนาย
ปล.2 หวังว่านายจะโอเคกับล็อคเก็ตนี่นะ
จาก ฟิลอส อโลกอน
” |
' So I’ll live this moment with you.
ความคิดเห็น