(NOT) The Secret Part ♡

ลำดับตอนที่ #20 : Priest :: Leggero

 

            บท : อื่นๆ

            ชื่อ - นามสกุล : เลจเจโร เทิร์มเชน (Leggero Turmchen)

            อายุ : 24 ปี

            อาชีพ : บาทหลวง(หรือก็คือหลวงพ่อในโบสถ์แหละค่ะ (?))จากวาติกัน

            รูปร่างลักษณะ : เลจเจโร เทิร์มเชน --- บุรุษรูปร่างค่อนข้างเพรียวเล็กน้อย ทว่าสมส่วน และเชื่อสิว่าภายใต้ร่มผ้านั้นเขาเองก็มีกล้ามเนื้อบางๆ พอดูดีเหมือนกัน ;) เส้นผมของเลจเจโรถูกตัดสั้นและเป็นสีทอง (แต่เหมือนมีเด็กมือดีมาแกล้งย้อมผมของเขา ซึ่งส่วนปลายล้างไม่ออก กัดแล้วกัดอีกก็ได้แค่สีแดงอ่อนๆ ใกล้ชมพู...) ดวงตาคู่สวยมีสีทับทิม (แต่มักโดนเหมารวมกับสีแดงๆ แบบปีศาจอยู่เรื่อย) เจาะหูและใส่ต่างหูกลมเล็กสีดำทั้งสองข้าง ใบหน้าองค์รวมแล้วจัดว่าหน้าตาดีระดับหนึ่ง ผิวสีขาวนวล ส่วนสูงประมาณ 178 ซม.

            ลักษณะนิสัย : (ขอลิสต์เป็นข้อๆ นะคะ wwww จะได้มีแต่เนื้อเน้นๆ น้ำน้อยๆ ค่ะ (?))
- สุภาพมาก ชนิดที่ว่าคนวัยไหนเขาก็ยังรักษาความสุภาพในเกณฑ์ที่เท่ากัน และมีน้ำเสียงที่อ่อนโยน ให้ความรู้สึกสบายเวลาฟัง
- เป็นคนที่นุ่มนวล อ่อนโยน อยู่ด้วยแล้วรู้สึกดีค่ะ เพราะต่อให้เงียบกันก็ไม่รู้สึกตึงเครียดมากนัก
- มักมีรอยยิ้มละมุนละไม(?)ประดับอยู่บนใบหน้าแทบตลอดเวลา เพื่อที่ผู้สนทนาจะได้รู้สึกคลายกังวลและปลอดภัยค่ะ
- เป็นคนดีคนหนึ่ง เพราะเขาจะไม่ถือสาหาความอะไรนัก เมื่ออีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจจะทำ หรือตั้งใจแต่มันเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยที่ให้อภัยได้
- เป็นมิตร มนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม ไม่ว่าจะมาประเด็นไหนเขาก็คุยได้หมดทุกประเด็นนั่นแหละค่ะ ยกเว้นแต่ประเด็นอบายมุขทั้งหลายแหล่(?)
- ถ่อมตัว นอบน้อม และชอบทำอะไรปิดทองหลังพระ
- มีเมตตาอารีจิต คุณธรรมดีเยี่ยม
- ปลอบประโลมเก่ง ให้คำปรึกษาได้เป็นอย่างดี ค่อนข้างเป็นคุณสมบัติอย่างหนึ่งที่บาทหลวงควรมีนะคะ(?)
- เคร่งครัดในศาสนาเป็นอย่างมาก
- ถึงจะเข้าหาง่ายแต่เขาก็เป็นประเภทหวงตัวเล็กน้อยนะคะ เป็นไปได้ไม่ค่อยอยากจะให้ใครมาแตะเนื้อต้องตัวมากๆ เท่าไหร่นัก จับนิดจับหน่อยได้ค่ะ แต่ถ้าเริ่มถึงขั้นโอบโน่นนี่นั่นเจ้าตัวจะเริ่มถอยๆ เขยิบออกนิดๆ แล้ว(?)
- รักสงบมากค่ะ ดังนั้นจึงชอบอยู่ที่โบสถ์เงียบๆ และทำงานในโบสถ์ตามหน้าที่ตนเองไปมากกว่าที่จะออกข้างนอก
- เป็นคนที่ไว้ใจได้นะคะ เล่าอะไรให้ฟังก็เก็บเงียบได้
(ต่อจากนี้เล็กๆ น้อยๆ ก็เป็นส่วนที่ต้องอ่านประวัติประกอบแล้วค่ะ ว่าบาทหลวงคนนี้ไม่ธรรมดา(?))
- กับปีศาจก็แยกแยะนะคะ ถ้าปีศาจที่ดีจะเป็นมิตรด้วย ปฏิบัติตนเหมือนกับมนุษย์เป๊ะๆ แต่ถ้าไม่ดี... เชิญข้อต่อไปค่ะ...
- เอาจริงๆ เลจเจโรนั้นโหดกว่าที่คิดมากนักนะคะ หากจำเป็นแล้วล่ะก็เขาสามารถที่จะเลือดเย็น และไร้ความปราณี จากบุคคลดีๆ เวลาต่อสู้แล้วเอาเข้าจริงน่ากลัวไม่แพ้ปีศาจกันเลยทีเดียว (....) เขามีสารพัดวิธีที่จะจัดการ ไม่ว่าจะทำให้เลือดตกยางออกน้อยรึมาก หรือจะอยู่ในสภาพที่อีกฝ่ายย่ำแย่ขนาดไหน ส่วนใหญ่จะไม่ฆ่าแล้วเน้นสอบสวนหรือส่งให้เชสเซอริค แต่หากจำเป็นยิ่งกว่าเขาก็ฆ่าได้ (เป่าขมับอย่างอ่อนโยนพร้อมกับบทสวดสั้นๆ ส่งให้พระเจ้าชำระล้าง?) บทจะบู๊ก็ล้างผลาญได้ระห่ำสุดขั้วนะคะ wwwwww
- เห็นแบบนี้แล้วค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องเงินค่ะ เนื่องจากวาติกันต้องซีเรียสรายได้(?) เขาก็เลยได้รับการอบรมสอนเรื่องนี้มานิดหน่อย (?) ใครทำโบสถ์พังมีโอกาสต้องจ่ายเงินค่าซ่อมให้นะคะ (?)

            ประวัติความเป็นมา : เลจเจโรถือกำเนิดในเขตวาติกัน (ซึ่งสมัยนั้นยังคงเป็นส่วนหนึ่งของอิตาลี) และบิดาของเขาเป็นชาวสวิส (เป็นสวิสการ์ดที่คอยดูแลวาติกัน) แรกเริ่มเดิมที การอยู่ในสถานที่เปี่ยมด้วนแรงศรัทธาในศาสนาเช่นนี้ทำให้เขาอยู่ค่อนข้างยากทีเดียว เพราะอะไร? ดวงตาของเขาน่ะสิเป็นสาเหตุ ผู้คนเข้าใจผิดกันว่าเขานั้นเป็นบุตรของปีศาจ เคราะห์ดีที่ไม่โดนจับ  ขี้เถ้ายัดปาก  สังหารแต่เล็ก เนื่องจากพ่อและแม่ได้ยื่นคำร้องตรวจสอบ ซึ่งเป็นที่ยืนยันว่าดวงวิญญาณเขานั้นบริสุทธิ์และหาใช่มีสายเลือดอันโสมมไม่ ชีวิตจังง่ายขึ้นเยอะ (และก็โดนเด็กแถวนั้นเอาสีย้อมสีแดงมาย้อมเล่นทีเผลอ แต่สุดท้ายก็ล้างออกได้จนเหลือแค่ปลายปอยที่ดูจะติดแน่นทนนานเหลือเกิน) ต่อมาได้ขอเข้ารับในการเป็นส่วนหนึ่งของคณะสงฆ์แห่งวาติกัน ภายใต้ตำแหน่งบาทหลวง ทว่าสังกัดที่ทำงานอยู่นั้นเป็นสังกัดลับเกี่ยวกับการปราบพวกนอกรีต(หรือคือปีศาจดีๆ นี่เอง) ดังนั้นเลจเจโรจึงถูกฝึกฝนมาเพื่อต้านและรับมือพวกนี้โดยเฉพาะ ทั้งความรู้ทางทฤษฎีและปฏิบัตินั้นจัดว่าอยู่ในขั้นสูงเลยทีเดียว แม้จะไม่ได้เป็นถึงระดับพระกาฬ แต่ก็ถือว่าเป็นมือดีคนหนึ่งเหมือนกัน เขาค่อนข้างชำนาญทีเดียวกับการจัดการปีศาจแต่ละประเภทที่ทางวาติกันได้เคยมอบหมายให้รับงาน
จนกระทั่งได้มีรายงานเกี่ยวกับเรื่องวุ่นวายเนื่องจากฝีมือของปีศาจในลอนดอน เขาได้ถูกส่งไปพร้อมกับคณะที่มีหน้าที่เผยแพร่ศาสนาส่งตรงโดยวาติกันเดลิเวอรี่ #มั่ย และได้ประจำการในโบสถ์แห่งหนึ่ง และเงื่อนไขการช่วยเหลือนี้เป็นความลับ อาจมีเชสเซอริกเพียงบางส่วนเท่านั้นที่จะรู้ว่าโบสถ์สักแห่งในลอนดอนมีบาทหลวงเช่นนี้อยู่ด้วย? ในขณะที่เลจเจโรรู้ดีถึงการมีตัวตนของเชสเซอริค

            ชอบ / เกลียด / กลัว / แพ้ : ความสงบสุข, เสียงเพลงขับกล่อมจิตใจ, บทความหรือหนังสือดีๆ ให้แง่คิดเกี่ยวกับชีวิต, ความเป็นมิตร, การให้ความรักโดยไม่แบ่งแยก / การทำร้ายผู้คน / การที่ตนเองถูกตัดสินเป็นคนนอกรีต / ไม่มีสิ่งที่แพ้

            สิ่งที่ถนัด / ไม่ถนัด : การรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ อย่างใจเย็น, การต่อสู้(เกือบ)ทุกประเภท / เหมือนจะเป็นการรับมือกับการรุกของเพศหญิง? (เว้นแต่จะเป็นปีศาจที่ไม่ดี), ไม่ถนัดการดื่ม(พวกเบียร์ สุรา)เป็นอย่างมาก... (คอไม่แข็งด้วย)

            เพิ่มเติม : 
- เพื่อไม่ให้ชาวลอนดอนที่มาโบสถ์ตื่นกลัว เลจเจโรจึงแก้ปัญหาเรื่องตาของเขาด้วยการสวมแว่นย้อมสีดำค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทาทับซะสนิท ค่อนข้างบังทัศนวิสัยแต่ก็ไม่มีปัญหาอะไรสำหรับคนฝึกประสาททั้งห้ามาอย่างดี ---
- เลจเจโรมีน้ำเสียงที่ไพเราะมากเลยนะคะ เขาสามารถร้องเพลงสรรเสริญอะไรทำนองนี้ได้อย่างมีพลังด้วยค่ะ
- หากมีเวลาให้แต่งองค์ทรงเครื่อง เลจเจโรจะเปลี่ยนรองเท้าที่ใส่เป็นรองเท้าส้นสูง (....) ที่หนาพอสมควรค่ะ เพราะมันใช้ได้ดีเวลาตอกเข้าเนื้อสักส่วน (....) #คิดถึงจูลี่ คิดแมนไว้นะคะ ย่ำและตอกแบบนั้นแหละค่ะ (?) เอาให้มันเละ (??) อย่างไรก็ดี มันจะเป็นลักษณะของบูทส้นหนาค่ะ ไม่ใช่ส้นเข็มแน่นอน แบบที่ผู้ชายใส่ไม่น่าเกลียด(?)
- อาวุธปราบปีศาจมีแทบทุกซอกทุกมุมของโบสถ์ และในตัวเขาเองก็มีของเล็กๆ น้อยๆ ใช่ย่อยนะคะ ...
- เห็นแบบนี้แล้วเป็นคนเซ้นส์ดีนะคะ แยกปีศาจออกจากมวลมนุษย์ได้แม่นยำราว 70-80% เลยทีเดียว (แต่ก็มีผิดพลาดบ้างนะคะ เพราะมาจากเซ้นส์ล้วนๆ บางทีเสริมประสบการณ์ด้วยเพิ่มความแม่นได้อีกหน่อยค่ะ)
- เชสเซอริคฝ่ายเจรจาหรือปราบปรามจะให้เขามาช่วยเป็นกำลังเสริมก็ได้ทั้งนั้นนะคะ LOL" แต่ยังไงเขาก็ชอบอยู่เงียบๆ ในโบสถ์มากกว่า เว้นแต่จะต่อยกับปีศาจมาแล้วตูมถึงที่โบสถ์นะคะ (?)

            คำถามวัดดวง --- ระหว่างเลข 1 กับ 2 จะเลือกหมายเลขใด? : " กระผมเลือก เลข 1 ขอรับ ในทางความเห็นส่วนตัวแล้วกระผมคิดว่ามันเป็นเลขที่ดีนะขอรับ ดังเช่นว่าเราเป็นหนึ่งเดียวกับพระเจ้า หรือพระเจ้ามีเพียงหนึ่ง ความจริงมีเพียงหนึ่ง(?) อะไรทำนองนั้นน่ะขอรับ (ยิ้มบาง) "

            QUESTION -- คำถามสั้นๆ :

            ข้อหนึ่ง. ถ้าจะให้เปรียบตนเองว่าเหมือน หรือคล้ายกับสิ่งๆ หนึ่ง จะเปรียบกับอะไร และเพราะอะไร?

            : " ฮ่ะๆ ... อย่างกระผมคงจะเป็นเพียงลูกแกะตัวหนึ่งของพระผู้เป็นเจ้าล่ะขอรับ เป็นลูกแกะที่จะเชื่อฟังอย่างดี --- และถ้าถามว่าทำไม กระผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันขอรับ หากต้องเปรียบเปรยเป็นอย่างอื่นคงจะยาก กระผมคิดว่ามันค่อนข้างเกินตัวนะขอรับ และอาจเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองได้ อย่างกระผมน่ะ เป็นเพียงลูกแกะตัวน้อยที่เชื่อง สัตย์ซื่อ และเลี้ยงง่าย คอยเป็นผู้ตามที่ดีก็พอแล้วล่ะขอรับ (หัวเราะเบาๆ) "

            ข้อสอง. ทัศนคติของท่านที่มีต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในลอนดอนเป็นอย่างไร

            : " (ขมวดคิ้ว) ก็...ถือว่าเรียบร้อยขึ้นกว่าตอนได้ข่าวครั้งแรกๆ ล่ะมั้งขอรับ? แต่ก็สุดยอดไปเลยนะขอรับที่ช่วยบรรเทาความรุนแรงและโกลาหลลงได้ (ยิ้ม / กำลังนึกถึงเชสเซอริค) อย่างไรก็ดี กระผมจะคอยวิงวอนแด่พระองค์ พระผู้เป็นเจ้าทุกวัน เพื่อยุติความวุ่นวายนี้ให้ได้ในเร็ววันนะขอรับ ...
(พึมพำ) แต่กระผมก็ไม่ทราบถึงเจตนารมณ์ของปีศาจบางตนเลยนะขอรับ ทำไมถึงต้องออกอาละวาดกันหนอ? หากเพียงล่าเพื่อให้อยู่รอดไปตามครรลอง ก็ไม่น่าเกิดเรื่องได้บานปลายแบบนี้ --- (ถอนหายใจแผ่วเบา) หวังว่าปีศาจดีๆ จะไม่เกรงกลัวและอยู่ข้างพวกเรานะขอรับ ถึงกระผมจำเป็นบาทหลวง แม้เป็นปีศาจ หากปฏิบัติดีแล้วล่ะก็ กระผมย่อมเห็นเป็นมิตรอย่างแน่นอน "

---------------------------------------------------------------------------------------------------

© themy  butter