(NOT) The Secret Part ♡

ลำดับตอนที่ #122 : WPF : Hazel

“ CHOOSE ONE ”

  

                                                                                                                                                 

@ WPF Program


     Philos Alogon     

ฟิลอสถูกเรียกตัว? หรืออะไรประมาณนั้น เขาไปยังสถานที่ที่ได้รับแจ้งไว้
มือขยับเปิดประตูเข้าไป พบเพียงห้องสีขาวซึ่งถูกตบแต่งอย่างเรียบง่าย
ชายไม่คุ้นหน้าผายมือ นัยน์ตาคมสีมรกตเลื่อนมองตาม มันเป็นประตูอีกบาน
รอยยิ้มของชายคนนั้นทำให้รู้สึกแปลกๆ แต่เขาก็ไม่ได้พูดเวสนาอะไรนัก
ร่างสูงเดินเฉียดผ่านไป กลิ่นของควันบุหรี่คลุ้งแตะจมูกอย่างชัดเจน

หยุดยืนตรงหน้าประตูบานที่สอง แผ่นเหล็กวาวสะท้อนสีหน้านิ่งสนิท
ทันใดนั้นมันก็เลื่อนเปิดพร้อมควัน --- ซึ่งก็ไม่ได้น่าตื่นเต้นสำหรับเขา

' ยินดีต้อนรับสู่แผนการเรียน A
ฟิลอส อโลกอน '

เสียงก้องจากลำโพงประกาศชื่อ เจ้าตัวนึกประหลาดใจ
นี่หรือคือการต้อนรับเข้าสู่แผนการเรียนจตุหัตถศาสตร์ ?
และแล้วชายอีกคนก็ปรากฏ อย่างเคย ฟิลอสคิดว่าตอนนี้ตนเองนั้น
มีหน้าที่เพียงเดินตามคนในนี้ไปเรื่อยๆ เท่านั้น โดยไร้ซึ่งคำถามใดๆ
เนื่องจากเซนทอร์หนุ่มคาดว่าเดี๋ยวคำตอบและคำอธิบายต่างๆ คงจะ
อยู่ที่ปลายทางเอง เพราะฉะนั้นเวลานี้ยังไม่จำเป็นต้องปริปากพูด
แม้มวลกลิ่นสาบไม่น่าอภิรมย์จะพุ่งประดังเข้ามาต่อเนื่องก็ตาม
กลิ่นของศพ

บานประตูที่สามถูกเปิดออก ในสายตาของฟิลอสแล้ว มันคือ
อะไรก็ตาม บางอย่างที่ผิดเพี้ยนและชวนเขย่าขวัญถ้าใครจิตอ่อน
การตกแต่งภายในราวกับเป็นห้องของผู้ป่วยทางจิตก็ไม่ปาน

สายตาเลื่อนมองเด็กหญิงที่ถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนาและน่าสงสาร
เธอกำลังวอนขอความช่วยเหลือ --- มาจนถึงตอนนี้ฟิลอสเริ่มไม่เข้าใจ
ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? อะไรคือสิ่งที่แผนการเรียนนี้ต้องการจากตน
ทำไมถึงต้องจับเด็กน้อยมามัดเอาไว้ในห้องแบบนี้กัน ? และก็ได้เฉลย

' เอวาเจลีน ไรม์
ผู้ต้องหาคดีฆาตกรรมหมู่แห่งโคเปนเฮเกน
เป็นหญิงวัยห้าสิบหกปีในร่างของเด็กวัยแปดขวบ
ผู้เสียชีวิตจำนวน 132 คน เด็ก ผู้ใหญ่ และทารก
อาวุธสังหารคือขวาน ปืน และระเบิด ต้องโทษประหาร '

เสียงรายงานพร้อมกับสิ่งของตรงหน้า ปืน เข็มฉีดยา และมีด อย่างละหนึ่ง

' สังหารเธอซะ '

เสียงนั้นทำให้ความรู้สึกเย็นเยียบแล่นวาบจากลำคอ --- เดี๋ยวก่อนนะ
หมายถึงเขาต้องฆ่าคน ? ไม่ มีดนั่นเป็นมีดสำหรับช่วย มีสองทางเลือก
ระหว่างทำตามที่อีกฝ่ายบอก กับปล่อยเธอไป เพียงแค่สองทางเท่านั้น
แต่ยิ่งไปกว่าก็คือ ทำไมถึงต้องให้เขาทำแบบนี้ ทั้งที่สถานะเป็นนักเรียน
ใช่ว่าฟิลอสจะไม่เคยทำอะไรทำนองนี้มาก่อน แต่นี่เหมือนทุกอย่างปุบปับ
จู่ๆ ก็เกิดขึ้น และต้องตัดสินใจ โดยมีน้ำเสียงน่าสงสารของเอวาเจลีน

ต้องทำยังไงกันแน่

ปล่อยเธอ รึ ฆ่าเธอ ?

ชายหนุ่มค่อนข้างสับสนทีเดียว แล้วรายงานนั่นถูกต้องแค่ไหนกันล่ะ
เด็กหญิงตรงหน้าคือผู้ต้องหา หรือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์จริง เขาไม่รู้เลย
และความเป็นความตายของเอวาเจลีนกลับขึ้นอยู่กับตนเนี่ยนะ ?

" อย่า...อย่าทำหนู
หนูอยากกลับบ้าน ช่วยหนูด้วย ได้โปรด "

คำวิงวอนเอื้อนเอ่ยจากปากของเด็กหญิง ซึ่งอาจเป็นคุณป้าในร่าง
ฟิลอสมองเธอด้วยแววตานิ่งลึก ไม่อาจเดาได้เลยว่ากำลังคิดจะทำสิ่งใด

บรรยากาศเงียบและน่าอึดอัด ผ่านไปโดยไร้ซึ่งเสียงใดจนกระทั่ง
ชายหนุ่มเอ่ยปากขึ้นทำลายมัน เขากล่าวประโยคหนึ่งพร้อมกับ
สีหน้าที่ดูผ่อนคลายลง เหมือนตอนทักทายรุ่นน้องในสถาบัน

" อืม ผมจะช่วยเธอเอง "

น้ำเสียงอ่อนทุ้ม ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังปลอบโยนน้องสาว
เอวาเจลีนดูมีท่าทีตื่นเต้นดีใจเมื่อฟิลอสกล่าวเช่นนั้น ---
ทว่าร่างสูงกลับโน้มตัวลง มือหนาปิดยังดวงตาทั้งคู่ของอีกฝ่าย
อีกมือนั้นถือ [ เข็มฉีดยา ] ขึ้นมาอย่างชำนาญด้วยความที่
ตนมีความสามารถด้านการแพทย์ ฉะนั้นจึงไม่ยากเลยที่จะจับเข็ม
ปลอกครอบถูกดึงออกอย่างง่ายดาย ปลายแหลมเล็กนั้น
แทงลงไปยังเส้นเลือดที่ลำคอขาว นิ้วโป้งกดฉีดสารไร้สีเข้าไป
ร่างของผู้ต้องหาหญิงกระตุกเพียงชั่วครู่จากปฏิกิริยาต่อต้าน
และแล้วไม่นาน เอวาเจลีนนิ่งงัน นิ้วชี้กับกลางแตะลงชีพจร มันหยุด

ฟิลอสเลือกที่จะสังหารเธอ

มือที่ปิดตานั้นเลื่อนลงเป็นการปิดเปลือกตาให้เธอ เหมือนเพียง
เด็กหญิงคนหนึ่งกำลังหลับอยู่เท่านั้น ...

ไม่ทันให้คิดอะไรต่อ แผ่นหลังของเขาก็ถูกฝ่ามือใครบางคนสัมผัส
กระแสไฟฟ้าทิ่มแทงอย่างเจ็บร้าว แล้วเซนทอร์หนุ่มก็ไม่ได้สติใดๆ อีก

.
.
.

นัยน์ตาคมปรือกระพริบตื่น พบเพียงความว่างเปล่ารอบกาย
และมีหยดเลือดซึมอยู่บนชุดนอน สุดท้ายแล้วทั้งหมดนั้น
ก็ดูไม่มีอะไรที่เป็นเหตุเป็นผล ที่จะสามารถอธิบายเขาได้เลย

ฟิลอสยันตัวนั่ง ทบทวนถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้าเงียบๆ
ที่เขาตัดสินใจฆ่าเธอ ก็เพราะเธอเป็นนักโทษรอวันประหาร
ไม่ว่านั่นจะจริงหรือเท็จ สำหรับสถานการณ์ที่ไม่มีตัวบ่งชี้ถึง
หลักฐานใดๆ นอกจากรายงานนั้น เขาจะเชื่อในสิ่งที่มีให้ก่อน
อีกอย่าง ไม่มีเวลาสำหรับพิสูจน์ ถ้าเป็นอย่างที่ว่ามาจริง เท่ากับ
เอวาเจลีนสมควรได้รับสิ่งที่เธอทำลงไปแล้ว และอย่างน้อย
เซนทอร์หนุ่มก็เลือกที่จะส่งให้เธอไปในสภาพที่ดีล่ะนะ ...

ทว่าหากไม่เป็นเช่นนั้น เท่ากับว่าเขาฆ่าผู้บริสุทธิ์ไปแล้ว
ใช่ว่าฟิลอสจะไม่อยากรู้สึก แต่เขาต้องบังคับตัวเองไม่ให้รู้สึก
สิ่งที่ทำลงไปแล้วไม่อาจย้อนคืนกลับมาได้เป็นครั้งที่สอง
มันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าต้องรู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัดสินใจ
ในเมื่อตนเองเป็นฝ่ายเลือกที่จะทำอย่างนั้นเอง

การดับหนึ่งชีวิต มันก็แค่นี้เอง ...

นี่มือของเขาต้องเปื้อนเลือดอีกกี่ครั้งกันหนอ ?


___________________________________________________________________________________


 

(c) Chess theme