จากก้อนดินสู่ปลายฟ้า

ลำดับตอนที่ #1 : หันหน้าเข้าหากัน

              แม่จร้าหนูกับมาแล้วจร้าเสียงของไข่เจียวที่จะเรียกแม่ระหว่างกลับมาจากโรงเรียนสิ่งที่เธอได้ยินทุกครั้งเคยคำที่แม่ถามว่าเหนื่อยไหม  เรียนเป็นไงบ้างเล่าให้แม่ฟังหน่อยเพื่อนที่โรงเรียนเป็นไงคุยกับเราดีไหมทุกครั้งที่เธอได้ยินเสียงเธอจะมีความสุขมาก  แม่มีอะไรกินบ้างหิวแล้วนี้ก็คืองานหลักก็คือการกินของเธอทุกครั้งแม่จะทำอาหารที่เธอชอบไว้ให้เธอกับน้องทานอยู่เสมอ  ไปอาบน้ำได้แล้วเดี่ยวรอพ่อกลับมาแล้วค่อยทานพอกันรอพ่อก่อนมีการบ้านก็ไปทำได้แล้ว  กินก่อนไม่ได้หรอค่ะแม่หิวแล้ว  แม่ขอเงินเล่นเกมส์หน่อยดิเสียงของไข่ต้มจะชอบมาขอเงินไปเล่นเกมส์ทุกวันพร้อมกับได้รับคำ..ของแม่เสมอ  หลังจากที่พอกลับมาเราก็ทานข้าวกันเสร็จก็แยกย้ายเข้าห้องใครห้องมัน  ไข่เจียวไม่ค่อยได้สนิทกับพ่อหนักหรอเพราะพ่อไม่ค่อยมีเวลามาคุยด้วยเดือนหนึ่งจะคุยกันสักครั้งหนึ่ง  ต้องการอะไรแม่ก็จะไปหามาให้ตลอดเลย  เช้าแล้วไปเรียนก่อนนะแม่รถมารับแล้วไปละ  โปรดส่งใครมารักฉัที....เสียงเพลงที่ดังมาจากห้องประชาสัมพันธ์
เฮ้ยว่าไงไอ้เจียวการบ้าเสร็จปะเสียงของเพื่อนในกลุ่มถาม  เสร็จก็แปลกแล้วเอามาลอกหน่อยดิ  กินข้าวเช้ามายังเพื่อนอีกคนถาม  ยังเลยแล้วห่ออะไรมาละเดี่ยวเค้าไปซื้อก่อนนะรอด้วย  ลืมแนะน้ำชื่อเพื่อนในกลุ่ม  น้องเเจง  น้องก้อย  น้องมะขาม  น้องเจนแต่ละคนนะเรื่องเรียนก็ไม่ได้เชิงเก่งหรอแต่พอไปได้  แต่เรื่องผู้ชายนะอย่าให้บอกรู้ดี  ตอนนี้เราอยู่ม.3แล้วใครจะจบแล้วแต่ละคนก็มีความฝันที่แตกต่างกันเหลืออีก2อาทิตย์ก็จะจบแล้ว  ก้อยเป็นไรไม่เห็นพูดกับเจนเลยทะเลาะเรื่องไรหรอ  ก็มันหาว่าเราไปว่ามันโดดเรียนให้แม่มันฟังทั้งที่เราไม่เคยพูกเลยแต่มันก้ไม่เชื่อหาว่าถ้าเราไม่บอกแล้วใครจะบอกละก็รู้กันอยู่แค่นี้เสียงของก้อยช่างดูเศร้า  ไม่เป็นไรเดี่ยวเราไปคุยกับมันให้
ระหว่างนั้นเองไข่เจียวก้เดินไปหาเจนและถามว่าทำไมไม่หันหน้าเข้าหากันคุยกันให้รู้เรื่องดิอย่าทำอย่างนี้เราเพื่อนกันนะแล้วจะโกรธกันไปทำไมเชื่อเราเถอะว่ามันไม่ได้พูดพอเจนได้ยินก็คิดและเดินเข้าไปหาก้อย  ก้อยเราขอโทษที่ว่าเธอเมื่อเช้านะเรารู้เรื่องแล้วว่าใครบอกก็ลุงเราเห็นเราเดินอยู่หน้าร้านเสื้อผ้าเวลาเรียนก็เลยไปถามแม่เรานะ  เราขอโทษนะเจนพูดขอโทษก้อย  ไม่เป้นไรหรอเจนเราก็ไม่ได้โกรธเธอเลย  แล้วเรื่องทั้งหมดก็จบลง 

เรื่องอะไรก็ตามถ้าเราเข้าหากันมันต้องผ่านไปแน่  รักันไว้นะโปรดติดตามตอนต่อไป