ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นายกระหล่อนปะทะยายปากจัด

    ลำดับตอนที่ #1 : นอนหลับบรมซวย

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 51


    1

    ตอน  นอนหลับ บรมซวย

     นี้! เธอกล้าดียังไงมานอนหลับตอนฉันสอนหา...”

    เธอ!นะที่นั่งข้างเพื่อนเธอนะปลุกซิ!”ฉันรู้สึกถึงแรงเขย่าพร้อมกับเสียงเรียก

    “ไอ้ฟานตื่นได้แล้วโว้ย!!ฉันค่อยๆลืมตาให้ปรับเข้ากับแสงแล้วก็เห็นอาจารย์ปติมากำลังจ้องฉันด้วยสายตาอาฆาตฉันหันไปมองเพื่อนสนิทของฉันที่ตอนนี้มองฉันอย่างสงสารฉันเลยส่งสายตาจิกมันไปประมาณว่าทำไมแก่ไม่ปลุกฉันก่อนอาจารย์ปติมา(กรรม)จะเห็นฉัน

    นี้ยัยหยาดฝนเธอกล้าดียังไงมานอนหลับตอนฉันสอนห๊ะ

    อาจารย์ปติมายืนเท้าสะเอวหันมามองฉัน

    “อาจารย์หนูไม่ได้หลับนะแค่พักสายตาเฉยๆเองอาจารย์ ^_^                                                                     
    อาจารย์มีท่าทางโมโหฉันมากแต่ฉันไม่แคร์หรอกเพราะโดนจนชินแล้ว

    “เหรอจ๊ะแค่พักสายตาเธอคงอยากออกไปยืนรับลมชมวิวข้างนอกห้องใช่ไหมจ๊ะหยาดฝนจ๋า”

    พร้อมก็ส่งยิ้มหน้าขนลุกมาให้

    “แม้~อาจารย์นี้รู้ใจหนูจริงๆนะค่ะ^O^ไปล่ะหนูจะออกไปยืนรับลมชมวิวข้างนอกสักหน่อย”

    ฉันพูดจบก็รีบเผ่นออกจากห้องทันที

    ~~~นอกห้องเรียน~~~

      ตอนนี้ฉันกำลังยืนอยู่นอกห้องเรียนนักเรียนบางคนหันมามองฉันแล้วก็ซุบซิบกันแต่ฉันไม่สน 
    (หรือง่ายๆด้านแล้วว่างั้น)  มีผู้ชายหน้าตาหมือนลิงเดินตรงมาหาฉัน

    “น้องครับ!พี่ขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ”ไอ้ผู้ชายหน้าตาเหมือนลิงพูดขึ้น

    “เออ...พี่ค่ะพี่จะเอาเบอร์รองเท้าหนูเหรอค่ะหนูใส่เบอร์ 38 นะค่ะ อ๋อ!แล้วก็ถ้าจะให้ดีนะค่ะช่วยซื้อคู่ใหม่ให้ด้วยเผอิญว่าคู่นี้มันเก่าแล้ว^_^อะค่ะ”พี่คนนั้นดูจะอึ้งมากแล้วก็วิ่งหนีฉันไปเลย

    “5555 ก๊ากๆๆๆๆ” ฉันปล่อยเสียงหัวเราะที่อัดอั่นมานานแล้วฉันก็หันหลังไปจะไปดูสักหน่อยว่าอาจารย์บ่น(สอน) เสร็จรึยัง

    ปึก!

    ฉันหันหลังไปโดยไม่ทันดูว่ามีคนเดินมาอยู่และเสียงปึกเมื่อกี้คือเสียงที่ฉันกับหมอนั่นชนกัน ฉันเซๆเล็กน้อยแต่ไม่ล้มส่วนหมอนั่นไม่เป็นอะไรเลย ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นผู้ชายหน้าหวานราวกับผู้หญิงแต่ก็หล่อนะกำลังจ้องมองฉันด้วยสายตาอาฆาต

    “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฉันรีบพูดก่อนจะส่งยิ้มให้เล็กน้อย

    “นี้!นังชะนีเธอกล้าดียังไงเดินมาชนฉันยะ ส่วนคำขอโทษของเธอนะเอากองไว้ตรงนั่นเถอะยะ”

    โถ~อีเวรหลงคิดว่าหล่อยู่ได้ตั้งนานที่แท้ก็เป็นตุ๊ด

    “อ้าว!นังตุ๊ดแล้วฉันจะไปรู้หรือไงยะ ฉันไม่ได้มีตาทิพย์นะยะที่จะรู้ว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นนะแล้วฉันก็อุศาขอโทษเธอแล้วด้วยลืมไปว่าสมองอันน้อยนิดของเธอคงคิดแต่จะหาเรื่องทำศัลยกรรมสินะแต่จะบอกอะไรให้เอาบุญนะว่าหน้าอย่างเธอทำศัลยกรรมยังไงก็ไม่สวยขึ้นหรอก!!” ฉันพูดพลางยิ้มเยาะนิดๆ

    “กรี๊ด~~~~~~~”นังตุ๊ดเต้นเป็นเจ้าเข้าแล้วมันก้อมองหน้าฉันเเบบอาฆาตก่อนจะสะบัดก้นเน่าๆของมันเดินไป



    ป.ล.

    สนุกไหมค่ะหรือว่ามานไม่ดีพึ่งเเต่งนิยายครั่งเเรก

    ไงก้อช่วยบอกด้วยนะค่ะ ^__^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×