คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บันทึกการเดินทาง 06 : Flirt delude tempt//อ่อยมิชชั่น [London,England]
AROUND AND AROUND
DIARY:06 [LONDON,ENGLAND]
Flirt delude tempt (อ่อยมิชชั่น)
Had my chances ,Could have been where he is standing
That's what hurts the most
I get so close but now you'll never know
Baby I loved you first
เคยมีโอกาสมาแล้วหลายครั้ง เกือบจะได้อยู่ในที่ที่เขาคนนั้นยืนอยู่แล้ว
นั่นเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดเลยล่ะ
ฉันได้ใกล้ชิดเธอเหลือเกิน แต่เธอคงไม่มีวันได้รู้
ที่รัก ฉันรักเธอมาตั้งแต่แรกเลยนะ ฉันรักเธอมานานแสนนานแล้วนะ
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อมีสัมผัสอุ่นๆ ที่หน้าผากของฉัน ฉันรู้สึกว่ามีเม็ดเหงื่อเล็กผุดบนหน้าของฉันเพราะว่าแสงแดดที่ผ่านเข้ามากระทบกับตัวฉัน ฉันเหลือบตาขึ้นไปมองเจ้าของมือที่กำลังแตะหน้าผากของฉันอยู่ในใจของฉันหวังให้เป็นคนในครอบครัวหรือไม่ก็ตื่นขึ้นมาแล้วอยู่ที่บ้านที่ไอร์แลนด์ แต่เพราะความจริงมันไม่ใช่...
“ตื่นแล้วหรอ -_-“ เขาพูดขึ้นมาพร้อมละมือหนาออกจากฉัน เมื่อฉันลืมตาได้อย่างเต็มที่ก็พบว่าตัวเองกำลังอยู่ในรถของไนออลที่เบาะข้างๆ คนขับ
“เราอยู่ที่ไหนแล้วเนี่ย” ฉันถามแล้วเกาหัวงงนิดหน่อยที่ทำไมเขาไม่ยอมออกรถ แถมยังทอดสายตามองไปเรื่อยๆ ด้วย ฉันคิดว่าเราน่าจะอยู่ที่ตึกแห่งเดิม แห่งเดิมก่อนที่ฉันจะสลบล้มตึงลงไป... “เฮ้ย!” ฉันอุทานออกมาดังลั่นรถนั่นทำให้เขาหันมามองอย่างงงๆ ฉันจำได้แล้ว! ฉันสลบไปเพราะได้ยินอะไรไม่เข้าหู T T//
“อะไรของเธอวะเนี่ย ก็อยู่ที่เดิมนั่นแหละ” เขาตะเบ็งเสียงแข่ง
“ระ..หรอ T^T” ฉันตอบเบาๆ แล้วก็ก้มหน้างุดลงไปไม่อยากสบตากับเขาเพราะความที่เชิงรู้สึกผิดไปรู้เรื่องที่เขาปกปิดมานานแสนนานเข้า เอาล่ะ...ตั้งสติ หายใจลึกๆ เข้าไว้ เฮือก!
“ก็เออน่ะสิ”
“แล้วทำไมไม่พากลับห้องง่ะ”
“เธอจะบ้าให้ฉันแบกเธอขึ้นห้องรึไงล่ะ พาขึ้นรถมานี่ก็ดีแค่ไหนแล้ว”
“แล้วเรื่องประชุมโครงการล่ะฉันแทบจะไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ” ฉันโอดครวญใส่เขาตอนนี้คืออะไรในหัวฉันมันตีกันยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว ให้ตายดิ! ถ้าคุณรู้ว่าเพื่อนร่วมห้องหน้าตาดีระดับเทพแถมเป็นนักร้องดังดันมาชอบป่าไม้เดียวกันมันไม่ใช่เรื่องตลกสักนิดเลยนะ เห็นใจกันหน่อย.........
“ในเอกสารมีหมดแล้วค่อยกลับไปอ่าน พรุ่งนี้เตรียมขึ้นเครื่องตอนเย็น” โอเคอันนี้ฉันพอรู้แล้วล่ะ พรุ่งนี้แล้วสินะ...แดนยุ่น
สารภาพตามตรงฉันพยายามไม่คิดเรื่องของไนออลนะเพื่อความสบายใจของทุกคนฉันจะปล่อยวางค่ะ! แต่ขอเม้าท์สักกะนิดก็ยังดี ตอนนี้ฉันยังอยู่ในอาการช็อคนะ ไม่สิไม่ถึงกับช็อคก็แค่เงิบๆ T//////T หลายๆ คนคงคิดว่าเรื่องที่เขาจะเป็นอะไรยังไงก็คงไม่เกี่ยวกับฉัน โอเคร๊...แต่คนเราก็ต้องเงิบๆ กันบ้างสิคะ หล่อขนาดนี้เป็นเกย์ชะนีไอร์แลนด์จะอยู่ยังไง (เอ๊ะ!) ตอนนี้ฉันมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์แน่ๆ เขาไม่ปกติ แต่มันก็มีข้อดีนะ ข้อดีคือฉันจะได้รู้สึกปลอดภัยเพราะเขาคงไม่คิดที่จะปลุกปล้ำฉันจริงๆ
ฉันเลียริมฝีปากแห้งผากยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาก็พบว่าตอนนี้มันเวลาเที่ยงเข้าไปแล้วพรุ่งนี้ฉันจะต้องย้ายถิ่นไป Work&Study ที่อื่นแล้ว ทำใจให้สบายเข้าไว้...แต่ฉันยังไม่ได้ไปเที่ยวสักที่ในลอนดอนเลยนะ อยากไปหลายที่เหมือนกันแต่ฉันก็คงไม่มีเงินที่จะนั่งรถไปได้ตลอดๆ หรอก แต่ยังมีเขานี่....
“ไนอ๊อลลลลลล” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหยาดเยิ้มอ้อนขอเขาเต็มที่ แต่เจ้าตัวกลับทำหน้านิ่งไม่สนใจฉันซะงั้นแหละ
“อะไรอีกล่ะ” เขาบอกพลางเข้าเกียร์แล้วออกรถ
“พาไปเที่ยวหน่อยดิ *0*” ฉันพูดพร้อมเอื้อมมือไปเขย่าแขนเขาเบาๆ เขาไม่ตอบอะไรแต่กลับเหยียดยิ้มแล้วหัวเราะหึๆ ในลำคอแล้วหันหน้ากลับไปมองถนนต่อ
“เธอคิดว่าฉันเป็นเพื่อนเธอหรอ ไม่ไปโว้ย” เงิบ...ลืมไปว่าเขาไม่ได้เป็นคนใจดีนี่! ทำไมพ่อต้องให้ฉันมาอยู่กับคนแบบนี้ด้วยนะ น้ำใจก็ไม่มีเลยสักนิด
“ไม่รู้ล่ะฉันจะฟ้องพ่อ!” รู้นะว่าตัวฉันเองก็ดื้อนิดๆ แค่นิดเดียวนั่นแหละ
“แม่งเอ๊ย..” เขาสบถเบาๆ แต่ถึงยังฉันก็ได้ยินอยู่ดีเพราะในรถไม่ได้เปิดเพลง ไม่มีเสียงอะไรมารบกวน ฮั่นแน่! ฉันเดาว่าพ่อของฉันน่าจะฝากฝังเขาให้ดูแลฉันล่ะสิ ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อฉันอาจนอนกองอยู่บนพื้นถนนแล้วก็ได้ “จะไปไหนล่ะ -_-“ สีหน้าของเขาเนือยจนทำให้ฉันอมยิ้ม
“อยากไปถ่ายรูปที่ลอนดอนอายส์จังเลย >W<” ฉันชูสองนิ้วพร้อมยิ้มตาหยีให้เขาแต่ก็มีแต่ความเงียบงันตอบกลับมา ไม่ร่าเริงแล้วก็ได้ เฮอะ! “แต่ตอนนี้หิวแล้วอ่ะ” ฉันลูบท้องตัวเองพลางๆ
เขาไม่คุยอะไรกับฉันอีกเลยระหว่างทางมานี้ นั่นทำให้ฉันต้องนั่งเก็บกดอยู่คนเดียว นั่งจิ้มกล้องถ่ายรูปบ้างอะไรบ้าง ฉันนึกอยากจะขอบคุณเขาที่อุตส่าห์เก็บกระเป๋าของฉันมาให้ด้วย แต่คิดอีกทีเงียบไว้น่าจะดีกว่า ฉันลอบมองไปยังนอกหน้าต่างมองไปยังผู้คนมากมายที่เดินขวักไขว่ไปทั่วถนน ท้องฟ้าที่เมฆบางๆ ปกคลุมอยู่ทั่ว จนรถวิ่งมาหยุดที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งในถนนสายนั้น
“ไม่ลงหรือไง” เขาหันมาพูดกับฉัน ฉันยังอึ้งนิดๆ ที่เขาพาฉันมาร้านหรูๆ แบบหนึ่ง ตอนแรกฉันนึกว่าเขาจะแวะห้างแล้วแยกไปกินกัยคนละทางซะอีก เหลือเชื่อเว่อ-
“ลงค่ะลง ^0^” ฉันยิ้มอย่างพอใจแล้วรีบดันตัวเองออกมาจากรถ เขาเดินนำฉันเข้าไปข้างในก่อน ร้านนี้เป็นร้านอาหารที่ไม่ใหญ่มากเท่าไหร่นักแต่ก็ไม่เล็กถึงขนาดนั้นนะ ร้านก็ตกแต่งแบบสไตล์ยุโรปทั่วๆ ไปแต่ดูหรูหรากว่าที่คิดเมื่อเข้ามาข้างใน
เขาพาฉันมานั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งสักพักก็มีพนักงานมารับออเดอร์ตามปกติ แต่เฮ้ย...เขาไม่ให้ฉันสั่งเลยว่ะ เขาพูดรัวๆ แล้วก็คืนเมนูให้พนักงานไป พอฉันหันไปหาเขาก็พบว่าเขายกยิ้มเสแสร้งให้กับฉันอยู่ นั่นทำให้ฉันชี้หน้าเขาแต่ยังไม่ทันด่าเขาก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
“อย่าเพิ่งด่าถ้ายังไม่ได้ชิม” นั่นทำให้ฉันหุบปากไป
อร่อยโฮก!
บอกเลยว่าอร่อยมาก TWT// อร่อยแบบอร่อยน้ำตาไหล มันเป็นพาสต้าราดด้วยซอสอะไรไม่รู้ แต่คือรสชาติมันหวานๆ แล้วมีเนื้อนิ่มๆ น่าจะเป็นเนื้อไก่แต่ขอบคุณเขามากเลย กริ๊ด! ในใจก็อยากจะขอเพิ่มอีกจานแต่ก็ต้องรักษามารยาทเอาไว้ฉันยกยิ้มอย่างพอใจกับรสชาติอาหารพลางเคี้ยวหงุบหงับไปด้วย
สักพักเมื่อฉันกินเสร็จฉันจึงมาที่ร้านหนังสือข้างๆ เพื่อรอเขาจ่ายเงินเสร็จก่อน กะจะแวะมาซื้อหนังสือการ์ตูนไปอ่านฆ่าเวลา ฉันเดินเข้ามาในร้านแล้วกำลังจะก้าวตรงไปที่แผนกหนังสือการ์ตูน แต่ฉันเหลือบไปเห็นหนังสือเล่มนึงที่วางเด่นหราอยู่ผิดหมวดอยู่ฉันจึงย่องเข้าไปหยิบมา
‘ยุทธการพิสูจน์หัวใจคนไหนใช่เกย์’
ทุกคนน่าจะเดาออกล่ะสิว่าในหัวฉันคิดอะไรอยู่ ฉันไม่รีรออะไรนักเปิดดูเนื้อหาข้างในก่อนที่เขาจะเข้ามาเห็นเสียก่อน ฉันหลบเข้าในแผนกที่ไม่ค่อยมีคนแล้วดูทันที และทันทีที่เปิดฉันจึงได้ไปสะดุดกับคอลัมน์นึง..
‘อ่อยยังไงให้รู้ไว้ว่าใช่เกย์’
มาถึงคอมลัมน์มี่สามค่ะ วิธีนี้ดิฉันจะขอแนะนำสำหรับท่านผู้หญิงโดยเฉพาะนะคะตามที่หัวข้อบอกค่ะ นั่นคือวืธีการ ‘อ่อย’ เพื่อให้เรารู้ว่าคุณผู้ชายเรากำลังสปาร์คอยู่เนี่ยเป็นเกย์หรือเปล่า...ฮันน่าห์ อยากรู้แล้วล่ะสิ
ไม่ยักกะรู้แฮะว่ามีหนังสือแบบนี้อยู่บนโลก =0=; ต่อๆ
‘การอ่อยนั้นไม่ยากเลยค่ะคุณผู้หญิงเพียงแค่คุณใช้มารยาร้อยเล่ห์จระเข้อ้าปากกับคุณผู้ชายเท่านั้นแหละค่ะ อุ๊ย! ที่พูดมานี่หมายถึงให้พูดจาหวานๆ เอาใจเขาเยอะๆ พูดชมเขาบ่อยๆ นั่นแหละค่ะ ถ้าเขาชอบที่คุณพูดแล้วเขารุกคุณขึ้นมานี่แสดงว่าเขายังปกตินะคะ แต่ถ้าเขาทำท่าทางขยะแขยงนี่พิจารณาได้แล้วนะคะ คอลัมน์นี้สั้นๆ เดี๊ยนไปก่อน ฮร๊า’
โอเคจย้า...หนังสือเล่มนี้น่ากลัวจัง ฉันตัดสินใจไม่อ่านต่อและรีบๆ ยัดมันเข้าไปที่ชั้นหนังสือโดยไม่สนใจว่าจะถูกหมวดหรือเปล่า สยองสุดๆ...แต่มันก็น่าลองในระดับหนึ่งนะ ใจหนึ่งก็มีหลักฐานว่าเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงแน่ๆ แต่อีกใจหนึ่งกลับปฏิเสธและต้องการหลักฐานที่แน่นกว่านี้เพื่อที่เขาจะมัดตัวเขาได้แน่นและดิ้นไม่หลุด
สรุป อะแฮ่ม...
เริ่มปฏิบัติการ อ่อยมิชชั่น ได้!
.
.
.
At London eyes 13.12 PM
“กริ๊ดไนออล ฮอแรน!”
“ตัวจริงน่ารักจังเลยอ่ะ”
“มุ้งมิ้งโครตเลยอ่ะแก > <”
มันไม่ใช่เสียงฉันนะยะ -_-)) ตั้งแต่ออกมาจากร้านหนังสือฉันก็แทบไม่ได้คุยกับเขาเลยเพราะ ตลอดเวลาตั้งแต่จะเดินขึ้นรถก็มีแฟนคลับมาตามกริ๊ดตลอดเวลา แถมหมอนี่ยังแหลเป็นศิลปินที่น่ารักพูดจาดีกับแฟนคลับม๊าก มาก... ฉันทำได้แค่ยืนรอเขาเท่านั้นแหละ U__U ยิ่งกว่านั้นคืออะไรรู้ป่ะ แฟนคลับนางชี้หน้าแล้วถามว่าฉันเป็นใครด้วยจ้าและเขาก็ตอบแบบเดิมๆ ว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง อันนี้ฉันไม่แคร์เท่าไหร่
ฉันยืนรอจนรากงอกไม่ไหวเลยพาตัวเองไปตัวคนเดียวพร้อมกับอารมณ์หงุดหงิดที่เสียเวลากับการรอเขาโพสท่าแอ๊บแบ๊วกับแฟนคลับ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อถ่ายภาพวิวที่นี่ ฉันสูดอากาศเข้าปอดลึกๆ ทีแล้วค่อยๆ ผ่อนออกมา ในหัวของฉันหยุดคิดแผนการบ้านี่ไม่ได้เลยแม้แต่สักวินาทีเดียว
ฉันจะทำยังไงดี ;W;
บางทีฉันควรเข้าไปบอกเขาประมาณว่า เฮ้! ฉันยังมีตัวตนอยู่นะ หรือไม่ก็ ตรูรอจนรากงอกละเฟร้ย! ให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่ฉันจะทำยังไงได้ล่ะในเมื่อเขามีแฟนคลับล้อมรอบอยู่ตั้งมากมาย ฉันครุ่นคิดจนคิ้วขมวดเป็นปมและสะดุ้งอีกทีเมื่อมือปริศนาเข้ามาจับไหล่ฉัน
“มาแล้ว -_-“ น้ำเสียงที่แสนทุ้มเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับเสียงหอบเบาๆ
“-_-“ เราทั้งสองต่างก็ทำหน้าเนือยใส่กัน เขาอาจจะเนือยเพราะเหนื่อยจากการฝ่าฝูงมหาชนมา แต่ฉันหน้าเนือยเพราะรอเขาและมันทำให้เสียเวลาสุดๆ ที่จะไปเที่ยวทิ่อื่น เฮ้ย! ไม่ได้ๆ ฉันต้องพูดจากับเขาดีๆ เข้าไว้เพราะช่วงนี้ฉันกำลังอยู่ในการปฏิบัติการอยู่นะจ๊ะ XD “อร๊าย ฉันรอไม่นานหรอก กำลังมองหาวิวสวยๆ อยู่เลยค่ะ” ฉันพูดต่อพร้อมชูโทรศัพท์ไปมา
“ใครถามเธอ”
“=0=;” ดอกที่หนึ่งของวัน “เอ่อ…ฉันว่าเรารีบไปถ่ายรูปดีกว่าเนอะ”
รู้ไหมว่า...ฉันต้องทนทำใจพูดเพราะๆ แต่ไหนกับอีตานี่ แค่อยากจะพิสูจน์แค่นี้เองนะ ฉันต้องมาลงทุนทำใจให้เย็นๆ กับคนแบบนี้งั้นหรอ ถึงเขาจะใส่อารมณ์ตอนพูดกับฉันหรือพูดจิกกับฉันแค่ไหน สิ่งที่ฉันทำได้คือยิ้ม ยิ้ม และยิ้มเท่านั้น ยิ้มจนกามจะเมื่อยแล้วอ่ะ แต่เขาก็ยังไม่แสดงอาการรังเกียจอะไรเลยอ่ะ
พอเราถ่ายรูปกันเสร็จแล้วเที่ยวนู่น กินนี่จนค่ำเราก็ขึ้นรถเตรียมตัวกับห้อง ฉันยังไม่สามารถพิสูจน์อะไรได้เลยอ่ะ แต่เฮ้! ยังเหลือโอกาสสุดท้าย ตอนนี้แหละ! ฉันเคยดูหนังโรแมนติกนะ ถนนยามค่ำคืน...หนุ่ม(หรือเปล่า)กับสาวคู่หนึ่งในชายคารถคันเดียวกัน อ๊างง...เพอร์เฟ็คที่สุด♥ ไม่ใช่ล่ะ! แต่ฉันมีวิธีแล้วกันน่า...
ฉันสูดหายใจลึกๆ เข้าทีทำใจให้สบายๆ จากนั้นฝ่ามือเล็กๆ ของฉันค่อยๆ ขยับทีละนิดไปแตะมือเขาที่กำลังจับพวงมาลัยรถอยู่ แต่ทว่า...
เอี๊ยด!
เสียงเบรครถค่าท่านผู้ชมทั้งหลายแหล่...เขาชะงักเหยียบเบรกทันทีที่มือของฉันไปสัมผัสกับหลังมือของเขา ฉันหันไปหาเขาแล้วดวงตาของฉันก็ได้ประสานกับนัยน์ตาสีฟ้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ แววตาของไนออลมันซับซ้อนเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ นาๆ ยากที่จะสื่อความหมาย ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาคิดอะไรอยู่แต่...
“เธอทำบ้าอะไรวะเนี่ย”
“กะ..ก็เอ่อ..คือ” ฉันอึกอักรู้สึกเหมือนมีอะไรติดอยู่ในคอ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นอย่างคุ้นชิน
“อ้อ..หรือว่า” ตอนแรกน้ำเสียงของเขาดูแปลกใจอยู่ชั่วครู่แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นน้ำเสียงเย็นเฉียบ ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกวาบๆ ที่สันหลังยังไงชอบกล ;____; สถานการณ์ไม่ดีแล้วล่ะสิ แกทำอะไรลงไปเนโอมี่...แกทำอะไรไป
ฉันยังไม่ทันตอบอะไรมือหนาของเขาก็ดันฉันติดกับเบาะที่นั่งปลดสายเข็มขัดนิรภัยของฉันออกไป โน้มใบหน้าของตนเข้ามาที่บริเวณซอกคอเนียนของฉัน เส้นผมอ่อนนุ่มราวกับสายไหมที่ระอยู่บนใบหน้าฉันทำให้ฉันรู้สึกจั๊กจี้นิดหน่อย แต่แย่แล้ว...ฉันลืมไปบางอย่าง นั่นคือ...ลืมคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง กร๊าซ
“นะ…นายจะทำบ้าอะไร ออกไปนะโว้ย >0<” ฉันพยายามทุบตีเขา แย่แล้วสิถนนตรงนี้ไม่ค่อยมีคนด้วย ตายแน่ แว้กกกกก! ทำไมตอนนี้ฉันรู้สึกอยากกลับไปป๊ะหน้าพ่อจัง ไหนบอกว่าลูกเพื่อนพ่อจะนิสัยดีไง T_T แล้วนี่อะไรเนี่ยฉันมาเจอเรื่องบ้าอะไรไม่รู้
แต่จะทำยังไงได้เมื่อยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ...ริมฝีปากเรียวของเขาจูบเบาๆ ที่ต้นคอฉันทีหนึ่ง เพียงแค่สัมผัสเดียวแต่มันก็ทำให้ฉันตัวชาไปทั้งตัวได้ ความร้อนที่มีอยู่ในตัวทั้งหมดคงจะไปรวบรวมที่หน้าเพราะมันร้อนระอุแทบจะระเบิดออกมาเมื่อไหร่ก็ได้ แขนขาของฉันไม่มีแรงที่จะทุบตีเขาต่อไป
“เฮอะ…ทำตัวอย่างนี้น่ะอ่อยกันชัดๆ”
“-0-“ เจ้าของเสียงนุ่มผละตัวออกจากฉันและเข้าเกียร์เตรียมจะออกรถต่อ อะไรฟร้ะ...นี่เขารู้ทันงั้นหรอ เฮ้ย ทำไงดี รู้สึกฉันจะพูดว่า ‘ทำยังไงดี’ วันนี้บ่อยไปนะ อันที่จริงข้ามมันไปเถอะไม่เกี่ยว
“ชอบฉันรึไง…หืม” คำถามสั้นๆ ของเขาทำให้ฉันใจกระตุกขึ้นมาทันใด ใครให้ถามตรงๆ แบบนั้นล่ะฟร้ะ เอ้อ! แต่ฉันก็ไม่ได้ชอบเขานี่ เขินทำไมเล่า -//////- ให้ตายยยยยยยยยยยยย “ชอบกันก็บอกตรงๆ ทำแบบนี้ไม่ปลอดภัยต่อตัวเธอเองนะ ;P” เขาพูดจบแล้วหันมาแลบลิ้นปลิ้นใส่ฉัน
“บะ..บ้า ฉันมะ..ไม่ชอบนายหรอกโว้ย!” บ้าเอ๊ยทำไมเสียงฉันต้องสั่นด้วย L
“เสียงสั่นด้วยนะ”
“ฉัน...ฉันมีแฟนแล้วโว้ย!” เฮ้ย แม่เจ้า ลืมไปอ่ะฉันยังไม่มีแฟน -0- ฉันพูดอะไรออกป๊ายย…ใครแฟนแกกันเนโอมี่ แต่ก็นะขอรอดตายตรงจุดนี้ก่อนละกันเนอะ เรื่องอื่นค่อยเคลียร์
“มีแฟนแล้วมาอ่อยแบบนี้ทำไม” เขาเอ่ยเชิงคำถามพลางลากหางตามามองฉัน
“ปละ..เปล่าไม่ได้อ่อย T_T//” อย่า..อย่าบอกว่าฉันโกหกไม่เนียน ฉันรู้ตัวเองอยู่แล้วน่า
“ไม่ได้อ่อยหรอ..แล้วที่ทำเมื่อกี้ตอนไปเที่ยว เกาะแขนฉัน พยายามจับมือฉัน จับแก้มฉันนี่คืออะไร” นี่ฉันดูแย่ขนาดนั้นเลยหรอ ตอนที่ฉันแอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียนฉันก็ทำอย่างนี้เพื่อมัดใจรุ่นพี่นะโว้ย! ฉันเงียบไม่กล้าตอบอะไรต่อไป “ถ้าเป็นกับผู้ชายคนอื่นเธอเสร็จไปนานแล้วยัยงั่ง” เอ่ยเสียงแข็ง
“TToTT”
“แต่ก็อย่าทำบ่อยนะ...ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว” ป๊าดดดด ฮอแรนมาแรงแซงทุกโค้งเจ้าค่า เมื่อฉันได้ยินแบบนั้นฉันจึงทำอะไรไม่ถูก ประโยคของเขาที่พูดได้แต่วนเวียนในหัวตลอดทางกลับมาที่คอนโด
แต่ก็อย่าทำบ่อยนะ...ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว
แต่ก็อย่าทำบ่อยนะ...ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว
แต่ก็อย่าทำบ่อยนะ...ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหว
ถึงห้องแล้ว...
พระเจ้าคืนนี้ฉันนอนไม่หลับแน่เลย
แสดงว่าเขาไม่ใช่เกย์...
...ทำแบบนี้ไม่น่าใช่แล้ว
เขาเป็นชายแท้แน่นอนค่า
เเต่ก็ดีนะที่เขาไม่รู้ว่าฉันทำเพราะอะไร
กริ๊ด
แต่นั่นไม่สำคัญ
เพราะสิ่งที่สำคัญตอนนี้คือ...
ฉันเขินเขา♥
ฉันเขินโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หลับดีกว่า คร่อกฟรี้♥ ZzzzzzzZzzz..
-เขิน .____.//-
หวัดดีจ้า ;3 กลับมาอัพให้ครบ 100% แล้วนะอิอิ มาอัพช้าไปหน่อยขอโทษด้วยน้า ขอสกรีมให้กับตอนนี้เพราะความเขินของเนโอมี่บังเกิดแล้ว กรี๊ดดด มันแบบ..9t9$9t94$^#@ มากไปเลยจย้า...อยากให้ร่วมสกรีมไปพร้อมๆ กันเบย >W< ไม่รู้ว่าเราสองคนจะรักกันได้ไหม...รักไหมไม่รู้ เนโอมี่จะหลงรักไนออลซะเองไหมไม่มีใครรู้แบร่ ;P (แลบลิ้นแบบไนล์) อยากรู้ติดตามด้วยนะแจ๊ะ >3< ฝากติชมให้ไนล์น้อยด้วยเนอะ
ความคิดเห็น