คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : M A B O Y 'S : HOTDOGS [50%]
บทที่ 2 : HOTDOGS
“โฮ่งๆ”
“-____-“
“เมี้ยวๆ”
“=____=“
“แฮะๆๆ”
“ไม่ไหวแล้วโว้ยย! เงียบซะทีสิยะ!! เห่าหอนอยู่ได้..โมโหแล้วนะย่ะ!” ถ้าใครมาเห็นฉันตอนนี้คงนึกว่าเป็นคนบ้าสินะ T T ฮืออ!ตอนนี้ฉันอยากกลับบ้านมากอ่ะ ไม่เอาแล้ววว ไม่มาอังกฤษแล้ว YOY แม่หมีเข็ดแล้วจ้า...
อยากที่ทุกๆคนเห็นกันแหละฉันสบถด่าออกไปอย่างหมดอารมณ์กับหมาแมวพวกนี้ -_- ความจริงใครหลายๆคนคงคิดว่าฉันเป็นคนไม่มีความอดทนเอาซะเลย แต่ฉันขอตอบตรงนี้ว่า..ฉันมีค่ะ! แต่นี่ฉันทนมา 10 ชั่วโมงกว่าๆแล้วนะคะ!!!!!!! ให้ตายเถอะ! นี่มันสายการบินนรกชัดๆเลยอ่ะ T__T โทรศัพท์ก็เล่นไม่ได้ อาหารก็ไม่มีจะกิน ฉันนี่แหละโครตจะอดทนสุดๆแล้วล่ะค่ะ หลายๆชั่วโมงที่ผ่านมาฉันได้แต่นั่งกลืนน้ำลายและพยายามข่มตาหลับ หัวใจเต้นรัวเพราะความคิดถึงป้าแท..เอ้ย! ไม่ใช่ล่ะ!!
“ท่านผู้โดยสารทุกท่านโปรดทราบขณะนี้สายการบินของเราใกล้จะถึงที่หมายแล้ว ขอให้ทุกท่านรัดเข็มขัดนิรภัยเพื่อความปลอดภัยของท่านด้วยนะคะ สุดท้านนี้ขอบคุณที่ใช้บริการตุ้ดตู่แอร์ไลน์เป็นอย่างมากค่ะ หวังว่าสายการบินเราจะมีโอกาสได้บริการท่านอีกนะคะ” ห่ะ!!! ใกล้ถึงแล้ว ฉันฟังไม่ผิดใช่ไหม!!!! *[]* ขอบคุณพระเจ้า ฉันจะได้ออกไปจากสายการบินนรกนี่แล้วจ้าทุกคน สาธุ!ขอให้ฉันอย่าได้มาใช้บริการสายการบินบ้าๆนี้เถอะค่ะ เพี้ยงๆๆ
สักพักเครื่องก็ลงจอดที่สนามบินฮีทโรวส์จนได้..อ่า..รู้สึกดีจังเลย >///< ลาก่อนนะน้องเหมียว น้องโฮ่ง ชาตินี้ฟานี่สัญญาว่าจะเกลียดเสียงของหมาและแมวไปทั้งชาติ (หลังได้ยินมันร้องมามากกว่า 10 ชั่วโมง) ฉันก็ไม่รอช้พอเครื่องจอดสนิท ฉันก็รีบหยิบกระเป๋าถือที่อยู่ในช่องเก็บกระเป๋าแล้วรีบวิ่งจู้ดออกมาก่อนใครในเครื่อง เห้อ..สิ้นสุดจนได้ ฉันได้มารอรับกระเป๋าที่เกทกระเป๋าฉันเอง และเป็นไปอย่างที่คิดกระเป๋าสีชมพูแจ๋นจ้ามาใบแรกเชียวละ ใช่เลยค่ะ! นั่นคือกระเป๋าของฉันเองแหละ
“ฮัลโลว เวลคัมทูอิงแลนด์” เสียงหญิงสาวร่างใหญ่ที่เป็นเจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมือง เอ่ยขึ้นมาหลังจากที่ฉันยื่นพาสปอร์ทให้เธอ
“ไฮ!มิส J” ฉันตอบเธอไปอย่างคารมณ์ดีชวนฟัง(?) พลางยิ้มให้เธอไปด้วย บอกแล้วน่าฉันน่ะเป็นลูกครึ่งจริงๆ พูดภาษาอังกฤษได้สบายๆล่ะน่า
“ฮาวลองดูยูลิฟอินอิงแลนด์?” เธอเอ่ยถามมาว่าฉันจะอยู่ที่นี่กี่วัน คนอังกฤษนี่ท่าทางดูใจดีเนอะผิดกับรูปร่างอันแสนใหญ่(?) *ฟานี่โดนติ่งตะวันตกสกายคิกส์*
“แอมนอทชัวร์ บัท,เมย์บีวันออร์ทูมั้นส์” ฉันบอกเธอไปว่าฉันอาจจะอยู่เดือนหรือสองเดือน มันก็แล้วแต่คำสั่งของบอสของฉันน่ะนะ แต่ฉันก็ไม่ได้บอกเธอไปว่าฉันมาตามบอส ไม่งั้นเธออาจจะสงสัยว่าฉันมาทำอะไรไม่ดีรึเปล่า เดี๋ยวยาว ฮ่าๆ
“โอเค กู้ดลักซ์” เธอกล่าวอวยพรฉันให้โชคดีพร้อมกับยื่นพาสปอร์ทคืนมาให้ฉัน
“แต้งกิ้ว :D” ฉันยิ้มให้เธออีกทีก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบพาสปอร์ทจากมือเธอมา
ถึงแล้วววววว >[]< อังกฤษจ๋า!!!! ฉันมองหาป้ายชื่อของฉัน มองแล้วมองอีก ทำไมมีนะ -0-// อย่าบอกนะว่า...
จีจีจีจี เบบีเบบี จีจีจีจี เบบีเบบี – BOSS SUNG HWAN
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นมา แหม! ทีฉันอยากให้โทรมาไม่ได้ ทียุ่งๆล่ะโทรมาได้ที่จริงๆ บอสเอ้ยยย..ฉันลืมกดรับทันทีเมื่อเห็น
“ฮัลโหลบอสมีอะไรค่ะ” ฉันถามไปด้วยเสียงเรียบๆ
“อ้อ..เธอถึงแล้วใช่ไหมเนี่ย” บอส
“ค่ะ ยังไม่ถึงมั้งคะบอส -__-“ ฉันตอบแบบกวนอวัยวะเบื้องล่างไป
“ลืมไปเลยขอโทษทีแฮะๆ พอดีฉันจะโทรมาถามเธอเรื่องแผนที่ทางไปน่ะ ฉันส่งไปให้ทางไลน์เธอแล้วนะ” คำพูดของบอสทำให้ฉันถึงกับอึ้งนี่ก็หมายความว่าฉันต้องไปเองน่ะสิ!
“หา!!!!! อะไรกันงั้นแสดงว่าฉันก็ต้องไปเองน่ะสิค่ะ”
“ถูกต้องแล้วล่ะ โชคดีนะฮ่าๆ ฉังวางก่อนนะค่าโทรแพง ตู้ดๆ..” พอบอสพูดจบนางก็ตัดสายหนีไปเลย อะไรนะ T___T นี่ฉันไปเองหรอเนี่ย บ้าที่สุด! แต่เอาเถอะถือซะว่าได้ชมวิวทิวทัศน์ของลอนดอนล่ะกันเนอะ
20 minutes later….
ลงให้ 50 % ก่อนนะคะ เดี๋ยวที่เหลือลงให้ขอดูเม้นท์ก่อน ฮิๆ กลัวว่าลงไปหมดจะแป้ก(?)
ความคิดเห็น