คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : M A B O Y 'S : VERY NICE WELCOME!
บทที่ 1 : very nice welcome!
“ให้ตายสิทิฟฟานี่!นี่เธอก็บ้าจี้ตามบอสไปยังงั้นเรอะ” หญิงสาวร่างบางที่อยู่ตรงหน้าผู้เป็นคู่สนทนาของฉันอยู่ในตอนนี้เอ่ยปากต่อว่าฉันในขณะที่ฉันกำลังเก็บพวกของใช้และเสื้อผ้าของฉันเข้าไปในกระเป๋าเดินทางใบใหญ่สีชมพู
“แต่มันเป็นงานของบริษัทเราเลยน่ะแทยอน T T” ฉันพูดด้วยเสียงค่อยๆเพราะรู้สึกผิดที่ต้องทิ้งวงของตัวเองไปหนีเที่ยว(เอ๊ะ!หรือทำงาน)
“ทั้งที่มีตารางจะคัมแบคอย่างงั้นเรอะ หึ!” แทยอนพูดด้วยน้ำเสียงแกมตะคอกฉัน ความจริงแล้ว..ปกติเธอก็ไม่ใช่คนที่จะโมโหใครง่ายๆหรอกน่ะถึงจะเป็นถึงลีดเดอร์ แต่สงสัยงานนี้แทยอนคงจะไม่ค่ยปลื้มสิน่ะ..
“โธ่ แทๆจ๋าเข้าใจฉันหน่อยสิ มันจำเป็นจริงๆน่ะ กลับมาฉันจะตั้งใจซ้อมเลย ฉันสัญญา” ฉันพูดอย่างเอาอกเอาใจแทยอนแล้วจับมือของเธอไปด้วยคิดว่าถ้าคนที่จิ้นคู่ ‘taeny’ อยู่คงต้องกริ้ดฉากนี้แน่ๆฉันรับประกัน
“เหอะ! มาไม้อ้อนอีกแล้วสิน่ะ แต่ไม่ได้ผล!ฉันจะไปคุยกับซังฮวาน” ตอนแรกฉันก็นึกว่าแทยอนจะติดกับลูกอ้อนฉันแล้วแต่ตรงข้าม..อ่อ ทุกๆคนค่ะซังฮวานก็คือบอส(สุดหล่อ)ของพวกเราเองแหละค่ะ แทยอนจะเรียกชื่อสำหรับคนที่อายุเท่ากัน เลยไม่ได้เรียกบอสเหมือนคนอื่นๆไงล่ะค่ะ
“แทๆ T T’ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่สิ กลับมาฉันจะขยันซ้อมน่ะค่ะ จะไม่ตื่นสาย จะไม่นอนดึก จะไม่ปาร์ตี้บ่อย จะไม่ทำให้ห้องรกแล้วก็จะไปรับผิดชอบเจ้าสนิกกี้ด้วยน่ะ” ฉันบอกข้อแรกเปลื่ยนไป แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะทำได้จริงๆหรือเปล่าน่ะค่ะ -0-// อ้อ!สนิกกี้คือหมาของฉันแต่ให้แทยอนเลี้ยง ตอนแรกเธอก็ไม่อยากรับมันไว้หรอกแต่เพราะแทๆคงเห็นว่าฉันงานยุ่งๆเลยเลี้ยง แต่ใครจะไปคิดล่ะว่า..มันจะเป็นปัญหาให้แทยอน(มาก)น่ะค่ะ U__U
“จำสัญญานี้ไว้ล่ะกัน!” แทยอนพูดแกมประชดเหมือนฉันจะทำไม่ได้ ฉันทำได้น่ะ!แค่ต้องใช้เวลาเท่าน้านน.. U.U (แต่เมื่อกี้ได้ยินแว่วๆว่า ไม่รู้จะทำได้จริงๆรึเปล่าน่ะ อยู่เลยน่ะย่ะ!)
“เย้ๆแกให้ฉันไปแล้วใช่ป่ะ *0*” ฉันถามพลางทำแววตาซุกซนเหมือนเด็กน้อย(?)
“-_- แล้วแต่สิย่ะ!แต่อย่าลืมสัญญาที่จะเลี้ยงเจ้าสนิกกี้เองน่ะ ฉันเริ่มอยากเขี่ยมันลงคลองแล้ว” แทยอนทำหน้าเนือยๆใส่ฉันแล้วพูดต่อ “แล้วแกจะไปอยู่ที่ไหน อะไร ยังไง แบบไหน เมื่อไหร่ จะให้บอกสมาชิกในวงว่ายังไงห่ะ?” พอจบประโยคแรกเจ๊แกก็อัดคำถามจนแทบไม่ได้หายใจเลย -.-
“เอ่อ..แทยอนเธอเป็นคางคกหายใจทางผิวหนังได้” ฉันบอกไป
“หนอย!!กล้าว่าฉันเรอะ!!!!!ฉันเป็นคนน่ะย่ะหล่อน ฮึ่ยย!!” แทยอนใส่อารมณ์มาทันทีหลังจากที่ฉันถามเธอไปว่าเป็นคางคกรึเปล่า แต่ดูเหมือนเธอจะเข้าใจผิดอย่างแรงฉันหมายถึงเรื่องการหายใจไม่ใช่ขนาดตัวและรูปร่าง -__-
“ม่ายช่ายยย ฉันหมายถึงเรื่องหายใจน่ะ อย่าเข้าใจฉันผิดเซ่แทๆที่รัก T T” ฉันพูดแล้วเข้าไปกอดแขนของแทยอน
“อ่าว งั้นก็แล้วไปตกลงยังไงตอบมา” แทยอนยังคงคำถามเดิมไม่เปลื่ยน แปลว่าฉันต้องตอบไอ้ประโยคยืดๆยาวๆนั่นทั้งหมดใช่ไหมเนี่ย งืออ..
“ก็เห็นบอสบอกว่าจะให้ฉันไปพักกับวงบอยแบนด์ที่ดังๆอะไรนี่แหละ” ฉันตอบแทยอนไป พลางหยิบครีมโลชั่นและเครื่องสำอางยัดใส่กระเป๋าเดินทางสีชมพูใบใหญ่ของฉัน
“อะไรน่ะ!บอยแบนด์งั้นก็ผู้ชายน่ะสิ นอนห้องเดียวกันเนี่ยน่ะ มันไม่ดีน่ะจะบ้ารึไง” เธอตะคอกฉันอีกแล้ว T T แต่คิดในแง่ดีเธอก็ต้องห่วงเมมเบอร์ในวงเป็นธรรมดาแหละ
“เอ่อคือ..เขาแยกชั้นให้พัก ไม่ต้องเป็นห่วงน่ะแล้วก็มีพวกพี่ๆดูแลอยู่ด้วย” ความจริงฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะค่ะว่าจะมีผู้ดูแลรึเปล่าแต่ก็ต้องบอกไปก่อนกลัวว่ายัยป้าแทจะโมโหน่ะสิค่ะ
“อย่างงั้นก็แล้วไป แล้วเดินทางวันไหนเนี่ย?” แทยอนถามฉันอีกที
“พรุ่งนี้” ฉันตอบสั้นๆแต่คุณรู้ไหมค่ะว่าหน้าแทยอนตอนนี้เป็นอย่างงี้ >> -0- เด๊ะๆเลยอ่ะ ดูมันช่างน่าขำจริง ฮ่าๆๆๆ
“อะไรน่ะ!!! พรุ่งนี้แล้วทำไมพึ่งบอกฉัน” เอ่อ..คือทุกคนค่ะความจริงเมื่อวานพอฉันได้รู้ข่าวจากบอสเสร็จปุ้ป ก็มีเพื่อนที่โรงเรียนเก่าโทรมาชวนไปปาร์ตี้ปั้ปเลยล่ะค่ะ มีเหรอฟานี่คนนี้จะพลาดอ่ะ >3<
“ก็เมื่อวานไปกินข้าวกับเพื่อนโรงเรียนเก่าน่ะ เอาน่าๆ” ฉันตอบความจริงไป
“แต่..ไม่อยากให้แกไปเลย!งืออ..ฉันหวงแก..” อา..ได้ยินแบบนี้แล้วอยากจับป้าแทกดจังเลย เอ่อ..แต่เราไม่ใช่เลสเบี้ยนน่ะ อย่าเข้าใจผิดน่ะค่ะอันที่จริงก็เพราะเราสนิทกันมากๆจนน่าสงสัยนี่แหละค่ะ ก็แค่หวงเพื่อนธรรมดาตามภาษาวัยรุ่น(หรือวัยทอง)ค่ะ
“ฉันจะคิดถึงแกน่ะเว้ยย จะซื้อกระเป๋าแบนเนมส์มาฝากด้วย >//< ฉันไปตั้งสองเดือนน่ะมีอะไรอยากได้ก็โทรมาบอกล่ะกัน” พอฉันพูดจบก็เข้าโผกอดป้าแทของฉันทันที เอาเถอะ!ไปลองใช้ชีวิตดูสักครั้งจะเป็นอะไรไปเล่า เนอะ ^__^
.... เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เห็นนิยายเขาชอบพูดแบบนี้กันนี่นา ...
ตอนนี้ฉันอยู่ที่สนามบินอินชอนแล้วล่ะค่ะทุกคน อ้ากก เห็นข้างนอกโซวอนมาส่งฉันด้วยแหละ กริ้ดกร้าดด >0< เขินจังเลย โอ้ะ!ฉันเห็นป้าย ‘I LOVE TIFFANY’ ด้วยอ่ะ อ้ากก -////-
เป็นกรุ้ปๆเลยอ่ะ ฉันรักโซวอนของฉันมากเลยล่ะค่ะ แล้วฉันก็เห็นป้ายชื่อของฉันเยอะแยะมากมายเลย พอเห็นอย่างนั้นรู้ไหมว่า..น้ำตาคอเลยอ่ะ ฮ่าๆ อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนรักฉันเยอะอยู่น่ะเนี่ย ฉันจึงอยู่เฉยๆไม่ได้จึงยกมือขึ้นมาชูสัญลักษณ์ ‘ไอ เลิฟ ยู’ ขึ้นมาทั้งสองมือ แล้วยิ้มเห็นฟันให้ หลังจากนั้นพอฉันยกเสร็จเสียงกริ้ดของบรรดาแฟนคลับก็ดังขึ้นมา อาจจะมีหลายๆคนสงสัยว่าทำไมตอนนี้ที่ฉันเดินนอยู่ไม่มีใครเข้ามาหาฉันได้เลย ก็เพราะฉันเดินอยู่ในช่องทางพิเศษที่ทาง sm.town เขาจัดไว้ให้ฉัน..แต่ก็มีบอดี้การ์ดกันมาสามสี่คนล่ะน่ะ ความจริงเดินอยู่ในช่องทางนี้ก็โครตจะปลอดภัยอยู่แล้วล่ะค่ะ สงสัยบริษัทคงกลัวมีคนเอาสไนเปอร์มาดักยิงฉันล่ะมั้ง - -; แต่พวกสาวๆในวงก็ไม่ได้เดินทางมาส่งฉันเพราะบอสห้ามไว้ด้วยเหตุผลที่ว่า
‘ฉันไม่อยากให้เกิดจราจลในสนามบิน’ แค่นั้นแหละทุกคนเงียบกริบ..แต่บอสสุดหล่อก็ได้ไปรับฉันที่บ้านแล้วมาส่งฉันเองนี่แหละค่ะ
“เธอหิวรึเปล่า?” ว่าแล้วร่างสูงก็เอ่ยขึ้นมาถามพอดีเลย
“ไม่ค่ะบอส แล้วนี่ฉันต้องไป 2 เดือนจริงๆเหรอ T^T” ฉันพูดแล้วทำหน้าเศร้าใส่บอสของฉัน
“ก็ใช่น่ะสิ..มาขนาดนี้แล้วยังจะมาถาม” บอสพูดในขณะที่กำลังพาฉันไปเข้าประตูตรวจคน(ที่เป็นช่องทางพิเศษ)
“ฉันต้องคิดถึงทุกๆคนแน่ๆเลย” ฉันพูดเมื่อใกล้ถึงประตูที่จะตรวจคนแล้ว
“ฮ่าๆ เอาไว้สไกป์คุยก็ได้ อ้อ!เธอไปทำงานให้ฉันน่ะอย่าปาร์ตี้ให้มากนักล่ะ” บอสพูดแล้วยิ้มให้ฉัน อา..ฉันจะละลายไหมเนี่ย ตอนบอสยิ้มน่ะค่ะทุกคนค่ะ..ถ้าใครได้เห็นนี่ก็แทบจะบินได้เลยล่ะค่ะ -/////-
“ค่ะท่าน ถึงแล้วงั้นฉันไปก่อนน่ะค่ะ บ๊ายบาย ^^” ฉันพูดแล้วยิ้มให้ซังฮวานหรือบอสของฉันนั่นเอง อ่อ ความจริงฉันจะเรียกว่าซังฮวานก็ได้น่ะค่ะ เพราะอายุเท่ากันแต่เรียกว่าบอสมันดูเท่ห์มากกว่าหนิค่ะ - 3 - แล้วฉันก็ก้มหัวทีนึงแล้วกลับหลังหันเตรียมจะเดินไป
“เดี๋ยวทิฟฟานี่..” พอฉันหันมาหาบอสก็พบว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของเขาแล้ว โอ้มายก้อดด >0< นี่ฉันกำลังกอดกับบอสตัวเองอยู่ ไม่ได้น้า..ฉันต้องผลักเขาออกสิ แต่รู้สึกเหมือนร่างกายมันคงชอบอ้อมกอดนี้ละมั้ง แต่ฉันก็ไม่ได้กอดเขาตอบ และไม่ได้ผลักเขาออก มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะค่ะ “ฉันจะ..คิดถึงเธอน่ะ” เขากระซิบที่ข้างๆหูของฉัน อัยหยา..นี่มันเกิดอะร้ายยยยย...บอสชอบฉันเรอะ
ไม่หรอกมั้ง..เขาแค่ห่วงแบบลูกน้องเขาล่ะมั้ง<<เสียงฝ่ายที่หนึ่งกระซิบ
บ้าน่า!ถ้าห่วงแบบลูกน้องจริงๆเขาคงไม่บอกว่าคิดถึงหรอก << เสียงฝ่ายที่สองบอก
ตอนนี้เสียงในหัวตีกันไปหมดเลย -///- อะไรกันเนี่ย! ฉันจะระเบิดตายตรงนี้แล้วน่ะค่ะทุกๆคน โว้ววววว.. พอบอสพูดจบเขาก็ผละออกจากฉัน เหห..อยากอยู่แบบเมื่อกี้นานๆจัง..แต่โชคดีตรนี้ก็เป็นช่องทางพิเศษจึงมีแค่ฉันและมีกำแพงกั้นไม่ให้มีใครมาเห็น แต่หัวใจของฉันก็เต้นแรงไม่ใช่เล่นเลยน่ะค่ะ..หรือว่าฉันจะหลงรักบอสแล้ว อร้าย! ไม่น้า..
“ไปได้แล้ว อย่านอนดึกให้มากน่ะอยู่ที่นู่น!” พอบอสพูดจบ ฉันหันหลังกลับจะเดินไปแต่ทำไมหัวของฉันจึงเหลียวกลับมามองเขาแวบนึงน่ะ แหม!เจอบอสกอดเข้าไปใครๆก็ค้างน่ะสิค่ะ ตอนนี้ฉันก็งงๆเอ๋อๆมึนๆ เดินเข้าไปที่ด่านตรวจคนแล้วล่ะค่ะ ฉันก็รีบๆยื่นพาสปอร์ทให้พี่ที่ตรวจแล้วก็เดินๆเข้าไป ส่วนกระเป๋าเดินทางกับสัมภาระฉันก็โหลดไปเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ เอ๊ะ!นี่ฉันบอกทำไมเนี่ย..หรือมันเป็นอาการค้างกันน่ะ..
“ชอบเธอแล้วทำไมไม่ขอเธอเป็นแฟนล่ะครับ” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มรูปร่างกำยำเอ่ยขึ้นมาถามผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘บอส’ ของตนเอง
“ฉันแค่อยากให้อิสระกับเธอก่อนน่ะ..กลับกันเถอะ” ร่างสูงเอ่ยกับบอดี้การ์ดชุดดำที่สนิทใจที่สุดแล้วเดินนำหน้าออกไป...
ฉันเดินเข้ามาในเกทเพื่อจะมานั่งพักสักแปปก่อนขึ้นเครื่อง ระหว่างทางที่เดินมานั้นก็มีคนส่วนหนึ่งก็มาขอถ่ายรูปฉันบ้างอะไรบ้างและก็ถามว่าทำไมฉันมาคนเดียวรู้ไหมฉันตอบว่าอะไร..ฉันตอบว่า..อกหัก ฮ่าๆๆๆ คือแบบพูดเล่นๆอ่ะน่ะ สายการบินที่ฉันมาก็ไม่ใช่สายการบินธรรมดาๆน่ะ ตุ้ดตู่แอร์ไลน์เชียวน่ะ!! ดังระดับโลกแล้วล่ะ เห็นบอกว่าเป็นสายการบินของประเทศไทยน่ะ ฉันก็ไม่รู้หรอกน่ะค่ะว่ามีความหมายโดยนัยอะไรรึเปล่า - -‘ แต่สายการบินนี้มีแค่เฟิร์สคลาสอย่างเดียวน่ะค่ะ เห็นบอส บอกอ่ะค่ะ และแน่นอนก็มีแค่พวกนักธุรกิจชั้นนำค่ะ
“ตึง ตึง ตึ้ง ... ท่านผู้โดยสาร GATE 1D สามารถเคาท์เตอร์เปิดบริการแล้วน่ะค่ะ สามารถเช็คตั๋วโดยสารขึ้นเครื่องบินได้เลยค่ะ ตึ้ง ตึง ตึง” เสียงประกาศดังภายในเกทที่ฉันนั่งอยู่ พอได้ยินดังนั้นฉันจึงหยิบตั๋วเครื่องบินออกมาแล้วเดินไปที่ตรวจตั๋ว
“สวัสดีค่ะ อ่า..คุณคือทิฟฟานี่ โซยอนชิแดใช่ไหมล่ะค่ะ” สาวสวยที่เป็นคนตรวจตั๋วอยู่ที่เคาท์เตอร์เอ่ยปากขึ้นถามฉัน เธอคนนี้น่าจะเป็นคนลูกครึ่งตะวันตกน่ะ เพราะโครงหน้าเธอดูไม่เหมือนคนเอเชียเลย แต่ฉันว่าเธอก็น่าจะแก่กว่าฉันสักหนึ่งปีหรือไม่ก็สองปีน่ะ
“ใช่ค่า..ฉันทิฟฟานี่ ^^” ฉันตอบไปอย่างเป็นมิตรแล้วยิ้มตาหยีๆให้เธอ ในขณะที่เธอกำลังเช็คตั๋วของฉันอยู่
“ฉันว่าแล้วตัวจริงน่ารักกว่าในทีวีอีกน่ะค่ะ” เธอชมฉันล่ะ -////- ง่ะ ชมซะค้างเลย เอ่อ..พอดีฉันบ้ายอน่ะค่ะ อย่าถือกันเลยน่ะค่ะ ฮิๆ
“ขอบคุณมากค่ะ แต่ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แฮะๆ” ฉันหัวเราะแห้งๆให้เธอไป แต่อยู่ๆเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน “มีอะไรหรือเปล่าค่ะ” ฉันถาม
“เอ่อ..ก็ที่นั่งคุณ..อ่อ ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าขอให้สนุกน่ะค่ะ” เธอพูดอย่างแห้งๆแล้วผายมือเชิญฉันเข้าไป เอ๊ะ!แปลก ที่นั่งฉันเป็นยังไงงั้นหรอ..อะไรกัน แปลกๆชอบกลน่ะเนี่ย
พอฉันเดินเข้ามาที่ทางเชื่อมระหว่างเครื่องบิน ก็มีพนักงานของสายการบินนี้มาต้อนรับฉันมากมาเลยล่ะ ว้าว! สจ๊วตสายการบินนี้หล่อเว่อร์อ่ะ หน้านี้ใสวิ้งค์เลย *0*
“ขอดูตั๋วด้วยค่ะเดี๋ยวฉันพาไปที่นั่งให้น่ะค่ะ” มีสาวแอร์โฮสเตสคนนึงเข้ามาจะพาฉันไปที่นั่ง เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก็หยิบตั๋วให้เธอดู แล้วเธอก็มีอาการแบบแม่สาวตรวจตั๋วคนเมื่อกี้เด๊ะๆเลยอ่ะ นางทำหน้าแบบนี้ใส่ฉันตอนที่เห็นตั๋ว O__O แล้วนางก็ยื่นตั๋วคืนให้ฉัน “เชิญตามฉันมาค่ะ” พอพูดจบเธอก็เดินนำหน้าฉันไป ทำไมที่นั่งฉันมันไกลจังน่ะเนี่ย เฮ้ย!!! แต่เอ๊ะ!นี่มันเลยเฟิร์สคลาสมาแล้วน่ะ แล้วเครื่องบินลำนี้ก็เป็นเครื่องบินที่ไม่มีชั้นประหยัด แล้วฉันจะนั่งที่...
‘PET SEAT’
ป้ายของโซนที่นั่งตัวใหญ่แขวนอยู่ข้างบนเก้าอี้ที่ฉันเดินผ่านมา O_o อะไรกันเนี่ย!!!!!!!!! โซนสัตว์เลี้ยง พอเห็นดังนั้นฉันจึงก้มมองดูตั๋วของตัวเองอีกรอบ ตรงช่องที่นั่งตอนแรกที่ฉันเห็นก็คิดว่าไม่มีอะไรเพราะมันเขียนว่า ‘special seat <PS>’ ฉันก็นึกว่ามันจะเป็นที่นั่งให้พวกคนดังนั่งกันไหนเป็นอย่างนี้
“เอ่อ..พี่แอร์ค่ะ ฉันว่ามีอะไรผิดพลาดแน่ๆเลยค่ะ ผู้จัดการฉันบอกว่าฉันนั่งเฟิร์สคลาสน่ะค่ะ” ฉันบอกเธอไปเผื่อว่าเธอจะเข้าจะไรผิด
“ไม่ผิดหรอกค่ะ ก็มันเขียนมาว่า special seat ps. น่ะค่ะ สายการบินเรามีแค่ที่นั่งเฟิร์ส คลาสค่ะนอกจากนั้นก็จะเป็นบริการที่นั่งพิเศษให้สัตว์เลี้ยงค่ะ และถ้าเป็นรหัสของเฟิร์สคลาสจริงจะมีแค่ตัวเลขตัวเดียวเท่านั้นค่ะ” สาวแอร์กล่าว
“แล้วถ้าฉันจะขอซื้อตั๋วเฟิร์สคลาสได้ไหมค่ะ” ฉันถามกับแอร์สาวคนนั้น
“คงจะไม่ได้ค่ะเพราะสายการบินเรา log seat ไว้ค่ะอาหารก็จำนวนจำกัด การบริการไม่ทั่วถึงค่ะ ขอโทษด้วยน่ะค่ะฉันขอไปรับแขกก่อน” พอแอร์โฮสเตสสาวพูดจบไฟฉันก็แทบจะลุกทันทีเลย ฉันรีบควักมือถือสีชมพูเครื่องโปรดของฉันแล้วโทรหาเบอร์ของบอสทันที
ตู้ด.....ตู้ด.... เสียงรอสายดังขึ้นมา
[ฮัลโหลว่ายังไง] บอสเอ่ยถามขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี
“ยังจะมาว่ายังไงหรอ!!!!!! รู้ไหมฉันต้องนั่งที่นั่งอะไร” ฉันตอกกลับไป
[เฟิร์สคลาสไง ไม่เห็นต้องถาม ^[]^] บอสยังพูดชิวๆเหมือนเดิม ตอนนี้ฉันอยากจะไปบีบคอบอสเดี๋ยวนี้เลย จริงๆน่ะ
“เฟิร์สคลาสบ้าอะไร ฉันได้ตั๋วที่นั่งสัตว์เลี้ยงที่มีทั้งหมา และ แมวนอนอยู่ในกรงนั่งด้วย!” ฉันพูดแกมตะคอกไปด้วยขณะที่กำลังมองพวกหมาและแมวตาละห้อยอยู่
[ห่ะ -0-// ถามจริง???] บอสถึงกับเสียงเหวอไปเลย
“ก็ใช่น่ะสิ!!!! ฉันจะทำยังไงดี T T ” ตอนนี้น้ำตาฉันไหลได้เลยน่ะถ้าอยากให้ทำน่ะ เกิดมาฉันล่ะไม่เคยนั่ง pet seat มาก่อน(ใครบ้างล่ะที่จะนั่ง)
[เธอก็ซื้อตั๋วใหม่ซะซิ] บอสพูด [หรือเขาไม่ให้]
“เขาไม่ให้ บอสต้องช่วยฉันน่ะค่ะ” ฉันบอกบอสและขอความเมตตาจากสุดหล่อ
[เอ..ฉันก็ไม่รู้น่ะเกี่ยวกับตั๋วเครื่องบินน่ะ เพราะทางนู้นเขาส่งมาน่ะ.....] บอสยังพูดไม่จบแอร์สาวคนเดิมก็เดินมาอีก
“กรุณาปิดเครื่องมือสื่อสารด้วยน่ะค่ะ ที่นั่งของคุณจะไม่มีอาหารบริการน่ะค่ะ นั่งรัดเข็มขัดนิรภัยด้วยค่ะ” พอพูดจบเธอก็เดินออกไป ฉันก็จะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาคุยต่อแต่.......สัญญาหายจ้า T[]T นี่มันวันบ้าอะไรกันเนี่ย แล้วเมื่อกี้แอร์ก็บอกว่าไม่มีอาหารบริการ -0-// แล้วจะใจจืดใจดำให้ฉันนั่งกลืนน้ำลายตั้ง 13 ชั่วโมงเนี่ยน่ะ!!
โอ้มายก้อดด!!! แม่หมีอยากกลับบ้านน ไอแอมมิสมายโฮมเวรี่มัชช!!!!!! มันเป็นการต้อนรับที่ดีมาก! (ประชด)
WRITER'S TALK :: อ่านเเล้วเม้นท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์เน้ >.<
เเค่นี้เเหละ จุ้บๆ
ความคิดเห็น