[Fic 1D] I WILL BE YOUR PRINCE

ลำดับตอนที่ #3 : i'm liam payne

ต่อจาก part ก่อนเลยจ้า







เสียงโทรศัพท์ของคุณดังขึ้นมาหน้าจอมีชื่อของคนที่คุณรู้จักดีมากๆ นั่นก็คือ 'สกาย' นั่นเอง ตอนนี้ความสัมพันธ์ของคุณกับเขาไปได้ไกลอยู่เชียวละ ตั้งเเต่เขาเป็นเเฟนกับคุณอะไรๆ ก็ดูดีขึ้น น่ารักขึ้น ทั้งเเม่คุณก็กระดี๊กระด้า เพราะเเม่คุณก็เชียร์คุณให้คบกับสกายตั้งเเต่ตอนเเรกเเล้ว -..- เเล้วสกายอีกก็เหมือนกันเขาพยายามเอาใจคุณอย่างมาก มาหาคุณทุกวันทุกเวลา(โอ่วว) พอคุณจะไล่เขากลับไปเขาก็ไม่ยอมกลับเเถมขู่ว่าจะนอน(ค้าง)ด้วย -__- ให้มันได้อย่างนี้เซ่! เเละเเม่คุณบอกให้เขากลับไปเขาจึงยอมกลับ เเต่ก็โทรมาเช็คตลอดเลย เห้ออ..นี่เเค่วันเดียวน่ะเนี่ยย เอ๊ะ! ตอนกลางคืนนี้คุณต้องไปสนามบินเเล้วนี่นาา จะได้ไปอังกฤษเเล้ว เย้! เเต่ก็ต้องเเยกกับสกาย อ่ะ!เเต่ตอนไปก็นั่งไฟท์เดียวกัน เถียวเดียวกันด้วยหนิ ทำไมระยะเวลาที่มีความสุขมันดูสั้นๆเนอะ ก็น่ะคนมันมีความรัก! เวลามันก็ไม่เป็นเวลา-0-// ของทุกอย่างครบหมดเเล้วล่ะ! เหลือกล่องดินสอนี่นา   คุณได้เดินไปหยิบกล่องดินสอ เอออ.. เเต่ทำไมหาไม่เจอน่ะ คุณจึงเดินไปถามคุณเเม่ของคุณ

"เเม่ค่ะ เห็นกล่องดินสอของหนูไหมค่ะ? หนูวางไว้ตรงตู้เเล้วมันหายไปอ่ะค่ะ" คุณถามเเม่คุณ

"อ่อ เเม่เอาไปเก็บในตู้ของเก่าอ่ะจ่ะ นึกว่าไม่ใช้เเล้ว" เเม่คุณตอบขณะที่กำลังจัดๆหนังสืออยู่

"อ่อค่าาา ขอบคุณค่าา ^__^" คุณบอก

"อือนี่เเล้วไปคืนน่ะ เดี๋ยวเเม่กับพ่อไปส่งน่ะหรือว่าจะไปกับสกายล่ะ" เเม่คุณถาม

"ก็พ่อกะเเม่ไม่ต้องลำบากก็ได้ค่ะ ไปกับกายก็ได้ค่ะ" คุณตอบเเต่เมื่อตอบเเม่คุณก็ทำหน้าบู้ๆใส่

"ใช่สิ!มีเเฟนเเล้วหนิ ก็ลืมเเม่กับพ่อ เช้อะ" เเล้วเเม่คุณก็สะบัดบ๊อบใส่

"เปล่าน่ะเเม่ T^T ก็กลัวเเม่กับพ่อลำบากอ่ะ มันมืดด้วยเดี๋ยวหนูกับกายไปเเท็กซี่ได้น่า"

"จ่ะๆ เเม่ล้อเล่น ตามใจล่ะกัน" เเม่คุณก็ไปจัดหนังสือต่อ

คุณได้ขึ้นมาที่ตู้เก็บของเก่าที่เเม่คุณได้บอกเอาไว้เเล้วคุณก็เปิดหยิบเอากล่องดินสอออกมาเเต่ทว่าคุณไม่ได้เจออะไรซะก่อน..คุณได้เจอไดอารี่ที่คุณเคยเขียนตั้งเเต่เด็กๆ ตอนที่คุณอยู่ประถม อยู่ห้องเดียวเเละโรงเรียนเดียวกับสกายคุณจึงได้เปิดอ่านมัน...เเละคุณก็เห็นข้อความที่คุณเคยเขียนไว้ เเละใช่..มันมีบางอย่างเกี่ยวกับสกายด้วย.. เริ่มที่หน้าเเรกที่มีเกี่ยวกับสกาย..



วันที่ 25 เมษายน 25xx  (ตอนเรียนซัมเมอร์ครั้งเเรก) ป.5 
ฉันเดินมาที่โรงอาหารกับเพื่อนๆอยู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงของว่า 'สกายมาเเล้ว' ฉันจึงรีบหันไปมองว่าสกายนั้นคือใคร ฉันหันไปสบตากับสกายพอดี ฉันเห็นเขาเเวบเเรกฉันก็รู้สึกใจเต้นเเละเเรงด้วย เพราะฉันชอบเขาเเล้วล่ะมั้ง เเต่ฉันพึ่งย้ายมาก็เลยไม่รู้จักเขา..
เเล้วก็มีข้อความเล็กๆเขียนว่า 'ฉันรักสกาย'


เอิ่มมม..คุณตะลึงกับตัวเองเเละงงว่าเคยทำอะไรเเบบนี้ด้วยหรอเนี่ย..เเละคุณก็เริ่มเปิดอ่านมันต่อเรื่อยๆ ๆ...จนไปเจออยู่หน้านึง


วันที่  25 ธันวาคม 25xx (คริสมาสเเละวันเกิดสกาย)
วันนี้วันเกิดของสกาย ฉันได้อยู่ห้องเดียวกับสกายเพราะอายุเราใกล้ๆกัน(โรงเรียนจัดตามอายุ) ฉันจึงมีโอกาศคุยกับสกายเยอะมากขึ้น เเต่ว่าวันนี้ก็ไม่ได้ดีอย่างที่คิด เพราะสาวที่ฮอตที่สุดหรือยัยเเป้งตรางู(เจ๊เขาขาวเกินคน) ชื่ออะไรสักอย่าง ไส้กรอก โน้กๆ จำไม่ได้เเต่รู้ว่าเขาสวยมากๆมาบอกรักสกายเเละสกายก็เป็นเเฟนกับเจ๊เเป้งตรางูนั่น ฉันเคืองใจมาก!ตอนเเรกจะเอาของขวัญไปให้สกายเเล้ว!ไม่ฮงไม่ให้กันเเล้ว เพราะฉันไม่สวยสิน่ะ ;( สกายถึงไม่มอง ต่อไปนี้ฉันจะเลิกชอบ เลิกมีเเฟน รักษาหน้า หุ่นให้เป๊ะ!เลยย สกายจะได้มามองฉันบ้าง! เฮอะ! ไม่เขียนเเล้วไดอารี่นี้ จบ!พอ!


คุณไม่ได้เคืองเหมือนตอนที่คุณเขียนไดอารี่เเต่กลับหัวเราะ...คุณก็ไม่รู้เหมือนกันว่ตอนเด็กๆคุณทำไปได้ไง -//- มันน่าอายจริงๆ เเต่คุณก็จะให้หนังสือเล่มนี้เป็นของขวัญกับสกายล่ะกัน! มันคงเป็นของขวัญที่ล้ำค่าที่สุดเเล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
.............เเล้วเวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนรถเฟอรารี่(?)..............

กริ๊ง---กร่อง--- เสียงกริ่งหน้าบ้านคุณดังขึ้น
ซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าใครมา สกายเองนั่นเเหละ!เขามารับคุณออกไปสนามบินล่ะ นั่นรถเเท็กซี่ก็ด้วย! คุณจะได้ไปอยู่ตั้ง 2 ปีเเล้วน่ะ lol มันนานมากน่ะ เเต่สิ่งที่สำคัญคือ!!!!! ได้ไปอยู่กับโฮสต์อันเป็นที่รัก! ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร -..- (น่าตื่นเต้นเนอะ!)

@ ท่าอากาศยานชาติสุวรรณภูมิ (เต็มยศเนอะ)

พอคุณได้กล่าวลาคุณพ่อกับคุณเเม่ของคุณเสร็จคุณก็ได้ออกมากับสกายเเละเดินทางมาสนามบิน.. ตอนนี้คุณรู้สึกง่วงนอนมากๆ เเต่จริงสิ!คุณยังไม่ได้ให้ของชิ้นพิเศษกับสกายเลย

"สกายฉันมีอะไรจะให้นายด้วย" คุณพูดพร้อมยิ้มให้เค้า

"อะไรหรอ..ฉันก็มีอะไรจะให้เธอ เธอให้ก่อนก็ได้" เเล้วคุณก็หยิบสมุดไดอารี่เล่มนั้นเเต่มันห่อของขวัญเป็นลายดาวน่ารักๆเเล้ว

"อ่ะ ฉันให้..เเต่สัญญาน่ะจะไม่เปิดดูจนกว่าฉันจะถึงอังกฤษอ่ะ" เเล้วคุณก็ก้มหน้าลง

"เพราะอะไรหรอ?" สกายถามคุณเเล้วก็จับมือคุณด้วยเเหละ >///<

"ก็ฉันอาย...เอ้ย!เปล่าหรอก เเต่สัญญาก่อน" เเล้วเขาก็ยื่นนิ้วก้อยมาเเทนคำสัญญาเเล้วคุณก็เกี่ยวนิ้วก้อยตอบสกาย มดขึ้นเเล้วว!!

"โอเค ส่วนของที่ฉันจะให้เธอ.." เเล้วเขาก็หยิบกล่องเล็กๆออกมาเปิดให้ มันเป็นสร้อยคอจี้เป็นรูปดาวฝังเพชร มันสวยมากๆเลยล่ะ   "ดาวดวงนี้เเทนความรักของฉันที่มีให้เธอ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะรักเธอ..ยังเป็นคนเดิมของเธอเสมอน่ะ..ฉันจะรอจนถึงวันที่เราได้พบกันอีกน่ะ" เเล้วเขาก็เข้ามาจูจุ้บคุณ >____<; โชคดีตรงนั้นไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่น่ะ คุณเริ่มหน้าเเดงจนเเทบจะระเบิดได้

"บ้าา! สกายบ้า นายทำฉันเขินมากเลยน่ะว่อยย!" คุณตอบพลางตีไหล่เขา

"โอ๋ๆขอโทษน่ะ มาให้สกายคนนี้กอดหน่อยเร็ว" สกายไม่รอคำตอบจากคุณเเต่เขารีบคว้าตัวคุณเข้าไปกอด หน้าของคุณได้ซุกอยู่ตรงเเผงอกเขาเเละมันอุ่นมาก มันหลอมละลายคุณได้เลยล่ะ!

"ง่าาา ._____." คุณได้เเต่ก้มหน้าต่อไป

"มาเดี๋ยวฉันใส่ให้" สกายบอกพร้อมหมุนตัวคุณเข้าหาเเล้วใส่ให้ นี่มันคงเป็นความรักจริงๆสิน่ะ
ฉันก็จะรอนายน่ะสกาย ♥ มันเป็นสิ่งที่คุณคิดตอนนี้

เวลาก็ผ่านเร็วอีกเช่นเคย ตอนนี้คุณถึงเเผ่นดินอังกฤษเเล้วล่ะ! อ้าา! จะถึงเวลาเเยกเเล้วสิน่ะ ลอนดอนเเล้วหนิ คุณต้องลงที่นี่ล่ะ เเต่สกายต้องไปต่อเครื่องอีก 

ตึง ตึง ตึง -- 

'ท่านผู้โดยสารโปรดทราบขณะนี้สายการบินของเราได้นำท่านลงสู่สนามบินฮีทโรวส์เเล้ว กรุณาตรวจเช็คสัมภาระของท่านให้เรียบร้อยด้วยค่ะ สามารถรับกระเป๋าได้ที่สายพาน 19 ค่ะ ส่วนผู้โดยสารที่ต่อเครื่องรัยที่สายพาน 29 ค่ะ"    ตึง ตึง ตึง --

เมื่อจบประกาศคุณก็รีบเก็บกระเป๋า นี่ผ่านมาหนึ่งคืนเเล้ว ปวดหลังอะไรเยี่ยงนี้น่ะ -0- พอลงมาจากเครื่องกับสกาย เขาก็ไม่พูดอะไรดูซึมๆ อ๊ะ! สายพาน 19 กับ 29 มันคนละทางกันอ่ะ คงต้องเเยกกันตรงนี้เเล้ว...
"สะ..." คุณยังพูดไม่ทันขาดคำ เขาก็ดึงคุณเข้าไปกอดอย่างเเน่น ย้ำ** มาก

"ฉันรักเธอน่ะ" เขากระซิบข้างหูคุณ

"เอ่อ..ฉันก็รักนาย" คุณบอกเขา "อย่าลืมอ่านของที่ฉันให้ล่ะ" 

"อือ ไม่ลืมหรอก ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้เลย ฉันน่าจะเจอเธอก่อน" เขาพูดพร้อมทำหน้าเศร้าๆ เเต่ก็ยังบอกได้ว่า 'โครตหล่อ'

"ไม่เป็นไรน่าา เดี๋ยวก็ได้เจอกันอีก ฉันไปล่ะ บายย!" คุณเดินไปเเล้วโบกมือมาให้เขา

"บายย.." เขาดูซึมหลังงอเเล้วก็เดินไปเเบบคนไร้วิญญาณ


อ้าาาาาาา!! นี่สิน่ะอังกฤษ... ใหญ่ชิบเป้งเบยยยย!! คุณได้เข็นกระเป๋าออกมาตรงที่รอโฮสต์หรืออะไรสักกะอย่างคุณได้ควักโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะโทรหาโฮสต์ เเต่ทว่า..

"ใช่น้อง..(ชื่อคุณ)..หรือเปล่าครับ" มีชายคนนึงดูอายุน่าจะมากกว่าคุณสักปีหรือสองปี ใส่เเว่นดำ ใส่หมวกเเก้ป เสื้อยืด เเต่ใส่ฮู้ด    บ้ารึเปล่าว่ะ? คุณคิด

"อ่าค่ะๆ ใช่ค่ะ คุณคือใครค่ะ?" คุณถามกลับ

"ผมคือโฮสต์คุณครับ ถ้าคุณไม่เชื่อผมมีเอกสารคุณมายืนยืนครับ" ว่าเเล้วเขาก็ยื่นกระดาษมาให้สองสามเเผ่น "โอเคมั้ยครับ?" คุณพยักหน้างึก งึก เเทนคำตอบ

พอมาถึงรถก็พบว่าเป็นรถตู้ เอิ่ม..นี่จะลักพาตัวคุณไปฆ่ารึเปล่ายังไม่รู้เลย เห้ออ..ชีวิตหนออ

"เเล้วตกลงคุณคือใครค่ะ?" พอพูดจบประตูรถก็เปิดออก...

เห้ยยยยยยย!!!!!!!!

"โฮลี่ชิทท!" คุณเผลอสบดด่าออกไปโดยมิได้ตั้งใจ เพราะว่าวันไดเรกชันน!! อยู่ในรถตู้!!!! เเต่ขาดเลียมไปอย่าบอกน่ะว่าที่พาคุณมาคือ..

"ผม เลียม เพยน์ ครับ" หึ่ยยยยยยยยยยยยย! ฟึ่บบบบ! เเละคุณก็ได้สลบ - 0 - / / ต้องฝันไปเเน่ๆ ตอนนี้คุณอาจจะหลับอยู่บนเครื่องบินกับสกาย ตื่นสิ้!!

                                    นี่มันเกิดอะไรขึ้นนนน???????????



WRITER TALK ::  สวัสดีครับผมมม เเฮะๆ มาเจอกันเเล้ว เย้ๆ หลังจากหายไปนานเเสนนาน ฮี่ๆ# # เเบบว่าต้องอ่านหนังสือสอบเลยไม่ได้เเต่งยาวเลออเรื่องนี้ ยังไงก็ฝากเม้นท์ด้วยน่ะค่ะ ^__^ จุ้บๆ ไปล่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ขอไปเคลียร์ฟิคไนออล+เเฮรี่ ก่อนน่ะ 55555555

มารีไวท์ตอนสักนิดนึง >///< มีฟิคเรื่องใหม่มาฝากด้วยเเหละตะเอง ฮิๆ คนเม้นท์เรื่องนี้น้อยมากก ToT ต้องมาขอความช่วยเหลือของเเฟนๆเรื่องของหนุ่มเลียมม จิ้มรูปไอคอนสุดหล่อของเบยยยย เรื่องนี้โหดน้าาใครไม่ชอบอย่าเข้าไปดีกว่า เตือนเเล้วน่ะ ฮิๆ อย่าลืมไปเม้นท์กันด้วยน้า