ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter 1 : Bad meeting
CHAPTER 1
bad meeting
ฉันรีบเดินทางมาตามคำสั่งของสไตล์ลิชคนก่งอย่าง 'พี่เมส' ที่บอกไว้ว่าจะมีวงบอยเเบนด์ชื่อดังอย่าง 'One Direction' มาร่วมรายการเช้านี้..รายการนี้เป็นรายการข่าวที่จะออกอากาศทุกเช้าตอนประมาณสายๆ เป็นเวลาที่คนที่นี่ ที่อังกฤษจะเปิดทีวีนั่งจิบกาเเฟดูข่าวกัน รายการที่ฉันฝึกงานนี้จึงเป็นรายการที่คนส่วนมากรู้จักกัน เเต่ฉันเป็นเพียงเเค่เด็กฝึกงานเท่านั้น ฉันเรียนจบมาทางด้านนิเทศศาสตร์ค่ะ จัดการทางด้านพวกเวที การเเสตนด์บายของดารานักเเสดง ก็เกี่ยวกับพวกนี้เเหละค่ะ ฉันมาเรียนจบที่มหาวิทยาลัยเเห่งนึงที่อังกฤษค่ะ เเล้วทางครอบครัวก็อยากให้ฉันลองทำงานต่อที่ลอนดอนไปเลยค่ะ อ้อ!ทุกๆคนคงยังไม่รู้จักฉันใช่ไหมคะ ฉันชื่อเพเนียลนะคะ อายุ 19 ปีค่ะเเต่ไม่ต้องสงสัยน่ะค่ะว่าทำไมฉันอายุเเค่นี้สามารถจบมหาวิทยาลัยได้ เพราะว่าฉันเข้าโรงเรียนค่อนข้างเร็วมากๆเเละมาบวกกับตอนที่เรียนมัธยมครอบครัวส่งฉันมาเรียนที่อังกฤษค่ะ ไฮสกูลที่นี่จะวัดความรู้เเล้วเอาเข้าระดับนั้นๆ เเละฉันได้คะเเนนอยู่ในระดับสูงมากค่ะเลยเข้ามาอยู่ในชั้นที่สูงกว่าเพื่อนๆในรุ่นเดียวกันหลายปี ฉันเป็นคนไทยลูกครึ่งอังกฤษนี่เเหละค่ะ เเต่ถึงชื่ออังกฤษอย่าง 'เพเนียล' เเต่หน้าก็ออกจะเอเชียจ๋ามากเลยล่ะ.. ฉันขอเเนะนำตัวเเค่นี้ก่อนดีกว่า ใกล้ถึงบริษัทเเล้ว..โชคดีที่คอนโดฉันยังสามารถนั่งรถบัสมาได้น่ะเนี่ย
@ JZ ENTERTAIMENT (สถานที่ถ่ายทอดข่าวตอนเช้า) เวลา 8:35
"เจมส์! เอาไฟสปอร์ตไลท์ไปซิ มันบังกล้อง เจส ไปหยิบโน้ตมาให้ที" พอฉันมาถึงก็เห็นพี่เมสยืนจัดความเรียบร้อย นอกจากเธอจะเป็นสไตล์ลิซเธอก็ยังช่วยดูเเลด้านเวทีอีกด้วย ทุกวันตอนนี้ก็จะยุ่งยากเเบบนี้ทุกวัน เพราะใกล้เวลาเเสตนด์บายเเล้วล่ะ
"สวัสดีค่ะพี่เมส" ฉันเดินเข้าไปหาหญิงสาววัยที่เเก่กว่าฉันสัก 5-6 ปีหรือพี่เมสนั่นเอง เเล้วฉันก็ไหว้เธอเเบบตามมารยาทไทยด้วยน่ะ
"จ่ะเพล ไปช่วยดูเรื่องเเสตนด์บายได้เเล้ว เเขกเรามาถึงเเล้วนะ อ้อ!เพลเห็นบอกว่ามีเเฟนสาวของคนในวงบางคนมาด้วยนะ ไปดูเเลเขาด้วยล่ะ" มาถึงพี่เมสก็บอกฉันทันที มันก็เป็นเเบบนี้ทุกวันจนฉันชินเเล้วล่ะค่ะ..งานกองถ่ายเป็นเเบบนี้ทุกที่เเหละ
"ได้เลยค่ะ" พอฉันจะเดินไปที่ห้องรอขึ้นเวทีของเเขกที่มาร่วมรายการของเรา เสียงของพี่เมสก็ดังขึ้นซะก่อน
"เพล เดี๋ยวก่อนจ่ะ พี่วารให้ช่วยไปหยิบปลั้กเชื่อมหน่อยได้ไหม ปลั้กมันไม่พอ" พี่เมสบอกฉัน ฉันลืมบอกไปน่ะค่ะว่า คนส่วนใหญ่เรียกฉันว่า 'เพล' มันเป็นชื่อย่อของฉันเองค่ะ เเต่ตอนเด็กๆที่ฉันอยู่ที่เมืองไทยเพื่อนๆชอบเรียกฉันว่า 'เเพร' น่ะมันคล้ายๆกันดี เเต่ฉันเองก็ไม่รู้มันเหมือนตรงไหน -_-
"ได้ค่ะ อยู่ที่ชั้นเก็บของใต้ดินใช่ไหมคะ?" ฉันถามพี่เมส
"ใช่จ่ะ มีบันไดลงไปตรงขวามือจ่ะ" มีเมสบอกฉันพลางชี้ไปที่บันไดตรงนั้น ซึ่งเท่าที่จำได้ไม่ค่อยจะมีใครลงไปนอกจากไปหยิบเครื่องมือน่ะ
"ค่ะรอเเปปนึงนะคะ" ฉันจัดการวางกระเป๋าไว้ในล้อคเกอร์ก่อนจะรีบเดินลงไปหยิบปลั้กเชื่อมมาให้พี่เมส ฉันหยิบไปเพียงเเค่โทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์เท่านั้น พอฉันลงมาถึงชั้นใต้ดินฉันก็คลำหาสวิทซ์ไฟเเต่ก็ไม่เจอฉันจึงใช้ไฟของหน้าจอโทรศัพท์ส่องเเละฉันจึงเริ่มหาปลั้กเชื่อมบนชั้นเก็บของ
กุก..กัก.. เสียงฉันหาของบนตู้ชั้นดัง เนื่องจากมันค่อนข้างมืดฉันจึงรีบๆคุ้ยหาเเต่ก็ไม่มีวี่เเววจะเจอเเฮะ ชั้นนี้มันกว้างอยู่ฉันเลยเดินไปที่กองเก็บปลั้กไฟหลายๆชนิดดู
"อื้ออ" เสียงอะไรเนี่ย.. หูฉันคงเเว่วไปเเหละ คล้ายๆ เสียงครางของผู้หญิงเลยเเฮะ
"อ่าา.." คราวนี้เป็นเสียงของผู้ชาย เฮ้ย! พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้ยิ่งได้ยินชัดมากขึ้น..มากขึ้น
ฉันลองเดินเข้าไปเเอบดูที่มาของเสียงนั่น มันคือเสียงอะไรกันนะ ฉันล่ะงงจริงๆ ฉันเลยเข้าไปหลบหลังตู้นั่น เเละฉันก็ต้องช็อคเพราะว่าเป็นหญิงสาวหุ่นสุดเเสนจะเพอร์เฟ็คกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ทั้งคู่ต่างมีอารมณ์เร้ากัน ซึ่งฉันก็พอจะดูออก เขาอาจจะเป็นเเฟนกันก็ได้เเต่มันก็ไม่ควรมาทำในที่เเบบนี้นะ ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงตรงนั้น ไม่จำเป็นต้องมีเตียง..หรือโซฟา ทั้งสองก็ย่อมทำกันได้.. ไหนขอดูหน้าชัดๆหน่อยซิ ใครกันน่ะ?! เเละฉันก็ต้องช็อครอบสอง เเละไม่ได้ช้อคธรรมดาด้วยเมื่อฉันลองเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิด ให้ตายสิ! ผู้หญิงนี่มัน..เอเลเนอร์ คัลเดอร์ เเฟนสาวของลูอิส ทอมลินสัน วง one direction!! เเต่ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าคนที่จูบอยู่เป็นลูอิส เเต่ที่ฉันตะลึงคือ..คนที่จูบเธออยู่คือ..ไนออล ฮอเเรนสมาชิกอีกคนในวง!!! เเล้วอะไรกันเนี่ย ลูอิสหายไปไหน ภาพนี้ทำให้ฉันช้อคจริงๆเลย ฉันควรจะเงียบไปเเล้วเดินออกไปซะ เเต่อยู่ๆขาของฉันมันก็เป็นอะไรไม่รู้กลับยึดอยู่ตรงนี้.. ฉันจึงพยายามเงียบให้ได้ที่สุด เนิ่นนานที่ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มเเละเร่าร้อน เสื้อของเอเลเนอร์ก็ดูเหมือนจะถูกไนออลดึงออกไปเหลือเเต่บราส์สีครีมเท่านั้น
"เอล ฉันเบื่อที่จะคบกับเธอลับๆเเบบนี้เเล้วนะ" อยู่ๆไนออลก็เอ่ยปากขึ้นมา ทำให้ฉันเริ่มสนใจเมื่อรู้ว่าเขาทั้งสองเเอบคบกัน
"รอให้ถึงเวลาก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยหาทางเลิกกับลูเอง" หญิงสาวตอบสั้นก่อนจะพลอดรักกันต่อไป.. พอฉันได้ยินฉันก็เเทบช็อคนี่เอเลเนอร์จะเลิกกับลูอิสเเล้วมาคบกับไนออล ตอนนี้ฉันสงสารลูอิสจริงๆ ฉันรักวงนี้มากเลยนะรักมากจนไม่คิดว่ามีเรื่องเเบบนี้ด้วย
.....กึก....... อยู่ขาของฉันก็เลื่อนไปกล่องกระดาษเปล่าตกลงมาทำให้ทั้งสองรู้ตัว คราวซวยมาถึเธอเเล้วยัยเพเนียลเอ๋ย
"นั่นเสียงอะไรอ่ะไนล์ มีคนเห็นเเน่ๆเลย" เอเลเนอร์ที่ที่ถูกไนออลคร่อมอยู่ถึงกับหน้าเสีย
"เธอขึ้นไปก่อนเดี๋ยวลูมันสงสัย เดี๋ยวฉันจัดการเอง" ไนออลบอกดังนั้นเอเลเนอร์จึงใส่เสื้อผ้าเเล้วเดินขึ้นไป
ฉันคงจะหนีไม่ทันเเล้วล่ะเพราะไนออลเดินไปเปิดไฟเเล้ว..หากวิ่งออกไปตอนนี้เขาคงเห็นเเน่ๆ จะทำไงดีเนี่ย.. ฉันจะโดนเขาฆ่าไหมเนี่ย.. นี่มันวันซวยชัดๆ
"นั่นใครวะ" ไนออลตะโกนถามอย่า ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะหยาบคายเเบบนี้.. ฉันไม่กล้าตอบไปเเต่นั่งเงียบๆ ไนออลเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันมีเพียงรังกระดาษสูงๆบังไว้เท่านั้น
"ฉันถามว่าใคร อย่าให้ต้องใช้ความรุนเเรงนะ!" เขาขู่อีกครั้ง
"....." ฉันก็ไม่ได้ตอบเขาไปได้เเต่เงียบ ตอนนี้ฉันกลัวจนตัวสั้นไปหมด
"ไม่ออกมาใช่ไหม..ได้!" เขาถีบลังกระดาษทั้งหมดออกไป เผยให้เห็นฉันที่เเอบอยู่ "หึ"
"เอ่อ..ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาเห็นนายน่ะ ฉันเเค่มาหยิบของ" ฉันรีบหลับตาพูดๆไป ไม่กล้ามองหน้าเขาเลย ตอนนี้เขาน่ากลัวเหลือเกิน
"เข้ามาตอนไหน" เขาถามสั้นๆเเต่ฉันก็ไม่กล้าบอกความจริงเขาไปว่าตั้งเเต่เริ่มเเล้ว
"เอ่อ..ฉันเข้ามาเมื่อกี้ ไม่เห็นอะไรเลยค่ะ" ฉันโกหกเขาไปหวังว่าเขาจะเชื่อเเล้วปล่อยฉันไป เเต่เกรงว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ
"โกหก! เธอเห็นอะไรไปเเล้วบ้าง" เขาขึ้นเสียงกับฉันเเล้วจับต้นเเขนฉันเเรงๆจนเป็นรอยช้ำ
"เปล่าค่ะ ฉันไม่เห็นเลยค่ะ" ฉันโกหกอีกหน้าด้านๆไป ขอให้เขาเชื่อเถอะนะ
"ถ้าเธอไม่เห็น เสียงกล่องนั่นจะดังตอนที่ฉัน..ทำธุระได้ไง" เขาพูดเเกมตะคอกใส่ฉัน
"กะ..ก็" ฉันไดเเต่อ้ำอึ้งเพราะเถียงไม่ออก เขาจ้องหน้าฉันราวกับจะกินฉันเข้าไปทั้งตัว
"เห็นหมดเเล้วสินะ" สีหน้าเขาไม่เครียดหรือกังวลอะไรเลยทั้งที่ความลับของเขาเเตก
"เอ่อ..คือว่า" ฉันยังพูดไม่จบเขาก็สวนกลับมาก่อน
"ถ่ายอะไรไปบ้างล่ะ" เขาถามฉันอีกรอบ
"ถ่ายอะไร? คืออะไรคะ?" ฉันตอบไม่ถูกเพราะงงที่เขาถามมา
"ในมือของเธอน่ะ" เขาส่งสายตามาในมือที่มีไอโฟนของฉันอยู่
"ฉันเปล่านะคะ ฉันไม่ได้.." ฉันจะเถียงไปเเต่ว่า..
"เฮอะ!ทุกรายก็เถียงเเบบนี้นั่นเเหละ ขี้เกียจเถียงเเล้วล่ะ เเล้วรู้ไหมถ้าเอาไปเเฉจะเจอดีอะไร" เขาขู่มาด้วยเเววตาที่ใครมองก็ขนลุก ดวงตาสีฟ้านั่นที่ใครๆมองเเล้วก็หลงรักนั้น ตอนนี้มันกลายเป็นดวงตาที่ฉันกลัวที่สุดเลยรู้ไหม..
"ไม่รู้ เเล้วฉันก็ไม่อยากรู้ด้วย" ฉันตอบเเบบไม่คิดอะไรเลย ขอเพียงให้รอดไปก็เท่านั้น
"ก็ดี เเต่ยังไงเธอก็ไม่รอดอยู่ดีนั่นเเหละ" เขาพูดเเล้วยิ้มมุมปาก ยิ้มนั้นมันเหมือนกับส่งสัญญาณให้ฉันรู้ว่าฉันคงถึงคาดเเล้วล่ะ... "เเต่ฉันก็เสียดายในหน้าสวยๆเเบบเธอจังเลยน่ะ ฉันจะไว้ชีวิตเธอเเล้วกัน" ใจฉันเกือบหายเเต่ก็ดีใจที่เขาไว้ชีวิตฉันน่ะ
"ขะ..ขอบคุณค่ะ ฉันจะไม่บอกใครเลยค่ะ" ฉันบอกเขาไปเเต่คนอย่างเขา..มีเหรอจะปล่อยไป
"เเต่เธอต้องมาเป็นของฉัน!" เขาพูดเเล้วยิ้มเจ้าเล่ห์อีกที เป็นของเขา..ไม่นะ! ฉันจะไม่ยอมเป็นของคนชั่วอย่างเขาเเน่ๆ บ้าที่สุด!
"นายจะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะ!" ฉันเถียงเขาสุดฤทธิ์
"นี่ก็ฉันไว้ชีวิตเธอเเล้วไง.. เธอควรจะดีใจน่ะมาใครๆก็อยากนอนกับฉัน" เขา
"เลว!" ฉันด่าเขาเเล้วสบัดฝ่ามือสวยๆไปโดนหน้าเขาเเรงๆดัง เพี๊ยะ!
"จำไว้! เราจะได้พบกันอีกนาน! เธอจะได้เสียใจที่ด่าฉันวันนี้" เขาทิ้งท้ายเเล้วเดินกลับขึ้นเวทีไป ปล่อยให้ฉันยืนอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าชีวิตฉันคงไม่มีสิ่งที่เรียกว่า 'ความสุข' เเล้วมั้ง ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ
ฉันชอบวงนี้มากเลยนะ... เเละสิ่งที่อยากบอกคือฉันชอบเขาที่สุดในวง!! ไนออล ฮอเเรน! ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนเลวเเบบนี้เลยจริงๆ ฉันอยากเป็นเหมือนกับเเฟนคลับธรรมดาๆเเบบคนอื่นที่ได้พบกับเเค่จับมือ ถ่ายรูป ขอลายเซ็น ไม่ต้องใกล้ชิดเเบบนี้!!
มันเป็นการพบกันที่เเย่ที่สุด!!
WRITER'S TALK :: สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกคนๆ จบตอนที่ 1 ไปล่ะ เป็นการพบกันที่ร้อนเเรงจริงๆ ฮ่าๆ พิมพ์กันมันเลยค่ะ จะมาอัพบ่อยๆนะคะ ช่วยเม้นท์กันด้วยนะคะ อย่าเป็นนักอ่านเงาเลยค่ะ เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ บ้ายบาย
ps.** รูปเอเลเนอร์น่ะค่ะบางคนอาจจะยังไม่รู้จัก
ย้ำ** ทุกอย่างในเรื่องไม่ใช่เรื่องจริงน่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใครค่ะ
เอเลเนอร์ คัลเดอร์
'ฉันเเค่ทำเพื่อผลประโยชน์'
อีดิท
-31 มี.ค. 56
- 7 มี.ค. 57
bad meeting
ฉันรีบเดินทางมาตามคำสั่งของสไตล์ลิชคนก่งอย่าง 'พี่เมส' ที่บอกไว้ว่าจะมีวงบอยเเบนด์ชื่อดังอย่าง 'One Direction' มาร่วมรายการเช้านี้..รายการนี้เป็นรายการข่าวที่จะออกอากาศทุกเช้าตอนประมาณสายๆ เป็นเวลาที่คนที่นี่ ที่อังกฤษจะเปิดทีวีนั่งจิบกาเเฟดูข่าวกัน รายการที่ฉันฝึกงานนี้จึงเป็นรายการที่คนส่วนมากรู้จักกัน เเต่ฉันเป็นเพียงเเค่เด็กฝึกงานเท่านั้น ฉันเรียนจบมาทางด้านนิเทศศาสตร์ค่ะ จัดการทางด้านพวกเวที การเเสตนด์บายของดารานักเเสดง ก็เกี่ยวกับพวกนี้เเหละค่ะ ฉันมาเรียนจบที่มหาวิทยาลัยเเห่งนึงที่อังกฤษค่ะ เเล้วทางครอบครัวก็อยากให้ฉันลองทำงานต่อที่ลอนดอนไปเลยค่ะ อ้อ!ทุกๆคนคงยังไม่รู้จักฉันใช่ไหมคะ ฉันชื่อเพเนียลนะคะ อายุ 19 ปีค่ะเเต่ไม่ต้องสงสัยน่ะค่ะว่าทำไมฉันอายุเเค่นี้สามารถจบมหาวิทยาลัยได้ เพราะว่าฉันเข้าโรงเรียนค่อนข้างเร็วมากๆเเละมาบวกกับตอนที่เรียนมัธยมครอบครัวส่งฉันมาเรียนที่อังกฤษค่ะ ไฮสกูลที่นี่จะวัดความรู้เเล้วเอาเข้าระดับนั้นๆ เเละฉันได้คะเเนนอยู่ในระดับสูงมากค่ะเลยเข้ามาอยู่ในชั้นที่สูงกว่าเพื่อนๆในรุ่นเดียวกันหลายปี ฉันเป็นคนไทยลูกครึ่งอังกฤษนี่เเหละค่ะ เเต่ถึงชื่ออังกฤษอย่าง 'เพเนียล' เเต่หน้าก็ออกจะเอเชียจ๋ามากเลยล่ะ.. ฉันขอเเนะนำตัวเเค่นี้ก่อนดีกว่า ใกล้ถึงบริษัทเเล้ว..โชคดีที่คอนโดฉันยังสามารถนั่งรถบัสมาได้น่ะเนี่ย
@ JZ ENTERTAIMENT (สถานที่ถ่ายทอดข่าวตอนเช้า) เวลา 8:35
"เจมส์! เอาไฟสปอร์ตไลท์ไปซิ มันบังกล้อง เจส ไปหยิบโน้ตมาให้ที" พอฉันมาถึงก็เห็นพี่เมสยืนจัดความเรียบร้อย นอกจากเธอจะเป็นสไตล์ลิซเธอก็ยังช่วยดูเเลด้านเวทีอีกด้วย ทุกวันตอนนี้ก็จะยุ่งยากเเบบนี้ทุกวัน เพราะใกล้เวลาเเสตนด์บายเเล้วล่ะ
"สวัสดีค่ะพี่เมส" ฉันเดินเข้าไปหาหญิงสาววัยที่เเก่กว่าฉันสัก 5-6 ปีหรือพี่เมสนั่นเอง เเล้วฉันก็ไหว้เธอเเบบตามมารยาทไทยด้วยน่ะ
"จ่ะเพล ไปช่วยดูเรื่องเเสตนด์บายได้เเล้ว เเขกเรามาถึงเเล้วนะ อ้อ!เพลเห็นบอกว่ามีเเฟนสาวของคนในวงบางคนมาด้วยนะ ไปดูเเลเขาด้วยล่ะ" มาถึงพี่เมสก็บอกฉันทันที มันก็เป็นเเบบนี้ทุกวันจนฉันชินเเล้วล่ะค่ะ..งานกองถ่ายเป็นเเบบนี้ทุกที่เเหละ
"ได้เลยค่ะ" พอฉันจะเดินไปที่ห้องรอขึ้นเวทีของเเขกที่มาร่วมรายการของเรา เสียงของพี่เมสก็ดังขึ้นซะก่อน
"เพล เดี๋ยวก่อนจ่ะ พี่วารให้ช่วยไปหยิบปลั้กเชื่อมหน่อยได้ไหม ปลั้กมันไม่พอ" พี่เมสบอกฉัน ฉันลืมบอกไปน่ะค่ะว่า คนส่วนใหญ่เรียกฉันว่า 'เพล' มันเป็นชื่อย่อของฉันเองค่ะ เเต่ตอนเด็กๆที่ฉันอยู่ที่เมืองไทยเพื่อนๆชอบเรียกฉันว่า 'เเพร' น่ะมันคล้ายๆกันดี เเต่ฉันเองก็ไม่รู้มันเหมือนตรงไหน -_-
"ได้ค่ะ อยู่ที่ชั้นเก็บของใต้ดินใช่ไหมคะ?" ฉันถามพี่เมส
"ใช่จ่ะ มีบันไดลงไปตรงขวามือจ่ะ" มีเมสบอกฉันพลางชี้ไปที่บันไดตรงนั้น ซึ่งเท่าที่จำได้ไม่ค่อยจะมีใครลงไปนอกจากไปหยิบเครื่องมือน่ะ
"ค่ะรอเเปปนึงนะคะ" ฉันจัดการวางกระเป๋าไว้ในล้อคเกอร์ก่อนจะรีบเดินลงไปหยิบปลั้กเชื่อมมาให้พี่เมส ฉันหยิบไปเพียงเเค่โทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์เท่านั้น พอฉันลงมาถึงชั้นใต้ดินฉันก็คลำหาสวิทซ์ไฟเเต่ก็ไม่เจอฉันจึงใช้ไฟของหน้าจอโทรศัพท์ส่องเเละฉันจึงเริ่มหาปลั้กเชื่อมบนชั้นเก็บของ
กุก..กัก.. เสียงฉันหาของบนตู้ชั้นดัง เนื่องจากมันค่อนข้างมืดฉันจึงรีบๆคุ้ยหาเเต่ก็ไม่มีวี่เเววจะเจอเเฮะ ชั้นนี้มันกว้างอยู่ฉันเลยเดินไปที่กองเก็บปลั้กไฟหลายๆชนิดดู
"อื้ออ" เสียงอะไรเนี่ย.. หูฉันคงเเว่วไปเเหละ คล้ายๆ เสียงครางของผู้หญิงเลยเเฮะ
"อ่าา.." คราวนี้เป็นเสียงของผู้ชาย เฮ้ย! พอยิ่งเดินเข้าไปใกล้ยิ่งได้ยินชัดมากขึ้น..มากขึ้น
ฉันลองเดินเข้าไปเเอบดูที่มาของเสียงนั่น มันคือเสียงอะไรกันนะ ฉันล่ะงงจริงๆ ฉันเลยเข้าไปหลบหลังตู้นั่น เเละฉันก็ต้องช็อคเพราะว่าเป็นหญิงสาวหุ่นสุดเเสนจะเพอร์เฟ็คกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ทั้งคู่ต่างมีอารมณ์เร้ากัน ซึ่งฉันก็พอจะดูออก เขาอาจจะเป็นเเฟนกันก็ได้เเต่มันก็ไม่ควรมาทำในที่เเบบนี้นะ ทั้งสองกอดรัดฟัดเหวี่ยงตรงนั้น ไม่จำเป็นต้องมีเตียง..หรือโซฟา ทั้งสองก็ย่อมทำกันได้.. ไหนขอดูหน้าชัดๆหน่อยซิ ใครกันน่ะ?! เเละฉันก็ต้องช็อครอบสอง เเละไม่ได้ช้อคธรรมดาด้วยเมื่อฉันลองเขยิบเข้าไปใกล้อีกนิด ให้ตายสิ! ผู้หญิงนี่มัน..เอเลเนอร์ คัลเดอร์ เเฟนสาวของลูอิส ทอมลินสัน วง one direction!! เเต่ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าคนที่จูบอยู่เป็นลูอิส เเต่ที่ฉันตะลึงคือ..คนที่จูบเธออยู่คือ..ไนออล ฮอเเรนสมาชิกอีกคนในวง!!! เเล้วอะไรกันเนี่ย ลูอิสหายไปไหน ภาพนี้ทำให้ฉันช้อคจริงๆเลย ฉันควรจะเงียบไปเเล้วเดินออกไปซะ เเต่อยู่ๆขาของฉันมันก็เป็นอะไรไม่รู้กลับยึดอยู่ตรงนี้.. ฉันจึงพยายามเงียบให้ได้ที่สุด เนิ่นนานที่ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มเเละเร่าร้อน เสื้อของเอเลเนอร์ก็ดูเหมือนจะถูกไนออลดึงออกไปเหลือเเต่บราส์สีครีมเท่านั้น
"เอล ฉันเบื่อที่จะคบกับเธอลับๆเเบบนี้เเล้วนะ" อยู่ๆไนออลก็เอ่ยปากขึ้นมา ทำให้ฉันเริ่มสนใจเมื่อรู้ว่าเขาทั้งสองเเอบคบกัน
"รอให้ถึงเวลาก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยหาทางเลิกกับลูเอง" หญิงสาวตอบสั้นก่อนจะพลอดรักกันต่อไป.. พอฉันได้ยินฉันก็เเทบช็อคนี่เอเลเนอร์จะเลิกกับลูอิสเเล้วมาคบกับไนออล ตอนนี้ฉันสงสารลูอิสจริงๆ ฉันรักวงนี้มากเลยนะรักมากจนไม่คิดว่ามีเรื่องเเบบนี้ด้วย
.....กึก....... อยู่ขาของฉันก็เลื่อนไปกล่องกระดาษเปล่าตกลงมาทำให้ทั้งสองรู้ตัว คราวซวยมาถึเธอเเล้วยัยเพเนียลเอ๋ย
"นั่นเสียงอะไรอ่ะไนล์ มีคนเห็นเเน่ๆเลย" เอเลเนอร์ที่ที่ถูกไนออลคร่อมอยู่ถึงกับหน้าเสีย
"เธอขึ้นไปก่อนเดี๋ยวลูมันสงสัย เดี๋ยวฉันจัดการเอง" ไนออลบอกดังนั้นเอเลเนอร์จึงใส่เสื้อผ้าเเล้วเดินขึ้นไป
ฉันคงจะหนีไม่ทันเเล้วล่ะเพราะไนออลเดินไปเปิดไฟเเล้ว..หากวิ่งออกไปตอนนี้เขาคงเห็นเเน่ๆ จะทำไงดีเนี่ย.. ฉันจะโดนเขาฆ่าไหมเนี่ย.. นี่มันวันซวยชัดๆ
"นั่นใครวะ" ไนออลตะโกนถามอย่า ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะหยาบคายเเบบนี้.. ฉันไม่กล้าตอบไปเเต่นั่งเงียบๆ ไนออลเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ฉันมีเพียงรังกระดาษสูงๆบังไว้เท่านั้น
"ฉันถามว่าใคร อย่าให้ต้องใช้ความรุนเเรงนะ!" เขาขู่อีกครั้ง
"....." ฉันก็ไม่ได้ตอบเขาไปได้เเต่เงียบ ตอนนี้ฉันกลัวจนตัวสั้นไปหมด
"ไม่ออกมาใช่ไหม..ได้!" เขาถีบลังกระดาษทั้งหมดออกไป เผยให้เห็นฉันที่เเอบอยู่ "หึ"
"เอ่อ..ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาเห็นนายน่ะ ฉันเเค่มาหยิบของ" ฉันรีบหลับตาพูดๆไป ไม่กล้ามองหน้าเขาเลย ตอนนี้เขาน่ากลัวเหลือเกิน
"เข้ามาตอนไหน" เขาถามสั้นๆเเต่ฉันก็ไม่กล้าบอกความจริงเขาไปว่าตั้งเเต่เริ่มเเล้ว
"เอ่อ..ฉันเข้ามาเมื่อกี้ ไม่เห็นอะไรเลยค่ะ" ฉันโกหกเขาไปหวังว่าเขาจะเชื่อเเล้วปล่อยฉันไป เเต่เกรงว่ามันจะไม่ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ
"โกหก! เธอเห็นอะไรไปเเล้วบ้าง" เขาขึ้นเสียงกับฉันเเล้วจับต้นเเขนฉันเเรงๆจนเป็นรอยช้ำ
"เปล่าค่ะ ฉันไม่เห็นเลยค่ะ" ฉันโกหกอีกหน้าด้านๆไป ขอให้เขาเชื่อเถอะนะ
"ถ้าเธอไม่เห็น เสียงกล่องนั่นจะดังตอนที่ฉัน..ทำธุระได้ไง" เขาพูดเเกมตะคอกใส่ฉัน
"กะ..ก็" ฉันไดเเต่อ้ำอึ้งเพราะเถียงไม่ออก เขาจ้องหน้าฉันราวกับจะกินฉันเข้าไปทั้งตัว
"เห็นหมดเเล้วสินะ" สีหน้าเขาไม่เครียดหรือกังวลอะไรเลยทั้งที่ความลับของเขาเเตก
"เอ่อ..คือว่า" ฉันยังพูดไม่จบเขาก็สวนกลับมาก่อน
"ถ่ายอะไรไปบ้างล่ะ" เขาถามฉันอีกรอบ
"ถ่ายอะไร? คืออะไรคะ?" ฉันตอบไม่ถูกเพราะงงที่เขาถามมา
"ในมือของเธอน่ะ" เขาส่งสายตามาในมือที่มีไอโฟนของฉันอยู่
"ฉันเปล่านะคะ ฉันไม่ได้.." ฉันจะเถียงไปเเต่ว่า..
"เฮอะ!ทุกรายก็เถียงเเบบนี้นั่นเเหละ ขี้เกียจเถียงเเล้วล่ะ เเล้วรู้ไหมถ้าเอาไปเเฉจะเจอดีอะไร" เขาขู่มาด้วยเเววตาที่ใครมองก็ขนลุก ดวงตาสีฟ้านั่นที่ใครๆมองเเล้วก็หลงรักนั้น ตอนนี้มันกลายเป็นดวงตาที่ฉันกลัวที่สุดเลยรู้ไหม..
"ไม่รู้ เเล้วฉันก็ไม่อยากรู้ด้วย" ฉันตอบเเบบไม่คิดอะไรเลย ขอเพียงให้รอดไปก็เท่านั้น
"ก็ดี เเต่ยังไงเธอก็ไม่รอดอยู่ดีนั่นเเหละ" เขาพูดเเล้วยิ้มมุมปาก ยิ้มนั้นมันเหมือนกับส่งสัญญาณให้ฉันรู้ว่าฉันคงถึงคาดเเล้วล่ะ... "เเต่ฉันก็เสียดายในหน้าสวยๆเเบบเธอจังเลยน่ะ ฉันจะไว้ชีวิตเธอเเล้วกัน" ใจฉันเกือบหายเเต่ก็ดีใจที่เขาไว้ชีวิตฉันน่ะ
"ขะ..ขอบคุณค่ะ ฉันจะไม่บอกใครเลยค่ะ" ฉันบอกเขาไปเเต่คนอย่างเขา..มีเหรอจะปล่อยไป
"เเต่เธอต้องมาเป็นของฉัน!" เขาพูดเเล้วยิ้มเจ้าเล่ห์อีกที เป็นของเขา..ไม่นะ! ฉันจะไม่ยอมเป็นของคนชั่วอย่างเขาเเน่ๆ บ้าที่สุด!
"นายจะบ้าหรือไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะ!" ฉันเถียงเขาสุดฤทธิ์
"นี่ก็ฉันไว้ชีวิตเธอเเล้วไง.. เธอควรจะดีใจน่ะมาใครๆก็อยากนอนกับฉัน" เขา
"เลว!" ฉันด่าเขาเเล้วสบัดฝ่ามือสวยๆไปโดนหน้าเขาเเรงๆดัง เพี๊ยะ!
"จำไว้! เราจะได้พบกันอีกนาน! เธอจะได้เสียใจที่ด่าฉันวันนี้" เขาทิ้งท้ายเเล้วเดินกลับขึ้นเวทีไป ปล่อยให้ฉันยืนอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าชีวิตฉันคงไม่มีสิ่งที่เรียกว่า 'ความสุข' เเล้วมั้ง ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ
ฉันชอบวงนี้มากเลยนะ... เเละสิ่งที่อยากบอกคือฉันชอบเขาที่สุดในวง!! ไนออล ฮอเเรน! ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนเลวเเบบนี้เลยจริงๆ ฉันอยากเป็นเหมือนกับเเฟนคลับธรรมดาๆเเบบคนอื่นที่ได้พบกับเเค่จับมือ ถ่ายรูป ขอลายเซ็น ไม่ต้องใกล้ชิดเเบบนี้!!
มันเป็นการพบกันที่เเย่ที่สุด!!
WRITER'S TALK :: สวัสดีค่ะ นักอ่านทุกคนๆ จบตอนที่ 1 ไปล่ะ เป็นการพบกันที่ร้อนเเรงจริงๆ ฮ่าๆ พิมพ์กันมันเลยค่ะ จะมาอัพบ่อยๆนะคะ ช่วยเม้นท์กันด้วยนะคะ อย่าเป็นนักอ่านเงาเลยค่ะ เเล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ บ้ายบาย
ps.** รูปเอเลเนอร์น่ะค่ะบางคนอาจจะยังไม่รู้จัก
ย้ำ** ทุกอย่างในเรื่องไม่ใช่เรื่องจริงน่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใครค่ะ
เอเลเนอร์ คัลเดอร์
'ฉันเเค่ทำเพื่อผลประโยชน์'
อีดิท
-31 มี.ค. 56
- 7 มี.ค. 57
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น