[Fic 1D] :: Harry's beat :: ขอโทษครับผมรักคุณเข้าเเล้ว!

ลำดับตอนที่ #1 : you make me love at first time [RE-WRITE]

'บางทีคนเราก็มีมุมมองเรื่องความรักเเตกต่างกันน่ะ.. มีนิยามที่เเตกต่างกันไปหลายๆอย่าง ความรัก..มันไม่เกี่ยวกับเรื่องอายุหรอก..มันเกี่ยวที่ตรงหัวใจต่างหากล่ะ บางทีหลายๆคนอาจจะมองว่าอายุมันเกี่ยวกัน เเต่ผมไม่สนหรอก..ต่อให้คนที่ผมรักจะห่างกับผมซักกี่ปี ผมก็ยังจะรักเขาคนนั้นไม่มีวันเปลื่ยนเเปลง ถ้าคุณได้รักใครคุณจะรู้เองว่าความรักมันไม่มีอะไรมากั้นขวางระหว่างคนสองคนได้หรอกครับ...'





เช้าวันนี้คุณตื่นนอนเพื่อมาออกกำลังกายตั้งเเต่หกโมงเช้าเเละเมื่อคุณออกกำลังกายเสร็จคุณก็รีบกลับมาเปิดทีวีดูรายการข่าว 'the X news' รายการข่าวหลายๆเรื่องเเต่โดยส่วนมากจะเกี่ยวกับเรื่องบันเทิงทั้งหลายเเหล่..ตอนนี้คุณเป็นเด็กสาวชาวไทยที่ย้ายมาเรียนที่อังกฤษ คุณเป็นเด็กนักเรียนใหม่ไฟเเรง คุณทั้งสวยเเละน่ารัก เเต่ความจริงโรงเรียนยังไม่เปิดหรอกน่ะ อันที่จริงก็ต้องสอบเข้าโรงเรียนนี้ด้วยเเต่คุณสอบติดโรงเรียนทางอังกฤษก็เลยอยากให้คุณมาปรับตัวให้เข้ากับที่นี่ก่อน พ่อเเละเเม่ของคุณอยู่ที่เมืองไทยเเต่คุณก็ยังติดต่อกับพวกท่านสม่ำเสมอ นี่ก็ 1 อาทิตย์เเล้วที่คุณมาอยู่ที่นี่..เเต่คุณก็น่ะยังไม่ค่อยรู้จักดาราที่นี่นักหรอกที่ไม่รู้จักเพราะไม่ใช่ว่าเชยเเต่คุณจะชอบเเนวเกาหลีมากกว่า -W-
ตอนนี้กำลังพักอยู่ในโรงเเรมที่พ่อกับเเม่คุณจองให้ไว้ มันเป็นกึ่งโรงเเรมเเละหอพัก ด้านหน้าจะเป็นโรงเเรมส่วนด้านหลังจะเป็นหอพัก เเต่เเขกของที่นี่นิยมมาพักที่โรงเเรมซะส่วนใหญ่ ซักพักหนึ่ง..คุณก็ได้เปรยตาไปมองทีวีเเละคุณก็ได้เดินไปนั่งบนโซฟา คุณพยายามศึกษาข่าวบันเทิงที่นี่ให้เยอะที่สุดเพื่อที่จะได้เข้ากับเพื่อนๆหมู่มากได้ เเละคุณก็ได้เห็นผู้ชายคนหนึ่งคุณเดาว่าน่าจะซัก 17 18 ปีใกล้เคียงกับคุณเพราะตอนนี้คุณอายุ 16 ปีใกล้จะ 17 ใบหน้าของเขามีลักยิ้มสองข้าง ดูเเล้วน่ารักเเละมีเสน่ห์มากๆ ผมของเขาเป็นเหมือนลอนธรรมชาติดูมีสไตล์ ซึ่งคุณเดาได้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ต้องเป็นนักร้องหรือไม่ก็ดาราเเน่นอน เพราะว่าคนๆนี้ทำให้คุณตกหลุมรักเขาซะเเล้ว 'เเฮรี่คุณช่วยตอบหน่อยได้ไหมค่ะว่าตอนนี้คุณหลงเสน่ห์สาวคนไหนเเล้วหรือยังค่ะ?' เสียงยัยนักข่าวตอนสัมภาษณ์เขา เอ๊ะ!นายนี่ชื่อ เเฮรี่ เรอะ! อยากรู้ต้องกูเกิ้ล!!! จากนั้นคุณก็วิ่งไปหยิบไอเเพดของคุณมาเสิร์ชว่า 'เเฮรี่' อะไรกันเนี่ยมีตั้งหลายเเฮรี่ เเฮรี่ พอตเตอร์ เเฮรี่ ไมเกิล เเฮรี่ๆๆๆๆๆๆ จะหาเจอไหมเนี่ย เอาเถอะ..ค่อยถามเพื่อนก็ได้ คุณคิดในใจ คุณได้ซื้ออาหารเช้ามากินในห้อง สักพักนึง...

"เเฮซค่ะ..ได้โปรดเถอะอย่าทิ้งฉันเลย เมื่อคืนเรามีความสุขกันมากน่ะค่ะ ขอร้องเถอะค่ะเราเป็นเเฟนกันเถอะ" จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนนึงตะโกนลั่นออกมา อาหารเช้าคำเเรกยังไม่ทันเข้าปากของคุณ.. เเต่เอ่อ..'เมื่อคืนเรามีความสุขกันมากน่ะ' หมายความเยี่ยงไร?? อ๋ออ..มิน่าเมื่อคืนคุณได้ยินเสียง อิๆ อ๊ะๆตลอด เอิ่ม *_* ไอ้พวกปลวก!! ช่างเถอะอาจจะเป็นผัวเมียกันก็ได้คุณคิด เเล้วอีกครั้งที่อาหารกำลังจะเข้าปากของคุณ..


"เเฮซค่ะ!ได้โปรดฉันรักคุณฉันพร้อมให้ทุกอย่าง ขอร้องล่ะค่ะ" ดังขึ้นอีกเเล้ว เเต่คราวนี้คุณได้ยินเสียงผู้ชายที่น่าจะชื่อ'เเฮซ' เอ่ยขึ้น..


"ก็ผมบอกเเล้วว่าเเค่สนุกๆ เเต่คุณกลับเอาจริงซะงั้น" เอาเข้าไปไอ้สองผัวเมียคู่นี้ มรึงจะเอาอะไรกะตรู ตรูหิวววว... (เสียงในหัวคุณ) 


"เเต่เเฮซค่ะฉันรักเเฮซน่ะค่ะ" เสียงนั้นดังขึ้นอีกที 


"เคท!ผมบอกคุณเมื่อคืนเเล้วว่าเล่นๆคุณก็รับปากว่าเล่นๆไง"เเฮซพูดอีก


"เเฮซค่ะ!!ฉันจะทำให้คุณยอมให้ได้ด้วยร่างกายของฉัน" นังเคทเเคทคทพูดขึ้นมา คุณกำลังคิดไปไกลเเล้ว


"เคท..อย่า ผมเกลียดคุณ" เเล้วเสียงก็เงียบไปซักพัก..เเล้วพอคุณกำลังจะตักเข้าปากคำเเรก


"อ้าาาา....ซิ้ดดดดดด..โอ่ววว" กริ้ดดดดด!!!! คุณเเบบว่าอยากจะเอาลำโพงมาใส่ในหูตัวเอง เสียงบ้าอะไรก๊านนนน..


"เคท..โอ่ววๆอ้า พอเทอะ โอ่ววว" กริ้ด!คราวนี้อีนังเเฮซบ้าบอคอเเตกอะไรนั้นก็......ออกมาบ้าง หลังจากนั้นก็มีเสียงเเบบนี้มาประมาณ20 นาทีคุณก็ไม่ได้กินข้าวเลยเเถมกินไม่ลงด้วยซ้ำ เเต่คุณก็มีมารยาทพอเพราะคุณก็เข้าใจว่าเอิ่ม..ผัวเมียก็มีเรื่องเเบบนี้ -____-


"อ้าๆโอ้วอ้า เเฮซจะยอมฉันรึยังค่ะ" ตรูไม่ทนเเล้วโว่ยยย!ไอ้พวกดุกดุ้ย
ปังๆๆๆ!!! คุณเดินออกไปเคาะประตูอย่างเเรงทั้งที่คุณใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นเเละมันก็ไม่ค่อยเหมาะ(?)ที่จะมาเคาะห้องคนอื่น เเต่มันสุดจะทน ปังๆๆๆ!!! คุณเคาะเรียกอีก เเอ๊ดดดด.. เสียงประตูเปิดขึ้น
เห้ย!!! นี่มันไอ้ผู้ชายในทีวีเมื่อกี้หนิ โอ้มายก้อดด! เอาเถอะตอนนี้ความหล่อก็ไม่ช่วยเเล้วน่ะไอ้เเฮซโรคจิต!!!!


"ครับมีอะไรครับคนสวย??" เเหม!ชอบหลีสาวเป็นกิจวัตรสิท่า
"นี่คุณ!หัดมีมารยาทหน่อย มารยาทอ่ะมารยาท มีไหมห่ะ?" คุณเเกล้งทำเป็นชี้ไปทางหน้าเขา


"อ้าวๆอะไรกันผมไปไร้มารยาทใส่คุณตอนไหน" ไอ้หยองนี่ชักกวนเเหะ!เดี๋ยวเเม่จะจัดให้สักดอก(หมายถึงด่าน่ะอย่าคิดเป็นอื่นใด) เเต่ไอ้นี่มันสูงกว่าคุณเกือบ20เซนเเหนะ ก็น่ะคนอังกฤษ ก็งี้เเหละ


"ก็นี่คุณ!อะไรกันเนี่ยคุณโรคจิตรึไง มาทะเลาะกับเมียเนี่ยอะไรก็ไม่รู้ฉันนั่งอยู่ในห้องได้ยินเเต่ เเฮซค่ะ ตลอดเลยน่ารำคาญจริง!เเล้วก็อีกอย่างน่ะเวลาจะทำอะไรกันอ่ะ ครางเบาๆหน่อยฉันจะกินข้าวฉันก็กินไม่ลงเเล้ว! อ้อ!อีกอย่างน่ะคุณมันไอ้โรคจิต!" เเล้วคุณก็เดินเข้าห้องของตัวเองไปไอ้บ้าเอ้ย!น่ากลัวจังหล่อก็จริงเเต่ เอ่อ... 


"อ้าวเฮ้ยยย..คุณ" เสียงของไอ้เเฮซบ้านั่นก็เล็ดรอดเข้ามาในห้องคุณ
เห้อออ..นี่มันวันอะไรกันเนี่ย..เจอเเต่เรื่องบ้าๆเเล้วข้าวเช้าวันนี้ก็ต้องลงถังขยะไป ในหัวคุณมีเเต่เรื่อง 'เเฮซค่ะ' ตลอดเวลาเอาออกปายยย เอาออกไปให้หมดดด..สาธุๆชาตินี้ขออย่าให้เจอไอ้เเฮซบ้านี่เถอะ!



:: HARRY'S PART ::
อะไรกันเนี่ย! ยัยเพิ้งคนเมื่อกี้มาเคาะประตูเพื่อมาด่าผมส่วนใหญ่ผมก็นึกว่าจะมา'ทำอะไร' กับผมส่วนใหญ่เเต่ยัยคนเมื่อกี้ก็น่ารักดีเเฮะ เป็นผู้หญิงเเบบที่ผมไม่เคยเจอเลย เวลาผู้หญิงที่เจอผมก็เอาเเต่มาขอกอดขอจูบทุกคนนั้นเเหละที่เป็นเหล่าเเฟนคลับ เเต่ผู้หญิงคนเมื่อกี้มาถึงก็ เเว้ดๆๆใส่ผมทำอย่างกับว่าไม่รู้ว่าผมเป้นใครนั่นเเหละ บางทีอาจจะยังไม่รู้สิเเฮะ! ผมนี่ 'เเฮรี่ สไตล์' เเห่งวง one direction เชียวน่ะ ผมบอกได้ว่ายัยนั่นทำให้ผมประทับใจตั้งเเต่เรียกเจอเลยล่ะ ดูเหมือนเธอจะไม่ใช่คนทางนี้ เธอน่าจะเป็นเอเชียน่ะ เเต่ใบหน้าของเธอช่างเรียว เเก้มอันขาวใสเเละมีสีเเดงระเรื่อธรรมชาติ ปนอยู่ด้วยทำให้ผมอยากเข้าไปจุ๊บเธอเลย ปากของเธอเเดงธรรมชาติ ยิ่งผมเห็นหุ่นของเธอก็ยิ่ง....... เอ่อ..อย่าพึ่งเข้าใจผมผิดน่ะครับ น่ารักเฉยๆ เธอดูเป็นผู้หญิงมีความน่าดึงดูดมากสำหรับผม นิสัยของเธอเเตกต่างจากผู้หญิงทั่วไปมาก ทำให้ผมเริ่มตกหลุมรักเธอเเล้วล่ะสิ คนอะไรเนี่ยที่ทำให้ผมตกหลุมรักตั้งเเต่ครั้งเเรกขนาดนี้ เห็นทีจะต้องตามจีบซะเเล้ว ว่าเเต่เธอสวยขนาดนี้คนจีบคงตรึมเเต่ใครจะสู้ผมได้ล่ะ ใครๆก็ชอบผม เพราะผมคือ 'เเฮรี่ สไตล์' น่ะ เอ่อ..ตอนนี้ภาพพจน์ผมเสียเเล้วล่ะมั่งก็ยัยเคทกับผมนี่เเหละ เธอได้ยินหมดเเล้วละมั้งที่ผม เอ่อ..กับเคทเมื่อกี้ เอาเถอะวันนี้ผมจะไปหาคุณน่ะยัยเพิ้งน้อยย >0< (ฉายาใหม่ที่เขาตั้งให้คุณ) ผมต้องเคลียร์กับยัยเคทนี่ โอเคผมต้องเคลียร์ให้มันจบๆไป รอผมหน่อยน่ะ ยัยเพิ้งน้อยย
           --------------- จบ Harry's part ----------------


ตอนนี้คุณกำลังนอนฟังเพลงอยู่บนโซฟานี่ก็จะบ่ายเเล้วน่ะ! ตั้งเเต่เมื่อเช้านี้คุณก็ได้เเต่ทำใจให้สงบลืมเรื่องวันนี้ให้หมด ผ่อนคลาย..เเล้วก็
ติ๊งหน่องงง! เสียงออดห้องคุณดังขึ้นมา คุณจึงรีบไปเปิด.. เห้ย! ไอ้เเฮซบ้าบอคอเเตก อัยหยาาาา! จะตามมาราวีคุณอีกเเล้ว

"สวัสดีๆคุณจำผมได้น่ะ" คุณพึ่งพยายามลืมเรื่องตอนเช้าเเต่พอเจอหมอนี่เรื่องนั่นก็กลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง -0-


"ทำไมจะจำไม่ได้" คุณพูดพร้อมจะปิดประตูใส่เขา


"เเสดงว่าคุณชอบผมเเล้วสิ" ประโยคนี้ทำให้คุณอยากเเว้ดเเต่ก็จริงนั่นเเหละ เล่นหล่อซะเทพบุตรเเต่นิสัย- -


"นายจะบ้ารึไง ฉันไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายน่ะ ไอ้บ้า!" คุณจะปิดประตูใส่เขาอีกที เเต่เขาก็ดันตัวเข้ามาหาคุณทำให้ตัวคุณชนกับเขา เเล้วเขาก็รั้งเอวคุณไว้เเละก้มหน้าลงเรื่อยๆ


"เห้ย!ไอ้บ้าออกไปน่ะโว้ย ไอ้โรคจิต ช่วยด้วยค่ะช่วยด้วย" เเล้วเขาก็เงยหน้าเเล้วเอามือมาปิดปากคุณ เเล้วเอาขาดันประตูเขาก็ใช้มืออีกข้างล็อกประตู


"ถ้าไม่เงียบผมจะทำจริงๆน่ะ" เเล้วเขาก็ยิ้มมุมปาก


"เออ!เงียบก็เงียบ นายมีอะไรว่ามา" คุณบอกอย่างเซ็งเเล้วคุณก็เดินไปนั่งตรงเก้าอี้ เขาได้เดินจามคุณมานั่งตรงข้ามกัน


"คือผมจะชวนคุณไปทานข้าว"........ !!!!!!!

writer talk :: เเฮ่ๆไวร้เปิดเทอมเเล้วน่ะจ่ะ เเต่ก็ขยันเปิดเรื่องใหม่เนอะ รีบเคลียร์การบ้านเลยน่ะนี่ ยังไงนี่ก็ตอนเเรกน่ะค่ะ ฝากเม้นท์+โหวต+เเอดเฟบ ก็ดีน่ะจ่ะ รักรีดเดอร์จุงเบยย >0< เจอกันตอนหน้าค่ะ

RE-WRITE ตอนให้อ่านง่ายขึ้นน่ะค้า