ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ( exo & apink ) ผู้หญิงขี้โมโห♡ l Chohan

    ลำดับตอนที่ #1 : ♡ คนขี้โมโห 00 : การเปลี่ยนแปลง

    • อัปเดตล่าสุด 2 มิ.ย. 57



    คนขี้โมโห 00 การเปลี่ยนแปลง

     

     

    คนบนโลกนี้มันไม่ค่อยมีใครจริงใจหรอก

    เรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นกับฉัน

    เเต่ก็นะฉันเชื่อเเบบนี้มาสองปีเเล้ว

     

     

    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

     

     

     

              เมื่อ 2 ปีก่อน . .

     

              พัคโชรงเป็นผู้หญิงอารมณ์ดีเป็นผู้หญิงน่ารักเป็นที่รักของทุกๆคนเสมอ ใบหน้าเรียวยาวรูปไข่มีแก้มเล็กน้อยทำให้ดูน่ารักน่าหยิกขึ้นไปอีก เมื่อเธอยิ้มจะเผยฟันเรียงตัวสวยที่ไม่เคยผ่านการดัดแปลงใดๆมาก่อนริมฝีปากเล็กได้รูปสีแดงระเรื่อแสดงให้เห็นว่าเป็นคนสุขภาพดีรวมทั้งจมูกเล็กๆนั่น แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขที่มีอยู่และด้วยบุคลิกที่มีอยู่ทำให้ดูเป็นคนที่อารมณ์ดีตลอดเวลา

     

              วันนี้เป็นวันที่เธอควรจะมีความสุขที่สุดในชีวิตเพราะมันเป็นวันเกิดของเธอ ในเมื่อเป็นที่รักของใครหลายๆคนมันก็ไม่ผิดนักหรอกที่จะคาดหวังอะไรดีๆจากครอบครัว เพื่อน คุณครูหรือว่า...คนรู้ใจนั่นทำให้คนตัวเล็กมั่นใจในตัวเองเกินไป

     

               ท่อนขาเรียวยาวไร้รอยบาดแผลเนื่องจากการเลี้ยงดูมาดีก้าวฉับราบไปกับพื้นห้องเรียน ดวงตาสีสวยกวาดมองรอบห้องโชรงเบะปากออกมาน้อยๆเนื่องจากไม่เป็นตามที่ตัวเองหวังไว้ เอาเถอะเพื่อนอาจจะแกล้งจำวันเกิดเธอไม่ได้ใครจะไปรู้เล่า โชรงจึงตัดสินใจยิ้ม..ยิ้มบางๆเหมือนปกติทุกๆวันแล้วเข้าไปนั่งที่โต๊ะตามเดิม

     

               ... ไร้การทักทายจากทุกคน ...

     

              เจ้าของทรงผมยาวปัดข้างสีน้ำตาลอ่อนจึงไม่ใส่ใจและมั่นใจว่ายังไงก็ต้องถูกแกล้งแน่นอนคนร่างเล็กจึงไม่ได้พูดอะไรนักหนา มือเรียวล้วงหยิบเอาหนังสือเรียนใต้โต๊ะจะมานั่งอ่านตอนเช้า แต่เจ้าหนังสือตัวดีเป็นกองๆที่เคยทิ้งไว้..มันหายไปหมดที่มีคือ.............

     

              อะไรเหนียวๆแหยะๆ

     

              “กรี๊ดดดด” เสียงแหลมกรีดร้องดังลั่นขึ้นมาพร้อมหน้าตาตกใจเพราะของเหลวที่อยู่ใต้โต๊ะของเธอมันคือแกงกะหรี่เน่าทำไมมันเน่าสังเกตจากกลิ่นน่าจะรู้กันอยู่ “ใครทำแบบนี้อ่ะ” ไม่พอ…สาวน้อยยังตะโกนลั่นอย่างหัวเสียพร้อมขบริมฝีปากเบาๆระงับอารมณ์

     

              พัคโชรงไม่ได้หวังให้ใครมาสงสารแต่ตัวเองแค่อยากรู้ว่าใครทำเรื่องพรรค์นี้กับเธอได้ เธอไม่ได้ไปทะเลาะกับใครสักคนไม่เคยมีเรื่องรุนแรงกับใคร จะว่าเป็นการแกล้งฉลองวันเกิดพอเธอโดนแกงกะหรี่เสร็จก็จะมีการร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์แล้วทุกอย่างจะจบด้วยรอยยิ้ม..แต่เปล่าทุกคนในห้องกลับหันมามองหน้าเธอแล้วขำหนำซ้ำยัง......

     

              “สมน้ำหน้า”

     

              โชรงขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อคนที่พูดประโยคเมื่อกี้คือเพื่อนสนิทของเธออย่างซนนาอึน โชรงอยากจะพูดแต่ริมฝีปากของเธอมันขยับไม่ได้ทุกอย่างยังคงช็อคอยู่ รีแอคชั่นของเมื่อกี้ราวกับถูกอะไรแรงๆฟาดมาที่ใบหน้ายังไงอย่างงั้น ลูกแก้วคู่สวยสั่นระริกพร้อมมองไปยังคนตรงหน้านิ่ง

     

              “อะไรกันนา..นี่แกล้งฉันเล่นใช่ไหม”

     

              “ดูตัวเองทำตัวซะก่อนเถอะคนโรงเรียนนี้เขารู้กันหมดแล้วเธอแย่งแฟนชาวบ้านสายตานับสิบคู่ทั้งเพศหญิงและเพศชายต่างมองพวกเธอกันหมด “แล้วก็เลิกคิดอะไรไปเองได้แล้วทั้งห้องเขาก็หมั่นไส้เธอกันหมดนั่นแหละถึงทำแบบนี้ เลิกเอาหน้ายิ้มๆประจบอาจารย์เหอะ....ทุเรศ

     

              “ฉันไม่ได้แย่งแฟนใครนะ

     

              แน่ใจหรอโชรงใครๆเขาก็รู้ว่าตอนที่พี่จุนเขาเริ่มคุยกับแกเขาทะเลาะกับแฟนเขาหนักแค่ไหน คนอย่างแกไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วยหรอก เลิกเพ้อเจ้อว่าตัวเองประเสริฐมากซะทีได้หรือเปล่า

     

              ซนนาอึน!” สาวน้อยร่างเล็กได้ยินที่เพื่อนสนิทสาวของเธอเอ่ยดังนั้นจึงอดไม่ได้ตะคอกเสียงกลับ ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอต้องขึ้นเสียงใครถ้าไม่จำเป็น...แต่นี่อะไรเพื่อนที่คบมาตั้งแต่เล็กๆมายืนประจานด่าเธอตรงโต๊ะเรียนแถมสิ่งที่ด่าแถบจะไม่ใช่ความจริงร้อยเปอร์เซ็นต์

     

             “แล้วก็...วันนี้วันเกิดเธอนี่ฉันมีของขวัญให้เธอด้วยนะมันไม่ผิดใช่ไหมที่พัคโชรงจะหวังให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นกันภายในห้อง

     

              “…”

     

              “ฉันแบนเธอ

     

              โอเค..สาบานว่ามันเป็นของขวัญที่โชรงคนนี้จะไม่มีวันลืมเลย ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิดยังถูกกล่าวหาได้ขนาดนี้แค่ยิ้มก็ถูกหาว่าประจบ แค่เข้าไปทักทายก็ถูกหาว่าแย่งแฟนชาวบ้าน ยอมรับว่าเหตุการณ์แบบนี้หนึ่งในล้านเท่านั้นแหละที่จะเกิดขึ้น ถามว่างงไหมคงต้องตอบว่างงโคตรเเต่มันคงไม่ใช่รายการเเกล้งกัน ณ.เกาหลีหรอกจริงไหมเพราะฉะนั้นการที่โดนเพื่อนสนิทหักหลังนี่เอาจริงก็...................เจ็บโคตรๆ

     

              โลกนี้แม่งอยู่ยากว่ะ . . .











    TALK W./ ME
    สวัสดีค่ะ =/= ยอมรับว่าเรื่องนี้เกิดเพราะความชอบคู่นี้ล้วนๆ
    อันที่จริงปลื้มทั้งสองวงนี้เป็นทุนอยู่เเล้วค่ะ โดยเฉพาะชาชงกับพี่กวาง
    อยากเเต่งโชหานมานานเเล้วเหมือนกัน เเต่ไม่มีโอกาสสักทีเนื่องจากยังไม่มีพล็อตลงตัว
    เเต่เดียชอบชงคู่นี้เป็นประจำวันละสามเวลา #ผิดส์ จึงเกิดเป็นผู้หญิงขี้โมโหเรื่องนี้นี่เอง
    สำหรับเรื่องนี้เดียก็หวังว่าจะให้อะไรกับผู้อ่านได้มากกว่าฟิคหนึ่งเรื่องนะคะ :)
    ถึงไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่เเต่ก็อยากให้ได้ลองพิจารณาฟิคเรื่องในหัวใจด้วยนะเคอะ
    สำหรับตอนเเรกก็มาเเบบเรียบๆ -_- เรียบเกินไป . . . 555555555555555555
    แต่ก็เป็นเค้าโครงให้เรื่องที่พ่วงตามมาเนอะ <<< ข้ออ้างโคตร
    ยังไงสาวกเอ็กโซพิ้งค์ทุกคนอ่านเเล้วก็ช่วยกันติชมด้วยนะคะ -///- ถือว่าเป็นกำลังใจให้เดียนะเคอะ
    รักสุดๆเลยค่า 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×