ทิฟฟานี่ VS พีจัง

ลำดับตอนที่ #3 : ใจสั่น ชั้นเป็นอะไรเนี่ย

‘เธอเข้ามาในห้องชั้นโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้วเธอยังกล้าทำอย่างนี้กับชั้นอีก รู้มั้ยถ้าเธอไม่ได้เป็นผู้หญิงล่ะก็ชั้นจะชกเธอให้คว่ำเลย’

  ยามะพีพูดพร้อมกับหันหลังให้ทิฟฟานี่

‘อย่ามาพูดเลย คนอย่างนายน่ะมันทุเรศไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ชั้นแค่เข้ามาหลบนักข่าวในห้องนายแค่นี้ทำเป็นโวยวายใครใช้ให้นายไม่ล็อกประตูห้องล่ะ นายเองก็ผิดเหมือนกัน’

เสียงทิฟฟานี่เริ่มสั่น ‘ ชั้นก็บอกแล้วว่าขอโทษจะเอาอะไรอีก’ 

ทิฟฟานี่ปล่อยโฮเต็มที่เพราะไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้แล้ว ยามะพีหันกลับมาดูก็เห็นธอกำลังร้องไห้ เขาทำอะไรไม่ถูกเลยเมื่อเห็นน้ำตาของเธอรู้สึกว่าตัวเองผิดอย่างร้ายแรงมากที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ร้องให้

‘เดี๋ยวหยุดก่อน ชั้น เอ่อ ชั้นขอโทษที่พูดแรงไป เธอหยุดร้องให้ก่อนเถอะ’

  ยามะพีเลิ่กลั่กไม่รู้จะทำยังไงดี ทิฟฟานี่เองก็ยิ่งระเบิดเสียงร้องไห้ดังกว่าเก่า และพาลคิดโมโหพระเจ้าว่าทำไมต้องทำให้เธอมาเจอเรื่องเลวร้ายในเวลาใกล้กันอย่างนี้ด้วย ยามะพีเองก็ได้แต่ยืนมองเธอร้องไห้ จนเธอเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว

‘ชั้นขอโทษ’ ทิฟฟานี่กลั้นสะอื้นแล้วพยายามพูด ‘ ชั้นไปล่ะ’

ทันทีที่ทิฟฟานี่เดินออกจากห้องไป ยามะพีก็นึกด่าตัวเองว่าทำไมจะต้องไปดูถูกเธอด้วยมันไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นซักหน่อยเธอก็แค่เข้ามาหลบนักข่าวเท่านั้นเอง แล้วทำไมใจเขาถึงเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างนี้นะ

‘โอ๊ย!จะไปคิดถึงยัยขี้เหร่นั่นทำไม’

  ยามะพีพูดแต่สมองของเขาก็ดันนึกย้อนไปเห็นหน้าของแม่สาวน้อยนั่น จะว่าไปก็ไม่ขี้เหร่หรอกนะ ยามะพีจำได้ว่าเธอมีดวงตากลมแม้จะไม่โตมากแต่ถ้าใครได้มองลงไปในดวงตานั้นแล้วรับรองว่าจะต้องละสายตาไม่ได้แน่ แล้วยิ่งตอนที่มีน้ำตาใสๆเอ่อล้นอยู่รอบดวงตาแล้วยิ่งดูน่ารัก น่าเอ็นดู

ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์อย่างนี้เขาคงห้ามใจไม่ไหวที่จะดึงเธอมากอดแล้วจูบซับหยดน้ำตาของเธอเพื่อปลอบใจ

จะบ้าเหรอทำไมชั้นจะต้องคิดถึงยัยนั่นด้วย อีกอย่างต่อไปนี้เขาคงไม่ได้เจอเธออีกแล้ว แต่เดี๋ยว เธอพูดว่าเธอเข้ามาในห้องเขาเพื่อหลบนักข่าว ใช่แล้ว! ถ้ามีนักข่าวตามเธอก็แสดงว่า เธอเป็นคนมีชื่อเสียงน่ะสิแล้วอีกอย่างฟังจากสำเนียงการพูดของเธอแล้วไม่น่าจะเป็นคนญี่ปุ่น อืม คิดได้อย่างนั้นยามะพีก็รีบเดินไปนั่นหน้าคอมแล้วค้นหาข่าวทันทีเพื่อจะได้ดูว่าแม่สาวน้อยหน้าหวานนั่นเป็นใครกันแน่