คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Chapter 9 : งานเฉลิมฉลอง
Chapter : 9
านเลิมลอ
-Special Robin part –
“ว...ว่าไนะ?! O_O” ผมโพล่ออไป หลัาไ้ยินำว่า ‘ั้นไปร่วมานเลี้ย้วยัน่อนเถอะ’
หรืออาย่อออมาว่า ‘ไปร่วมานเลี้ย’
ึ่ส่วนที่เลวร้ายที่สุือ ‘านเลี้ย = อาหาร’
ให้ายเถอะ! อาหารอาวทามารันเยทำผมท้อเสียไปเป็นอาทิย์ บาทีาวทามารัน็น่าลัวว่าไทร้อนอีนะ =_=
“ใ่แล้วพี่าย ^^”
“ทำไม้อมีานเลี้ยเหรอ?” เรเวนเินมาถามไว์ไฟร์เป็นนแร
“็ามธรรมเนียม ถ้าเรานะพวอร์เเนี่ยน เรา็้อมีานเลี้ยลอัยนะยัไล่ะพี่สาว” ไว์ไฟร์อบลับมา้วยท่าทายิ้มแย้ม สมเป็นน้อายสาร์ไฟร์ริๆ
“แู่าที่สู้ัน พวนายไม่ไ้สู้นะนะ พวมันหนีไปเอ อย่าเ้าใผิล่ะ”
“...”
“แบบนี้น่ะ เรียว่า ‘ลอัยนะ’ ไ้้วยเหรอ?”
“...”
“...”
“...”
ำพูเือเือนอเรเวนทำให้ทุๆนเียบ ็แน่ล่ะ เธอเป็นแบบนี้มาแ่ไหนแ่ไรแล้ว แถมยัเถียไม่ออะ้วย
...แ่ผม็เห็น้วยับำพูอเรเวนนิหน่อยนะ รที่บอว่ายัไม่นะ
“านเลี้ยเหรอ เอ่อ... านเลี้ยมันหมายถึอาหารใ่ไหมล่ะ แล้วอาหาร็... แหะๆ ^^;;”
ผมมอูไบอร์ที่ำลัเหื่ออนอธิบาย พยายามไม่ให้บรรยาาศร่อยล่ะมั้
“โห! พี่อยาินนถึั้นเหื่อเลยเหรอ O_O แ่ราวนี้อาหาร้ออร่อยแน่ๆอบอ เพราะทหารบอว่าวันนี้เาพาเฟที่ฝีมือีที่สุในทามารันมาทำอาหารเียวนะ ะว่าไป็อยาินพิ่าหน้าปลาไหลแล้วสิ”
...เ็นนี้่ามีวามพยายาม =_=
“...ัน็ิอย่านั้นนะ อีอย่าวันนี้ันมีนัับหมอฟัน” บีส์ยัพยายามสรรหา้ออ้าที่ไม่เนียนสุๆเพื่อมาเป็นเราะป้อันท้อผู =_=
“ไม่้อรีบหรอ ไปเถอะน่า ผมรับรอว่าพี่้ออบ” แู่เหมือนว่าะไม่ทัน เาไม่สามารถ้านพลัอเ็หนุ่มทามารันไ้ ทั้เาและบีส์บอยถูลาเ้าไปภายในอปราสาท โยมีเรเวนเินามไป้วย
“ไปันเถอะ” สาร์ไฟร์หันมาเรียและยิ้มให้ ผม็เลยไม่มีทาเลืออะไรนอาเินามไป
แ่ถ้าทาเธอเหมือนูัวลใ...
...ถึะยิ้ม็เถอะ
ผมเินามไปเรื่อยๆ นถึห้อๆหนึ่ที่าว่าเป็นห้อโถสำหรับัาน
“ม่ายยยยย! TOT”
“่วย้วยยย TTOTT”
เสียโอรวอบีส์บอยและไบอร์ยััมาเรื่อยๆอย่าสม่ำเสมอ -_-
“%%%_*#(%*@)$(&*%$ (เิทุๆนมาร่วมานเลิมลอ้วยันเถอะพะยะ่ะ)” ทหารสอนุเ่าบอ แล้ว่อยๆเปิประู
ว่าแ่เาพูว่าอะไรนะ?
แอ๊~
เฮ้อ! ไ้ฤษ์ท้อเสียแล้วสิ -_-;;
“ะมีอะไรที่เราินไ้บ้าไหม T_T”
“นั่นสิ T^T”
“O_O;;”
ภาพภายในที่เห็นือ แสสี าวทามารัน บุฟเฟ่์ และาวทามารันบาส่วนำลัสวาปามหนวยึยืออยู่บนโ๊ะ...
...่าน่าลัวสุบรรยาย
“ไปินอาหารันเถอะ” ไว์ไฟร์ยัมีวามพยายามในารลาไบอร์ับบีส์บอย่อไป
“ม่ายยย! เรเวน่วยัน้วย” บีส์บอยโวยวายและับแนเรเวนไป้วย
“บีส์บอย ปล่อยันนะ!”
“ันไม่ิว่าที่นี่ะมีอาหารที่ันินไ้... เอ๊ะ?! เี๋ยว่อนนะ”
“...”
“เพื่อน! นั่นมันไอศรีมนี่นา”
วับ~ วับ~
ำว่าไอศรีมทำให้ไบอร์ับเรเวนหันไปมอ
“*O*”
“บูย่า! ไอศรีม ไปินไอศรีมัน วู้!” ไว์ไฟร์ถึับใ เมื่ออยู่ๆแรึูอไอศรีมทำให้ไบอร์เิอาารลุ้มลั่ เาลาบีส์บอยที่ำลัยิ้มแ่ ับเรเวนที่ทำหน้าเหม็นเบื่อไปยัถัไอศรีมทันที
“เย้! ไอิม”
“...เฮ้อ!”
...
...
“...”
“O_O”
“...”
“โรบิน!”
ผมะยัยืนบื้ออยู่นั้น่อไป ถ้าไม่มีวาสีเียวมร ับเสียใสๆอใรบานเรียแบบนี้
“มีอะไรเหรอสาร์”
“ไปินไอศรีมัน ^^”
อนแรผมะอบปิเสธ เพราะเห็นแ่ระเพาะที่ถ้าไ้รับไอศรีมรสประหลาๆ อย่ารสหนวปลาไหลไปเป็นอาหารลาวัน อาทำให้อาหารเป็นพิษไม่็เลล์ในระเพาะายไ้ แ่เมื่อเห็นรอยยิ้มสใสบนใบหน้าเธอแบบนั้น สมอ็เหมือนถู็อนลืมเหุผล ส่วนใ็อ่อนยวบยาบไปหม...
...ให้มันไ้อย่านี้สิ
“อือ”
“ไปันเถอะ!”
...
...
-Ending Robin part-
[่อ]
...
...
“รู้อะไรไหมเรเวน ันไม่เยิว่าเลยว่าที่าววนี้ะมีอาหารที่ันินไ้”
“็ไม่เยิะพูำนี้ แ่ั้นว่านายพูถู” เรเวนพูพลาัไอศรีมใส่โน
“่ำๆๆ” ไบอร์ยั้มหน้า้มาิน่อไป้วยท่าทามีวามสุ
“พวนายูมีวามสุันีเนอะ” เรเวนหันไปบอบีส์บอยและไบอร์้วยน้ำเสียิั
“เฮ้! ไ นายว่านี่เป็นไอศรีมรสอะไร”
“รู้แ่ว่ามันอร่อย็พอละ”
ทันในั้นโรบินับสาร์ไฟร์็เินเ้ามา
“เฮ้! สาร์ โรบิน มาลอิมไอศรีมนีู่สิ อร่อยนะ” บีส์บอยยิ้มแ่พร้อมับเอ่ยวนเพื่อนทั้สอ
“น่าอร่อยีนี่”
“ใ่ไหมล่า มาินเร็ว เี๋ยวถ้า้าไบอร์อาะินหม็ไ้ หึๆ” บีส์บอยหันไปยิ้มวนประสาทให้ับไบอร์ นั่นทำให้เาโวยวายทันที
“เอ้! เอื่อน อายอ่าอาอี่อะอินออ่ะ (เฮ้! เพื่อน นาย่าหาที่ะินหมน่ะ)”
“็พวนายทัู้่นั่นแหละ -__-; นนึินไปสิบแปถ้วย อีนินไปสิบเ้าถ้วย ถือว่าเป็นสถิิที่สูสี” เรเวนั(่า)ทัู้่ เพื่อให้เลิบ่นันสัที
“สาร์ นี่มันเป็นไอศรีมรสอะไรเหรอ?” บีส์บอยหันไปถามสาร์ไฟร์
“รสมินท์น่ะ”
“...???”
“เอ่อ... ็าวทามารันบาส่วนบอว่าอยาะลอเรียนรู้เรื่อวันธรรมอาวโลบ้า ็เลยมีเมนูบาอย่าเป็นอโลน่ะ แบบทานั้น็ะมีพิ่า”
“พิ่าเหรอ!!! หน้าอะไร ีฟู้รึเปล่า *O*”
“เปล่า...หน้าแมมุมทารันทูร่า”
“...!!!”
“...เอ่อ ั้นันินไอศรีม่อน่าะีว่า”
“ันอผ่าน”
“ที่ริ ถ้าเาอยาะเรียนรู้วันธรรมอาวโล เธอน่าะลอื้อหนัสือทำอาหารไปให้พวเาสัสอสามเล่ม”
“อืม...นั่นสิ”
“ทำไมพวพี่ินรสธรรมาันัเลย ไม่ลอิมรสฟอน้ำยัษ์นี่หน่อยล่ะ” ไว์ไฟร์เินับมา(หลัาหายไปนาน)พร้อมับ เอ่อ...อาหารที่ไม่น่าะินไ้
“...”
“เอ่อ ไม่เป็นไรหรอ”
“ไว์ มาุยับพี่หน่อย” สาร์ไฟร์ลุออมาาเพื่อน และพาไว์ไฟร์เินไป
“ะไปไหนเหรอพี่”
“ามมาเถอะน่า” สาร์ไฟร์พูแล้วลาน้อายที่ทำหน้าๆอัวเอไป
...
...
“พวเาะไปุยอะไรันเหรอ?”
“O.O?”
“นั่นสิ! น่าสสัย แบบนี้้อมีารสอแนม” บีส์บอยพูพร้อมับแปลร่าเป็นแมลวัน แ่็ถูเรเวนบนืนร่าเิม
“โอ๊ย! เ็บนะ TOT”
“นั่นมันเรื่ออพี่น้อ เ้าะุยัน เี่ยวอะไรับนาย้วยมิทราบ”
“...”
...............................................................................................................................................................................................................
:+: Talk with writer :+:
มาอัพเพิ่มให้แล้วนะะ รบ 100% แล้ว่ะ~ ลอเาูิ...ว่าสอพี่น้อเ้าะไปุยอะไรัน ฮิฮิ ^^
ความคิดเห็น