| os / sf | head in the clouds - wayv ft nct

ลำดับตอนที่ #2 : JUST Friend (?) - kun × ten

JUST Friend (?)

TEN x KUN

            เสียงของเครื่องปรับอากาศขนาดกลางดังเอื่อยขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน อากาศภายในห้องถูกปกคลุมไปด้วยความเย็นที่กำลังพอดี พร้อมกับร่างบางของผู้ชายสองคนกำลังนอนหลับใหลใต้ผ้าห่มหนึ่งผืน  ร่างทั้งสองกอดกันกลม คล้ายกับเด็กน้อยที่นอนกลางวันกับเพื่อน ๆ

          07.55

          เปลือกตาสีน้ำนมเปิดขึ้นช้า ๆ เพราะแสงที่ลอดผ่านเข้ามามันรบกวนการนอนของเขา พอ ๆ กับมือของอีกคนที่กำลังหลับไม่รู้เรื่องกำลังกอดเอวของเขาอยู่ ร่างเล็กหยัดตัวเองนั่งพิงกับหัวเตียง ใบหน้าจิ้มลิ้มยู่ปากเล็กน้อยกับมือปลาหมึกที่แกะยังไงก็ยังคงติดหนึบอยู่อย่างนั้น ไม่เห็นจะเหมือนตอนที่ตื่นเลย แค่เขาแตะก็แกล้งปัดออก มันน่าฟัดแก้มสักทีจริง ๆ เลย แต่ถึงสมองจะคิดแบบนั้น สองมือของเตนล์ก็ยกมือลูบผมของอีกคนเบา ๆ อย่างที่ชอบทำ

          ผมของเฉียนคุนน่ะ ทั้งมันเงา แล้วก็นุ่มที่สุดเลย แถมยังหอมมากด้วย

          ปากหยักกดลงที่ผมสีดำของเฉียนคุนเบา ๆ เขาทำอย่างนี้เป็นประจำ เพื่อปลุกอีกคนในตอนเช้า มุมปากกระจับยกยิ้ม ก่อนจะงับไปที่ใบหูขาวนวลแล้วกัดจนเต็มแรง

          “อือ เจ็บ” เสียงครางอื้ออึงของอีกคนทำให้ เตนล์ยกยิ้มอย่างพอใจ

          ตื่นช้าเอง ช่วยไม่ได้ คึคึ

          “เดี๋ยวจะโดนเอาคืน” เฉียนคุนผงกหัวขึ้นมองอีกคนตาเขม็ง ใบหน้ามนฟัดลงที่พุงน้อย ๆ ของเตนล์ ปากหยักงับเบา ๆ ให้อีกคนจั๊กจี้เล่นพอให้หายมันเขี้ยวน่ะนะ

“คุนตื่นช้าเองอ่ะ อย่ามาโทษเตนล์นะ!” เจ้าตัวเล็กบึนปากใส่อย่างงอแง แขนยกขึ้นกอดอกตนเอาไว้ แสดงถึงความไม่พอใจ แต่เฉียนคุนคนนี้ไม่หลงกลวิธีของเตนล์หรอก!

“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะเตนล์ ไปแปรงฟัน ล้างหน้าเลย คุนจะเตรียมข้าวให้” เฉียนคุนลุกออกจากเตียงนอนอย่างไม่อิดออด สองมือเรียวพับผ้าห่มผืนใหญ่ ปากกระจับสั่งคนตรงหน้าที่กำลังเอาแต่ใจด้วยเสียงติดดุหน่อย ๆ

“ชิ” ร่างเล็กลุกออกจากเตียงพร้อมกับอาการฟึดฟัดที่ทำให้เฉียนคุนหลุดยิ้มออกมาอย่างพอใจ

ก็เป็นแบบนี้ทุกที

แต่แค่ง้อก็หายแล้ว

ใบหน้ามนขับกับผมสีดำเงา ส่ายไปมาแล้วยิ้มจาง ๆ  พร้อมกับสองขาที่ก้าวตามอีกคนไปยังห้องน้ำภายในห้องนอน

“งอนคุนหรอ?” สองขาหยุดยืนข้างอีกคน มือขวาเอื้อมหยิบแปรงสีฟันที่ถูกบีบยาสีฟันไว้ก่อนแล้วขึ้นมา ก่อนจะระบายยิ้มอย่างอดไม่ได้

งอนน่ะ งอนแน่ แต่เรื่องเล็ก ๆ แบบนี้ เตนล์มักทำให้เขาเป็นประจำ

ไม่มีเสียงเอ่ยตอบกลับมา คนตัวเล็กข้างเฉียนคุนยังทำอาการฟึดฟัดใส่เขาอยู่ โอเค คงต้องรีบง้อแล้วล่ะ

จุ๊บ

เฉียนคุนกดริมฝีปากสีกลีบกุหลาบของตัวเองลงกับปากกระจับสีเชอรี่น่ากัดของเตนล์ เขาแช่ค้างไว้ไม่กี่วิก่อนจะผละออก

เนี่ยแหละวิธี ง้อ ของเฉียน คุน

“อีกนิดได้มั้ยง่ะ” คนถูกจุ๊บส่งเสียงอ้อนพร้อมกับดวงตาใสกิ๊งที่กำลังส่งมาออดอ้อนเฉียนคุนอย่างเต็มที่

ใครจะทนไหวกัน จริงมั้ย?

ไม่รอช้า มือเรียวบางของเฉียนคุนก็ยกขึ้นกดท้ายทอยของเตนล์ ออกแรงดันให้ศีรษะของคนตรงหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะระดมบดจูบที่ดุดันใส่อีกคนอย่างเสพติด

เขาเสพติดรสหวานของกลีบปากนุ่มนิ่มนี้

เตนล์เองก็เช่นกัน เขาเสพติดการที่เราได้จูบ ได้สัมผัส ได้ทำอะไรที่ใกล้ชิดกัน

ไม่รู้สิ อาจจะเป็นความสัมพันธ์ที่พูดได้ยากทีเดียว

แฮ่ก..

“เด็กดี” ร่างบางที่สูงกว่าเล็กน้อย ผละริมฝีปากออก ก่อนจะเอ่ยพลางยกมือขึ้นลูบหัวอีกคนเบา ๆ

“อือ..”

“เสร็จแล้วก็ตามออกมานะ” พูดก่อนจะเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงความรู้สึกเห่อร้อนบนใบหน้าหวาน ๆ ของเตนล์ กับใจดวงน้อยที่กำลังเต้นอย่างไม่เป็นจังหวะ

คุนแกล้งเขาอีกแล้ว!!!!

11.27

“คุนครับ ตอนเที่ยงไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ยอ่ะ” ร่างเล็กที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์กลางห้องนั่งเล่นพูดขึ้น ใบหน้าหันไปมองหาอีกคนที่อาศัยอยู่ร่วมกัน

“เอาสิ คุนก็ไม่อยากทำเอง” สองขาก้าวฉับมาหยุดอยู่ตรงหน้า ตอบคำถามอีกคน ก่อนจะยื่นแก้วน้ำที่บรรจุเติมไปด้วยน้ำผลไม้

“ขี้เกียจก็บอก” สองมือรับแก้วน้ำจากอีกคนก่อนจะกระดกดื่มอึกใหญ่ ส่งเสียงอาออกมาบ่งบอกว่าสดชื่นขนาดไหนที่ได้ดื่มน้ำแก้วนี้ ก่อนที่จะหันไปทำหน้าทะเล้นใส่เฉียนคุนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับพูดหยอก

“อือ คุนขี้เกียจ” วางแก้วน้ำลงบนโต๊ะอย่างเบามือ มือข้างหนึ่งยกขึ้นบีบจมูกรั้นที่กำลังยู่อย่างน่ารักใส่เขา

“อ้อนเตนล์ เดี๋ยวเตนล์พาไปกินอาหารอร่อย ๆ เอง!”

จริง ๆ ก็จะพาไปอยู่แล้ว แค่อยากเห็นเฉียนคุนอ้อนก็เท่านั้น

“ไม่เอา”

“นะ นะ น้า”

เฉียนคุนช่างใจอยู่พักนึง แขนสองข้างยกขึ้นโอบรอบตัวของคนที่นั่งข้าง ๆ ใบหน้าที่หวานไม่ต่างกัน ซบลงที่ไหล่ราดก่อนจะคลอเคลียไปมาช้า ๆ

“เตนล์...พาคุนไปกินข้าว...นะ” ส่งเสียงที่บีบเล็กจนเกิดเสียงที่น่ารักเบา ๆ สายตาก็ช้อนขึ้นมองเตนล์อย่างเอาอกเอาใจ

เฉียนคุนแพ้ความน่ารักของเตนล์เช่นไร

เตนล์เองก็แพ้ลูกอ้อนที่คุนทำเช่นกัน

ร่างที่ถูกอีกคนคลอเคลียยกยิ้มอย่างพอใจ ดวงตาที่กำลังช้อนมองเขาอยู่ถูกมองกลับด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มของเตนล์ ใบหน้าของเตนล์ขยับเข้าใกล้จนจมูกของทั้งคู่ถูกันไปมา เรียวปากเล็กจูบที่กระหม่อมของคุนไล่ลงมาที่จมูกโด่งและจบลงที่ปากสีกลีบกุหลาบ

13.55

ร่างทั้งสองพากันเดินไปท่ามกลางผู้คนมากหน้าหลายตา สองมือประสานกันอย่างแนบแน่น สองขาที่ก้าวไปขาหน้าพร้อมกันและเสียงพูดคุยกันงุ้งงิ้งอยู่สองคน

เป็นภาพที่น่ารักสำหรับใครหลายคนที่เดียว

“เตนล์ เฮนเดอรี่ชวนไปร้านเหล้าตอนเย็น” คุนยกเครื่องมือสื่อสารที่ถืออยู่ให้อีกคนได้อ่าน

“เตนล์ยังไงก็ได้ คุนอยากไปมั้ย?”

“คุนกลัวกินเยอะแล้วเตนล์จะลำบาก คุนงอแงเวลาเมาเตนล์ก็รู้” เอ่ยเสียงเบาหวิว ใจนึงเฉียนคุนก็อยากที่จะไปกินกับเพื่อน ๆ แต่ก็ไม่อยากทำตัวน่ารำคาญให้เตนล์ต้องลำบาก

“ฮ่าฮ่า อะไรเนี่ย คุนมาคิดมากเรื่องนี้ทำไม เตนล์ไม่ลำบากเลย” หัวเราะร่าใส่คนข้างกายก่อนจะบอกในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกแบบนั้นออกไป

เห็นหน้าที่ทำเหมือนจะร้องไห้ของคุนแล้วก็อดที่จะขำไม่ได้ ปกติแล้วเฉียนคุนไม่ค่อยแสดงสีหน้าแบบนี้ซะท่าไหร่ พอมาทำให้เห็นก็เลยรู้สึกแปลก ๆ เหมือนกัน

“เวลาเมาแล้วงอแง คุนเชื่อฟังเตนล์มากกว่าตอนนี้อีกรู้มั้ยครับ” จิ้มนิ้วชีที่หน้าผากของคนที่สูงกว่าเล็กน้อยก่อนจะออกแรงดันเบา ๆ แล้วก็ยกยิ้มขึ้นจนเห็นฟัน

21.59

“กว่าจะนัดออกมาเจอเพื่อนฝูงได้นะ” เฮนเดอรี่พูดขึ้นทันทีหลังจากเตนล์และเฉียนคุนนั่งลงที่โต๊ะ

“ตัวติดกันอย่างกับปลาท่องโก๋แล้ว” เป็นเซียวจวิ้นที่เอ่ยขึ้นอีกคน

“แล้วมันทำไม” คุนพูดเสียงเรียบก่อนจะยกแก้วเหล้าที่ถูกผสมไว้ก่อนหน้าที่จะมาขึ้นดื่ม

“ก็ป่าวครับบบบ ก็แค่อยากให้มาเจอเพื่อนบ้างไง” เฮนเดอรี่พูดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับผสมเหล้าใส่ให้อย่างชำนาญ

“เตนล์ก็เพื่อน”

“คุนก็เพื่อน”

ทั้งคู่เปิดปากพูดพร้อมกัน จนทำให้ทั้งโต๊ะหลุดขำออกมา

เพื่อนบ้าอะไรตัวติดกันขนาดนี้

เพื่อนอะไรเขานอนกอดกันวะ

เพื่อนอะไรตอนเดินห้างต้องจูงมือกันเดินไม่ให้ห่าง

แค่เพื่อนจริงเร้อะ

“ขำอะไรกันเนี่ยยย” เตนล์เอ่ยพร้อมกับใบหน้าที่กำลังงงสุดขีด

“ปล่อยมันไปเหอะเตนล์” คุนว่า ก่อนจะเทน้ำเปล่าให้

23.27

“ถามจริงน้าเว้ยยย” เสียงพูดยานเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ดังขึ้น

“คบก็บอกว่าคบบบบบบ จาปิดเพื่อนปายทามไมมม”

“ม่ายยยยบอกว้อยย” ร่างของเฉียนคุนตบโต๊ะจนเตนล์สะดุ้ง ใบหน้าแดง ๆ ของคุนบอกได้อย่างดีว่าคุนกำลังเมาได้ที่

ทำยังไงได้ ก็เฉียนคุนไม่ชอบที่เพื่อนแซว

ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ได้อยากจะเปิดตัวอะไร

แค่เป็นแบบวันนี้ก็พอแล้ว

มือเล็กฉุดอีกคนให้นั่งลงข้างกาย เตนล์ออกแรงดึงอีกคนให้มาซบที่ตัวเอง มือข้างนึกยกขึ้นลูบกลุ่มผมดำอย่างที่ชอบทำ คนที่กำลังซบกับอกบางอยู่นั้นได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ วงแขนที่โอบเอวเตนล์เอาไว้กำลังลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังบาง

“อยากกลับแล้วหรอครับ” ก้มลงกระซิบข้างใบหูของอีกคน

ไร้เสียงตอบกลับมาของคนที่ซุกอยู่ระหว่างช่วงอกและหน้าท้อง มีเพียงหัวที่ขยับขึ้นลงเท่านั้นที่เป็นคำตอบ

01.27

หลังจากที่ได้คำตอบว่าเฉียนคุนต้องการที่จะกลับ เตนล์ก็จัดการล่ำราเพื่อน ๆ ที่ไปเจอในวันนี้อย่างทุกครั้ง แล้วถึงจะพาร่างของคนที่กำลังซุกที่ต้นคอของเขาไม่เลิกกลับมาที่ห้อง

จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้อีกคน ก่อนจะเข้าไปชำระร่างกายของตัวเองต่อ ไม่นานร่างเล็กก็ออกมาพร้อมชุดพร้อมเช้านอน สองขาปีนขึ้นเตียงอย่างเบาที่สุดเพื่อไม่ให้รับกวรคนที่กำลังนอนอีกฝั่งของเตียง

ผ้าห่มที่ถูกถีบลงมากองอยู่มี่ปลายเท้าถูกจัดแจงขึ้นมาห่มให้เฉียนคุนอย่างเงียบเฉียบ

“กอดหน่อย”

“เตนล์ทำให้ตื่นหรอ” เพราะนึกว่าอีกคนคงหลับสนิทไป เลยตกใจเล็กน้อยที่อีกคนพูดขึ้นมา

“ไม่ใช่ คุนไม่ได้กอด มันนอนไม่หลับ” ว่าพลางเอียงตัวกอดจากทางด้านหลังสอดแขนลอดผ่านเอวคอดไปหามืออีกคนเพื่อประสานไว้ เหมือนทุก ๆ คืน ใบหน้ามนซุกที่หลังคอก่อนจะกดจูบลงเบาหวิว แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ “ฝันดีนะ”

คนที่ถูกกอดอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะปิดเปลือกตาสีมุขลงแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราตามไป

หนึ่งวันของพวกเขาที่เคียงข้างกัน

ความรู้สึกของพวกเขาที่ตรงต่อกัน

เพียงเท่านี้...

เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว...

thank u . 

TW : @kay009__